"Talaga bang pumunta kayo sa bahay ko? Sayang naman, hindi ako nandoon," sabi ni Lauren na may halong pag-aatubili.Nanigas ang ekspresyon ni Andrea, pero mabilis siyang ngumiti at nagsabi, "Ganun ba? Eh di, baka puwede tayo—"Hindi pa niya natatapos ang sasabihin nang biglang magsalita si Adeliya."Tita, ako po si Adeliya."Dahil naka-hands-free ang tawag, malinaw ang boses ni Adeliya, pero maingat ang tono niya."Maaraw na naman." Malumanay ang boses ni Lauren, na parang walang problema. "Sayang talaga. May kailangan ba kayo ngayon? O gusto niyong bumalik na lang sa ibang araw?"Bahagyang nag-iba ang mukha ni Adeliya. Gusto sana niyang sabihin na maghihintay na lang sila kay Lauren, pero napakalinaw ng mensahe nito na ayaw silang papasukin. Ano'ng gagawin niya ngayon?Tumingin siya kay Andrea, nagbabakasakaling may maisip itong paraan.Mabilis na huminga nang malalim si Andrea bago magsabi, "Sige, sa ibang araw na lang kami babalik, Lauren. Mag-enjoy ka muna.""Sige, magkita na lang
Tahimik na bumaling si Nicole kay Karylle, bahagyang nagtataka, at bumulong.“Bakit nandito ang pinsan mo? Paano siya napunta rito? Nagbigay ba ng abiso si Adeliya?”Kumunot nang bahagya ang noo ni Karylle at umiling.Hindi maganda ang ekspresyon ni Nicole, at sinabi niya nang seryoso, “Ano'ng gagawin natin? Papasukin ba natin siya?”Bahagyang ngumiti si Karylle, ngunit puno ng panlilibak ang kanyang mga mata. Diretso niyang sinabi, “Papasukin mo. Kung dumating siya rito nang ganito, ibig sabihin, wala siyang itinatago. Wala namang lakas ng loob si Adeliya na saktan ako. Gusto kong makita kung ano pa ang plano niya.”Bagamat alanganin si Nicole at mukhang nag-aalala, hindi na rin siya kumontra. Binuksan niya ang pinto.Pagpasok ni Adeliya, nagulat siya nang si Nicole ang sumalubong.“Bakit nandito ka?” tanong ni Adeliya, halatang nagtataka.Nakatingin nang direkta si Nicole kay Adeliya, at medyo iritado ang tono nang sagutin ito, “May problema ba kung nandito ako? At ano naman ang pak
Tiningnan din ni Karylle si Adeliya at ngumiti, "Hindi ko kailanman binalak na makipag-ugnayan kay Harold. Makakaasa ka sa bagay na ‘yan."Napangisi si Nicole, "Tama naman, tama nga!" Saka mo na lang siguro tutukan si Harold, Adeliya. Hindi ka na ba maayos ngayon? Hindi mo na ba kayang panatilihin ang imahe mo? Kung hindi, bakit lagi kang binabalewala ni Mr. Sanbuelgo at patuloy kang nakikipagtalo sa amin?"Hawak ang kanyang noo gamit ang isang kamay, halatang sinasadya ni Nicole na ilabas ang galit niya."Nicole, tama na, pwede ba?" muli nang binigyang-diin ni Karylle. Ngunit napangiwi si Nicole at may halong inis na sumagot, "Hindi ko lang mapigilan, eh!"Matagal niyang gustong ilabas ang lahat, kaya nang magkaroon ng pagkakataon, hindi na siya nakapagpigil. Sa dami ng kasamaan na ginawa ni Adeliya, ngayon pa siya magkukusa na magpunta sa bahay ni Karylle para magbanta? Sino siya, magulang na sanay palaging sinusunod ng anak?Halos magliyab ang galit ni Adeliya, nakapikit at mariing
Pagkalipas ng ilang sandali, maipapadala na niya ang recording kay Harold nang walang anumang pagbabago.Malapit na ang engagement, ngunit wala pa ring ginagawa si Harold. Kaya kailangan niyang magdala ng malaking sorpresa.Sa susunod na sandali, ngumiti si Karylle, "Pinsan, sigurado ka bang gusto mong manatili rito para pahiyain ang sarili mo? Kaya kong hintayin na ulitin mo ulit 'yan sa akin.""Karylle! Huwag kang masyadong kampante! Darating din ang araw na babagsak ka sa putikan at pagtatawanan ng buong mundo!""Buong mundo?" Bahagyang sumingkit ang mga mata ni Karylle. "Anong ibig mong sabihin? Gusto mo bang mabuhay ako sa pagkakataong ito?"Huminga nang malalim si Adeliya. Ayaw na niyang mairita pa ng babaeng ito, kaya agad niyang pinigilan ang sarili at muling sinabi, "Huwag kang masyadong magmalaki!"Pagkatapos nito, tumalikod siya at umalis.Sa totoo lang, gusto niyang kausapin si Karylle ngayong araw. Kung sakaling kusang sumuko si Karylle, mas maayos sana ang lahat. Pero ma
"Kung hindi mo ito ni-record, ano ito ngayon? Ang pagkatao ni Karylle ay kailanman hindi dapat kinukwestyon. Siya ay may dignidad at prinsipyo.""Nang maglaon, si Mr. Handel ay hindi rin sumang-ayon sa mga galawan mo. Kaya't ang opsyon niya ay huwag makipag-cooperate o piliin akong gamitin. Dahil dito, nagmadali ka. Paano mo naman isusuko ang ganito kalaking oportunidad? Kaya hinanap mo ulit si Harold para ipakita ang planong ito. Sa huli, nagustuhan din ito ni Harold at pinili niya ako, hindi ba?""Hindi nagtagal, binanggit din niya ang pangalan ko. Bigla kang nahirapan. Sino man ang piliin mo, hindi lang ako kailangang humarap, kundi pati na rin maa-offend mo ang isa sa kanila. Kaya sa sitwasyong mahirap pumili, nagkaroon ka ng dalawang plano, hindi ba?"Dalawang plano…Galit na galit na si Harold ngayon, ngunit nang marinig niya ang mga salitang iyon, tila mas dumilim pa ang kanyang ekspresyon.Adeliya, napakagaling mo!Pinaghihinalaan na ni Harold na may kinalaman si Adeliya sa in
Tagalog Translation with Improved Grammar:Ngumiti si Joseph at malayang nagsalita, "Lucio, bukas ay Linggo, holiday naman lahat, bakit hindi tayo maghapunan nang magkasama bukas ng tanghali? Magtipon-tipon ang ating dalawang pamilya."Bahagyang nagulat si Lucio, pero tumugon nang maayos."Sige, magtipon tayo bukas ng tanghali."Masayang ngumiti si Joseph, "Ayos, dito na lang tayo magkita, at ang buong pamilya n'yo, tatlo kayo, siguraduhin mong walang maiiwan."Natural na sumang-ayon si Lucio, pero may konting iritasyon sa kanyang dibdib. Parang may mali, pero nginitian niya si Joseph at nagpaalam nang maayos bago nila ibinaba ang telepono.Napakunot ang noo ni Lucio. "Bakit parang may nararamdaman akong parang isang alamid na binabati ang manok?"Namutla ang mukha ni Adeliya. "Sila ba... gusto na nilang tapusin ang kasunduan sa kasal...?"Biglang bumigat ang mukha ni Lucio, at maging ang noo ni Andrea ay kumunot.Hindi tumingin si Adeliya sa kanilang dalawa, at nagbulong na lang sa s
Ngayong hindi pa handa ang mga pagkain, magsisimula na ba siyang magsabi ng masama?! Hindi ba niya nararamdamang nawalan siya ng konsensya?!Ang mukha ni Andrea ay halatang naninigas. Sa mga oras na ito, kung hindi pa rin nila naiintindihan ang nangyayari, anong pinagkaiba nila sa mga hangal?!Ang ngiti ni Lucio ay nawala na rin, malinaw na alam na nila kung ano ang nangyayari.Nang makita ito ni Lauren, bahagya siyang yumuko, nahihiyang tumingin sa kanila.Si Harman naman ay tila mas gumaan ang pakiramdam dahil kung alam na ng lahat, magiging mas simple ang mga bagay.Bahagyang umubo si Joseph, at saka nagsalita na may halong pagkaawa, "Ito... Ay, talagang nakakahiya itong sabihin, pero ang mga bagay-bagay ay kailangang magkaintindihan. Sa palagay ko naman, maiintindihan ninyo ito, hindi ba?"Ano ang dapat nilang intindihin? Ang tatlo ay nagkatinginan nang may litong ekspresyon, at halos pare-pareho pa ang reaksyon.Anong pagpapanggap ang ginagawa nila sa ganitong oras? Ano pa ang si
Bahagyang nagbago ang ekspresyon nina Lucio at ng iba pa, alam nilang hindi titigil ang kabilang panig hangga’t hindi natatapos ang kasunduan sa kasal.Napangisi si Lucio, "Kung gusto niyo talagang tapusin, tapusin na. Pero bakit kailangan niyo pang gawing parang ang taas ng dahilan niyo?"Tiningnan siya nang malamig ni Harold, ngunit hindi ito tinapunan ni Lucio ng pansin. Sa halip, tumingin siya kay Joseph at seryosong sinabi, "Kung talagang desidido ka na, wala na akong masasabi. Hindi siguro tayo talagang itinadhana. Sige, tapusin na natin ang kasunduan sa kasal, pero pati na rin lahat ng ating mga kasunduan sa negosyo!"Matigas ang tono ng kanyang mga salita.Bahagyang nagbigay ng senyas si Andrea. Alam niyang makapangyarihan ang pamilyang Sabuelgo, pero mahalaga rin sa mga ito ang kanilang kooperasyon. Napakalaking kawalan nito, at hindi siya naniniwalang basta-basta lang tatanggapin ng Sabuelgo family ang sitwasyong ito.Baka magkaayos din sila maya-maya, na kapag nangyari iyon
Mas lalo pang bumigat ang atmospera sa loob ng bahay—tila mas lumamig pa ang hangin sa paligid.Kahit sina Roy at Nicole na nasa labas ng pintuan ay ramdam ang kakaibang lamig na bumalot sa buong lugar. Malinaw ang sikat ng araw sa labas, pero ang presensya ng lalaki sa loob ay tila nagpapakaba.Napatinginan ang dalawa, at pareho silang natahimik.Sa mga mata ni Harold ay litaw na litaw ang galit—tila handang pumatay—ngunit si Karylle ay nanatiling kalmado. Tiningnan niya lang si Harold nang diretso, walang bakas ng takot sa mukha.Napangisi si Harold ng malamig. "Ayos, mahusay.""Ayos ka d'yan! Hindi mo na talaga ako kayang kontrolin!" mariing tugon ni Karylle, sabay biglang bumuwelo at kumawala mula sa pagkakahawak ng lalaki. Hindi inaasahan ni Harold ang mabilis na galaw niya kaya nakawala si Karylle.Agad siyang lumapit sa pintuan, binuksan ito, at pinapasok sina Nicole at Roy."Ang bilis mo, kuya ah," biro ni Roy habang nakangiti kay Harold.Kagagaling pa lang ng dalawa sa almusa
Magbubukas sana ng bibig si Nicole para sumagot, pero napansin niyang may kakaiba. Tumingin siya kay Roy na may halong pag-aalinlangan at mahinang sabi, “Feeling ko... hindi ko dapat sabihin sa’yo. Baka kasi sabihin mo kay Harold. Ayaw ni Karylle na malaman niya kung nasaan siya ngayon.”Biglang napangisi si Roy—isang mapanuyang ngiti na puno ng pangungutya.Napakunot ang noo ni Nicole, halatang nainis sa reaksyon nito.“Ano'ng nakakatawa?” malamig niyang tanong.“Ewan ko kung ako ba ang tanga o ikaw lang talaga ang sobrang inosente,” sagot ni Roy na may halong pang-iinsulto. “Sa tingin mo ba, kung hindi mo sabihin, hindi pa rin malalaman ni Harold kung nasaan si Karylle? Seryoso ka ba?”Hindi nakaimik si Nicole. Bwisit na lalake. Kahit kailan, wala talagang matinong lumalabas sa bibig n’ya.Sa inis, napakagat-labi siya bago muling nagsalita. “Eh ‘di mag-imbestiga siya. Mas okay na ‘yun kaysa ako pa ang magsumbong sa kanya.”Napangisi na lang ulit si Roy at tumahimik. Sa totoo lang, k
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A