Nang marinig ang sagutan ng dalawa, agad nabahala si Adeliya. Bumaling siya kay Harold na may pagalala at sinabi, “Babe, don’t be angry. Siguro ay may hindi lang siya naitindihan sa pagitan ninyong dalawa, huwag mo na siyang patulan and please, don’t hurt me.”
Karylle looked at Adeliya with a bit of mockery, she never knew that her cousin was a drama spirit, and she was disgusted today.
Bago pa makapagsalita si Harold, nagsalita muli si Karylle. “Hindi lang naman isang araw o dalawang araw pinagnanasaan ng mabait kong pinsan ang position ko bilang Mrs. Sanbuelgo, so it’s better for you to marry her as soon as possible para hindi na siya mag-aksaya ng oras na padalhan ako ng mga mensaheng ikakagalit ko in the future.”
Nang marinig ni Adeliya ang salitang ‘mensahe’, nagbago ang kanyang reaksyon at agad na sinabi: “Karylle, ipinaliwanag ko na sa’yo ng maraming beses, I will not destroy your family; si Harold mismo ang nakaramdam na mabuti akong babae at he owe something to me. We really did nothing.”
Harold's eyes were full of disgust, "You don't have to explain so much to her, let's go."
Nang makitang hihilahin na sana ni Harold si Adeliya para umalis sa cafe nang pigilan siya ni Karylle. “Siguro mas mabuti na magkaroon na tayo ng certificate of divorce ngayon, para naman pwede na tayong magpakasal sa iba na walang inaantay o problema.”
Ikinuyom ni Adeliya ang kamao niya nang bahagya. Sinabi sa kanya ni Harold na nakapag-divorced na sila, ngunit natatagalan para magpakasal sila—iyon pala ay hindi pa natatanggap ang certificate na patunay na wala na talagang bisa ang kasal nila.
Nang matapos ang ilang sandali, agad siyang tumingin nang seryoso kay Karylle. “Ate, I really have nothing to do with him, kung ayaw mong makita kaming magkasama, I can cut my contact with him.”Bumaling naman siya kay Harold na para bang paiyak na. “Harold, I’m sorry that I caused you two problems. Mauuna na ako sainyo. Please settle everything to her, kailangan mo siyang suyuin dahil baka iyon lang ang inaantay niya na suyuin mo siya.” Nang matapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at tuluyan nang lumabas.
Mas lalong tumingin si Harold kay Karylle ng walang emosyon, na para bang kasing lamig ng sandata na handang manakit, “I’m not free now, my assistant will contact you.”With that, he turned from Karylle and chased Adeliya.
Nanatili si Layrin sa pwesto niya simula kanina habang nakikinig sa usapan nila, ang mga mata niya ay puno ng malamig na titig dahil sa nangyari. Bumaling siya kay Karylle nang umalis na rin si Harold. “Mabuti na lang talaga ay nakipag-divorce ka na sa tarantadong iyon. He’s not worthy of you at all. Dapat lang na magalit ka sa kanya.”
Hindi naman siya kasali sa away mag-asawa at pamilya, at nahihirapan siyang makisali kanina pero hindi rin niya mapigilan ang inis niya, na para bang gusto niyang sampalin si Adeliya.
‘Napakawalang kwentang babae!’sigaw ni Layrin sa kanyang isipan.
Laryin, hindi ba sinabi mo na kapag natalo si Harold sa kasong kinakaharap niya ngayon, mawawalan siya ng maraming bilyon?”
"Yes, what's wrong?" Hindi pa tapos si Layrin sa iniisip na saktan si Adeliya nang matigil siya at nagtatakang tumingin kay Karylle.
Bumaling si Karylle sa bintana ng cafe na may kalmadong tingin. “Layrin, contact Mr. Handel side and prepare to start work.”
Layrin covered her mouth in shock, "Oh God….Hindi naman siguro dahil sa pagmamahal at galit kaya gusto mong gumanti, hindi ba?”
Tumingin si Karylle kay Layrin at ngumiti. “This is just business, Layrin. And isa pa, gusto ko rin ang kaso.”
She has always enjoyed challenging cases.
At isa pa, dahil divorced na sila ni Harold, hindi niya kailangan hanapin kung may nararamdaman ba siya sa lalaki.
Hindi pa rin nakabalik si Layrin sa kanyang ulirat at nagtanong na may pagtataka pa rin. “Pero…bakit si Mr. Handel ang tutulungan mo? Ikaw si Mrs. Sanbuelgo and you love Harold so much in the past, marami ka ng nagawa para sa kanya—”
“Ikaw na rin ang nagsabi na dati iyon, and besides, certificate na lang kulang na may approval ng korte and we are officially divorced,” sabi ni Karylle nang putolin niya ang sinasabi ni Layrin. Tila ay siguradong-sigurado siya na mawawalan na talaga ng bisa ang kasal nilang dalawa.
“Then, anong mangyayari?”
"Hmm." Karylle's voice was firm: "Since I have taken the case, I will never play with it."
Layrin nodded suspiciously, and suddenly thought of something: "Ngunit, kung dati ay kaya mong makapag-hearing sa mga kaso remotely; in this case, Mr. Handle wanted to see you in person and by name….At sa oras na nalaman niya na ikaw ang asawa ni Harold, isang Mrs. Sanbuelgo, panigurado ay hindi ka niya pagkakatiwalaan.”
"Don't worry, I can handle this matter."
Nang makita na sigurado si Karylle sa sinasabi nito, tumango si Layrin. "Okay, I'll take care of the other things, you also know the person in charge of legal affairs over there, it's your senior Henry, and the communication should be smooth."
Nasaksihan ni Kayrin na hindi na nga tulad ng dati si Karylle, at hindi niya maitatanggi na masaya siya para sa kaibigan. Agad niyang hinawakan ang braso ni Karylle at masang sinabi; “Kar, pumunta ka ngayon sa bahay ko, magluluto ako. We’ll celebrate because finally you are now free from that suffering!”
Lumabas na rin silang dalawa sa café na may ngiti sa mga labi, at sa hindi malayo mula sa kanila, may isang kotse na naka-park at ang taong iyon ay nakatingin sa kanila na may galit na para bang ikamatay ng kahit na sino ang tingin niya, at ang taong iyon ay walang iba kundi si Harold.
‘Karylle, what the hell are you playing?’ sa isip niya.
Nang matapos kumain sa bahay ni Layrin, nag-usap muna sila tungkol sa kaso at pagkatapos ay umalis na si Karylle para umuwi. At nang makarating siya sa villa niya, ang taong sumalubong sa kanya na kinuha ang bag niya ay nagsalita. “
“Miss, ipapatignan ko po ngayon ang CCTV dahil mukhang may sumusunod sa inyo dito.”
Napakunot ang noo ni Nicole nang makita ang reaksyon ng mga ito. Napatingin siya nang masama at hindi napigilang mapasinghal."Napakabuting anak. ‘Daddy is gone. Daddy loves you.’" sarkastik niyang bulong habang nilingon si Andrea.‘Yun ang huling sinabi sa recording.Masakit ang dibdib ni Karylle. Pilit niyang pinipigilan ang sarili para hindi tuluyang malunod sa emosyon. Hindi niya gustong ipakita kung gaano siya nasasaktan, kahit pa halos gumuho na ang damdamin niya sa loob.Tahimik lang si Andrea, at matapos ang ilang sandali ng paghihintay na wala pa ring reaksyon si Karylle, nag-aatubili siyang nagsalita."Karylle… alam ni Auntie na mabigat sa loob mo ang lahat ng ‘to pero… ang mga yumao ay wala na… ikaw…"Hindi na niya naituloy ang sasabihin.Biglang tumingin si Karylle sa kanya, matalim at malamig ang tingin. Napaurong si Andrea sa kinauupuan niya at tila napatigil ang tibok ng puso. Hindi niya naituloy ang anumang nais sabihin.Ang malamig at nanlilisik na titig ni Karylle ay
Umiling si Lucio sabay buntong-hininga, pilit na binubuo ang emosyon. “Talagang… ito ay…”Akala niya, sa pamamagitan ng ganitong paraan ay maaantig niya si Karylle, pero bago pa man niya maituloy ang sasabihin, agad siyang pinutol nito sa malamig at walang pasensyang tinig.“Ayokong marinig ang personal mong damdamin. Kung may sasabihin ka, diretso na sa punto.”Natigilan si Lucio. Halos maputol ang hininga niya sa inis, pero kinagat na lang niya ang dila at pinilit pigilan ang sarili.Napansin ni Andrea na hindi na nito kayang ituloy ang pagsasalita, kaya siya na ang mabilis na sumalo. “Karylle, huwag kang magalit, please.”Ngayong pagkakataon, hindi na siya nagpaligoy-ligoy. “Noong buhay pa ang tatay mo… may iniwan siyang mensahe para sa’yo.”Bahagyang nanlaki ang mata ni Karylle. Naaalala niya, noong iniwan din ni Harold ang isa pang recording sa kanya mula kay Papa.May sinabi rin ba si Papa sa kanila?Napakunot ang noo ni Karylle. Hindi niya maiwasang isipin kung iniutos din ng k
Biglang nag-iba ang kulay ng mukha ni Lucio. “Miss Santiago, hindi mo puwedeng sabihin ‘yan.”Napangisi si Nicole, tila gusto nang ibulalas ang matagal nang inipong sarkasmo, pero sa huli, pinili niyang manahimik muna.Hindi naman tumingin si Layrin sa panig nina Lucio. Sa halip, ibinaling niya ang paningin kay Karylle, at sa malambing na tinig ay nagsalita, “Ang mga yumao, wala na. Minsan, masakit lang ang malaman ang totoo, lalo na kung wala ka nang magagawa. Karylle, hindi mo ba ‘yon naiintindihan?”Napaisip si Lucio. Tama siya, bulong niya sa sarili. Ang pagpunta ni Karylle rito ay nangangahulugang gusto niyang malaman ang totoo. Pero kung patuloy pa ang mga kasamahan niya sa pagpigil, baka matalo ako.At gaya ng inaasahan, tumango si Karylle at marahang nagsalita, “Tama ka, Layrin. Kapag masyado kang maraming alam, mas maraming sakit ang dadalhin mo. Mas maraming hinanakit ang babalikan.”Bahagyang nag-iba ang ekspresyon ng tatlong kasapi ng pamilya ni Lucio, ngunit bago pa sila
Hindi man tuwirang sinabi ni Lucio kung gaano siya ka-galít sa mga oras na ‘yon, malinaw pa rin sa kilos niya ang namumuong inis. Ngunit sa kabila ng lahat, pinili pa rin niyang pigilan ang sarili.Pagpasok ng waiter, agad siyang nag-order ng pagkain at pinauwi na ito matapos makuha ang listahan.Nang makaalis ang waiter, silang pito na lang ang naiwan sa loob ng silid.Napatigil ang usapan kanina dahil sa tensyon, pero kailangan na nilang ibalik ito sa usapan. Kung hindi, masasayang ang hapunan nilang ito.At bagama’t marami silang naroon, alam naman ng lahat kung sino ang kakampi ng isa’t isa.Magkapatid sina Roy at Harold, kaya malinaw na panig sila kay Karylle. Hindi na rin kailangang banggitin pa sina Nicole at Layrin, mula pa lang sa umpisa, nakapwesto na ang suporta nila.Kaya kung may gustong sabihin ang kampo ni Lucio, alam nilang malalaman din ito ni Karylle kahit hindi siya direkta ang kausap.Maya-maya, matapos ang ilang minutong pag-aatubili, napatitig si Adeliya kay Kary
Umalis si Roy habang bumubuga ng usok ang sasakyan, tanda ng iritado nitong pagmamaneho.Napairap si Nicole habang sinusundan ng tingin ang papalayong sasakyan. Naiinis niyang sambit, “Grabe, ang init ng ulo n’yan ngayon.”Pinigilan lang ni Karylle ang sarili sa pagsagot. Pinili niyang manahimik. Minsan, mas mabuting hayaang magbanggaan na lang ang emosyon kaysa paulit-ulit na magsalita. Alam niyang may mga bagay na kailangang danasin muna bago maintindihan."Pasok na tayo," wika ni Karylle habang hinila si Nicole at Layrin papasok ng restaurant.Pagpasok nila, naroon na agad ang pamilya ni Lucio, sina Andrea, Adeliya, at si Lucio mismo. Pawang seryoso ang mga mukha, halatang may hindi naging maganda sa pag-uusap nila bago dumating ang tatlo.Pagkakita ni Lucio sa kanila, agad itong kumunot ang noo. “Hindi ba siya kasama?”Kalma lang ang tugon ni Karylle. “Nagpa-park lang siya. Susunod na rin ‘yon.”Pagkasabi nito, hinila niya ang isang upuan at naupo. Umupo rin agad sina Nicole at La
Bagamat may tampuhan sa pagitan nina Roy at Nicole, alam naman ng lahat kung saan ito nagsimula, at malinaw na rin kay Karylle ang buong kwento.Alam din niyang kahit gaano pa ka-irita si Roy, hinding-hindi nito sasaktan si Nicole.Kaya nagpatuloy na lamang siya sa paglalakad kasama si Layrin.Nang makita ni Nicole na lumalayo na ang dalawa, agad siyang napasigaw, bahagyang nababahala, "Hoy! Kuya mo 'yun, diba? Wala na ba kayong puwedeng pag-usapan mamaya? Sasama pa 'ko kay Enen kumain ngayon! Kanina ka pa gutom, ‘di ba?!"Napailing si Roy at napasimangot. "Ano’ng minamadali mo? Hindi pa naman sila malayo. Tsaka si Lucio pa 'yung nagyayang kumain kay Karylle, parang kailangan pa niyang makiusap, 'no."Hindi nagpatalo si Nicole. Bahagyang napataas ang kilay at mapang-asar na tumingin kay Roy."Ate ko ‘yan, natural lang na kabahan ako! Tsaka..." saglit siyang huminto bago ituloy ang sasabihin. "...Hindi ba kayo ni Harold magkapatid? Di ba kaya ka nga sumama ngayon kay Lucio, dahil kay H