Natural lang, naging mas magaan ang pakikitungo ni Jayme kay Karylle, wala na ang dating preskong aura ni President Parker.Kahit hindi kasing-lakas ng mga grupo tulad ng Sanbuelgo’s at Handel’s ang grupo ni Christian, may halaga pa rin ito sa City B. Kung hindi, hindi siya mailalagay sa posisyon na katabi ni Harold.Nagkwentuhan pa sila ng kaunti bago makarating sa destinasyon.Bumaba sila ng sasakyan isa-isa, at sabay na umalis ang dalawang driver.Pagdating sa loob ng private room, naupo silang magkakasama. Sa pagkakataong ito, si Christian mismo ang naglabas ng upuan para kay Karylle, “Miss Iris, dito po kayo umupo.”Bahagyang kumurap si Karylle, at maayos na naupo. Sumunod na umupo si Christian sa tabi niya.Nagulat si Jayme sa nakita. Walang nakakakilala kay Christian nang higit pa sa kanya bilang ama. Alam niyang kilala niya ang ugali ng anak. Hindi naman siguro siya lapit nang ganito dahil lang Miss Iris ito,
Nang makitang nangyari ang inaasahan, bahagyang naningkit ang mga mata ni Alexander.Si Jayme, na kanina ay kabadong-kabado, ay biglang ngumiti. Wala nang problema kahit na maungusan niya ang unang pwesto! Wala ring kaso kahit na nasa unahan niya si Harold.Hangga’t mapanatili niya ang ranking at order na ito, walang sinuman ang magdududa sa anak niya!Ang susunod na sampung tao ang magiging huling kompetisyon!Ang top ten ay makakatanggap ng gantimpala mula sa organizer, pero ang mga tulad nina Harold at Karylle ay walang pakialam sa mga awards o trophies. Halos puno na ang bahay ni Karylle ng mga ito.Kahit lumampas sa normal na oras ngayong araw, itinuloy pa rin ang huling laro upang mahanap ang panalo.At habang hinihintay ng lahat ang laban, nagsimula na ang laro!!Ang huling track ngayon ay talagang mahirap, hindi tulad ng mga naunang rules kung saan sabay-sabay na nagsisimula ang sampung kotse.Ang track ay sobrang lapad. Nang ibinigay ng referee ang hudyat, sabay-sabay na umar
Pagkababa ng dalawa sa kotse, hindi man lang tiningnan ni Karylle si Harold at deretso siyang umupo sa kanyang pwesto, na parang wala lang.Ang susunod na panalo o pagkatalo ng iba ay wala nang kinalaman sa kanya.At siya…Nakita niya na tabla sila ni Harold.Pagkaupo niya, agad na sumigaw si Nicole, “Yohoo~ Panalo tayo!!”Narinig ito ni Atty. Lee at napasimangot, “Tabla nga, paano mo nasabing panalo kayo? Wala ka bang hiya?”Bumaling si Nicole ng tingin sa kanya, “Ikaw ang walang hiya!”Umupo si Karylle na hindi tinitingnan si Atty. Lee, pero hindi mapigilang titigan siya nito. Ang babaeng ito, natalo siya ng dalawang beses, at sa dalawang paraan pa! Nakakaloka talaga!At itong si Nicole, palaging sinasamantala ang bawat pagkakataon! Gusto na niyang pisilin ang bibig nito.Hindi na interesado si Alexander sa third-place racer sa field, at itinutuon na ang tingin kay Karylle.Wisteria.Bakit parang pamilyar ang babae na ito?Nagkita na ba sila dati?Maya-maya, bumalik din si Harold. Ti
Hindi siya pinansin ni Harold. Dahil dito, napilitan si Atty. Lee na lumapit at bumulong, "Pwede bang kontrolin mo ang emosyon mo? Nilalamig na ako dito! Baka isipin pa ng mga tao na galit ka dahil hindi ka nanalo sa first place."Mabilis na tumingin si Harold ng matalim kay Atty. Lee, kaya sumuko ito at tinaas ang mga kamay, "Okay, okay, parang wala akong sinabi."Natapos na ang pag-aayos ng ranking, at ang host ay masiglang nag-aanunsyo sa stage, ipinapakilala ang mga nanalo para kunin ang kanilang mga parangal.Ngumiti si Karylle kay Christian, "Christian."Narinig ni Harold ang sinadyang pagbabago ng tono niya, at agad na dumilim ang ekspresyon nito. Nakakainis na tawagin siyang ganito kalapit?Tumingin si Christian sa kanya, "Bakit?""Padala ka na lang ng iba para kunin ang award mamaya, mauuna na ako."Wala na siyang dahilan para manatili pa rito, at ayaw niyang manatili sa lugar na ito kung nasaan si Harold. Hindi dahil takot siya sa kanya, pero parang nakaka-irita lang ang pre
Tumango si Karylle, "Sige, hot pot tayo. Matagal na rin simula nung huling beses na kumain ako nito.""Wow~" Kitang-kita ang excitement sa mukha ni Nicole, "Kahit naging tie lang tayo ngayon, perfect pa rin ang resulta! Christian, okay lang ba sa'yo ito?"Ngumiti si Christian at tumango, "Oo naman, kung hindi dahil kay Karylle, malamang nahirapan akong hawakan ang kumpanya ngayon. Salamat, Karylle."Medyo nahiya si Karylle sa tingin ni Christian, kaya iniwas niya ang tingin at ngumiti na lang, "Magkaibigan tayo, kaya natural lang ‘yan. Huwag ka nang magsabi ng ganitong bagay sa’kin ulit, ha."Munting kumurap ang mata ni Christian. Ramdam niya na bahagyang dinidiin ni Karylle ang salitang "kaibigan."Narinig din ito nina Roxanne at Nicole.Bahagyang nagdilim ang tingin ni Roxanne. Kung... sakaling pumayag si Karylle na maging kasama ni Christian, baka mas maging masaya si Christian?Napabuntong-hininga naman si Nicole. Hindi pa rin nakaka-move on si Karylle sa huling relasyon niya.Ngu
Harold ay medyo natigilan, at ang mga emosyon sa kanyang mga mata ay mga damdaming hindi kayang unawain ni Atty. Lee.Hindi naman napansin ni Atty. Lee iyon, pero muli siyang nagsalita, "Actually, okay lang makipaglaro sa mga babae, pero hindi ka dapat masyadong maging emosyonal sa isang babae, kasi kung hindi..."Nang mabanggit niya ito, medyo napangisi siya, naisip ang kanyang ama bilang halimbawa, ngunit halatang ayaw na niyang balikan iyon.Bahagyang kumunot ang noo ni Harold, "Hindi lahat ng tao ay katulad ng tatay mo.""Pag nakikita ko ang tatay kong mag-isa, parang ayoko ring mahulog sa mga babae. O siya, bababa na ako sa kanto, kita na lang ulit tayo sa susunod."Mukhang astig si Atty. Lee, pero may bakas ng lungkot sa kanyang mga mata. At si Harold naman, hindi alam kung ano ang sasabihin tungkol dito.Nang makababa si Atty. Lee ng kotse, umupo si Harold nang maayos at pumikit para magpahinga. Medyo madilim na, at bumalik siya sa bahay nang tuluy-tuloy.Pagpasok niya sa bahay
Pero... hindi niya alam na habang papalapit siya, lalong lumalakas ang amoy ng pabango. Lalong sumama ang tingin ni Harold. Tumayo siya sa may pinto, hindi man lang nagpalit ng sapatos.Nang makitang palapit na si Adeliya, agad na nagsalita si Harold sa mababang boses, "Huwag kang lumapit!"Ano bang amoy ang meron siya at sobrang sama!Kung maririnig lang ni Adeliya ang sinabi niya, baka magalit siya nang sobra at manginig pa.Pero ngayon, kitang-kita ang pagkalito at kaba niya. Tumayo siya doon at tila hindi makapaniwala, "Harold, noon, ayoko sanang sirain ang kasal ninyo ni Karylle. Gusto ko pang pagsikapan na magkabalikan kayo, pero ngayon... kayong dalawa ay parang magkaaway na, at alam kong hindi na posible iyon para sa inyo.""Pero alam mo, una kitang nakilala kaysa kay Karylle, at mas matagal na kitang gusto kaysa sa kanya. Sinabi mo rin noon na handa kang pakasalan ako, pero... nagbago na ba ang lahat ng iyon?"Hindi napigilan ni Adeliya ang isang mapait na ngiti, "Mukhang ako
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A