Chapter 6

HINDI na napigilan ni Tiffany ang mapaiyak sa kaniyang narinig. All this time sinisisi niya ang kaniyang sarili sa pagkawala ng kaniyang ina tapos ngayon malalaman niya na hindi naman pala siya ang may kasalanan. Aang sariling doctor ng kaniyang ina ang may kagagawan ng lahat!

“J-jess hindi ko matanggap…” tinging sabi niya sa kaibigan. “Hindi ko matatanggap kung totoo nga na niloko nila ako sa pagkamatay ng mama ko…”

“Hush…” sabay yakap ni Jess sa kaibigan. “Gagawa ako ng paraan para malaman ang totoo,”

Tumangop paunti unti si Tiffany sa kaniyang kaibigan.

“P-please Jess, para na ‘rin sa kapayapaan ni mama. Jess hindi makatarungan ang ginawa nila!”

“Naiintindihan kita Tiff, kahit ako hindi ko matatanggap na niloko nila tayo sa katotohanang iyon.”

Natapos ang gabi ng dalawa ng umiiyak sila pareho. Parehong hindi matanggap ang katotohanang isinisi sa kanila ng doctor ang pagkawala ng ina at tita nila. Pagkagising ni Tiffany ay kaunti maga ang kaniyang mata kaya ang ginawa niya ay binabaran niya sandali ng yelo at maya maya lang ay wala na iyon.

Maaga siyang nagising para mag ayos ng sarili at para na ‘rin magluto ng umagahan nila. Gusto niya na bago siya umalis ay nakakasama niya asa pagkain ang mga anak pati na ‘rin si Jess. Then magluluto na ‘rin siya ng pagkain ng mga nito pang tanghalian para iinitin nalang nila.

Isang simpleng blazer na itim, sa ilalim niyon ay long sleeve na puti at pencil cut skirt na abot sa kaniyang tuhod ang suot. Tinernohan niya ‘din ito ng high heels na mayroong tatlong inch.

Nagising si Thalia dahil sa amoy ng niluluto ng kaniyang ina. Tulog pa ang kaniyang kuya sa tabi nito kaya hindi niya ito ginising at dumeretsyo siya sa kusina.

“Mommy,”

Napalingon si Tiffany sa tumawag sa kaniya at napalaki ang ngiti s akaniyang labi ng makita ang anak na si Thalia.

“Good morning baby girl, how’s your sleep?”

Nilapitan niya ang anak at binuhat ito.

“Good morning too mommy, it was good. We’re waiting for you last night but we fell asleep.”

“Aww I’m sorry baby but tita and I have a good conversation kaya hindi na namin namalayan ang oras.”

“It’s okay mommy, today is your first day right? Good luck po!”

Hindi napigilan ni Tiffany na kurutin ang mamula mula na pisnge nito at nagpasalamat dito. Pinaupo niya ang anak sa kaniyang upuan habang siya ay tinuloy niya ang kaniyang niluluto. Binigyan niya ‘rin ang anak ng gatas na mainit init pa.

Maya maya ay nagising na ‘rin si Timothy dahil wala ang kambal sa kaniyang tabi. Sakto naman na gising na ‘rin si Jess at magkahawak kamay silang nagpunta sa kusina.

“Good morning!” Masayang bati ni Jess sa dalawa.

Tumakbo si Timothy sa kaniyang ina at niyakap ito pagkatapos ay binati ito ng good morning.

“Sakto ang gising niyo kakain na tayo,”

Nag agahan na ang mga ito at habang kumakain ay nakipag kwentuhan pa si Tiffany sa kanila at ng matapos ay doon na nagbilin kay Jess sa kaniyang pag alis.

“Bye mommy, good luck po!” Sabi ni Timothy at hinalikan sa pisnge ang ina.

“Thank you, kuya. Take care of your twin for me okay?”

“Don’t worry mommy, ako na pong bahala!”

Ginulo ni Tiffany ang buhok ng kaniyang panganay sa sinabi nito. Sunod naman an lumapit sa kaniya ay ang bunso at niyakap siya nito n mahigpit.

“Mamimiss kita mommy! Take care okay?”

“Yes po!” Agad na sagot niya at hinalikan sa noo ang anak.

Maya maya ay tumayo na siya at ngumiti kay Jess na nakangiti ‘din sa kaniya.

“Bye guys, see you later!”

Pagkalabas ni Tiffany ay nag online book lang siya ng masasakyan para makapunta sa kaniyang work. Malayo layo ‘din iyon sa kanila kung kaya as mabuti na ang mag sasakyan siya sa kaniyang first day.

Mahaba pa naman ang oras niya kaya walang problema. Ngunit ang akala niya’y mapapaaga ay ma lelate na siya ng traffic sa daan. Nang makarating siya sa trabaho ay nagmamadali na siya at tumatakbo.

“Excuse me!”

Nakipag siksikan na siya sa elevator para lang makatungtong sa top floor. Kung alam niya lang na ganon ka rush hour sa umaga edi sana motor booking nalang ang ginawa niya hindi kotse! Or ‘di kaya umalis ng maaga sa bahay.

Tingin siya ng tingin sa kaniyang relo lalo na kada floor ay mayroong bumababa na ka trabaho niya. Nang sawakas ay mapag isa na siya mabilis siyang nakarating sa top floor.

Nakita niya ang secretary ng kaniyang amo na papalitan niya. Pansamantala muna kasi itong mawawala sa trabaho dahil mayroon ‘daw itong importanteng gagawin kaya tatlong buwan itong mawawala. Nakausap na ‘rin niya ito nung araw ng interview at laking tuwa nga niya ng directly hired siya.

“Bakit ngayon ka lang Tiff?!” Tarantang sabi nito sa kaniya.

“Traffic Pao, sorry na. Galit na ba si boss?” Hingal na sabi niya dito.

“Galit na galit! Halika na at inaantay na niya tayo sa helicopter.”

At hinawakan ng lalaki ang pulsuhan niya at hinila papunta sa elevator para mas makarating sila sa roof top.

“T-teka anong helicopter?!” Gulat na sabi ni Tiffany habang nasa loob sila ng elevator.

“Merong out of town business meeting si boss. Syempre kailangan nandoon ka. Makinig kang mabuti saakin at ito ang kailangan mong gawin kasama siya.”

Nagsimula ng magsalita si Paolo na siyang secretary ng kanilang boss. Ngunit tila hindi pumapasok sa isip niya ang pinagsasabi nito dahil na stock siya sa katotohanan na sasakay sila sa helicopter!

Takot siya sa heights!

“Gets ba Tiff?!”

Wala sa sariling napatango si Tiffany sa tanong sa kaniya ng lalaki at sakto na bumukas na ang elevator at lumabas sila doon.

Nakita niya ang malaking helicopter sa gitna na ikinatigil niya.

“Huy Tiff!”

Lapit sa kaniya ni Paolo at hinila siya nitong muli pero nagpumiglas siya.

“P-pao takot ako sa heights!”

Natigilan ang lalaki sa kaniyang narinig.

“Ano?! Kailangan mong lampasan ‘yan Tiff! Lalong magagalit ang boss natin kasi late ka!”

Pagkasabing pagkasabi ni Paolo niyon ay nagsimula ng umikot ang malaking elesi ng helicopter. Lumakas ang hangin sa paligid kung kaya kinokontrol na nila ngayon ang kanilang sarili para hindi matangay ng hangin.

“Tiff halika na!”

Walang nagawa si Tiffany ng hilahin na siya nito dahil kung magpupumiglas pa siya bukod sa baka mawalan siya ng trabaho ay malaglag pa siya ng mataas na building na iyon pag tinangay siya ng malakas na hangin.

“Pao!” Tawag niya sa lalaking hila siya.

“Bakit?!” Sigaw nito pabalik dahil masyadong maingay kinakailangan nilang sumigaw.

“Babalik din naman kami agad diba?!”

“Hindi!”

“Ha?!” Gulantang na sabi ni Tiffany dito.

“Tatlong araw kayo doon! Hindi ko nasabi sayo kasi nakalimutan ko sorry na! Pero ‘wag kang mag alala dahil nabsabi ko kay boss na wala kang gamit! For sure hahayaan ka nun bumili ng gamit mo!”