CHAPTER FIVE

Earlier. . .

Third Person Point Of View

Kakalabas lang ni Ashly galing sa trabahong papsukan n'ya. Pero imbes na diretso na syang umuwi ay naisipan n'yang bisitahin ang puntod ng yumaong ama. Pagkatapos ng dalawang jeep na kan'yang sinakyan ay kailangan pa nitong maglalakad papunta sa mismong sementeryo. Naalala n’yang may nagrerenta ng bisikleta sa lugar. Kaya pagkarating n’ya roon ay nagmadali s'yang nagrenta ng bisikleta. Mahirap kasi makakuha ng sasakyan doon para ihatid ka sa mismong sementeryo dahil hindi kasya ang malalaking sasakyan. Mag-aalas singko na ng hapon at medyo makulimlim ang kalangitan— parang uulan nang malakas. Subalit hindi iyon naging hadlang sa dalaga upang hindi matuloy ang pagbisita sa puntod ng kan'yang ama.

"Sa wakas nakarating rin," sambit ni Ashly sa sarili habang umuupo sa unting damuhan kung saan malapit nakapwesto ang puntod ng ama. "Pa, kumusta kayo? Pasensya na at ngayon na lang ako ulit nakadalaw. Pero, pa, mayroon akong magandang ibabalita sa inyo na sigurado akong matutuwa kayo." Humugot muna ito nang malalim na paghinga saka ngumiti. "Alam n’yo po ba, tanggap na po ako sa trabahong gusto ko. Isa na pong guro ang anak n'yo! Pinapangako ko sa inyo na ililipat ko kayo sa magandang sementeryo oras na magkasahod ako kaagad. Maghintay lang po kayo ng konting panahon magagawa ko rin ’yon. Ako pa ba, e, mana ako sa inyo, walang inuurungan." Sunod niyon ay matamis na tumawa ang dalaga.

Kinuha n'ya sa dalang shoulder bag ang baong tubig para uminom. Sa gitna ng masayang ibinabalita ng dalaga sa ama ang buhay ng kanilang pamilya ay natigilan ito dahil biglang may kung anong sigaw ang nag-alingawngaw sa lugar. Sigaw na mistula’y humihingi ng tulong.

Muntik ng mabulunan ang dalaga sa nakakakilabot na narinig. Boses lalaki iyon at may katandaan na.

"Ano 'yung sigaw na iyon? Sh-should I call the police?" Sa kuryosidad ni Ashly na gusto n’yang makita kung ano ang nangyayari doon ay wala sa hulog na nakapagpaalam tuloy ito sa kan'yang ama. “Saglit na saglit lang po talaga ako. Babalik po ako kaagad."

Hindi na nakapaghintay itong dalaga kaya dali-dali s'yang naglakad papunta sa kung nasaan nagmumula ang ingay.

Sa hindi n’ya inasahang makita, ay doseng kalalakihang nakasuot ng maskarang itim, pati mga pantaas at pambaba nitong suot ay itim rin ang bumungad sa kan'ya. Pero may isang pumukaw ng pamilyar na pagkatao sa atensyon n’ya. Ang nakasuot ng puting polo. Hawak nito ang baril sa kanang kamay. May tattoo ito na hugis ahas at mistulang nakapalibot sa braso ng pamilyar na lalaki. Nabahala itong si Ashly dahil may biglang naalala ito sa uri ng tattoo na iyon. Hindi ito maganda. Tuluyang pumasok sa isipan ng dalaga ang mga babala sa kan'ya ng kaibigan tungkol sa lalaking tinulungan n'ya ng gabing iyon. Balisang balisa na ang dalaga sa mga oras na iyon lalo na nang makita n’ya sa dalawang mata kung paano na walang ano ano'y pinaputukan ng lalaking iyon ang nakatali at nakahandusay na matandang hostage. Nag-mantsa tuloy ang mga dugo nito sa puting polo shirt ng binata.

Sa sobrang takot ni Ashly ay hindi nito maigalaw ang mga paa upang tumakbo. Putlang putla na rin ito sa mga naengkwentro.

Humugot nang malalim na paghinga ang dalaga kahit mahirap upang matauhan ito. Pinilit din nitong ihakbang ang mga paa para makatakbo. Sa hindi sinasadyang mangyari, ay nakatapak ang dalaga ng latang magbibigay ingay sa lugar at pagpukaw sa atensyon ng lahat sa direksyon nito. Halos humiwalay ang kaluluwa nitong si Ashly sa takot nang dahan dahan na humarap sa gawi ng mga kalalakihan. Gano'n na lang ang sobrang kabog ng dibdib nito sa nakita. Nakangiti nang nakakakilabot sa kan’ya ang lalaking pumatay sa matanda kanina.

"Make sure to bring her to me dead or alive!”

"Yes, boss!" tugon ng mga tauhan sa amo nito bago tumakbo at pumunta sa gawi ni Ashly na ngayo'y kumakaripas na rin ng takbo.

Agad namang kinuha ng dalaga ang bisikleta na nirentahan, sabay pedal nito nang mabilis palabas ng sementeryo, umaasa s'yang mapabilis sana nito ang pagtakas n'ya dahil alam n’ya sa sarili na hindi nito kaya ang doseng lalaking naroroon na humahabol sa kan’ya. Pinilit nitong bilisan pa ang pagpapdyak sa bisikleta kahit ngalay at masakit na ang binti’t paa nito.

Mapagtatagumpayan n’ya na sana na makalabas ng sementeryo ngunit ang hindi n'ya alam ay may iba pa palang tauhan na nakabantay doon. Hinarangan s’ya ng mga ito. Sa nakita n’ya pa lang na brutal na pagpatay sa matanda kanina ay hindi imposibleng gawin rin ito sa kan’ya ng lalaking may tattoo kanina.

Iniwan niya ang bisikleta at tatakbo sana sa ibang direksyon nang bigla s’yang mahablot ng isang malaking lalaki sa pulsohan nito. Namimilipit tuloy s’ya sa sakit sa ginawang mahigpit na paghawak ng lalaki upang hindi s'ya makatakas.

"Nakikiusap ako, p-parang awa n'yo na, hindi ako magsusumbong s-sa nakita ko, pangako! `Wag n’yo lang akong patayin," mangiyak-ngiyak na pakiusap ni Ashly sa nakahawak sa kan’ya habang nakaluhod na ito. Wala namang emosyon ang binigay sa kan'ya ang tauhan ni Steve.

"Boss, heto na po ang nakakita sa 'tin," ani ng tauhang may hawak kay Ashly.

Dahan dahan na humakbang papalapit itong binata kay Ashly. Yapak ng sapatos n’ya ang nagpaingay sa tahimik na lugar at iyon rin and dahilan na mas lalong nagbigay ng matinding takot sa dalaga.

"What a brave woman!" The man shouting while slowly clapping his hand, "Hindi ka pa rin talaga nagbabago, ikaw na ikaw pa rin ang Ashly na kilala ko." Saka n’ya hinawakan ang baba ng dalaga at pabalang na ipinaharap sa kan'ya ang mukha nito dahil kanina pa itong nakayuko sa takot. Doon lang nakita ni Ashly nang malapitan ang pamilyar na mukha nito.

"S-steve Biloner?!" hindi makapaniwalang hayag ni Ashly sa nakita. Gulat na gulat s’ya sa takot na nag-krus ulit ang landas nila.

"Glad you still know me. Long time no see, Ashly Novanches." Walang hiyang ibinuga ni Steve ang usok ng sigarilyo sa dalaga na ikinaubo naman nito.

"P-Please, Steve, nagmamakaawa ako. Pakiusap hindi ako magsusumbong, pangako 'yan, basta pabayaan mo lang akong makaalis," her voice is trembling. "Ituturing ko ’tong parang hindi ko nakita, Steve,” usal nito habang hawak ang tuhod ng lalaki. Humagulgol itong umiiyak.

"Ashly, I don't trust promises. I'm not stupid to think that it would erase your memory of what you just saw earlier.”

“I-I will, Steve–”

“No, you don't! Stop messing with me!”

“Steve, please.”

“But one thing that I'm sure of– You'll not get away with this, Ashly.” Mapanuyang humalakhak ang binata. Nagtatawanan din ang mga kalalakihan na kasamahan nito na dumagdag sa pagbibigay ng matinding trauma sa dalaga. "Dear, do you know how long I've been waiting for this? Crap, I thought I wouldn't be able to find you again– you're so good at hiding, don't you?” Nanatiling nakayuko ang dalaga at patuloy na umiiyak. “Well, I already gave you chances to run away from me but fate worked for us to get back together. Isn't that amazing, Ashly?” His words were a full tease with a threat to the girl.

Tanging daing na lamang ang nagawa ni Ashly. Kalaunan ay walang ingat na binitawan rin s'ya ni Steve. Tumayo ng tuwid si Steve at saka humithit uli ng sigarilyo bago magpatuloy sa sasabihin nito na para bang kalmado, "Total may pinagsamahan naman tayo, hindi ako masyadong magiging marahas sa `yo. A contract that you'll definitely like is what I'll offer to you. You will be with me until you die, in exchange for your family safety and my safety because I know you won't shut your mouth for what crime you just see.” Hindi mapigilan ng dalaga na mapayuko, kasabay niyon ang pagtulo ng luha nito. Iniiling lamang ng dalaga ang ulo nito habang humihikbi sa mga isiniwalat ni Steve. Tumaas naman ang gilid ng labi ng binata sa nakikitang gano'ng reaksyon ng babae. Takot. Ashly tries to look at him with anger and disgust while crying. She is questioning herself, what did she do to deserve this?