Joseph: [Pasensya na kung kailangan ninyong makita ang announcement na ito, pero ginawa ko ito matapos ang mahabang pag-iisip, kaya ngayon gusto ko kayong bigyan ng paglilinaw.]Alam kong marami ang interesado sa nangyari sa pagitan ng apo kong si Harold at ni Miss Granle. Marahil iniisip n’yo na maayos naman ang relasyon nilang dalawa, kaya bakit sila bigla na lang naghiwalay? Posible bang peke lang ang naging relasyon nila noon?Mali. Totoo ang naramdaman nila sa isa’t isa, at hindi kailanman gagawa ng peke o mapanlinlang na bagay ang pamilya Sabuelgo.Napatigil si Karylle sa pagbabasa at napuno ng mapait na ironiya ang kanyang mga mata."Mapanlinlang na bagay? Ha! Hypocrites."Pinagpatuloy niya ang pagbabasa.— [Ngunit dahil sa isang bagay, nagkaroon ng bagong pananaw ang pamilya Sabuelgo tungkol kay Miss Granle. Alam naman ng lahat kung bakit nagsama ang dalawa sa simula. Dahil dito, ang naging desisyon noon ay, kahit ano pa man ang mangyari, bilang lalaki, kailangang maging respo
Napuno ng lamig ang mga mata ni Karylle. "Kalimutan na lang?Paano mo kakalimutan?Talaga bang palalampasin ko na lang ito nang tahimik?""Karylle, balak mo bang lumaban?" tanong ni Nicole, halatang may excitement sa boses niya.Hindi sumagot si Karylle at patuloy na nagbasa.—— *[Kapag sinabi ko ito, sigurado akong marami nang nakakaalam na sa birthday banquet ng matandang Mo, dumalo si Miss Granle kasama si Mr. Handel. At sa harap ng lahat, sinabi niyang gusto na niyang makipag-divorce sa apo ko. Malaking dagok ito sa Sanbuelgo Group.Hindi nag-atubiling pumabor ang korte sa panig ni Mr. Handel, na nagdulot ng malaking kawalan sa Sanbuelgo Group. Ang dalawang pangyayaring ito ay sapat na para malaman ng lahat ang intensyon ni Miss Granle. Kung hindi niya makukuha ang gusto niya, sisirain na lang niya ito dahil sa galit.]*Lalo pang nag-apoy ang galit ni Karylle habang binabasa ang kasunod na bahagi ng mga komento.Habang maraming tao ang bumabatikos kay Karylle, may ilan ding dumede
Hawak ni Nicole ang kanyang cellphone, halatang litong-lito, pero bago pa man makasagot si Karylle, napansin niyang trending na naman si Karylle sa social media. Hindi niya napigilang magsalita, "Baby, ikaw at si Alexander, trending na naman kayo! At number one pa!"Napataas ang kilay ni Karylle at agad na-click ang trending topic.Alexander at Karylle CP fan: [Mga bes, anong tingin niyo sa pagiging bagay nina Karylle at Alexander? Ako sobrang optimistic sa kanilang dalawa, parehong magaling, parehong maganda at gwapo! Perfect match talaga!!]Hindi magkamayaw ang mga comments sa baba.Karylle is my brain: [Sang-ayon! Raise a hundred hands! Kung hindi kayang panindigan ni Mr. Sanbuelgo, karapat-dapat si Karylle sa isang excellent na lalaki. Take note, hindi nagpo-post si Mr. Handel ng kahit ano tungkol sa ibang babae sa Weibo, pero this time, obvious na obvious ang sinabi niya! Sabi niya, si Karylle daw ang liwanag ng buhay niya. Grabe, sobrang importante nun! Dapat magsama na sila! To
“Karylle, a-ako ba… nagiging pabigat na sa’yo?”Bahagyang ngumiti si Karylle. “Wala itong kinalaman sa’yo. Ang mga bagay na dapat harapin ay kailangan pa ring harapin, pero sana, sa susunod, huwag mo na kaming subukang kumbinsihin ni Christian. Sabihin mo sa kanya ang iniisip ko, at pilitin mo siyang sumuko.”Malalim na napabuntong-hininga si Nicole. “Pagkatapos mong pakasalan si Harold, nakita ko ang tunay mong nararamdaman para sa kanya. Sinubukan ko na rin siyang kumbinsihin ng ilang beses na kalimutan ka, pero siya…”Hindi na itinuloy ni Nicole ang mga salitang iyon, dahil alam niyang nauunawaan na ito ni Karylle.Napabuntong-hininga si Karylle. “Pag-usapan na lang natin ito sa susunod.”Wala nang nagawa si Nicole kundi tumango. “Sige.”Dahil hindi niya sila maipagtagpo ngayon, napilitan siyang itigil muna ang plano niya.Ngunit nag-alangan si Nicole sandali bago muling nagsalita. “Ano na ang plano mo para lumaban? Grabe, ang kapal ng mukha ng pamilya Sabuelgo.”Nag-angat ng labi
#Mr. Sabuelgo Kasama si Miss Granle Buong GabiBagama't sobrang exaggerated ng title, talagang nakakagising ng imahinasyon. Pero totoo rin naman ang sinasabi nila.Na-ospital na naman si Adeliya.Napatitig si Karylle, at tila naramdaman niyang may mas malalim na dahilan sa likod ng pagkakaospital ni Adeliya.Hindi ito ang unang beses na pumasok si Adeliya sa ospital, pero sigurado siyang peke ang pagkakataong ito. Lalo na kung pagbabasehan ang nangyari noong naospital ang isang comatose patient dati…Napangiti ng bahagya si Karylle. “Ang galing ng diskarte nila,” naisip niya. Pero paano kung isang araw, matuklasan ng lahat ang totoo?Kung hindi lang niya nalaman ang tungkol sa mga sikreto ng kanyang ama, baka hindi niya na lang pinansin ang mga bata-batang kalokohan ni Adeliya.Kung paano nag-iintriga si Adeliya, problema na iyon ni Adeliya. At kung hindi kayang panatilihin ni Harold ang sarili niya, wala rin siyang karapatan na magreklamo. Hindi naman niya kasalanan ang kakulangan ni
Kumunot ang noo ni Karylle, halatang ayaw niyang sumakay sa sasakyan. Pero tiningnan siya ni Alexander at kalmadong sinabi,"Karylle, baka hindi pa kita nakakausap tungkol sa maraming bagay. Pwede bang sumakay ka na muna?"Napangiwi si Karylle. Iniisip niyang ito na ang pagkakataon para tuluyan nang tapusin ang lahat sa pagitan nila. Sa huli, sumakay siya sa sasakyan.Bahagyang ngumiti si Alexander, isinara ang pinto para sa kanya, at pumunta sa driver’s seat.Hindi siya nagmadaling magmaneho. Sa halip, tumingin siya kay Karylle pagkatapos isara ang pinto. Nang makita niyang nakatingin din ito sa kanya, ngumiti siya at sinabing,"Yung nangyari kahapon, alam kong iniisip ng lahat na sinadya ko lang magpakita para manggulo. Pero, Karylle, bawat salitang sinabi ko kahapon, galing 'yun sa puso ko."Napangisi si Karylle, halatang hindi naniniwala. "Alexander, ex-wife ako ni Harold. Kinasal na ako, at hindi na ako isang inosenteng babae.""Alam ko," seryosong sagot ni Alexander. Sa pagkakat
Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle.Samantala, bahagyang kumabog ang puso ni Alexander. Kahit na noong huli silang magkasama sa isang banquet at hinawakan ni Karylle ang braso niya, may suot siyang suit kaya hindi siya ganito nadadama nang direkta.Ngayon, sa paghawak niya sa malambot at makinis na pulso ng babae, para bang may dumaloy na kuryente sa buong katawan niya.Hindi pa siya kailanman naging malapit sa kahit sinong babae, kaya sa sandaling iyon, mas bumilis ang tibok ng puso niya.Bahagyang nakasimangot si Karylle, "Alexander."Hindi na niya itinuloy ang sasabihin, pero malinaw na ang ibig niyang iparating.Hindi agad binitiwan ni Alexander ang kamay niya. Hindi siya makatingin nang diretso at tila bahagyang nagkakandarapa. "Ihahatid kita."Binitiwan niya ang kamay ni Karylle, nilock ang pinto ng sasakyan, pinaandar ang makina, at nagsimulang magmaneho.Bagamat ang buong proseso’y parang sanay na sanay, siya lang ang nakakaalam kung gaano siya naninigas sa kaba.Hindi napan
Tiningnan ni Layrin si Karylle at nagtanong nang may pag-aalala, "Kung hindi naman totoo ang issue, hayaan mo na lang sila. Lahat ng sikat, may bashers."Bahagyang nagliwanag ang mga mata ni Karylle at bigla niyang naalala ang nangyari kahapon. Napangiti siya nang bahagya. "Hindi ko naman ‘yon iniinda.""Eh, bakit parang..." Napansin ni Layrin ang kakaibang mood ni Karylle. Diretso niya itong tiningnan, ayaw niyang palampasin ang anumang emosyon na lumalabas sa mukha nito.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle. "Kaninang umaga, si Alexander, hinihintay na naman ako sa labas ng bahay ko. May mga bagay na hindi mo dapat labis-labisin. Ayokong masira ang relasyon namin, pero para talunin ang Sabuelgo family, iniisip niya na may pakinabang ako kaya hindi niya ako tinatantanan."Hindi napigilan ni Layrin ang tumawa. "Ah, kaya pala."Tinapunan siya ng tingin ni Karylle, pero bahagyang ngumiti si Layrin. "Bestie, naisip mo na ba ‘to?"Nagtaka si Karylle at nagtanong, "Ano ‘yon?""Gumanti kay
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A
Sa araw na iyon, wala si Harold kaya kampante si Karylle sa pananatili niya. Kasama niya si Nicole na laging nasa tabi niya. Paminsan-minsan ay nagkukwentuhan at nagtatawanan ang dalawa, at kung minsan ay pinipilit pa ni Nicole si Karylle na matulog.Pagsapit ng hapon, ngumiti si Nicole kay Karylle. "Baby, what do you want to eat?""Anything. Kahit ano, okay lang sa akin," sagot ni Karylle, na hindi naman mapili sa pagkain."Okay, I'll go prepare!""Thank you for your hard work.""Ayy, hard fart! Lahat ng effort ko, tandang-tanda ko 'yan ha! Kapag nakaluto ako ng ilang beses para sa'yo, ikaw naman ang magluluto para sa’kin next time!" ani Nicole. "Alam mo ‘yung kasabihan na 'The grace of dripping water is returned by a spring'? Ganun din tayo. I call someone to do it, and then you cook for me next time, okay?"Natawa si Karylle. "That makes sense."Napangiti rin si Nicole. Ilang ulit na rin niyang naagaw ang pagkain ni Karylle noon, kaya sanay na siya. "Okay, okay. I’ll just have som
Ngayon, wala pa ring alam si Adeliya. At kahit pa gusto niyang malaman ang totoo, hindi rin siya makakatiyak kung makikita niya ang sagot sa kumpanya.Lalong lumalalim ang gabi.Ngunit may ilang tao na hindi pa rin natutulog.Sa loob ng kanyang kwarto, kakaligo lang ni Harold. Bagama’t presko na ang pakiramdam niya, hindi pa rin naaalis ang inis niya kay Karylle. Tahimik ang ekspresyon ng mukha niya, pero halatang may galit pa rin sa loob.Tumunog ang cellphone niya. Isang numerong walang pangalan ang lumitaw sa screen.Gaya ni Karylle, hindi rin siya nagse-save ng mga contact. Pareho silang may photographic memory at kabisado ang mga numero ng taong mahalaga sa kanila. Kaya agad niyang nakilala kung sino ang tumatawag—si Bobbie.“Mr. Sanbuelgo,” ani Bobbie sa kabilang linya, “pinasilip ko na ang sitwasyon. Medyo malalim ang pinagtataguan ng mga taong ‘yon. Mahirap silang ma-trace ngayon.”Malamig ang tono ni Harold nang sumagot. “'Yan na ba ang sagot mo sa akin?”Napalunok si Bobbie.
Hindi maipaliwanag ni Lolita ang lahat sa ngayon, kaya’t malamig niyang sinabi sa tawag, “Hindi ko pa puwedeng sabihin sa’yo ngayon. Pero malalaman mo rin. Buhay pa si Karylle.”Maganda ang boses ni Lolita, malambing at banayad, pero may kasamang malamig na hangin sa tono nito—tila ba sapat para palamigin ang likod ng sinumang makarinig.Pero si Adeliya ay wala nang pakialam sa ganoong mga pakiramdam. Hindi na niya pinansin ang tono, dahil mas nangingibabaw ang inis at pagkabahala niya. Mahigpit niyang hinawakan ang cellphone at mariing sinabi, “Kailan pa siya mamamatay?!”Sandaling natahimik ang kausap, bago sumagot sa malamig ngunit walang pakialam na tinig, “Hindi na magtatagal. Hindi kita paghihintayin nang matagal.”At pagkatapos niyon, binaba na ang tawag.Nainis si Adeliya habang ibinababa ang telepono. Napakunot ang noo niya, halatang puno ng pangamba at pagkadismaya.“Bakit ba pakiramdam ko ay hindi talaga mapagkakatiwalaan ang taong ‘yon?” bulong niya sa sarili habang patulo
Nang mapansing gising na si Karylle, ngumiti si Nicole. "Ayan, alam kong gising ka na. Sakto talaga timing ko, oh! Come on, baby, inumin mo na 'tong sabaw. Pampalakas!"Tatayo sana si Karylle at inangat ang kumot niya, pero agad siyang pinigilan ni Nicole. "Ay, huwag! Hintayin mo ako, tutulungan kita! May sakit ka ngayon, dapat paalaga ka naman kahit minsan!"Tahimik lang si Karylle. Napakunot ang noo niya habang pinagmamasdan si Nicole.Ngunit bago pa man makalapit si Nicole, nauna nang bumangon si Karylle at umupo ng normal, parang walang nararamdamang sakit.Napatingin si Nicole, halatang hindi makapaniwala. "Ano 'to? Nagkunwari ka lang na masakit kanina para kaawaan kita? Akala ko pa naman hirap ka gumalaw!"Napatawa si Karylle. "Hindi ah."Napabuntong-hininga si Nicole, sabay iling. "Hay naku... ikaw talaga. Sobra kang matatag. Minsan, dapat nagpapakita ka rin ng kahinaan."Habang sinasabi ito ni Nicole, bumalik na si Harold sa unit. Nasa loob pa rin ng kwarto sina Karylle at Nic
Medyo lumamig ang ekspresyon ni Harold. "Hanggang kailan ka magmamatigas?" tanong niya, may halong inis sa tinig.Napatingin si Karylle sa kanya, halatang nabigla. "Anong problema mo?"Napakunot agad ang noo ni Harold. Sa totoo lang, ni hindi rin niya maintindihan kung ano bang problema niya.Walang nakitang mali si Karylle sa sinabi niya, kaya kalmado niyang tugon, "Kaya ko naman. Sige na, lumabas ka na."Tumayo na siya habang nagsasalita, at kahit may sugat ang balikat, maayos at mahinahon ang kilos niya. Kung hindi lang nakita ni Harold ang dugo sa dating maputing balikat ni Karylle, iisipin niyang hindi ito nasugatan.Kaya niyang kumain gamit ang isang kamay, at mukhang walang balak humingi ng tulong. Ramdam ni Harold na kung mananatili pa siya roon, baka hindi na siya umalis kaya tumalikod na siya, tahimik.Pero sa totoo lang, punong-puno siya ng inis at inip sa sarili.Sinundan siya ng tingin ni Karylle. Kahit hindi na siya nasorpresa sa pabago-bago ng ugali ni Harold, napansin
Karaniwan, kapag ang ibang babae ay nasugatan, umiiyak sila sa sakit o kaya’y nagpapaka-dramatiko. Pero si Karylle, hindi gano’n.Wala siyang reklamo. Para sa kanya, parang wala lang nangyari. Wala ring kahit katiting na pagdepende sa iba.Pagkatapos gamutin ang sugat niya, tumayo siyang mag-isa—parang hindi siya nasaktan.Napatingin ang doktor sa kanya na may gulat sa mukha. “Miss Granle, kayo na yata ang pinakamalakas na pasyente na nakita ko.”Ngumiti si Karylle. “Thank you.”“Walang anuman. Gawin n’yo lang po ang mga paalala: huwag basain ang sugat, palitan ang benda araw-araw, iwasan ang mga mabibigat na galaw, at huwag muna kumain ng maanghang. Dapat balanseng pagkain lang.”Tumango si Karylle. “Okay po.”Sabay-sabay silang lumabas ng clinic. Nang lalapit na sana si Harold para buhatin siya, agad nagsalita si Karylle. “Okay lang ako, kaya kong maglakad.”Napatingin si Harold sa suot niyang mataas na takong—halos sampung sentimetro. Hindi na siya nag-abala pang magsalita. Basta’t