"Uuwi na ako."Iyon lang ang sinabi ni Roxanne. Marami siyang gustong sabihin sa lalaking ito, pero hindi niya magawa.Ngumiti si Christian at tumango, "Hatid na kita.""Hindi na kailangan. Nasa tapat na tayo ng bakuran. Bakit kailangan mo pa akong ihatid? Gabi na rin, dapat kang magpahinga."Hindi na nagpumilit si Christian at tumango na lang. Hindi niya pinaalis ang driver hangga't hindi nakikitang ligtas na nakapasok si Roxanne sa loob ng bahay.Habang nakatingin si Roxanne sa unti-unting pagkawala ng ilaw sa labas ng bintana, mas lalong sumakit ang kanyang puso.Ang bait niya talaga. Paano kaya kung totoong siya ang mahal nito? Kaya niyang manatili sa tabi niya habambuhay.Wala namang gusto si Karylle sa kanya. Nasaktan na siya nang sobra, ayaw na rin niyang muling sumugal sa damdamin. Pero kung patuloy na poprotektahan siya ni Christian, gagawin kaya niya ito habambuhay?Muling bumuhos ang luha ni Roxanne.Nang bumaba ang kanyang ina, nakita nito ang anak na nakatayo sa may pintu
Pagkatapos niyang maghilamos, napansin ni Karylle na medyo asul pa ang mga eyebags niya, kaya mabilis siyang naglagay ng foundation para hindi naman masyadong magmukhang pagod.Ayaw din niyang mag-makeup nang mabigat dahil pupunta sila ngayon sa J Temple.Nagmaneho siya papunta sa lumang bahay ng pamilya Sanbuelgo. Pagpasok sa sala, nakita niyang nakaupo na si Lady Jessa sa sofa, bihis at maganda ang aura. Medyo ngumiti si Karylle, "Lola, pwede na po tayong umalis."Ngumiti si Lady Jessa at tumango, "Hintayin muna natin ng kaunti."Naguluhan si Karylle, "Lola, may hinihintay pa po ba tayo?""Hihintayin natin ang isang tao," sagot ni Lady Jessa na parang may sekreto, kaya lalo pang nagtaka si Karylle.Pero bago pa siya makapag-isip ng mabuti, may narinig silang tunog ng kotse sa labas. Napatitig si Karylle sa direksyon ng pinto, at excited na sinabi ni Lady Jessa, "Sige na, tara na!"Tumayo si Lady Jessa, hinawakan si Karylle sa kamay
Sa pagkakataong iyon, maingat na nagbihis si Adeliya bago siya umalis.Magdamag niyang iniisip kung paano niya babatiin ang matandang ginang ngayong araw, at habang nasa sasakyan ay kinakabahan pa rin siya, takot na baka mapahiya siya mamaya.Pero…Pagdating niya sa bahay ng Sanbuelgo, hindi niya nakita si Lola Jessa. Nagtaka siya at tumingin sa housekeeper."Wala po ba si Lola?"Tumango ang housekeeper, "Opo, wala siya rito."Nagulat si Adeliya, "Saan naman kaya siya nagpunta nang ganito kaaga?" Sinagot siya ng housekeeper, "Maaga siyang sinundo ng batang amo at pumunta sa J Temple kasama si Miss Karylle.""J Temple?!" Naguluhan ang mukha ni Adeliya. Anong klaseng lugar yun para pumunta ang tatlo doon nang sabay?At bakit?!Bakit sinundo ni Harold si Lola, at bakit sumama pa yung babae na si Karylle?Tumango ang housekeeper, ngunit wala na siyang sinabing iba pa.Huminga nang malalim si Adeliya, pilit na pinipigilan ang sarili, saka ngumiti nang bahagya sa housekeeper, "Ah, housekeep
Sa ganitong paraan, sinundan siya ng lahat.Ang templo ay halos kapareho ng ibang mga templo, pero kapag narating mo ang likod na bundok, medyo naiiba na ang ayos nito.Ang lugar ng abbot ay wala sa mismong templo, kundi nasa isang hiwalay na bahagi.Naglakad kami sa daan ng graba, at inabot ng halos kalahating oras bago nakarating sa lugar.Inaalalayan ni Karylle si Lola Jessa buong oras, natatakot na baka mapagod ito o hindi makayanan ang lakad.Pero mukhang masigla ang matanda ngayon, at parang mas matibay pa ang katawan niya kaysa sa mga mas bata. Mas magaan pa siyang maglakad kaysa kay Harold.Pagdating nila sa wing room, lumapit ang batang monghe at nagsabi, "Lady Jessa, donors, maaari na po kayong pumasok." Tumango ang lahat nang magalang at sabay-sabay na pumasok.Naupo ang presiding officer sa kanyang upuan, at nang makita ang pagdating ng grupo, agad siyang tumayo at bumati, "Lady Jessa." Agad namang nagtipon ng mga kamay ang matanda at bahagyang yumuko kay Master J.Ginaya
Si Lady Jessa ay walang kamalay-malay na tumingin kay Master J, may bahagyang gulat sa kanyang mga mata, "…ikaw?""Kapag pinilit mo, magiging parang isang mapait na prutas na pilit na hinog, sana'y alam ng matanda ang prinsipyong ito," sabi ni Master J ng malaya, ngunit tila binasag niya ang ilang mahahalagang punto.Napatigil ang ekspresyon ni Lady Jessa, "Ako..."Para mapalapit ang dalawa, lagi siyang gumagawa ng paraan para magkasalubong sila sa iba't ibang okasyon. Iyon ba ay… hindi tamang paraan?Hindi maiwasang mag-isip si Lady Jessa. Oo nga naman, kung tama ang kanyang paraan, bakit hindi pa rin gumanda ang relasyon nila sa loob ng tatlong taon? Sa halip, tila lalo pang lumala.Sa sandaling iyon, parang napagtanto niya ang pagkakamali niya at ang pinsalang dulot nito, pero sa kabilang banda, kung hahayaan niyang dumaan ito sa natural na paraan, baka wala na silang pagkakataon?Hindi alam ng matanda kung ano ang gagawin.Napansin ni Master J ang kanyang pagkalito, at muli siyang
Nais magsalita ng matanda pero bigla siyang tumigil, kaya ngumiti si Karylle at sinabi, "Kaya naman, lola, ang puso ng tao napapagod din at nagbabago. Hindi rin naman kami aabot hanggang dulo, at ngayon mas maayos na kami kaysa dati, di ba, lola?"Noon, ramdam ni Karylle na sa nakaraang tatlong taon, sobrang bigat ng kanyang dinadala. Hindi siya gusto ng biyenan niya, at kahit saan siya pumunta, hinaharang siya. Lalo pa, labis ang galit ng kanyang asawa sa kanya, na tila gusto siyang parusahan, kaya araw-araw niyang kinaya ang matinding presyon.Pero ngayon, hindi na niya kailangan iyon. Pakiramdam niya ay mas magaan na ang lahat, hindi na niya kailangang magpasikat o magpasalamat sa kahit sino. Kailangan lang niyang protektahan ang mga taong mahalaga sa kanya.At para kay lola, wala na rin siyang dapat ipag-alala.Napabuntong-hininga ang matanda, "Ay, sige na nga... Hindi na ako makikialam sa inyong dalawa sa hinaharap." Sa sandaling ito, biglang gumaan ang pakiramdam ni Karylle.Mag
Para matanggap si Adeliya ng pamilya Sanbuelgo, pinilit ni Lauren na tiisin ang inis sa puso niya at kinikilala na bahagi rin si Karylle ng pamilya Sanbuelgo.Ngunit ang pag-amin niya ay may kaunting pagkasubtle pa rin—pareho silang miyembro ng pamilya Sanbuelgo.Ngayon, si Karylle ang kinikilalang apo ni Mrs. Bo, samantalang si Adeliya naman ay hindi kinikilala ni lola bilang miyembro ng pamilya, at hindi rin siya kinikilala ni Lauren bilang anak. Ipinapakita nito na gustong iparating ng matanda na balang araw, si Adeliya ang magiging asawa ni Harold.Pero sa pagkakataong ito, hindi tumutol si lola, at tahimik lang na nagsabing, “Pag-usapan na lang natin ‘yan kapag ikinasal na si Miss Adeliya.”Nagulat si Lauren at napatingin sa matanda—hindi siya tumutol? Kung dati iyon, baka diretsahang sinabi na ni lola na si Karylle lang ang tanging manugang niya, pero ngayon… nagbago na nga kaya siya?Mukhang may pag-asa ba?Maging si Adeliya ay napatingin kay Lady Jessa nang may gulat; matapos
Ngumiti si Karylle, "Sa susunod na nasa business trip si grandpa, ako na ang sasama para sunduin kayo.""Iba ka talaga, bata ka, may puso ka." Masayang-masaya ang matanda at totoo ang ngiti niya. Habang kumakain si Karylle, kausap niya lagi ang matanda kaya mainit at masaya ang atmosfera.Samantala, si Adeliya at Lauren na nakaupo sa harapan nila ay tila mga outsider. Gustong-gusto sana ni Adeliya na ipaliwanag ang nangyari kahapon, pero dahil nakatutok lang si Lady Jessa kay Karylle at hindi man lang siya pinansin, napilitan siyang manahimik. Naalala rin niya ang bilin ng mga magulang niya kahapon na huwag nang ungkatin ang nangyari at magpakumbaba na lang, kaya't nagdesisyon siyang magtiis.Para kay Adeliya, ang pagkain nila ay parang walang lasa.Si Karylle naman ay busog na busog, hindi lang dahil sa pagkain kundi dahil masaya ang usapan nila ng kanyang lola.Ngunit kailangan na niyang umalis para pumasok sa trabaho, kaya ngumiti siya sa matanda, "Lola, kailangan ko nang pumasok.
Hindi tiningnan ni Roy si Harold at malaya siyang tumingin sa ibang direksyon, parang walang nararamdaman.Samantala, si Karylle naman ay alam namang maaari siyang tumawag ng sarili niyang tao para palitan ang kanyang dressing. Kung hindi dumating ang grupo nila Harold, may sarili siyang tao na aasikaso sa sugat niya. Pero dahil nga naroon na sila, hindi na siya tumawag pa ng iba—ayaw niyang magtagpo ang dalawang panig.Makalipas ang ilang sandali, dumating na ang doktor.Nagulat si Karylle nang makita kung sino iyon. Ang babaeng doktor na siyang naglinis ng sugat niya kahapon.Ibig bang sabihin... si Harold ang tumawag sa kanya?’ tanong niya sa isipan.Napatingin si Karylle kay Harold, medyo nagtataka.Tahimik lang si Harold habang nagsalita, kalmado ang mukha. "Mas mainam na babaeng doktor ang humawak sa sugat mo."Napakunot ang noo ni Nicole. Ang lalim ng pag-aalaga ng lalaking ‘to, ah. Totoo nga bang may nararamdaman siya para kay Karylle?Naalala niya ang nangyari kaninang umaga—
Kung kikilos si Karylle, tiyak na kikilos din si Nicole. Pero kung si Nicole ang kikilos, hindi garantiya na gagalaw din si Karylle.Napatingin si Harold, pero wala siyang sinabi.Samantala, natuwa agad si Roy at mapang-asar na nagsabi, "O, bakit hindi ikaw ang pumunta?"Hindi maganda ang naging reaksyon sa mukha ni Harold, ngunit nanatili siyang tahimik.Ilang sandali lang ang lumipas, tumawag na si Harold sa cellphone ni Karylle. Ngunit gaya ng inaasahan, naka-off pa rin ang telepono nito. Nanlamig lalo ang kanyang ekspresyon, pero hindi pa rin siya gumalaw.Nagpatuloy naman si Roy na tila nanunukso pa habang nakaakbay at naka-cross legs. “Feeling ko, ikaw na ang pumunta. Go ahead.”Malamig na sinulyapan siya ni Harold. “May paraan ako para bumaba si Nicole. Kapag bumaba siya, susunod na rin si Karylle.”Napataas ang kilay ni Roy at natawa. “Bolero! Blow mo ‘yan!”“Anong pustahan?” tanong ni Harold nang mahinahon.“Game! Sige, sabihin mo kung ano ang pustahan. Kahit ano!” Akala mo'y
Biglang sumama ang timpla ng mukha ni Nicole, halatang pigil na pigil na ang inis. Maging ang tingin niya kay Roy ay punong-puno ng iritasyon.“Lumayas ka nga!” mariing sabi niya. “Bahay ‘to ni Karylle, at kalahati ng pagmamay-ari nito, akin din! Ikaw ang hindi welcome dito!”Bigla namang natawa si Roy—pero hindi sa tuwa, kundi sa galit. Unti-unti niyang ibinaba ang nakataas niyang binti at tumayo.“Eh bakit hindi ako pinaalis ni Karylle kanina, ha? So ano ‘yang sinasabi mo? Walang kwenta!”Napanganga si Nicole sa sobrang inis. Hindi na siya nag-aksaya pa ng salita. Mabilis siyang tumalikod at tumuloy na lang sa kusina.Kalma, Nicole. Anger hurts the body, anger hurts the body!Wala nang silbi na patulan pa niya ang taong ‘to. Hindi siya papatol sa isang engot. Ignore and stay classy!Pagdating sa kusina, agad niyang hinugasan ang kamay, kinuha ang ilang sangkap sa refrigerator, at nagsimulang magluto ng sarili niyang noodles.Gagawa na lang ako ng sarili ko. Kaya ko ‘to. Kahit sabihi
Mas lalong lumalim ang kunot sa noo ni Harold. Kita sa mukha niya ang pagkainis, at ang malamig niyang tingin ay diretsong ibinato kay Roy—isang malinaw na pahiwatig na ayaw na niyang marinig pa ang kahit ano mula rito.Pero gaya ng inaasahan, walang pakialam si Roy sa nararamdaman ni Harold. Sa halip, kalmado pa rin siyang nagsalita, “O baka naman matagal mo na talagang gusto si Karylle, pero masyado mong na-misunderstand. Lagi mong iniisip na nakipagsabwatan siya sa ama niya para pilitin kang pakasalan siya. Galit ka sa ganung klaseng kasunduan dahil para sa’yo, interest lang ang basehan. Pero sana maintindihan mo na…”Napahinto siya saglit sa gitna ng sinabi, tila sinasadya ang pagpigil ng susunod na linya.Matalim ang tingin ni Harold habang tinitigan si Roy. “Tama na, Roy,” malamig niyang sambit.May CCTV sa lugar na ‘yon. Ayaw ni Harold na mas marami pang masabi si Roy, pero ang pagpapatuloy nito kahit alam niyang may surveillance ay nagpapakitang sadyang gusto ni Roy na marinig
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,