Chapter 50: UNFOLDING THEIR SECRETS

VIER'S POV

"Iwan n'yo na muna kami," pakiusap ko sa dalawang violinist na agad namang tumalima nang imuwestra sila ni Hector papalabas ng hall.

"Hon…," sambit niya habang nananatili pa rin ang kanyang mga kamay sa kamay ko. "Hon, please don't leave me," pagsusumamo niya kasabay ng tuluyan na ngang pagbagsak ng kanyang mga luha. 

 Itinaas ko ang mga palad ko sa mukha niya para ako na mismo ang magpunas sa mga luhang iyon na lalo lang nagpapabigat sa aking damdamin. Napakabuti niyang tao at hindi niya deserve ang lumuha at masaktan nang dahil sa katulad ko.

"H'wag kang umiyak, please," pakiusap ko sa kanya na may panginginig pa sa aking boses na dala na rin ng takot at guilt sa loob ko. Ramdam ko rin na malapit nang bumagsak ang luha ko sa sobrang pagkahabag sa aking nobyo pero alam ko rin na kailangan kong maging matapang sa sandaling ito dahil kung hindi, paano ko pa tatanggapin ang posibleng reaksyon niya sa ipagtatapat ko?

"May, may kailangan ka munang malaman Hector," saad ko na tinanguan lang niya at walang imik nang naupo sa isa sa mga silya roon. Pumwesto naman ako sa karatig na upuan. Ngunit 'di na siya gaya ng nakasanayan ko sa kanya. 

 Wala na ang pala-ngiting Hector na palaging nagpapasaya sa akin lalo na sa mga sandaling alam niyang may pinoproblema ako. Walang kahit anong mababanaag na emosyon sa kanyang mukha ngayon habang tahimik lang siyang naghihintay na muli akong magsalita.

Sobrang lamig ng pakikitungo niyang iyon sa akin at sa totoo lang ay hindi iyon kinakaya ng kalooban ko at lalong dumaragdag sa kaba ko.

 Bago ko ilahad sa kanya ang lahat-lahat ay tahimik akong napadasal ng isang mahinang panalangin na ang laman ay ang kaayusan ng aming relasyon. Kahit pa nga alam ko na medyo imposible ang isang iyon.

"May hindi ka pa alam tungkol sakin," pagsisimula ko ngunit nanatili pa rin siyang walang imik. Gayunpaman ay alam ko naman na nakikinig siyang mabuti sa lahat ng sinasabi ko. "Sana maunawaan mo na.. na hindi ko naman 'to pinlanong ilihim sa'yo. Sadyang naduwag lang ako noon." 

 Muli kong siyang tinitigan at mukhang wala namang pagbabago sa kanyang reaksyon. Blangko pa rin ang kanyang mukha.

"May… may anak na ako Hector," paglalahad ko kasabay ng pagbagsak na ng aking luha na kanina ko pa pinipigil.

CAROL'S POV

"Ano na ngayon ang plano mo?," tanong ko kay Cloud habang pauwe kami sa bahay.

 Hindi ko kasama ngayon si Vier. Matapos kasi siyang sunduin kanina ni Grace ay saglit na lang siyang bumalik sa restaurant para lang kunin ang kanyang mga gamit at umalis na ulit. Wala akong makakasabay sa pag-uwe. Delikado pa namang magbyahe ng ganitong oras sa panahon ngayon kaya tinawagan ko na 'tong lalaking ito para ihatid ako. At syempre, para na rin malaman ko kung ano na nga ba ang sitwasyon at estado ng kanilang relasyon. At kung ano na ba ang plano niya ngayon sa kaibigan ko.

 Wala naman akong masamang tinapay kay Hector. Mabuti naman siyang tao. Mabuting lalaki. Maalaga din siya sa bestfriend ko, pati na nga rin sa akin eh. Kaso nga lang hinding-hindi niya matutumbasan ang pagmamahal na meron si Cloud para kay Vier. At kahit na sinagot na siya ni Vier, hindi ko pa rin makita o maramdaman mula sa kaibigan ko 'yung saya at matinding kilig na kahit wala siyang sabihin ay nararamdaman ko noong sila pa ni Cloud.

"Hindi ko pa alam eh," sagot lang niya na para namang wala na siyang pake.

"Hindi mo na ba mahal si Vier?," diretsahan ko nang tanong sa kanya. Ayoko kasing magpaligoy-ligoy pa lalo pa ngayon at may ibang tao nang nakapasok at nakapagitan sa kanilang dalawa. "Mahal mo siya 'di ba? Kasi kung hindi, bakit ka nandito."

 Mukha namang ayos lang siya noong una pero unti-unti ring nagbago ang tingin ko sa kanya habang pilit kong pinapasok sa usapan ang patungkol sa kanila ni Vier. Hindi na 'ata niya kinaya pa ang katotohanan na malinaw na nakalahad sa aming dalawa. Idagdag pa ang walang preno kong dila at itinabi na niya sa may gilid ang kotse at tahimik lang siya habang nakahinto kami roon.

"I don't know," sabi niya habang nananatili pa ring nakatulala sa kawalan. "Kasalanan ko rin naman Carol," dagdag pa niya habang pilit na pinipigil ang emosyon na kitang-kita ko naman sa kanyang mga mata. "Kung… kung sana lang ay mas naging malawak ang pang-unawa ko sa kanya sa simula pa lamang, eh 'di sana hindi kami umabot sa ganito," aniya at tuluyan na lang na isinalampak ang kanyang katawan sa sandalan.

"Tama ka," may halong inis kong pagsang-ayon sa sinabi niya at hindi ko na nga napigilan pang ibuhos ang inis ko sa kanya at tuluyan nang umalagwa sa dila ko ang panenermon ko sa kanya. "Kung sana kasi inintindi mo 'yung rason ng kaibigan ko sa pag-alis niya, eh 'di sana walang hiwalayang nangyari 'di ba? Eh di sana masaya pa rin kayo hanggang ngayon. Hindi 'yong ganito oh."

"Pero hindi naman ako ang nakipaghiwalay sa kanya. Siya 'yon," paglilinaw niya na siyang ikinagulat ko.

 Sa pagkakaalala ko, si Vier itong halos mamatay kakaiyak sa akin dahil nga sa paghihiwalay nilang dalawa. Samantalang itong si Cloud ay parang wala lang na bigla na lamang umalis na wala man lang sinabi o pagpapahiwatig man lang na kahit papaano ay nasaktan siya sa kanilang hiwalayan. Kaya naman buong akala ko at sa loob ng apat na taon ay pinaniwalaan ko na itong si Cloud ang tumapos sa kanilang relasyon.

"Si Vier? Pero bakit? Hindi 'yon gagawin ni Vier, Cloud. Alam mo 'yon. Masyado ka niyang mahal para—"

"Dahil kay George," putol niya sa mga sinasabi ko na lalo lang nagpagulo na nalilito ko nang utak.

"Sinong George?," takang-tanong ko sa kanya saka ko siya hinapit sa kanyang braso para humarap siya sa 'kin. "Sinasabi mo bang may ibang lalaki ang kaibigan ko?," irita kong tanong sa kanya. "Sinusubukan mo bang siraan sakin ang kaibigan ko?," sabi ko sabay hagalpak ng pakunwari. 

 Oo at matagal siyang napalayo sa amin pero hindi ko naman akalain na magiging ganitong klaseng tao na siya. Malayong-malayo na siya sa Cloud na nakilala ko. Hindi ko na alam kung anong dapat ko pang sabihin kaya tumanaw na lang ako sa labas ng sasakyan. Binuksan ko na rin ang bintana para naman makalanghap ako ng sariwang hangin at baka sakaling maalis pa ang pika ko sa lalaking ito.

"Mukhang hindi rin niya sinabi sa 'yo."

"Tumigil ka na Cloud ha," pigil ko na sa kanya at sa mga mapanirang salita na maaari pa niyang sabihin tungkol kay Vier. "Alam mo, gusto ko sana kayong magkabalikan eh. Kasi akala ko mahal n'yo pa ang isa't-isa. Pero sa inaasta mo ngayon, wag na lang!," may diin kong pagbabanta sa kanya nang hindi na muli siyang nilingon.

"Anak namin si George."

 Sa puntong iyon ay mangha akong napalingon sa kanya. Mukha naman siyang seryoso sa kanyang sinabi, pero anak? "Tigilan mo 'ko Cloud ha. May an—"

 Bago ko pa maipagtuloy ang sasabihin ko ay inilapit niya sa akin ang isang wallet sized na larawan ng isang bata. At nanlaki ang mga mata ko nang mapagmasdan ang kanyang hitsura. Kinuha ko pa iyon kay Cloud para mas malinaw ko iyong makita. Nagpalipat-lipat pa ang tingin ko sa kanya at sa bata sa larawan. Kamukhang-kamukha nga niya.

"Eh kung mag-date kaya ulit kayo?"