Chapter 3

“MA, andito na po ako. Kasama ko si Jess,”  

 

Naabutan nila ang ina na si Dalia na nasa kusina at nakaupo habang nainom ng tubig. Isang buwan na ang nakalipas kung kaya tuluyan ng naka recover ang ina mula sa surgery. 2 weeks ago ng payagan na siyang umuwi kung kaya magkasama na silang muli ni Tiffany.

 

“Anong ibig sabihin nito?”

 

Natigilan ang dalawa ng makita ang inilapag nitong PT sa lamesa. Positive ito at naalala ni Tiffany ang ginamit niyang PT pagkatapos tinapon sa basurahan niya sa kwarto niya.

 

“M-ma magpapaliwanag po kami,” kinakabahang sabi ni Tiffany at napatingin pa sa kaniyang kaibigan na sunod sunod ding tumango.

 

Dahil nga kakaopera lang ng kaniyang ina suggestions ng doctor na wag munang bigyan ng nakakagulat na balita ang ginang kaya hindi niya sinabi ang totoo dito. Balak niya sanang sabihin sa mga susunod na buwan pa para tuluyan ng magaling ito pero nakita pala nito ang kaniyang pt.

 

Gusto nga niyang kotongan ang sarili dahil hindi siya nag iingat. Ngayon wala silang choice kundi ang sabihin ang lahat kay Dalia.

 

“Kung ganon isa kang surrogate mother?”

 

Tumango ng alanganin si Tiffany na siyang ikinahawak sa dibdib ng ina.

 

“Ma! Ma!”

 

“Tita uminom po kayo tubig!”

 

Nag alala ang dalawa dahil sa nangyari at pagkahirap na huminga noto. Kaagad nilang minonotor ang blood pressure nito gamit ang digital na pang monitor ng blood pressure. Tumaas ang dugo nito kaya ganon ang naging reaction ni Dalia, mabuti at andoon si Jess na siyang marunong sa ganoong bagay dahil nurse siya.

 

“Tita, hindi ka po dapat magpaka stress.”

 

“Sinong hindi ma stress kung malalaman kong surrogate mother ang anak ko?” agad na reklamo nito sa dalaga.

 

“Ma naman ayan ka nanaman. Gusto mo bang bumalik sakit mo?”

 

Natahimik si Dalia dahil sa sinabi ng anak at uminom nalang muli ng tubig.

 

Naupo si Tiffany sa harapan ng ina at hinawakan ang  kanay nito.

 

“Ma, ginawa ko yun para mailigtas ka. Isa pa, hindi naman akin tong sanggol kaya wala akong anak. Manganganak lang ako pero hindi pako ina,”

 

“Anak ayun na nga ang problema e, nagawa mo yan ng dahil sakin. Nang dahil sakin nasira ang future mo.” Hindi napigilan ni Dalia ang mapaiyak na agad ikinapigil ng dalawa.

 

“Ma ano bang sinasabi mo. Ngayon na magaling ka na ayos na ayos na future ko. Hindi ko maimagine ang bukas kung wala ka sa tabi ko nagegets mo ba ma? Kaya lahat ng ginawa kong to ay dahil mahal na mahal kita.”

 

Natahimik si Dalia at walang nagawa kundi ang yakapin ang ina at humingi ng tawad dito. Maging si Jess ay naiiyak na rin dahil sa nakikita. Saksi siya sa hirap ng mag ina sa malaking dagok ng buhay nila kaya hindi niya mapigilan na mapaiyak kasama ng mga ito.

 

Sa huli, natanggap din ni Dalia ang katotohanang iyon at nangako siya na tutulungan ang anak sa pagdadalang tao niyang iyon at hindi siya iiwan.

 

Ngunit dumating ang araw na hindi inaasahan ni Tiffany.

 

“Doc ano na pong balita kila ma’am?” Malaking ngiti sa labi na tanong ni Tiffany ng ipatawag siya ng kaniyang doctor.

 

“Tiff, wag ka sanang mabibigla.”

 

Nagtaka siya sa sinabi ng doctor at inantay ang sasabihin nito.

 

“Kakatawag lang sakin nila Ms.Aurelia at Mr.Josh, hindi na daw nila kukunin ang bata. Iniwan nila ang perang ito para sa inyo.”

 

Mayroong inaabot na cheque ang doktora niya at nanginginig na kinuha iyon. Hindi sa panaginip na maisip niya ang ganong bagay. Hindi siya makapaniwalang iniwan siya sa ere ng dalawa habang pinagbubuntis niya ang anak ng mga ito.

 

Naglalaman ng halagang isang milyon ang cheque. Mayroon pang natitira na 500K doon sa kontrata nila at dinagdagan pa nila ng another 500K.

 

“A-ano ito dra? Ito ang halaga ng anak nila? 500K? Iiwanan nila sakin habang buhay ang anak nila kapalit ng 500K? Dapat hindi nalang sila naghanap ng surrogate mother!”

 

Hindi naiwasan ni Tiffany ang magalit dahil doon. Bilang isang babae na pinangarap na magkaroon ng sariling anak ay hindi niya ito matanggap. Binigyan na sila ng pagkakataon magkaanak tapos ngayon aabandunahin nila ito. Hindi iyon makatarungan para sa kaniya!

 

“Tiffany kumalma ka, baka makasama yan sa baby.”

 

Napakurap si Tiffany sa sinabi nito at tumango pagkatapos ay uminom ng tubig na dala niya.

 

“Hindi ko alam kung ano ang nangyari pero wala tayong karapatang mang judge Tiff, lalo na at tinulungan ka nila mapagamot ang mama mo.”

 

Tila sinuntok ng katotohanan si Tiffany dahil sa sinabing iyon ng kaniyang doctor. Hindi na rin niya napigilan ang mapaiyak kung kaya agad siyang pinakalma ng babae.

 

“P-paano ko ito palalakihin doc, pangarap ko mag ka anak oo pero hindi ko naman ito anak.”

 

“Tiffany, baka ito ang binigay sayong tadhana ng nasa taas. Hindi ba perfect timing ang pagkakakilala mo sa kanilang dalawa para tulungan ka pagkatapos gusto mo magka anak at ayan iniwan sayo ang sanggol.”

 

Napaisip si Tiffany sa sinabing iyon ng kaniyang doctora. Wala naman na din siyang magagawa dahil andoon na. Hindi na fetus sng nasa tiyan niya kundi palaki na ng palaki, isa pa never niyang maiisip na ipalaglag ito. Ang hindi niya lang matanggap ay iniwan nito ang sarili nilang anak sa kaniya.

 

Nasa labas siya ngayon at nakaupo sa upuan doon habang nag iisip kung ano ang gagawin niya sa bata. Mayroon siyang sapat na pera para palakihin ito ngunit handa ba siyang magpalaki ng bata na hindi naman niya sariling dugo at anak?

 

Isa lang siyang surrogate mother.

 

Hindi napansin ni Tiffany na mayroong nakatingin sa kaniyang babae at nakita niyang nakahawak ito sa kaniyang tiyan kung kaya lumapit ito sa kaniya.

 

“Katulad din kita hindi ba?”

 

Naputol ang pag iisip ni Tiffany ng mayroong magsalita mula sa kaniyang tabi. Nakita niya ang isang babae na nakasuot ng bistida na color blue at mayroong ngiti sa mga labi. Tumingin ito sa kaniya at mayroon itong maamong muka.

 

“Isa ka ring surrogate mother katulad ko,”

 

Nagulat si Tiffany sa sinabi ng babae at napatingin sa tiyan nito.

 

“P-paano mo nalaman?”

 

“Nakahawak ka kasi sa tyan mo, at sa pag kaka-alam ko surrogate area ito.”

 

Narealize ni Tiffany ang sinabi ng babae at napatango dito.

 

“May problema ba? Natatakot ka?”

 

Napasandal si Tiffany sa kaniyang kinauupuan at napabuntong hininga.

 

“Ako nga pala si Rhian, baka isipin mo kasi nag jojoke time ako. Gusto lang kita kamustahin,”

 

“No it’s  okay. Ako naman si Tiffany,”

 

Nag shake hands ang dalawa at ngumiti sa isat-isa.

 

“Iniwan kasi sakin ng tunay na magulang ang bata.”

 

“Oh!” nagulat ang babae s narinig at hindi makapaniwalang napatingin sa kaniya.

 

“Tapos hindi ka iniwanan ng pera?”

 

“Iniwanan naman, kaso paano ito hindi ko naman ito anak. Ano nalang sasabihin sakin ng bata pag lumaki siya? Na magagalit siya sakin dahil pinalaki ko siya at di niya ako tunay na magulang.”

 

Napatango si Rhian sa sinabi niya at hinawakan ang kaniyang balikat.

 

“As long as hindi ka nila pinabayaan sayo na yan. Kita ko sayo na gusto mong maging ina dahil nag aalala ka hindi para sayo kundi para sa bata.”

 

“Ha?” gulat na sabi ni Tiffany dito.

 

“Hindi ka concern sa mangyayari, concern ka sa dinadala mo dahil napamahal na siya sayo. Swerte ang batang dala dala mo ngayon, bibihira ang ganitong sitwasyon sa mundo ng surrogating kaya tanggapin mo ng buong puso at mahalin ang bata.”

 

Tumayo ang babae at ngumiti sa kaniya.

 

“Mauuna na ako Tiffany, hanggang sa muling pagkikita. Sana nakatulong ako kahit papaano,”

 

At kumaway na ito palayo sa kaniya kaya napakaway siya pabalik. Sandali pa siyang nanatili doon at naalala na halos pareho lang ang sinabi ng doctora niya at si Rhian.

 

Baka nga tunay na iyon ang pagsubok na binigay sa kaniya ng nasa taas. Isa pa kagustuhan niya iyon para tulungan ang ina kung kaya hindi dapat siya magreklamo kung magkaroon man ng hindi tama sa plano.

 

Ang mahalaga ay magiging ina na siya at mayroon pa siyang pera para palakihin ng maayos ang anak at alagaan ito.

 

Tumayo na sita mula sa kaniyang kinauupuan at malaki ang ngiti sa labi na umalis doon. Ang hindi niya alam, pag uwi niya sa kanila ay maaabutan niya ang hindi inaasahang tagpo.

 

“Ma, nandito na po ako!” agad na bati nito ng siya ay makauwi.

 

Ngunit hindi sumagot ang ina kung kaya hinanap niya ito.

 

Natigilan siya ng makita ito sa sahig ng lababo nasa sahig at walang malay.

 

“M-ma! Ma! Anong nangyari?! Gumising ka ma!”

 

Ngunit kahit anong gising niya ay hindi magising gising ang ina kung kaya dali dali siyang tumawag ng ambulansya.

 

“T-tulong! Tulungan niyo po ang mama ko!”