Naramdaman niya na pinalandas nito ang isa nitong kamay papunta sa likod ng kanyang leeg para mas lalo pang mapa-anggulo ang kanyang ulo.
Mariin siyang napapikit saka ini-angat din ang kanyang magkabilang kamay sa leeg nito, she need to do that, kailangan niya ng makakapitan dahil kung hindi ay baka mabuwal siya.
Ramdam niya ang unti-unting paglambot ng kanyang mga tuhod sa sensasyong biglang sumalakay sa kanyang katawan. She miss his kisses so much, she miss his touch, she miss him, really.. really miss him.
"Are you sure about it Jade?"
Nagawa pa nitong itanong iyon ng sandaling maghiwalay ang kanilang mga labi. Bagama't kitang-kita niya ang kagustuhan nito na ma
She was lying flatly on the bed, taas-baba pa rin ang dib-dib sa paghinga matapos ang napaka-intensidad nilang pagniniig ni Adrian. She was staring at the ceiling na tila wala sa sarili.Mariin siyang napapikit, it feels that she was still in the dreamland."I want us to get married tomorrow," Narinig niyang mahinang sambit nito."Huh?" kumunot ang kanyang noo. Tama ba ang narinig niya? O parte lang iyon ng kanyang panaginip?Tomorrow?Naramdaman niya ang biglang pagtagilid ng higa ni Adrian saka tiim siyang tinitigan. Agad na rumehistro sa mga mata nito ang takot at pagkabahala."Y..you already said that you will Jade, pumayag ka na, nagbago ba ang isip mo?" He asked, obviously scared. "Ang pagpayag mo bang iyon ay dahil lamang sa, nasa kalagitnaan tayo ng--""Of course not," agap niya. "Nang pumayag ako ka
--ADRIAN--Isang masuyong ngiti ang namutawi sa labi niya habang minamasdan si Jade na mahimbing na natutulog sa kanyang tabi.Hindi pa rin siya makapaniwalang nagising siya na naroroon ito sa tabi niya. Natatakot ng siya na baka panaginip lang ang lahat.Ini-angat niya ang kanyang kanang kamay at inihawi ang iilang hibla ng buhok na tumabing sa pisngi nito at nang maramdaman niya ang init niyon, doon pa lang siya tuluyang naniwala na totoo ang lahat at hindi isang panaginip.Lumamlam ang kanyang mga mata. Kung alam lang nito kung anong klaseng kalungkutan at hirap ang dinanas niya nitong nakaraang buwan dahil sa nangyari. He was shattered into tiny pieces. Living thinking that she was no longer his feels like he was drowning in a deep water with no way out. Araw-araw pakiramdam niya unti-unti siyang namamatay. He was in hell. At hindi na niya gustong maranasan ulit iyon. Hindi na niya gustong maramdaman
She saw how nanay Cely's eyes widened a fraction ng makita nitong sabay silang bumaba sa raptor ni Adrian. Nakita agad sila nito dahil hindi naman kataasan ang pader at nasa bandang gate ito at nagdidilig ng halaman ng dumating sila.She walked towards the gate and open it.Agad dumako ang nagtatanong nitong mga tingin sa kanya pagkunwa'y kay Adrian na kasunod din niyang pumasok."Mano po 'nay," agad niyang inabot ang kamay nito ng makalapit. Tinanggap naman nito iyon."Kaawaan ka ng Diyos." sabi nito."Magandang araw po 'nay Cely," Adrian greeted courteously. "Kumusta po kayo?"She darted her eyes on him. "Mabuti naman." kimi itong ngumiti. "Hindi ko inaasahan na darating kayo, nakapag-almusal na ba kayo?"Tanong nito, pinuntahan nito ang gripo at pinatay iyon saka hinablot ang tuwalyang nasa balikat nito at nagpunas ng kamay."Tapos na po 'nay." Si Adrian. "May sasabihin po sana kami sa inyo, kaya kami nan
"By the power vested in me, I am now pronounce you husband and wife"Namuo ang kanyang mga luha ng marinig ang sinabing iyon ng judge na nagkasal sa kanilang dalawa ni Adrian. Hanggang sa mga sandaling iyon ay lutang pa rin siya, hindi pa rin makapaniwalang mag-asawa na sila ngayon ng lalake, na asawa na niya ito.Matapos ang mga nangyari sa pagitan nila, akala niya imposible nang magkaroon ng katuparan ang mga pangarap niya, ang pangarap niyang bumuo ng pamilya na kasama ito at si Zach, ang pangarap niyang makasama ito habang buhay.She thought that it was already impossible pero heto sila at idiniklara nang mag-asawa ng huwes hindi man sa harap ng Diyos pero sa mata ng batas ay mag-asawa na sila ngayon.Pagkatapos ng lahat ng ito, alam niyang tutuparin rin ni Adrian ang pangako nitong magpapakasal rin sila sa simbahan. "You may now kiss your bride." Dugtong pa ng kaharap habang kay lapad ng ngiti nit
Mariin siyang napalunok ng buksan niya ang pinto at tumambad sa kanyang mga mata ang kwartong iyon. Ang kwarto kung saan nagsimula ang lahat, ang kwarto na nagpabago sa kanyang buhay.Humakbang siya papasok pero napatigil rin ng masilayan niya ang loob niyon. Iba na ang kulay ng pintura at ang posisyon ng kama at mga muebles. Nagbago na ang lahat. Wala na ni katiting na bakas ng limang taong lumipas. Pero habang minamasdan niya ang loob ay muling nagsariwa sa kanyang utak ang mga ala-ala na tila kahapon lang nangyari.Ang paggising niya at makitang may estrangherong lalake sa kanyang tabi, ang pagkagimbal sa kanyang mukha ng mapagkamalan siya nitong isang babaeng bayaran, at ang luhaan niyang mukha habang tila gulong-gulo at hindi alam kung anong gagawin.Malinaw na malinaw niya iyon nakikita, pero sa pagkakataong iyon wala na ang bakas ng galit o pagkamuhi. All was in her is acceptance and forgiveness.
Malalim siyang napabuntong-hininga habang papasok sa loob ng pribadong ospital na iyon kung saan naka-confine si Arie.Muling na-confine.Kahapon ng umaga ay lumabas na ito ng ospital pero muli daw itong dinala doon kagabi matapos na ma-overdose sa gamot. Nadatnan na lang daw ito ng kanyang Papa at ina-inahan na walang malay na nakahandusay sa bathtub ng hotel room nito.Iyon ang sinabi ng kanyang Papa ng magka-usap sila kanina. Hindi pa malinaw ang lahat dahil hindi naman sila nagtagal na nag-usap sa cellphone, but one thing for sure, she tried to kill herself!Kaya nang oras din iyon mismo ay nagdesisyon sila ni Adrian na bumalik.Malayo pa lang ay kita na niya ang madrasta na nakaupo sa labas ng bench. She was alone. Wala doon ang kanyang Papa o ang kuya Darwin niya. Nakayuko ito at tila wala sa sarili.Kung alam na nito at ng Papa niya ang ginawa ni Arie ay hindi niya alam.Nang maramdaman marahil nito an
Hindi na nila nagawang bisitahin pang muli si Arie sa ospital, gaya ng hiling ng kuya Darwin niya ay iniwasan muna nila ang makipagkita rito. Because if they do so baka mas lalong makasama sa kalagayan nito.Ang kuya Darwin niya lang ang nagbabalita sa kanila kung ano na ang kalagayan nito. After two days in the hospital ay nagpumilit na itong umuwi. Their parents brought Arie back home in Buenavista, hindi sumang-ayon ang mga magulang nila na magpaiwan ito gaano man nito iyon ipinilit. They are afraid she might do something stupid again like what she did that almost cost her her life.Inihatid ng kuya niya ang mga ito sa Buenavista at limang araw na ang nakalipas.When she talked with her brother last night, maayos na naman daw si Arie, she is recovering kaya sumang-ayon na rin siya ng sabihin nitong baka hindi na kailangan ng kapatid na magpatingin sa psychiatrist.Baka nga ng mga sandaling iyon ang tanging kailangan lang talag
Lakad-takbo ang ginawa niya habang papasok sa paaralan na pinapasukan ni Zach. Pakiramdam niya nasa lalamunan na lang niya ang kanyang puso. She was trembling in fear. Kaba at takot ang agad na bumalatay sa kanya ng marinig ang sinabi ni Adriankanina sa phone at lalo iyon nadepina ngayong palapit siya sa classroom nito at marinig ang boses ni Adrian sa loob."Kapag may ibang susundo sa anak namin, hindi ba tumatawag naman kami at nag-aabiso, we didn't call kaya bakit ninyo hinayaan na sumama siya kay Arie!"Halos sasabog ang puso niya sa kumpirmasyon na iyon. Kanina hindi pa iyon masyadong nasinc-in sa utak niya. She wanted to believe that it was not true, na naroroon lang ang anak sa loob ng school at naglalaro lang sa kung saan. Pero ngayong narinig niya ang lahat ay nabalot ng takot ang buo niyang pagkatao.Galit na galit sa kanya si Arie, sa kanila kaya imposibleng sinundo nito si Zach doon sa paaralan with good