Chapter 8- I'am sorry

I mouthed sorry, but she's keep ignoring me. Iniwas lang nito ang tingin sa'kin at muling tinuon ang mukha sa pagkain at halos magutay na ang steak sa paghiwa hiwa nito. Narinig ko naman na tinanong ito ng kasama niyang staff sa hotel.

"Hoy, Andrea kong nagsasalita lang yang steak, iiyak na yan sa pag gutay gutay mo." biro ng kasama niya.

"Wala." rinig kong sambit nito at napatingin sa dako ko. Ang talim nitong makatingin akala mo any time mangangain na ng tao. Nginitian ko lang siya at nag peace sign. Tinapos ko na rin ang pagkain at bumalik na sa 5th floor.

Hindi ako mapakali sa inuupuan ko, para akong teenager na may ka LQ, ang masaklap pa hindi ko naman girlfriend.

I need to released my stressed. Lumabas ako ng opisina at umakyat ng roof top.

Nag sindi ako ng cigarette para mawala ang stressed na nararamdaman. Nang maramdaman kong medyo okay na ako. Napatingin ako sa buwan na nagliliwanag at mga bituin na kumikinang sa kalangitan.

Naalala ko tuloy noong kabataan ko at madalas ak