Chapter 3

Jake POV

Nagising ako sa sobrang lakas nang pagkakakatok sa labas ng aking kwarto dito sa aking sariling bahay. Oo, meron na akong sariling bahay since I was 21 nagsimula na akong magkaroon ng sariling bahay pero kung minsan umuuwi din naman ako kina sa bahay ng mga magulang ko kung hindi ako puyat at pagod sa trabaho, most especially pagnamimis ko ang aking ina. Pero ngayon sobrang sakit ng ulo ko dagdagan pa ng kung sinong ponshopilato na kung makahampas ng pintuan parang magigiba ito.

"Jake! Buksan mo ang pintuan bilisan mo!" Dinig kong boses ni daddy, ano kayang problema ang aga aga naninira ng mood.

"Ano ba gusto mo bang gibain ko 'to?!" sigaw nito. Alam ko kong paano magalit ang daddy kaya dali-dali na akong tumayo at binuksan ang pinto pero ang sumalubong sa akin ay ang malakas na kamao ni daddy.

"Walang hiya ka! Nakabuntis ka ng babae!" Sigaw nito sabay hawak sa kwelyo ng damit ko.

"Alfredo, huminahon ka at pag-usapan natin ang problema!" Pagmamakaawang sigaw ni Mommy. Wala akong idea kung sinong binuntis ko dahil mahigit 3 months na akong busy sa kompanya. Sa kabusyhan ko, hindi ko na magagawa ang mambabae. "Dad, ano ba! Sinong buntis?" tanong ko.

"Tumigil ka, Jake. Alam mo kong sino? At ang pinaka nakakaputang ina ay talagang ang anak pa ni Ronaldo!" Sigaw nito. Sa sobrang lakas ng sigaw ni Daddy, parang hindi na sink in sa utak ko! Ano daw? Anak nino? Ni tito Ronaldo? Hahahaha putcha ngayon ko lang naalala ang lahat, oo! Tama nga pala, 3 months ago nagkita kami ni Christine sa bar.

Hindi ko akalain na nagbunga pala ang lahat ng nangyari sa gabing iyon. Pareho kaming lasing ng gabing iyon pero hindi ko expect na magbunga? Isang beses lang naman namin ginawa. "Ako may anak na?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa sarili ko.

"Anak, ano ba ang nangyari?" tanong ni Mommy. Tulala pa rin ako kaya hindi ako nakasagot.

"Anak naman, magsalita ka!" Nagmamakaawang sabi ni Mommy.

"Bukas na bukas mamanhikan tayo sa mga Salazar para pag-usapan ang kasal!" Sabi ni Daddy na ikinabigla ko.

"Dad naman! Anong kasal? I know, alam kong mali ang nangyari ng gabing 'yon, pero ang bata lang ang pananagutan ko, at alam mo kung bakit?" Sigaw ko dahil sa frustration.

"Wala akong pakialam bukas na bukas mamahikan tayo at alam mo rin kung bakit! Kilala ko si Ronaldo totohanin niya ang sinabi niya," sabi ni Daddy.

"Dad! I can't. Mahal ko si Celine at hindi pwede ang gusto mo!" Sigaw ko. Hindi pwede. Bakit ako magpapakasal kung isang one-night stand lang naman 'yon? Hindi ko pinangarap ikasal sa babaeng hindi ko mahal. Si Celine ang mahal ko, siya lang!

"Nasisiraan kana ba? Uunahin mo pa 'yan kaysa sa kahihiyan na matatanggap ng ating pamilya?" Sigaw ni Daddy na ikinailing ko. Hindi pwede sa susunod na taon, balak ko ng mag-propose Kay Celine pagkatapos ng kontrata niya sa modeling agency niya sa Paris.

"Daddy naman, wala akong pananagutan sa ina ng bata pero sa bata oo! Susuportahan ko lahat ng kailangan ng bata, 'yon lang, Dad! Wala nang iba!"

"Bubuksan uli ni Ronaldo ang kaso kung hindi mo papakasalan si Christine!" May hinanakit na sabi ni Daddy. "Alam mo dati pa ang kasong sinasabi ko Jake kaya pakiusap pakasalan mo ang anak niya at wala ng iba!"

"Anak, kahit ito nalang ibigay mo na sa daddy mo, please." Nasusumamong sabi ni Mom. Dahil sa narinig ko, bigla akong nawalan ng pag-asang takasan ang problemang ito. Alam ko ang sinasabi ni daddy, pero parang hindi ko pa rin magawang isipin na magsasama kami sa iisang bubong ng babaeng iyon na masaya.

"Magbihis ka, pupunta tayong hospital, bibisitahin natin ang magiging asawa mo.."Sa Sa narinig ko, bigla akong kinabahan, hindi sa gusto ko kundi dahil sa isiping anak ko ang dinadala ng babaeng 'yon. Pero bakit nasa hospital siya?

"Anong nangyari?!"

"Pumunta kaninang umaga ang mga Salazar sa mansion, hinahanap ka. Nagwawala si Ronaldo habang sumusunod ang asawa at anak nito sa bahay. Siguro dahil sa takot nahimatay at dinugo si Christine kanina kaya dinala siya sa hospital," sabi ni Mommy. Bigla akong nakaramdam ng takot at awa. Kung sana nandon siguro ako, baka sakaling hindi na masyadong nagwala si Tito Ronaldo.

Kasalukuyang nasa hospital kami ngayon dahil bibisitahin namin si Christine. Sinalubong kami ni Tito Ronaldo at Tita Cheery sa labas. Ganun parin ang taglay na kagandahan ni tita. Matagal ko na siyang hindi nakita, pero walang pinagbago. Bumati lang ako kay Tita Cheery, at ngumiti ito. "Pasok kayo, nagpapahinga si Christine sa loob," sabi ni tita.

Hindi ko alam bakit masaya akong makita siya na maayos ang lagay na nakaupo sa kama habang nakayuko. Wala akong lakas para magsalita kaya tahimik lang ako sa tabi habang nakikinig sa pag-uusap nila daddy. Sinusulyapan ko siya ng tingin, medyo pumayat siya ngayon kaysa noong nakita ko siya 3 months ago sa club. Pareho kaming lasing noon, pero siya ang unang lumapit sa akin dahil hindi din naman lingid sa kaalaman ng lahat na kababata ko si Christine bago mangyari ang lahat. Kung hindi siguro nangyari yon, siguro naging matalik pa kaming magkaibigan ni Christine dahil sa sobrang lapit ng mga pamilya namin noon. Nakayuko pa rin siya nang tiningnan ko. Lumapit si Mommy sa kanya. "Kamusta ka na, iha?" Tanong ni Mommy. "Maayos na po ako," sabi nito.

"Mabuti naman pasensya kana wala man lang kaming dala kahit prutas para sa sayo, magpagaling ka ha." Pag-alalang sabi ni i Mommy.

"Okay lang po," walang emosyong sabi nito, kita sa mga mata niya ang takot at lungkot.

"Oh siya, hindi na kami magtatagal, Ronaldo. Bukas na bukas makakaasa kang darating kami sa pamamanhikan sa bahay niyo," sabi ng daddy, at biglang lumapit ang mommy kay Christine habang nakahawak ang kamay sa balikat nito. "Aalis na kami, iha. Magpagaling ka ha, ingatan mo ang magiging apo ko." Sabi ni Mommy na nakangiti. "Opo, Salamat po," sabi nito na nga nakangiti rin, pero bigla akong naramdaman ng galit dahil hindi ko alam kong kanino ako magagalit, sa sarili ko o dahil sa ngiting 'yon, at mas lalong nagngitngit ang aking kalooban ng isipin ko si Celine. Hindi pwedeng malaman niya ito! "Ano ba kasing nakain ng babaeng yon?" Malinaw ang sinabi ko sa kanya na kapag nagbunga ipaalam niya.

Bullshit!

E'di sana nagawan ko ng paraan!

Alas, 11 na ng gabi pero hindi pa rin ako makatulog. Kaya tinawagan ko si Sev para kumuha ng impormasyon. Gusto kong tawagan ang babaeng 'yon pero wala akong number kaya si Sev ang tinawagan ko. Tatlong ring lang sinagot na agad nito. Sakim talaga sa pera ang gonggong na 'to. Alam niya kasi na pagtumawag ako, pera agad ang makukuha niya.

"Yes? Bakit napatawag ang isang Jake Downson?" Bungad na agad na tanong nito sa akin.

"May kailangan akong makausap pero hindi ko makausap."

"Hahahaha, hindi ka ba sinipot ng call girl na binayaran mo? Maniningil ka siguro!" sabi nito na nakakabwesit.

"Tsk! Hindi! Kailangan ko ng number ni Christine Salazar kasi gusto ko siyang makausap pero wala akong number."

"Owssss! Hahahaha. Tol naman, bakit? Anong kailangan mo do'n sa cute kong officemate at crush? Hahahaha."

"Wala kana don, bigyan mo ako ng number niya!" sabi ko.

"No! Wala akong number ni Christine," pagmamatigas na sabi nito.

"500k, give me the number."

"It's a no! Wala nga akong number," pagmamatigas na sabi parin nito.

"Okay, 1 million, give me the number." Sabi ko habang nakangisi kasi alam kong bibigay agad ito, mukhang pera 'to eh.

"HAHAHAHA deal! I'll send the number right away."

Nang makuha ko anh number niya, mabilis ko siyang inimessage.

Me:

Sinabi ko sayong ipaalam mo sa akin after 1 month.

Me:

Hindi ba malinaw ang sinabi ko? Kung sinabi mo muna sa akin bago sa mga magulang mo, nagawan sana natin ng paraan?!

Me:

Ako ang ama ng dinadala mo, ako dapat ang unang nakaalam.

It's been 15 minutes, pero wala talaga akong natanggap na reply. Impossible naman na hindi niya alam na ako teka. "Tama kaya ang ibinigay na number ni Sev? Matawagan nga." Naka tatlong ring na ako pero hindi ako sinasagot pero tinawagan ko pa rin ulit pero sa pang apat na tawag hindi na ito makontak siguro nag-off na siya ng phone.

"Walang hiyang babaeng 'yon, talagang gusto nya rin siguro ang nangyayari ngayon kasi kung hindi makikipagcooperate 'yon."

"Puntahan ko nalang Kaya?" Dali-dali akong nagbihis at patakbong sumakay sa kotse. Kailangang hindi mangyari ang dapat mangyari bukas. Maghahanap ako ng paraan para pigilan ito.