Chapter 1

BROOKLYN, NEW YORK

Years later…

Ale was out for his early run at McCarren Park. Sa dami ng ipinagagawa ng kapatid sa kaniya ay ngayon lang siya nagkaroon ng oras para sa sarili. At twenty-nine, he still lives at home. Pero ang bunsong kapatid niya na si Anton ay nakabukod na. May pamilya na ito at isang anak. Naunahan pa silang dalawa ni Alejandro na mag-asawa. Ganoon yata kapag walang masyadong responsibilidad. Madalas, ang apple of the eye ng ina ay ang bunsong anak at ang panganay naman ay sa ama. Sa malas, Ale is the middle child at naaalala lang siya ng mga ito kapag may kailangan.

"Fuck!" sambit niya sa gulat. Bumangga sa dibdib niya ang isang petite na babae at kung hindi maayos ang panimbang niya ay pareho silang lumagapak sa concrete. Tumingala ito sa kaniya at kunot noong tumitig. Her dark eyes looked lost pero kaagad din 'yong kumislap.

"Sorry. Are you hurt?"

Hinaplos ng babae ang dibdib niya and Ale didn't know what to do with her. Dapat ba siyang makaramdam ng insulto? Sa liit nito ay imposibleng masaktan siya. He is six feet tall at ang babae ay halos hindi umabot sa balikat niya. But man, his manhood reacted instantly and she's not even trying.

"I'm fine," padaskol niyang sagot sa babae.

"I'm P. What's your name?" Ang ibang babae ay kaagad na natatakot kapag magaspang ang pakikipag-usap niya, pero ang babaeng ito ay ngumiti pa.

"Not interested."

Gabriella is arriving tonight and he is planning to ask her out for a date. She's a model at kasalukuyan itong nasa Paris para sa isang fashion show.

Kumunot saglit ang noo nito at saka tumawa. Somehow, she reminded him of his friend, Taylor.

"Napaka-humble naman pala ng lalaking 'to. Hiyang-hiya ako," pabulong na komento ni Pietra. But their distance was so close that even with her mumbling, he can hear what the woman said just fine.

Ale smirked. "Hindi kita gustong ma-offend. It's just that I'm taken and—" Napansin niya kaagad ang pagtingin ng babae sa mga kamay niya. Tinitingnan nito kung may suot siyang singsing. Ale cleared his throat.

"Nagsasalita ka ng Tagalog?" Wala sa loob na tumango si Ale sa tanong ng babae. Napangiwi si Pietra. "Just for the record, it's not my habit to introduce myself to strangers but I bumped into you dahil hindi mo ako nakita. Lutang ka habang tumatakbo." Kumunot ang noo ni Ale at napaisip kung ang sinasabi ng babae ay kasalanan pa niya ang pagkakabangga nito sa dibdib niya. "Anyway, I just thought you looked familiar, but I doubt it's you. Bye!"

Tumakbo na ito nang mabilis at naiwan siyang nakanganga. She's petite but all curves were in the right places. She's wearing a hot pink sports bra and black running shorts. Kung gaano ka-amo ang mukha ay siyang tabil naman ng bibig. P ang pangalan. Pilya siguro ang ibig sabihin. Nailing si Ale saka ipinagpatuloy ang pagtakbo.

***

Nang gabing 'yon, pakiramdam ni Ale ay namatay siya. Nagkakasiyahan ang lahat sa hardin pero siya ay hindi makuhang ngumiti. He was holding a glass of scotch at padalawa na niya 'yon. Nagpakabihis-bihis pa siya dahil may darating na bisita ngayong hapunan, iyon pala ay may kakaibang pagdiriwang sa tahanan nila.

His mom told him that Gabriella would be joining them-- only to find out that they will be having dinner to celebrate their union. Alejandro just married Gabriella in Paris. It was a civil wedding. He wasn't even aware that they were dating! Ang kuya niya ay papalit-palit ng babae. He had his fair share of women pero si Gabriella ang hinihintay niya. Tuwing papasyal ito sa kanila ay palaging sinasabi na wala pa itong balak makipagrelasyon dahil ang gusto ay unahin ang career. He patiently waited for her. Wala rin naman nabanggit ang kuya niya na interesado ito kay Gabriella kaya hindi niya maintindihan ang nangyari.

And now Ale felt betrayed. Ano ba ang kasalanan niya at walang pumipili sa kaniya? He was no one's favorite. Si Taylor nga lang ang malapit na kaibigan niya. Oh, Tor and Estefan were on the list too. He tried to be close to Alejandro and Antonello but they were very... formal. Pakiramdam niya ay may pader sa pagitan nila. At kung hindi pareho ang apelyido nila ay iisipin niyang hindi niya kapatid ang mga ito.

But tonight, he's done… with everything including this family.

Ale had killed so many men in the past. He did the dirty work for Alejandro because it is what is expected of him. Ni wala siyang papuri na narinig sa ama. And all he got from his brother was a nod. That's it. Ano ba 'yong salamat? Mas maiksi pa nga 'yon sa thank you kasi dalawang salita. He realized now that it will never change, and now he doesn’t want to do things for them anymore. Kung pwede lang magpalit ng apelyido, ginawa na rin niya.

Pumasok siya sa loob ng bahay at nakasalubong ang ina.

"Where do you think you're going?" Kumunot ang noo nito. "Nagkakasiyahan sa labas ay narito ka sa loob. Your brother just got married and you gained a sister. Ayusin mo ang sarili mo at humarap ka sa pamilya."

Bago pa siya nakasagot ay nakalabas na ang ina sa pinto papunta sa garden. Hindi nito alam ang damdamin niya kay Gabriella dahil hindi naman ito nag-abalang magtanong. No one asks him about anything. No one is interested to know him. Ale is fine gaining a new sister as long as it isn't Gabriella. All his life, ang babaeng 'yon lang ang itinangi niya. And now she's in the arms of his brother. Kasal na ang mga ito at hindi niya ugali ang mang-agaw kahit gaano pa niya kagusto ito.

Nang makarating siya sa silid ay naglagay siya ng pamalit sa backpack. He took his passport and a bunch of cash. Sinigurado rin niya na dala niya ang kaniyang mga ATM. With his job, kalat ang kinaroroonan ng mga perang naipon niya. Ale is going to take a trip. Ang tanong nasaan ang taong pupuntahan niya?

***

"Hello," sagot nito mula sa kabilang linya matapos ang ilang ring.

Ale called Taylor. Kahit bihira silang magkita ay hindi sila nakalilimot sa isa't isa.

"Where are you?"

"Pinas," maiksing sagot nito.

"Text me your address. I'm coming to see you."

Nang matapos ang tawag ay isinukbit ni Ale ang backpack saka bumaba ng hagdan. Walang nakapansin sa kaniya hanggang sa makarating siya sa kinaroroonan ng kotse. When he started the car, pinagsawa niya ang tingin sa bahay na kinalakihan niya. For thirty years, it was his home. But it was also his prison cell.

And now he's got nothing. He is on his own.