Chapter 2

“MA,”

Nagising ang ina ni Tiffany na si Dalia ng tawagin niya ito.

“A-anak,”

Sumubok maupo ang ginang kung kaya agad na tinulungan ni Tiffany ang kaniyang ina. Inalalayan niya ito at dahang dahang pinasandal sa kaniyang head rest.

“Kamusta ka na ma?” ngiting tanong nito sa ina.

“Maayos ang pakiramdam ko anak, ikaw kamusta?” sumilay ang ngiti sa namumutla nitong labi ng sumagot ito sa sinabi ng anak.

“May maganda akong balita ma, schedule na ang operation mo.”

Nagulat ang ginang sa sinabing iyon ni Tiffany. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya ngunit mas lamang para sa kaniya ang isipin tungkol sa gastusin. Kung minsan ay naiisip niya na isang malaki siyang pabigat sa bata dahil sa sskit niya. Kung alam niya lang sana hindi naging matigas ang ulo niya at nagpagamot na hababg maaga pa kaso hindi na maibabalik pa ang dati.

“P-pero paano? Saan ka kukuha ng malaking halaga?”

Hinawakan ni Tiffany ang kamay ng ina at umiling dito. Ayaw niyang ipaalam dito ang totoo dahil sigurado na mag aalala lang si Dalia. Kapag natapos ang operation ay doon nalang niya sasabihin ang totoo.

“Tyaka ko na sasabihin ma kapag tapos na operation mo. Baka ano nanamang magyari sayo e,”

“Anak hindi mawawala sa isip ko ang tanong kung paano ako makakapag pa opera,”

“Wala ka bang tiwala sa kaisa isa mong anak?” natatawang tanong ni Tiffany. “Magtatampo ako sayo niyan ma, sige ka.”

Napabuntong hininga ang ginang dahil sa sinabing iyon ni Tiffany. Wala talaga siyang laban sa anak, mahal na mahal niya ito kung kaya magtitiwala siya dito.

“Kung ganon thank you anak. Salamat dahil ginawa mo ang lahat para makapag pa opera ako.”

“Anything for my mother. Hindi ko hahayaan na magkahiwalay pa tayo kaya magpagaling ka okay?”

Tumango ng sunod sunod si Dalia at hindi na naiwasang mapangiti ng malaki lalo na ng maisip niya na makakasama niya ng mas matagal ang anak. Ayaw pa rin niyang mawala sa mundo pero kung ano man ang ibigay sa kaniya ng may kapal ay tatanggapin niya. Sana lang ay maging maayos na siya para hindi niya maiwan si Tiffany ng nag iisa.

“Ano daw ang sabi Jess?” tanong ni Tiffany sa kaibigan na siyang kumausap sa doctor ng kaniyang ina dahil pinagpahinga siya nito.

Nasa labas sila ngayon ng silid ng mama niya.

“Ma-ooperahan na si tita Tiff! Kyahhh!” tuwang sabi nito at tahimik na tumili.

Si Tiffany naman ay hindi napigilan ang sarili at napaiyak. Tumigil si Jess sa pag celebrate dahil nakita niyang umiiyak nanaman ang kaibigan.

“Tiff namn bat naiyak ka? Dapat matuwa ka nga e, next next week daw operation ni tita.”

“Tears of joy to sira! Natutuwa ako syempre gagaling na mama ko,” sabay palo sa braso ng kaibigan ng sabihin iyon.

“Lahat yun dahil sayo syempre. Sinabi mo ba kay tita ang totoo?”

Umiling si Tiffany dito.

“Tinatanong niya pero sabi ko tyaka nalang kapag tapos na operation niya kasi alsm mo naman.”

“Tama ka jan. So dapat tayo mag celebrate! Halika at bumili na rin tayo ng maintenance ni tita sabay bili ng makakain, libre moko ha! HAHAHAHA!”

Napailing nalang si Tiffany sa kaibigan. Malaki ang utang na loob niya dito dahil kung hindi dahil sa kaniya ay hindi siya makakahanap ng paraan para maipagamot ang ina. Gagaan na ang loob niya kung kaya dinadalangin niya na bukod sa successful sana ang operation ay magdalang tao na siya.

____

“SUCCESSFUL ang operation, Tiffany.”

Hindi mapagsidlan ang tuwang nararamdaman ni Tiffany ng mabalitaan iyon sa doctor ng ina matapos ang halos isang araw na paghihintay. Lahat ng santo ay nakapanalangin na siya para lang iligtas ang ina mula sa operation. Labis labis ang pasasalamat niya sa mga ito at hindi pa nga napigilan ang sarili na yakapin ito.

Agad niyang tinext si Jess para sa magandang balita. Naka duty kasi ito sa trabaho kung kaya hindi niya ito kasama ngayon. Nakokonsensya pa nga si Jess pero sabi ni Tiffany ay wala iyong problema.

Matapos lang mailipat ng ina sa room nito ay pinuntahan niya ito agad. Tila wala na siya g nakikitang paghihirap sa muka ng ina. Mahimbing na ang tulog nito hindi tulad dati na malala ang sakit niya, hindi ito nakakatulog dahil sa sumpong.

Lumapit siya sa higaan kung nasaan ito at lumuhod sa gilid upang mag dasal habang hawak ang kamay ng mama niya.

“Salamat Ama, Jesus at mama Mary sa pag gabay sa aking ina. Pangako ko po na gagawin ko ang lahat para hindi masayang ang pangalawang buhay na ibinigay niyo kay mama. Aalagaan ko po siya at mas lalong poprotekhahan. Nawa’y gabayan niyo po kami lalo na ako sa paparating pa na mga pagsubok lalo na kung magkaka anak na ako. Amen.”

Kasabay niyon ay ang pagtulo ng luha niya at napangiti sa sarili’t tumayo na.

“Hindi ka na mahihirapan ma,” sabay himas sa buhok nito. “hindi na rin ako mahihirapang makita kang nahihirapan.”

____

AFTER ONE MONTH

“Congratulations Tiffany! Successful ang ginawa natin, madadala mo na ang anak nila Mr.Josh at Ms.Aurelia!”

Isang buwan ang lumipas matapos ang operation ng ina ay nagbunga na rin ang paghihintay nila. Ilang beses din nilang inulit na iturok sa kaniyang matres ang enough sperm na siyang lalangoy patungo sa bahay bata niya at eto na nga, may naka lusot na sa milyong milyong sperm.

“Salamat doc, hindi tayo magiging successful ng hindi dahil sayo po.”

Nang makalabas siya ay nakaabang doon si Jess at tuwang tuwa silang tumalon pareho.

“Oops! Hindi pwede baka malaglag pala si baby!” sabay silang nagulat ng marealize na nagdadalang tao si Tiffany.

Natawa sila pareho at lumabas na para bumili ng vitamins na kinakailangan niya.