LOGINA THROBBING PAIN woke her up the next morning. Sinapo ng dalaga ang noo at dahan-dahan bumangon. Gusto niyang masuka. And this is what she hates the most: the aftermath. Mahirap kalabanin ang hangover niya dahil talagang hilong-hilo talaga siya. She would throw up, or she would get dizzy the whole day.
Nang makaupo siya ay hinilot niya ang kanyang sintido. She slightly opened her eyes to check where she is as of the moment. Ngunit masyadong masakit ang kanyang ulo kaya’t muli niyang pinikit ang mga mata.
“Fvck,” she whispered. “Anong oras na ba?”
Sa takot na baka inumaga na naman siya ay dinilat niya ang kanyang mga mata. She looked for some clock, but then her eyes found something else.
Umawang ang kanyang labi nang makita ang isang lalaki na nakahiga sa kanyang tabi. Wala itong damit pang-itaas at tanging kumot lamang ang nakabalot sa babang parte ng katawan nito. Ramdam niya ng pagkirot ng kanyang ulo habang pinagmamasdan ang lalaki.
Holy hell…
Delancy immediately lifted the duvet that was covering her body and let out a gasp. She’s naked! Walang kung anong saplot ang kanyang katawan ngayon. Her heart started pounding erratically as she tried to recall what happened last night even with her throbbing temple.
“Shit. Shit. Shit!” mahina at sunod-sunod niyang pagmumura nang maalala na niya ang mga nangyari.
Natataranta niyang hinanap ang kanyang mga damit. Her eyes widened after seeing them on the floor, scattered everywhere! What the hell? Anong klaseng warshock ba ang inabot nila kagabi?
Delancy tried to move her legs, only to feel the excruciating pain between her legs. Napasinghap siya at hinawakan ang kanyang binti. Mariin niyang pinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga, trying to calm herself down.
Kahit na masakit, Delancy forced herself to climb off the bed carefully. Panay pa ang kanyang pagngiwi habang isa-isa niyang pinulot ang kanyang mga damit. Sinuot niya ito at nang matapos na sa wakas ay nilingon niya ang binatang nakahiga sa kama.
Hindi niya ito kilala, but he looks somewhat familiar.
Parang nahugot ang kanyang hininga nang makita niya ang paggalaw ng binata. Delancy bit her lower lip. Bumilik ang tibok ng kanyang puso na para bang nakikipagkarera.
Nang umikot ito patalikod ay para siyang nabunutan ng tinik. Kinuha niya ang kanyang phone na hindi niya alam kung paanong nahulog sa lapag at nagmamadaling umalis ng silid. Sa bawat hakbang na kanyang nagagawa ay panay ang kanyang pagngiwi. It hurts like hell.
Habang naglalakad ay nakayuko lamang ang dalaga. Who knows, right? Baka mayroong mga CCTV at makita siya. Mabilis siyang naglalakad habang tinatawagan ang number ng kanyang pinsan.
“Pick me up,” she said the moment he lifted the call.
“Ang aga pa, Delancy–”
“I’m giving you twenty minutes to come and pick me up. Or else isusumbong kita kay daddy.”
“Whatever.”
–
INAYOS NIYA ang kanyang gown na suot. Today is her father’s birthday party. And to be honest, she’s not in the mood to come and have fun. Parang gusto na lang niyang matulog at magpahinga.
“Bakit hindi yata maiguhit ang mukha mo?”
Wala sa sarili siyang napatingin sa nagsalita at bumungad sa kanya ang kanyang malapit na kaibigan bakla, si Mylene. Tipid niya itong nginitian at humugot ng malalim na hininga. “I am not in the mood to attend this party.”
“You’ve been in a sour mood for the whole week, Delancy. And it’s not like you at all. Ikaw ba ‘yan? Baka may kung anong masamang elemento ang nakapasok sa katawan mo,” malisyoso nitong sambit. “Or were you still thinking about that man?”
Kumunot ang kanyang noo at binalingan ito ng tingin. “What the hell are you talking about?”
“That man who took your ‘perlas ng sinilangan away’,” sagot naman ni Mylene at humagikhik.
“Hell, no!” agad niyang sagot at umirap dito. “It’s been weeks. Bakit ko naman siya iisipin?”
“I don’t know? Maybe because he was the one who took your virginity away? I think that's enough reason for you to think about him. Bonus na lang kung pogi ‘yon.”
Delancy bit her lower lip and glared at her friend. “Virginity is just a myth. It’s just a piece of tissue that’s been ripped. Nothing special.”
Akmang sasagot pa sana si Mylene nang mayroon nang kumatok sa kanilang pinto. Tinaliman niya muna ang tingin sa kaibigan sa huling pagkakataon bago siya tumayo at lumapit sa pinto.
Binuksan niya ito at bumati sa kanya ang butler ng kanyang ama.
“Your father wants to see you downstairs,” anito.
Hindi man lang siya hinintay. Agad na itong tumalikod at umalis. Napairap na lamang siya sa hangin at nilingon ang kanyang kaibigan para ayain na itong bumaba.
Inalalayan siya ni Mylene pababa sa hagdanan dahil sa gown na kanyang suot. She’s feeling a little dizzy and nauseous. Ngunit pilit niya lamang itong pinipigilan dahil baka masira ang makeup niya para sa gabing ito.
Nang makarating siya sa unang palapag ay agad niyang namataan ang kanyang ama. Agad namang humiwalay sa kanya si Mylene para makalapit siya sa kanyang ama at ina na ngayon ay busy sa pakikipag-usap sa mga kasosyo nito sa negosyo.
“Hey, dad.” Nakangiti siyang lumapit dito.
“Oh, my sweetheart.” Her father smiled at her and held her waist. “You look so pretty.”
Agad siyang nakaramdam ng tuwa sa sinabi nito. She smiled. “Well, thanks, dad. I got it from my momma.”
Malambing siyang yumakap sa kanyang mommy na nasa kanyang tabi. Nakangiti rin ito sa kanila. As an only child, talagang spoiled na spoiled siya sa atensyon na binibigay sa kanya ng kanyang mga magulang. Minsan lang magalit ang mga ito kaya’t ginagawa niya ang lahat para hindi mapindot ang inis ng mga ito.
The moment she leaned on her mother, agad niyang naamoy ang pabango nito. Hindi niya maintidihan ang biglang pagbaliktad ng kanyang sikmura. She held her breath as she pulled away from her mother. Hindi niya inaalis ang ngiti sa labi sa takot na baka ay may ibang mapansin ang kanyang ina.
“Happy birthday, dad.” Matamis siyang ngumiti rito.
“Thank you, my love.” Her father kissed her forehead.
Mayroong tumikhim sa kanilang harapan, dahilan para mabaling dito ang paningin ng kanyang ama. Nag-angat din siya ng tingin dito at tila ba’y tumigil ang kanyang mundo nang magkatagpo ang kanilang mga mata.
“Oh, I’m sorry.” Mahinang natawa ang kanyang ama. “Cyd, this is my daughter, Delancy Farah. Sweetie, this is your godfather, Cydine Andreev.”
Her lips parted.
Her what?!
“It’s nice to meet you, Delancy.”
BINALOT ng katahimikan ang mesa kung saan sila nakapwesto. They doctors are switching glances from her to Luka, to Callum. Ramdam niya rin ang mabilis na pagkabog ng kanyang dibdib at ang paghigpit ng kanyang pagkakahawak sa braso ng kanyang kasama.Mukhang napansin ito ni Luka dahil agad nitong hinawakan ang kanyang kamay at taas noong tumingin kay Callum.“You must be mistaken,” pagbabasag ni Luka sa nakakabinging katahimikan. “This woman beside me is a nurse from my hospital who’ve been working for me for the last two years. This is the first time she took a step in this country. How could that be?”“Then how can you explain this?”Callum pulled out his phone from his pocket and swiped it open.Pinakita nito ang kanyang home screen at mas lalong nagkagulo ang pagtibok ng kanyang dibdib nang makita ang larawan na nandoon.It wasn’t Venice. It was her! She was sleeping… her head was resting on his arms!“Oh?” agad na komento ng isang doctor at tumingin sa kanya. “She looks like the o
SHE DOESN’T know what to do. Mabilis ang pagtibok ng kanyang dibdib habang nakatingin dito. Kusang humakbang paatras ang kanyang mga paa habang nakatingin dito.His eyes are looking at her fiercely. Na para bang nandito ito para maningil ng kanyang utang.Agad siyang nag-iwas ng tingin dito. Kinalumutan na lamang niya ang kanyang plano na kumuha ng sliced watermelon at agad na umalis. Hawak niya nang mahigpit ang kanyang gown habang palabas ng venue.Shit! Bakit ba kasi hindi niya naalala na nandito rin pala si Callum? Na isa rin pala itong doctor? Na posibleng magkita sila rito? How could she be so careless?! E ‘di ngayon ay natataranta siya?Mabilis ang kanyang hakbang palabas ng venue. Wala na siyang pakialam sa heels na kanyang suot, o sa mga camera na kumukuha ng litrato sa kanya dahil sa agaw pansin niyang suot. She just wanted to leave this place as soon as possible.Ngunit nang makalabas siya ng building ay may humigit sa kanyang braso. Hindi na niya kailangan pang lumingon pa
TAHIMIK NA nakikinig si Callum sa kanyang mga kasamang doctor na nag-uusap tungkol sa viral niyang awake surgery last time. It was actually something to brag about. Sa Pinas, siya pa lamang ang nakakagawa non, rush pa. If it wasn’t rush, then his patient probably lost his life by now.“Are you okay to take an apprentice, Mr. Andreev?” pabirong wika ng isang doctor na hindi niya kilala ngunit alam niyang na sa neurosurgery rin.“I’m sorry, but no,” agad na sagot ni Xiao Mei, his date for tonight. “He doesn’t take apprentice.”Bakas ang gulat sa mukha ng kanyang mga kasamahan at tinignan siya. Tanging ngiti na lamang ang kanyang sinagot dito. Wala siyang panahon sa mga ganito.Right now, all he just wanted to do is to go and take a rest. Kung hindi lang talaga itong importanteng event, hindi na sana siyang magpupunta. But this event is a very important event. Bukod sa dala niya ang pangalan ng kanyang ospital, kailangan niya rin talagang magpunta para mag-donate sa isang charity mamaya.
NAGISING SIYA na parang hinahati ang kanyang ulo sa sobrang sakit. Dahan-dahan siyang bumangon habang mariing hawak ang kanyang noo. He’s not joking when he says his head felt like it’s splitting into two.“Damn hangover,” he mumbled.He stayed in that position for a moment before he roamed his eyes all over the place.He’s in their bedroom.Aalis na sana siya sa kama nang may maamoy siyang kakaiba. Agad niyang nilingon ang pwesto sa kanyang tabi at nakitang wala naman siyang kasama. But the scent… that familiar scent…Maybe he’s just hallucinating. Baka lasing pa siya.Pinilit na lamang niya ang sariling bumangon at nagtungo sa banyo. He was about to wash his face when he noticed his bracelet was gone. Kumunot ang kanyang noo at tumingin sa kanyang kabilang palapulsuhan.Where the hell did it go?Naghilamos muna siya para mawala ang kanyang antok na nararamdaman bago siya nagmamadaling lumabas ng banyo. He headed out of their master bedroom and went downstairs. Naabutan niya naman si
“WHAT ARE you doing here, Veronica?”Halos mapugto ang kanyang hininga nang marinig ‘yon sa binata. She tried to push him off, only for him to put his weight above her. Masyadong mabigat si Callum, lalo na’t lasing ito.Pansin niya ang panay na paghugot ng malalim na hininga ng binata, it was like he’s trying to inhale her scent. Good thing she put on her favorite perfume. But still, this is not good.Alam na ni Callum na siya si Veronica. This man knew she existed. At ‘yun ang nakakapagpatigil sa tibok ng kanyang dibdib. She wanted to deny that fact, but a part of her is somewhat happy to know what he knew she existed.That Veronica existed.However, that’s not what’s important now. Kailangan na niyang makaalis. It’s not safe for her to stay here any longer.With all the strength, left in her, she pushed him off. Parang nakahinga naman siya ng maluwang nang magawa niya ‘yon. She then slowly got up, afraid she might wake him up. Ngunit ganoon na lang ang kanyang gulat nang biglang haw
“Are you crazy?”Hindi niya mapigilan ang sariling mapamura at balingan ng tingin ang kanyang kapatid. Ngunit wala sa kanya ang tingin nito, kundi na kay Callum. Sinundan niya naman ng tingin kung saan ito nakatingin at mariing kinagat ang ibabang labi.“I feel like he already knew Veronica existed,” mahinang usal nito.Nandito sila sa main door at ilang hakbang lang ay mararating na nila ang sofa kung saan kasalukuyang tulog na tulog si Callum. Amoy na amoy niya ang magkahalong alak at pabango nito kahit medyo may kalayuan.“What do you mean?” kunot noong tanong niya sa kanyang kapatid. “He knew? Sinabi mo?”“Of course, not.” Mahina itong natawa at umiling. “Pero may sinabi siya sa akin kanina.”Napairap sa hangin si Veronica. “Can you just be straight to the point? Stop beating around the bush, Venice. I don’t have time for this.”Tumalikod na siya para sana umalis nang magsalita ang kambal.“He told me to bring back his wife,” wika nito na ikinatigil niya sa paglalakad. “He told me







