Chapter 5: Forcing Daxton

Chapter Five

Daxton's Perspective

"Ano? Hindi ako papayag, papa. Hindi ko man lang siya kilala, " sagot ko sa tatay ko nang sabihin niya sa akin na ikakasal ako sa ayaw at sa gusto ko.

"Kilala mo man o hindi, ikakasal kayo ngayong Lunes," seryosong sabi niya na siyang ikinagulat ko? Lunes? Tatlong araw mula ngayon? Hindi ko alam kung ano bang nakain ni papa para magdesisyon ng wala man lang akong nalalaman, hindi man lang niya ako tinanong bago niya ako ipakasal.

"Enough, dad. Kahit pa pilitin mo ako, hindi ko papakasalan ang babaeng iyon. I didn't even know her name," sagot ko.

"Then you have two days to get to know each other before your wedding." Ngumiti siya sa akin.

"No, dad. Buo na ang desisyon ko, hindi ko papakasalan ang babaeng iyon!" sigaw ko.

"Don't make me mad, Daxton," my father groaned.

"Tama ang anak mo, Herbert. Hindi rin ako makakapayag na ipakasal mo siya sa isnag hampas lupa lang," biglang singit ng nanay ko. Bigla na lamang siyang dumating at alam kong alam niya na ang nangyayari.

"See?" I whispere to my dad as I turned to glance at my mother... "Mom, please, help me," I pleaded.

"Shut up, Diana. I didn't ask for your opinion. Don't dare yo interfere with my plans. Huwag mong subakan na pigilan ako. Alam mong hindi ko gustong pinapakialaman ako sa mga desisyon ko," he glared to my mom. Si mama naman tila napatahimik. Well, wala siyang laban kay papa, she is always like that. Magsasalita sa umpisa pero sa huli tiklop din ng bibig. Pero ako, hindi ako papayag. I will never marry that stranger.

"I made my decision, dad. Kahit pa saktan mo ako, I will never accept her as my wife!"

Tinalikuran ko si papa at nang akmang hahakbang ako ay natigilan ako sa sinabi niya.

"Then pack your things, Daxton. Kung hindi ka susunod sa mga utos ko, at hindi mo papakasalan si Zoe, I had no choice but to cut all the strings attached between us. You have to get out of this mansion for good, and you will never enherit anything from my wealth. You know me, Daxton. Everything I just said right now, I meant it!"

Napalingon akong muli sa papa kong seryosong nakatingin sa akin. Ang mga mata niya ay walang bahid ng pagdadalawang-isip. I know my dad very well, nakasama ko siya ng ilang taon at alam ko kung seryoso siya sa sinasabi niya o hindi. At sa pagkkataong ito alam kung kaya niya iyong gawin sa akin. I couldn't believe him. Hindi ko gusto pero hindi ko rin kayang mawala sa bahay na ito. I couldn't live without wealth and power. Nakasanayan ko na ang buhay kong ito and hindi ko kayang maging palaboy na lang bigla. I am gritting my teeth real hard. Hindi ako makapag-isip, masyadong matalino si papa, alam niya ang mga kahinaan ko, and he will used that para lang makuha ng gusto niya. I don't know what's his deal, he never gets interested with my love life before, he used to be a father na hahayaan akong mahalin ang taong gusto ko, hindi naman siya ganito dati.

"Herbert? How could you do that in your own son? Our son!" galit na sabi ng mama ko pero kahit anong sabihin niya ay hindi umuubra kay papa. My father is a man of his word. Kapag sinabi niya, gagawin niya.

"Now, Daxton. Bago ko tawagin ang abugado ko at alisin ang pangalan mo sa lahat ng mamanahin mo sana, magdesisyon ka na ngayon din. Hindi kita pipilitin, but you have to choose!"

"That's unfair, dad! Hindi..."

"I'm waiting for your desisyon!" he cut me off.

Napakagat ako sa labi ko at bumilog ang mga kamao ko. Sa puntong 'to wala akong magawa kundi ang pumayag. I hated that woman, hindi ko alam if nong plano nila ni Dad, but I'll make sure na hindi niya iyon makukuha.

"Fine! You won, Dad," I groaned in pain. This is why I didn't want to trust anyone anymore, kahit pamilya ko man, all people are selfish.

"Very well, Daxton. Mabuti naman at hindi mo na ako pinahirapan pa. You'll meet your future wife, tomorrow. She's currently in the vacation mansion, ipapasundo ko siya kayax bukas. Kaya siguraduhin mong wala kang gagawin na hindi ko gusto," sabi niya at umalis na siya.

"Son, why did you agree? Maawa ka naman sa akin, hindi ko kayang magkaroon ng isang manugang na mahirap lamang,"malungkot nasabi ni mama habng papalapit sa akin nang nakaalis na si papa.

I don't really care about that woman's status, pero hindi ibig sabihin tatanggapin ko siya.

"I had no choice, ma'am. Wala akong magagawa, did you know that girl?" tanong ko.

"No! I have no idea where that woman came from. Ang alam ko lang ay isa siyang hampas lupa! I checked her background nang malaman ko ang plinaplano ng tatay mo, and there I found out na isa siyang waitress. Hindi ko alam kung ano bang meron sa babaeng iyon at bakit bigla na lang magdesisyon ang tatay mong ipakasal ka sa kanya. Do you think, she threatened your father?" nagtatakang sabi ni mama. Hindi siya mapakali, ganun din ako.

Napaisip ako, sa sinabi niya, kung binantaan niya ba si papa. Pero she's just a poor woman like my mother said. Ano naman sana ang laban niya kay dad? Napakasakit ng ulo ko sa kakaisip, hindi ko kinakaya ang mga pabigla-biglang plano ni Dad. Kaya naman sinubukan kong kausapin ang mga bodyguards ni dad pero hindi sila nagsasalita, they rather die than to defy my father. Masyado silang tapat kay papa, at wala akong magagawa doon. My father helped them a lot, halos lahat ng tulong ay binibigay ni papa sa kanila kaya naman ganun na lang ang katapatan nila sa kanya. Kaya kahit pa anak ako ni dad,kapag sinabi ni dad na huwag nila akong kausapin ay gagawin nila.

Wala naman akong maaasahan kay mama dahil mas takot pa siya kay papa kesa sa nga bodyguards na mga ito. Well, that's because lahat ng kayamanan namin ay galing lahat kay papa. My mother was my father's secretary lang noon, isa lamang siyang tauhan but fortunately na inlove si dad sa kanya at ako ang naging bunga ng pagmamahalan nila.