7

“You sure, you can go by yourself?” hindi ko alam kung ilang beses na tinanong ni Kei yon, simula nang sabihin ko sa kanya na gusto ko mag ikot, gusto nya sumama pero inaatake sya ng migraine nya.

“Oo nga, ako bahala, tsaka ang laki ng hotel na to,” tukoy ko sa hotel na pinag iistayan namin, “Hanggang sa dulo ng isla, kita to, kaya hindi ako maliligaw,” pangungumbinsi ko sa kanya, kasi gusto ko talaga mag ikot, kasal na kasi bukas at huling gabi na rin ng bakasyon ko.

“Okay, I’m sorry I can’t come with you,” tinawanan ko lang sya nang marinig ko ang mahina niyang mura dahil sa sakit ng ulo niya, “Call me when anything happen, kahit ano pa yan, I’ll go running for you, alright?”

Sumaludo pa ako sa kanya, dahilan para bahagya siyang tumawa, “Yes, ma’am!”

Umiling pa sya at marahan akong itinulak, “Go and have fun, call me,”

Tumango ako at nagsimula nang maglakad, ginusto ko na rin na mag isa mamasyal, sanay naman kasi ako na ganito, hindi rin uso sakin ang nagsasabi ng problema, nasanay