LOGIN
“Isang shot para sa mga sawi!”
Tinaas ng kanyang mga kaibigan ang kanilang hawak na baso kaya naman ay ganoon din ang ginawa niya. She’s starting to feel dizzy, but she knows she can still hold her drink just fine. Hindi naman siya weakshit pagdating sa inuman. And besides, this drink is to celebrate something.
They’ve finally graduated. Sa wakas. At ito na siguro ang kanyang huling pag-bar kasama ang kanyang mga kaibigan dahil sa susunod na mga araw, it will be them facing the hardships of life.
“Teka, teka. Bakit ka nagtataas ng baso, e hindi ka naman sawi?” tanong ng isang babae na medyo slurred na kung magsalita.
Delancy frowned and pointed to herself. “Me?”
Tumango naman ang babae. “Yes, you.”
“Oh.” Delancy cackled. “I forgot.”
“Oo nga. Bakit ka nag-ri-raise ng baso mo? Men flock on your feet, Delancy. Hindi pa ba enough ang blessing na ‘yon?”
She frowned. “What the hell? Men don't flock on my feet. I am just simply the girl they wanted.”
It’s true. Isa rin sa kanyang pinagpapasalamat ngayong naka-graduate na siya. Minsan kasi ay naiinis na siya dahil sa tuwing binubuksan niya ang locker punong-puno ito ng mga gifts, all from her admirers. She’s not bragging though. But it was true.
Umirap siya sa mga ito at tinitigan ang baso na kanyang hawak. Totoo nga ang balita na kapag hindi ka kumain before uminom, paniguradong alak ang susuntok sa tiyan mo. And look at her now, parang nagkakaroon na ng three-hundred-sixty degrees ang paligid.
“What if subukan natin ang charm mo?” sambit ni Ava sa kanyang tabi. “Let’s make a bet.”
The word ‘bet’ made her feel excited all of the sudden. Agad siyang ngumiti at tumikhim. She’s literally trying her best not to feel dizzy. She wanted to be in this game, okay?
“What bet?” she asked.
“Hmm…” Humawak si Ava sa chin nito at kunwaring nag-iisip. “How about you, guys? May naisip ba kayong dare para sa ating dean’s list muse?”
Tumingin si Thea sa kanila at pumalakpak. “May naisip ako!”
Ang na sa table na ito ay puro lamang babae, walang lalaki. Paano ba naman kasi, may kasintahan itong si Thea na sobrang seloso. Kaya heto, walang lalaki ang nakahalo sa kanilang mesa. Sila-sila lamang mga babae.
“Ano ‘yon?”
“What is it?”
Halos magkasabay nilang sambit ni Ava.
Thea let out a devilish laugh before answering, “You will kiss the first hot man who’ll walk in.”
Tinuro ni Thea ang entrance at nilingon niya ito.
It’s a challenge. Wala nang masyadong pumapasok dahil malapit na magmadaling araw. Medyo mahirap… ngunit kailan ba siya humindi sa isang pagsubok?
“Deal,” she replied and turned her head to her friends. “Any man who walks in that I find attractive?”
“Yes!” sabay na sagot ng mga ito. “Dapat stranger ha. Hindi ‘yung kakilala mo lang.”
Ngumisi siya sa mga ito. As if naman marami siyang kaibigang mga lalaki. Pati nga pusa ayaw ipakaibigan sa kanya ng kanyang daddy. He’s that overprotective of her. Ewan niya nga kung bakit. She’s already twenty-two! Never had a boyfriend.
But flings aren’t counted, right?
Binaling na niya ang kanyang paningin sa pinto para hintayin ang kung sino mang pumasok. She’s praying for it to be a handsome guy. Well, according to them, anyone who is attractive to her eyes.
Tahimik nilang hinihintay ang kung sino mang pumasok na pogi. Pati na ang dalawang kanina pa busy sa pagsalin ng alak ay nakihintay na rin sa kung sino man ang pumasok.
Naghintay pa sila ng ilang minuto. And Delancy doesn’t like waiting. Kaya naman nang mainip ay aalisin na sana niya ang kanyang paningin dito nang makita niyang may pumasok sa loob.
“Ayon!” usal ni Thea at tinuro ang lalaking niluwa ng entrance ng club. “This or drink half the bottle of vodka!”
She bit her lower lip. Tinuon niya ang kanyang mga mata sa lalaki, hindi iniiwan ng kanyang paningin ang binata at sinundan kung saan ito uupo. Tinunga niya ang alak na laman ng kanyang baso at tumayo.
This is it. Let the game begin.
Kahit na nahihilo siya ay pinilit niya pa ring makatayo at tinahak ang daan patungo sa mesang pinuntahan ng gwapong estranghero. Pasuray-suray na siya kung maglakad ngunit hindi niya ‘yon alintana.
What matters most is to accomplish this challenge. Ayaw niyang maging laman siya ng kinabukasan dahil hindi niya tinupad ang challenge. And besides, it’s just a kiss. It’s harmless.
On her way to his table, mayroong humaharang sa kanya para makipagsayaw at humingi ng kanyang pangalan o kaya naman ay number. Ngunit wala ni isa sa mga ito ang kanyang pinansin. Basta na lamang niyang dinaanan ang mga ito.
Nang marating niya ang sofa kung saan nakaupo ang lalaking kanina niya pa tinititigan. Pansin niyang patayo na ito kaya’t agad siyang nagmadali sa paglalakad kahit na hilong-hilo na siya.
Delancy grabbed his collar shoulder, turning him to face her. At nang humarap ito ay wala siyang sinayang na pagkakataon. She immediately kissed him with her eyes closed. Hinanda niya ang sarili para sa impact ng pagtulak nito.
But to her surprise, he kissed her back!
“Chert, muzhik. Ty tak bystro kogo-to podtsepil?” rinig niyang sambit ng isang tinig sa tabi-tabi ngunit hindi niya ito maintindihan.
At wala siyang planong intindihin.
The man she’s kissing held her waist, pulling her for a deeper kiss. He’s a good kisser, she can say that. The way his tongue played against hers, mukhang tamang lalaki ang Nilapitan niya para sa challenge na ito.
Nang maramdaman ni Delancy ay malalagutan na siya ng hininga ay tinulak niya ito sa dibdib. Tinignan niya ito gamit ang namumungay niyang mga mata at ngumiti.
“Thanks for that kiss,” she said and smiled seductively.
Before the man could say anything, agad siyang tumalikod ito. She was about to walk away when suddenly, he pulled her arm to face him. Medyo nahilo siya sa ginawa nito.
Nilingon niya ito. “What is it?”
“You’d think I let you go that fast?” He pulled her by the waist making her gasp. “We then think again, woman.”
Napakurap-kurap siya sa sinabi nito. “W-what–”
Bago pa man niya matapos ang kanyang sasabihin ay muli na naman siya nitong siniil ng malalim na halik.
Fvck.
SHE DOESN’T know what to do. Mabilis ang pagtibok ng kanyang dibdib habang nakatingin dito. Kusang humakbang paatras ang kanyang mga paa habang nakatingin dito.His eyes are looking at her fiercely. Na para bang nandito ito para maningil ng kanyang utang.Agad siyang nag-iwas ng tingin dito. Kinalumutan na lamang niya ang kanyang plano na kumuha ng sliced watermelon at agad na umalis. Hawak niya nang mahigpit ang kanyang gown habang palabas ng venue.Shit! Bakit ba kasi hindi niya naalala na nandito rin pala si Callum? Na isa rin pala itong doctor? Na posibleng magkita sila rito? How could she be so careless?! E ‘di ngayon ay natataranta siya?Mabilis ang kanyang hakbang palabas ng venue. Wala na siyang pakialam sa heels na kanyang suot, o sa mga camera na kumukuha ng litrato sa kanya dahil sa agaw pansin niyang suot. She just wanted to leave this place as soon as possible.Ngunit nang makalabas siya ng building ay may humigit sa kanyang braso. Hindi na niya kailangan pang lumingon pa
TAHIMIK NA nakikinig si Callum sa kanyang mga kasamang doctor na nag-uusap tungkol sa viral niyang awake surgery last time. It was actually something to brag about. Sa Pinas, siya pa lamang ang nakakagawa non, rush pa. If it wasn’t rush, then his patient probably lost his life by now.“Are you okay to take an apprentice, Mr. Andreev?” pabirong wika ng isang doctor na hindi niya kilala ngunit alam niyang na sa neurosurgery rin.“I’m sorry, but no,” agad na sagot ni Xiao Mei, his date for tonight. “He doesn’t take apprentice.”Bakas ang gulat sa mukha ng kanyang mga kasamahan at tinignan siya. Tanging ngiti na lamang ang kanyang sinagot dito. Wala siyang panahon sa mga ganito.Right now, all he just wanted to do is to go and take a rest. Kung hindi lang talaga itong importanteng event, hindi na sana siyang magpupunta. But this event is a very important event. Bukod sa dala niya ang pangalan ng kanyang ospital, kailangan niya rin talagang magpunta para mag-donate sa isang charity mamaya.
NAGISING SIYA na parang hinahati ang kanyang ulo sa sobrang sakit. Dahan-dahan siyang bumangon habang mariing hawak ang kanyang noo. He’s not joking when he says his head felt like it’s splitting into two.“Damn hangover,” he mumbled.He stayed in that position for a moment before he roamed his eyes all over the place.He’s in their bedroom.Aalis na sana siya sa kama nang may maamoy siyang kakaiba. Agad niyang nilingon ang pwesto sa kanyang tabi at nakitang wala naman siyang kasama. But the scent… that familiar scent…Maybe he’s just hallucinating. Baka lasing pa siya.Pinilit na lamang niya ang sariling bumangon at nagtungo sa banyo. He was about to wash his face when he noticed his bracelet was gone. Kumunot ang kanyang noo at tumingin sa kanyang kabilang palapulsuhan.Where the hell did it go?Naghilamos muna siya para mawala ang kanyang antok na nararamdaman bago siya nagmamadaling lumabas ng banyo. He headed out of their master bedroom and went downstairs. Naabutan niya naman si
“WHAT ARE you doing here, Veronica?”Halos mapugto ang kanyang hininga nang marinig ‘yon sa binata. She tried to push him off, only for him to put his weight above her. Masyadong mabigat si Callum, lalo na’t lasing ito.Pansin niya ang panay na paghugot ng malalim na hininga ng binata, it was like he’s trying to inhale her scent. Good thing she put on her favorite perfume. But still, this is not good.Alam na ni Callum na siya si Veronica. This man knew she existed. At ‘yun ang nakakapagpatigil sa tibok ng kanyang dibdib. She wanted to deny that fact, but a part of her is somewhat happy to know what he knew she existed.That Veronica existed.However, that’s not what’s important now. Kailangan na niyang makaalis. It’s not safe for her to stay here any longer.With all the strength, left in her, she pushed him off. Parang nakahinga naman siya ng maluwang nang magawa niya ‘yon. She then slowly got up, afraid she might wake him up. Ngunit ganoon na lang ang kanyang gulat nang biglang haw
“Are you crazy?”Hindi niya mapigilan ang sariling mapamura at balingan ng tingin ang kanyang kapatid. Ngunit wala sa kanya ang tingin nito, kundi na kay Callum. Sinundan niya naman ng tingin kung saan ito nakatingin at mariing kinagat ang ibabang labi.“I feel like he already knew Veronica existed,” mahinang usal nito.Nandito sila sa main door at ilang hakbang lang ay mararating na nila ang sofa kung saan kasalukuyang tulog na tulog si Callum. Amoy na amoy niya ang magkahalong alak at pabango nito kahit medyo may kalayuan.“What do you mean?” kunot noong tanong niya sa kanyang kapatid. “He knew? Sinabi mo?”“Of course, not.” Mahina itong natawa at umiling. “Pero may sinabi siya sa akin kanina.”Napairap sa hangin si Veronica. “Can you just be straight to the point? Stop beating around the bush, Venice. I don’t have time for this.”Tumalikod na siya para sana umalis nang magsalita ang kambal.“He told me to bring back his wife,” wika nito na ikinatigil niya sa paglalakad. “He told me
TINUMBA niya ang bote sa kanyang harapan at humugot ng malalim na hininga. Hindi na niya alam kung pang-ilang bote na ‘yon ng alak. Ramdam niya ang paninitig sa kanya ni Axton ngunit wala lang sa kanya ito.His sibling wouldn’t understand what he’s feeling right now. Dahil kahit minsan ay hindi pa ito umibig. And it’s understandable. Kasi siya rin naman, e. This is his first time feeling this kind of feeling to a woman.At sa babaeng niloloko pa siya.“What are you sulking about?” bagot na tanong sa kanya ni Axton. “Your wife is home. What the fvck do you mean she left?”Hindi rin pala nito alam ang tungkol sa kung ano ang nangyari at mga nalaman niya.“You don’t understand,” he replied.Umismid lang ang kapatid at inabala ang sarili sa paglalaro sa phone nito.Wala siyang ni isang kaibigang tinawagan. But it seems like his sibling knew he needed someone right now, that’s why Axton cancelled every meeting he has for tonight and headed here just to sit and watch him get himself drunk.M







