Share
CHAPTER 91
———
Iniisip ko lahat ang nangyayari ngayon, hindi ako maka paniwala na lahat ng ito nangyayari.
Umuwi kami dito ni zannah para dumalo sa kasal ni grey, pero hindi ko inaasahan na sa araw ng pag dating namin yun din ang araw na mag kikita ang mag ama ko.
Siguro wala kami sa isang libro na madalas mangyari ang mag taguan ng anak.
Nasa reyalidad ako at hindi ko kinaya na mag sinungaling pa mismo sa anak sa harap pa mismo ng daddy niya, kaya naman iniisip ko na lahat ng nangyayari ngayon ay naka tadhana.
Tinadhan na mag kita ang mag ama ko, tinadhan na makilala nila ang isat isa, tinadhan na wakasan ang galit at lungkot, tinadhana na muling mag kaisa, tinadhana na mag patawad, tinadhana na harapin ang katoto
Related chapters
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 92
———Nakaka isang doorbell pa lamang ako ay agad akong pinag buksan ni zin ng pinto, halatang dito na siya sa baba nag hintay sa akin.Mukhang hindi siya mapakali ng buksan niya ang pinto.“Thank god you’re here, shit! I miss you so bad baby.” Niyakap niya ako ng mahigpit ng hindi pa nakaka pasok sa loob ng bahay, talagang dito niya pa ako niyakap sa labas ng pintuan, natawa ako bigla ng tanggalin ko ang kanyang kamay na naka yakap sa akin ay sumimangot ito at hinila ako papasok sa loob. Akala ko wala na siyang balak papasukin ako e.“Ano ka ba naman zin, ni hindi pa nga uminit ang pwet sa upuan ko dun e umuwi na ako agad dahil alam kong mag wawala ka, atsaka bakit iniwan mo si zannah sa taas? Baka mamaya ay mag kalat ng pintura yun.” Sabi ko sa kanya ng hubarin ko ang sapato ko at ang leathe
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 93
———Habang palapit kami ng palapit sa bahay nila zin ay hindi ako mapakali, para akong nanlalamig at nanghihina.Nahihiya ako na kina-kabahan sa magiging reaction nila tita zen at tito elmo sa amin ni zannah.Kahit pa na ilang beses ng ipinaliwanag sa akin ni zin ang lahat ay hindi ko parin maiwasan ang mahiya at kabahan.“Hey, relax okay? Hindi na ngangain ng tao sila mom and dad, ito alright hm.” Hinawakan ni ang aking kamay para alalayan sa pag baba sa sasakyan. Habang si zannah naman ay buhat buhat niya sa kanyang kabilang bisig.“Let’s go baby, just relax.” Sabi sa akin ni
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 94
———Habang kumakain kami ay hindi maiwasan ang hindi mapangiti, sobrang saya ko sa nakikita ko ngayon.Hindi ko akalain na darating araw na ito sa buhay ko… na mararanasan ko ulit na mag karoon ng buong pamilya at masaya.Tita zen and tito elmo treat me like their own child, masaya ako na nahanap ko sakanila ang pag mamahal ng isang magulang… hindi pa ako nakakauwi noon sa L.A ay sila ang nag paramdam sa akin na maging isang magulang, madalang man kami mag kita ay ramdam ko ang pag mamahal nila sa akin, at sa bawat ngiti nila ay naiibsan ang lungkot na lumulukob sa aking pagkatao.Noon pa man ay hindi nila ako pinakitaan ng hindi maganda bagkos ay buong puso nila akong tinanggap sa kanilang pamilya, kahit na alam nila ang sitwasyon at estado ko sa buhay.
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 95
------Hinatid na muna kami ni zin ng maaga sa bahay atsaka siya dumeretso sa kanyang opisina dahil marami daw siyang kailangang tapusin ngayong araw at may kikitain din siyang kliyente. kaya naman ng maka-alis na si zin ay panay ang kulit sa akin ni zannah na gusto niya raw mag paint.Nasa harapan ko ngayon si zannag at hinihila ang laylayan ng damit ko."I want to paint mommy, please?" kakatapos ko pa lang siyang paliguan at ito siya ngayon sa harapan ko at mukang madudumihan na naman siya dahil sa gusto niya.once kasi na payagan ko siyang mag paint ay alam ko ng mag dudungis siya at wala akong magagawa kundi ang payagan siya sa gusto niya dahil sigurado akong mag wawala na naman ito at baka mag sumbong pa siya sa daddy niya na hindi ko siya pinyagan.Ayoko rin naman na nakikitang umiiyak si zannah dahil pati ako ay nasasak
A smile in the Sky of Sadness EPILOGUE
———Nag text sa akin si grey na papunta na raw sila sa resort kaya naman ay umalis na kami ni zin at sumunod sa kanila.Ilang oras din ang itinagal ng biyahe at unti unti na akong inaantok, lumingon pa ako kay zin na focus lang sa pag da-drive kaya naman ay ipinikit ko na lang ang aking mata hanggang sa tuluyan na akong nilamon ng antok."Aba naman anak ni cinderella! Kung meron man ay gumising kana diyan! Akala mo talaga siya ang napagod sa pag da-drive e psh!" Naidilat ko ang mata ko sa lakas ng boses ni grey,"Ano ba namang bunganga mo yan grey!" Bulyaw ko sa kanya at naiinis talaga ako."Bakaa naman kasi gusto mo nang bumuhat diyan no? Ano sumama ka dito para matulog lang?" Bumangon na ako at sumandal sa hamba ng kama atsaka napa hawak sa mata at k
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 1
------------"Congratulations Rylle dos Cosen." She said to me and we're finally graduates from college. I'm so proud that even we don't have too many awards.. we still made it and at the same time with a Bachelor of arts in digital arts."Congratulations to us grey!"I hug and kiss her pinunasan niya naman kaagad. So cute grey!"So.. dos ngayon naka graduates na tayo, what's your plan.. mag focus ka muna ba clubhub mo?"She said to me."You're right grey, but now I have no plans yet so maybe i can focus on the club hub. "She just smiled at me soI smiled at her too."but before that, let's celebrate first."she looks so happy and i am too."Let's go and go to my club hub." Yes, I already have my own business my parents inherited it from me since mag isa lang akong anak and I'm already 22 same with
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 2
----------When I got home, I just cooked what I was going to eat tonight, nag luto lang ako ng chicken fillet and mushroom soup. Habang kumakain ako naka ramdam ako ng lungkot although sanay naman na ako mag-isa, pero hanggang kailan?, i suddenly thoughts that.. what if wala yung barkada ko para saakin? Siguro sobrang lungkot at baka ikamatay ko ang pagka boring kung wala yung mga yun. every time na uuwi na ako sa bahay lagi ko nalang nararamdaman yung lungkot, and the reason why i don't want to be commited is because i am scared... nakita ko na kung anong pinag daanan ng mga barkada ko those times when they are not on their own and umiiyak sila saakin dahil hindi na nila kaya, I don't want to be like them, Ang hindi ko maintindihan is pagkatapos nilang iyakan babalikan pa nila, pag tinanong ko naman sila kung kamusta puso nila ayun masaya naman daw. Sometimes I don't believe them
A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 3
----------------"Dos, pili ka red or white?"grabe.. kanina pa siya tanong ng tanong and naka ilang sukat na siya at wala siyang mapili ni isa."Seriously grey?"pag tataray ko sakanya."Dali na kasi please?" pag pupumilit niya saakin."huwag ka ngang mag pa cute muka kang aso! Yang red ang suotin mo bagay sa kaartihan mo. Psh."singhal ko sakanya kaya sumimangot naman agad ang kanyang mukha."Ang harsh mo sakin bwiset ka!" nag dabog naman siya papuntang restroom.I just wearing a
Latest chapter
- A smile in the Sky of Sadness EPILOGUE
- A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 95
- A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 94
- A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 93
- A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 92
- A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 91
- A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 90
- A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 89
- A smile in the Sky of Sadness CHAPTER 88
