Chapter Two

Ang sabi mo kahapon ay kahit ako hindi kukunin ang kaso, diba?” tanong ni Karylle, naglakad siya at umupo sa sofa, sa kabila ni Layrin. Tumango naman si Layrin bilang sagot. “Hmmm, let me hear about it,” dagdag ni Karylle.  Nasa loob sila ng cafe.

"That's ......"

Nang matapos ni Layrin sabihin ang sitwasyon sa kaso na iyon, ginalaw nang bahagya ni Karylle ang daliri niya na nakapatong sa kaliwang hita niya. Nanliit ang kanyang mga mata na tila ba sobrang interesado niya na sa kaso na binanggit ni Layrin. “It's a little interesting. Who are the two parties?”

“Ikaw babae ka…I mean, wala ka namang mapapala kung aalamin mo pa.”

Tinignan ni Karylle nang seryoso si Layrin na may pagtataka rin. 

Bumuntong hininga si Layrin at tumango, sinagot niya ang tanong ni Karylle. 

“Ang dalawang ito ay nangunguna sa industriya ng negosyo, and mas lalong lumaki dahil na rin sa pangalan nila. It is Mr. Handel, who wants to ask you for help, and his opponent is…”

Huminga pa nang malalim si Layrin na tila ba nahihirapan bigkasin ang susunod niyang sabihin, ngunit dahan-dahan niya pa rin ibinuka ang kanyang bibig… “Ay ang asawa mo…”

Tila nawalan nang hininga saglit si Karylle nang marinig iyon. 

Mas lalong nagdadalawang isip si Layrin kung sasabihin niya pa ang susunod niyang sasabihin dahil sa reaksyon ni Karylle ngunit dahil nasabi niya na rin, wala na siyang magawa para pigilan pa ang sarili. 

“Hindi nakalaan ang pera na kikitain natin dito, this is a large amount of tickets, Kar. Buksan mo ang iyong mga mata, titignan mo lang ngunit hindi mo pwedeng hawakan.” Huminto ulit siya. “At kapag natalo ang asawa mo rito, mawawalan siya ng napakaraming pera sa kumpanya niya.”

Naglaro lamang si Karylle sa kanyang telepono, tahimik lang at hindi alam kung ano ang kanyang iniisip. 

Nang makita ni Layrin ang ginawa ni Karylle, naisip niya na baka nakaramdam ng lungkot ang kaibigan niya, at dahil nasasaktan din siya sa nakikita niya ngayon, hindi niya alam kung paano pagaanin ang loob ng kaibigan. 

“Oh my God, hindi ka dapat malungkot sa sitwasyon na ito. Sa kasikatan mo, at lalabas ka sa lugar mo, that thing will be yours for sure….” Huminto siya saglit sa pagsasalita at hinawakan ang kamay ni Karylle. “But my friend, totoo ba talaga na divorced na kayo?”

Napatingin si Karylle kay Layrin at nagsalita. “Kapag wala siya, nagiging sariling buhay ko na ang buhay ko.” Makabuluhang sabi nito. 

Nakahinga nang maluwag si Layrin nang makita niyang seryoso na ang mukha ni Karylle, na tila ba mas maayos kung iyon ang nakikita niya lagi kay Karylle. “Finally! Natauhan ka na rin talaga. Ang dami mong ginawa para sa gago na iyon, at hindi niya alam kung gaano ka niya nasaktan. If you a hundred percent to leave him, makakalabas ka na sa isla ng pagdurusa. I am so proud of you.”

Habang nag-uusap silang dalawa ay napansin nila ang dalawang taong pumasok sa loob ng café. Bahagya namang nanlaki ang mga mata ni Layrin at bumaling kay Karylle na nagbago na ang itsura ngayon. 

The man was dressed in a black suit, and the silver cufflinks on the cuffs shimmered in the light, just like her man. The woman beside him was dressed in a white dress, with black hair, and she looked like a beautiful queen, it was Adeliya.

Sumikip ang dibdib ni ni Karylle. Na para bang sinadya ng tadhana na magkita sila ngayon. Kakasabi lang ni Harold sa kanya tungkol sa divorced, at ngayon ay sinama niya na si Adeliya para ipag-shopping ng mga damit. Alam niya dahil nahahalata niya na bago at mamahalin ang suot ni Adeliya ngayon. 

Nakatingin pa rin si Layrin sa mukha ni Karylle na galit na ngayon. “Bakit nandito ang dalawang iyan?”

“Oh my!” Napansin ni Harold na tila may napansin si Adeliya dahil sa boses nito na masaya. Bumaling siya sa kung saan nakatingin si Adeliya at nakita niya ang dalawang tao na sina Karylle at Layrin. 

Biglang sumeryoso ang mukha ni Harold. Sa isipan niya ay masayang pumirma si Karylle kagabi sa agreement ng divorce at tinaggihan ang inalok niyang villa, ngunit ngayon ay may mukha pa itong ihaharap sa kanya. Naisip niya rin kung pinaglalaruan ba siya ni Karylle at gusto lang niya umalis sa buhay ni Harold?

Nagkatinginan silang dalawa ni Karylle at si Kaylle na rin mismo ang umiwas ng tingin, agad niyang hinila si Layrin patayo at umalis. 

Bumulong si Adeliya sa tainga ni Harold na napakahinhin, may bakas sa boses niya ang saya. "Ate Karylle is also there."

Nang sabihin niya iyon, naglakad na siya patungo kina Karylle at Layrin na nababakas pa rin ang magandang ngiti sa kanyang labi. Tila excited itong makita si Karylle, para siyang maamong hayop na handang yakapin si Karylle.

Habang pinagmasdan niya si Adeliya sa kanyang tabi, nakaramdam lalo siya ng sikip sa kanyang dibdib. Sino bang mag-aakala na ang kagaya ni Adeliya ang isang babaeng inosente at maayos kung kumilos sa harap ng maraming tao. Naisip niya ang ginawa niyang pagpapadala ng palihim na litrato sa buwan na ito. 

Ngumiti si Karylle, “Mabuti naman ay nakalabas ka na? How are you my little cousin?” tanong niya. 

Sa kanyang isip, tatlong taon nakahiga sa kama ng hospital ang pinsan niyang si Adeliya at ngayon ay nakikita niya na naglakad sa lupa, well and healthy. Ano bang gamot niya at tila epektibo ito. 

Tila napalakas  ang boses ni Karylle nang sabihin iyon kaya ang taong nasa cafe ay napatingin sa kanila na may pagtataka. 

Nakaramdam naman ng hiya si Adeliya, pero agad din nawala iyon, tumingin siya kay Harold at ngumiti ng napakatamis. “Ang sabi ng doctor ay sa loob ng tatlong taon, si Harold ang nag-alaga sa akin. Thanks to him, because of his eagerness to care for me, I got better…”

Hindi napigilan ni Karylle ang sarili na tumingin kay Harold, kinagat niya ang mapupula niyang labi at ngumiti. “Hindi ko alam na kaya palang magbigay ng milagro ang dati kong asawa!” sigaw ni Karylle na para bang sinadya niya iyon.

Kaya nang marinig ng mga taong nandoon, mas lalo silang nagulat at nagkaroon ng ideya sa mga utak nila. Nagsimula na silang magbulungan

"Ex-husband? So this woman in a white dress is a junior? It's still the cousin of the original match?

“Dating asawa? So, pangalawang asawa ang nakaputing dress? Narinig ko kanina ay magpinsan sila.”

"Gosh, that's messy!"

“Hindi pa siya nahiya na humarap sa original wife. Kung ako iyon, mahihiya ako at ang kapal ng mukha niya na kumapit sa lalaki.”

Nang marinig ni Harold ang mga salitang iyon, tumingin siya kay Karylle na napakalamig. “Alam mong matagal na rin tayong hindi maayos bago tayo maghiwalay, at ngayon ay gagawa ka ng eksena na gusto mong ikaw ang bida?” Galit na tanong ni Harold. 

‘Kung may kakayahan kang magpakita sa harapan ko ngayon, huwag mong isisi sa akin kung bakit ganito na lang ang pakikitungo ko.’ sa isip ni Karylle.

Pinigilan ni Karylle ang sarili niya na magalit sa sinabi ni Harold, hindi niya na rin nasabi ang nasa isipan niya. Ngumiti siya sa kay Harold. “You’re welcome? Ganyan ba kagalit si Mr. Sanbuelgo sa dati niyang asawa?”