Biglang naging seryoso ang mukha ni Karylle, at sa dami ng sinabi ni Adeliya, halata namang hindi niya sinimulan ang pagre-record.Pero kahit pa nga gawin iyon ni Adeliya para mapagsalita siya, hindi natatakot si Karylle na ibunyag ito. Kahit malaman ng lahat at pag-usapan sa social media, ano naman kung laitin siya ng buong mundo? Nabubuhay siya para sa sarili niya, at wala namang ibang tao na makakapigil sa kanya para kumain at mamuhay ng maayos.Tiningnan niya si Adeliya at sinabing may halong ngisi, "Bakit ba nangyari sa’min iyon nung gabing iyon, alam mo naman!"Nagbago ang ekspresyon ni Adeliya, ngunit agad siyang nagpigil at nagsalita, "Siya ang pinaka-importante sa akin, paano ko kayang pagsabihan na ikaw at siya!""Tama, hindi mo sinadyang ako ang mapunta sa plano mo, pero aksidente lang iyon, ‘di ba?”Nakita ni Karylle ang galit sa mukha ni Adeliya, kaya lalo siyang nakumpirma sa kanyang hinala.Ang gusto talaga ni Adeliya ay may mangyari sa kanya at sa ibang lalaki para wal
Sa totoo lang, malakas pa rin talaga ang ugali ni Adeliya. Kung hindi lang nangyari ang insidente kagabi na sumira sa kanyang magandang imahe, hindi siya magiging ganito ka-iritable ngayon.Ngumiti lang si Karylle, "Hindi ko naman inisip na makipagbalikan kay Harold, pero ikaw, cousin, tingin ko wala naman sa’yo ang isip ni Harold. Kahit pa matagal ka nang nakahilata sa tabi niya, kaunti lang ang malasakit niya sa’yo. Sa tingin mo, may pagkakaiba ba ang kasal na nakatali lang sa utang na loob sa naging relasyon ko dati?”"Syempre, may pagkakaiba!" agad na sagot ni Adeliya, na may halong pang-aasar, "Hindi mo ako katulad, at hindi ko gagamitin ang utang na loob para ikulong siya sa akin. Hindi ka niya gusto, pero hindi ibig sabihin na hindi niya ako gusto. Karylle, hintayin mo lang at makikita mo.”Ngumiti si Karylle at tumango, "Sige, wish ko ang success mo, at sana mabasag mo ang kasalukuyang sitwasyon. ‘Wag mong hayaang isipin ng iba na ikaw ay parang clown, kasi baka naman ako, bil
Bahagyang ngumiti si Adeliya, "At ang tatay mo, ang aga niyang namatay. Hindi mo ba naiisip na malas ka kaya nangyari iyon?""Nung una, malusog naman siya. Bakit bigla siyang nagkasakit nang malala? Paano siya biglang inatake sa puso? Hindi naman siya nagkaroon ng atake dati, di ba? Karylle, hindi mo ba naiisip na ikaw ang malas?"Nanlamig ang buong katawan ni Karylle, at maputla na rin ang kanyang mukha.Hindi niya pinaniwalaan ang mga sinasabi ni Adeliya na siya ang dahilan ng pagkamatay ng kanyang ama, pero…Hindi niya alam na ganito pala ang tunay na ugali ng pamilya ng kanyang tiyo noon, lagi siyang nagtitiwala sa kanila.Pero ngayon, habang iniisip niya, malusog naman ang kanyang ama noon, paano siya biglang nagkasakit? Hindi man lang siya nakauwi para makita siya sa huling pagkakataon, tapos wala na siya…Ngumiti lang si Adeliya at hinaplos ang balikat ni Karylle, "Karylle, wala kang makakapitan sa buhay na ito, iniwan ka ng mga kamag-anak mo, itinapon ka ng asawa mo. Isa kang
Noon, ang gusto lang ni Karylle ay tahakin ang sariling landas, bawiin ang pamilya Granle, at hindi hayaang masayang ang pinaghirapan ng kanyang ama.Pero ngayon, napagtanto niyang hindi nga dahil sa sakit kaya namatay ang kanyang ama!Kung si Lucio at ang iba pa ang may kagagawan nito, siguradong ipapakulong niya sila nang personal! Wala siyang palalampasin!Huminga nang malalim si Karylle. Mukhang kailangan pa rin niyang bumalik sa pamilya Granle, pero hindi ngayon.Nag-drive siya diretso papunta sa law firm. Nang makita ng mga abogadong naroon ang seryoso niyang itsura, walang naglakas-loob na bumati sa kanya. Pati si Dominic, tahimik lang ngayon.Nakita siya ni Layrin at tinanong, "Anong nangyari sa’yo? May problema ba sa J Temple?"Alam ni Layrin kung bakit niya dinala kaninang umaga ang matandang babae sa J Temple.Umiling si Karylle, "Wala naman.""E bakit ang bigat ng itsura mo?" Tumayo si Layrin, kumuha ng baso ng tubig at iniabot kay Karylle.Kinuha iyon ni Karylle, pero hin
Natauhan si Karylle at tumingin sa pinto, "Pasok."Mabilis na bumukas ang pinto, at nakatayo roon si Dominic, nakangiti kay Karylle, "Boss Iris, may ilang tanong lang ako."Bahagyang gumalaw ang mga mata ni Karylle, "Umupo ka."Ngumiti si Dominic at lumapit. Kapag siya’y nakangiti, para siyang simoy ng hangin sa tagsibol, nagbibigay ng mainit at maliwanag na pakiramdam, na nagpapadama sa mga tao na madali siyang lapitan.Inabot ni Dominic ang lahat ng mga notes at materyales sa kamay niya kay Karylle, "May kinuha akong kaso kamakailan, at akala ko madali ko itong mapapanalo. Pero ngayon, biglang may inilabas ang kalaban na mas mahirap na ebidensya, kaya hindi ako makahanap ng butas para makalusot. Paki-check naman."Hindi na siya nagdagdag pa ng salita. Kitang-kita naman kasi ang galing ni Karylle sa lahat.Tiningnan ni Karylle ang mga impormasyon sa kamay niya. Sa mga sandaling ito, kontrolado na niya ang kanyang emosyon at kalmado na ulit.Sinamantala ni Dominic ang pagkakataon na t
Tiningnan ni Karylle ang kanyang telepono at sa numero na naka-display, biglang tumindi ang lamig sa kanyang mga mata. Pero sa sumunod na sandali, sinagot na niya ito."Uncle Lucio."Sa dalawang salitang iyon, ang boses niya ay kalmado, halos walang emosyon.Noong una niyang tinatawag ang dalawang salitang ito, ramdam niya ang pagiging malapit nila ni Lucio, na para bang siya ang tunay niyang ama.Pero ngayon...Isa na lang itong karaniwang pangalan, na para bang may dalang kabigatan ang mga salitang iyon!Hindi niya pa nakita ang ganitong klaseng tiyuhin.Ang nasa kabilang linya ay agad na ngumiti at nagsabing, "Karylle, nasa trabaho ka pa ba? Baka naistorbo kita?"Si Lucio ay kasing-plastik pa rin tulad ng dati, na para bang wala pa ring nagbago.Siguro ganito siya upang magmukhang malapit pa rin sila? Sa tuwing nangyayari ito, nararamdaman ni Karylle na parang duguan ang puso niya. Mula nang lumipat si Lucio sa kanila, nagsimula na siyang magplano laban sa kanya at sa kanyang ama.
Lahat ay nagulat at tumingin sa kanya, "Totoo ba? Ano ang sinabi ni Iris?"Ang lalaking abogado sa tabi niya ang unang nagtanong.Ngumiti si Dominic, "Sabi niya, tamaan daw ang ahas sa pitong pulgada, hindi ko natumbok ang pinakapunto.""Ano ang pinakapunto?" tanong agad ni Michaela.Ngumiti lang si Dominic at binuklat ang kanyang sulat-kamay, itinuro ang ikapitong punto, at malalim na huminga, "Dito ko na nga isinulat ang puntong ito, pero hindi ko pa rin ito nakita nang buo, lalo na ang mas malalim na detalye. Ang kalaban ay handang-handa, pero kahit gaano pa sila kahanda, lumabag pa rin sila sa mga patakaran. Parang nagpasikot-sikot lang ako sa sarili kong problema."Nakatingin na rin ang mga tao sa paligid niya sa ikapitong punto, at nag-iba ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, "Talagang iba ka, Iris."Sa totoo lang, lahat ng abogadong nagtatrabaho dito ay pawang mga super elite lawyers, at hindi na kumuha pa ng maraming abogado si Layrin. Anim lang silang lahat, pawang kilalang
Bagaman hindi natuwa si Lucio, wala siyang sinabi. Umupo siya sa harap ni Karylle at ngumiti nang magiliw, "Karylle, bakit ka naging direkta noong nag-divorce ka? Bakit hindi mo naisipang sabihan si Uncle mo? Kung may hindi ka gusto, puwede kang suportahan ni Uncle."“Suporta?”Noong gusto niyang mag-divorce, ginawa niya ito nang lantaran, halos gusto niyang malaman ng buong bansa, kahit buong mundo. Nandoon siya sa kasiyahan noon. Kailangan pa ba talaga niyang iparating iyon?Ngayon, halatang ayaw ni Lucio na lumala ang sitwasyon sa kanilang dalawa, kung hindi, hindi siya magsasalita nang maayos at yayain siyang bumalik.Naisip niyang may dalawang dahilan ito.Una, baka natatakot siya na suportahan siya palagi ng lola niya at hindi mabigyan ng pagkakataon si Adeliya. Napakalakas ng lola niya.Pangalawa, dahil Iris pa rin siya. Kung galitin talaga niya ito, puwede siyang makipag-cooperate sa mga kalaban ng pamilya Granle at magsampa ng kaso, at sa kakayahan niya, hindi niya alam kung
Hindi tiningnan ni Roy si Harold at malaya siyang tumingin sa ibang direksyon, parang walang nararamdaman.Samantala, si Karylle naman ay alam namang maaari siyang tumawag ng sarili niyang tao para palitan ang kanyang dressing. Kung hindi dumating ang grupo nila Harold, may sarili siyang tao na aasikaso sa sugat niya. Pero dahil nga naroon na sila, hindi na siya tumawag pa ng iba—ayaw niyang magtagpo ang dalawang panig.Makalipas ang ilang sandali, dumating na ang doktor.Nagulat si Karylle nang makita kung sino iyon. Ang babaeng doktor na siyang naglinis ng sugat niya kahapon.Ibig bang sabihin... si Harold ang tumawag sa kanya?’ tanong niya sa isipan.Napatingin si Karylle kay Harold, medyo nagtataka.Tahimik lang si Harold habang nagsalita, kalmado ang mukha. "Mas mainam na babaeng doktor ang humawak sa sugat mo."Napakunot ang noo ni Nicole. Ang lalim ng pag-aalaga ng lalaking ‘to, ah. Totoo nga bang may nararamdaman siya para kay Karylle?Naalala niya ang nangyari kaninang umaga—
Kung kikilos si Karylle, tiyak na kikilos din si Nicole. Pero kung si Nicole ang kikilos, hindi garantiya na gagalaw din si Karylle.Napatingin si Harold, pero wala siyang sinabi.Samantala, natuwa agad si Roy at mapang-asar na nagsabi, "O, bakit hindi ikaw ang pumunta?"Hindi maganda ang naging reaksyon sa mukha ni Harold, ngunit nanatili siyang tahimik.Ilang sandali lang ang lumipas, tumawag na si Harold sa cellphone ni Karylle. Ngunit gaya ng inaasahan, naka-off pa rin ang telepono nito. Nanlamig lalo ang kanyang ekspresyon, pero hindi pa rin siya gumalaw.Nagpatuloy naman si Roy na tila nanunukso pa habang nakaakbay at naka-cross legs. “Feeling ko, ikaw na ang pumunta. Go ahead.”Malamig na sinulyapan siya ni Harold. “May paraan ako para bumaba si Nicole. Kapag bumaba siya, susunod na rin si Karylle.”Napataas ang kilay ni Roy at natawa. “Bolero! Blow mo ‘yan!”“Anong pustahan?” tanong ni Harold nang mahinahon.“Game! Sige, sabihin mo kung ano ang pustahan. Kahit ano!” Akala mo'y
Biglang sumama ang timpla ng mukha ni Nicole, halatang pigil na pigil na ang inis. Maging ang tingin niya kay Roy ay punong-puno ng iritasyon.“Lumayas ka nga!” mariing sabi niya. “Bahay ‘to ni Karylle, at kalahati ng pagmamay-ari nito, akin din! Ikaw ang hindi welcome dito!”Bigla namang natawa si Roy—pero hindi sa tuwa, kundi sa galit. Unti-unti niyang ibinaba ang nakataas niyang binti at tumayo.“Eh bakit hindi ako pinaalis ni Karylle kanina, ha? So ano ‘yang sinasabi mo? Walang kwenta!”Napanganga si Nicole sa sobrang inis. Hindi na siya nag-aksaya pa ng salita. Mabilis siyang tumalikod at tumuloy na lang sa kusina.Kalma, Nicole. Anger hurts the body, anger hurts the body!Wala nang silbi na patulan pa niya ang taong ‘to. Hindi siya papatol sa isang engot. Ignore and stay classy!Pagdating sa kusina, agad niyang hinugasan ang kamay, kinuha ang ilang sangkap sa refrigerator, at nagsimulang magluto ng sarili niyang noodles.Gagawa na lang ako ng sarili ko. Kaya ko ‘to. Kahit sabihi
Mas lalong lumalim ang kunot sa noo ni Harold. Kita sa mukha niya ang pagkainis, at ang malamig niyang tingin ay diretsong ibinato kay Roy—isang malinaw na pahiwatig na ayaw na niyang marinig pa ang kahit ano mula rito.Pero gaya ng inaasahan, walang pakialam si Roy sa nararamdaman ni Harold. Sa halip, kalmado pa rin siyang nagsalita, “O baka naman matagal mo na talagang gusto si Karylle, pero masyado mong na-misunderstand. Lagi mong iniisip na nakipagsabwatan siya sa ama niya para pilitin kang pakasalan siya. Galit ka sa ganung klaseng kasunduan dahil para sa’yo, interest lang ang basehan. Pero sana maintindihan mo na…”Napahinto siya saglit sa gitna ng sinabi, tila sinasadya ang pagpigil ng susunod na linya.Matalim ang tingin ni Harold habang tinitigan si Roy. “Tama na, Roy,” malamig niyang sambit.May CCTV sa lugar na ‘yon. Ayaw ni Harold na mas marami pang masabi si Roy, pero ang pagpapatuloy nito kahit alam niyang may surveillance ay nagpapakitang sadyang gusto ni Roy na marinig
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,