Chapter 7

HINDI kailangan ni Tiffany ng gamit, ang hidni at niya matanggap ay ang trabaho sa loob ng tatlong araw! Hindi niya nasabihan ang kaniyang mga anak! Maging si Jess! Sino nalamang ang magbabantay sa anak niya?!

“Pao alam mong may anak ako! Nasisiraan ka na ba?!”

“Alam ko na din yan!” Sigaw pabalik ni Paolo. “May papapuntahin kami sa bahay mo na mag aalaga sa kanila!”

Hindi na nakasagot pa si Tiffany dahil sa sinabi nito. Kahit papaano ay nakahinga na siya ng maluwag doon kaso ang malaking problema nalang ay takot siya sa heights!

“P-pao hawakan mo lang ako! Baka mamatay ako jan!”

Sigas ni Tiffany ng makarating na sila sa may pintuan ng helicopter.

“Hindi ka mamamatay jan! Mababa lang yan!”

Gustong maiyak ni Tiffany sa sinabi ng lalaki. Mabait si Paolo kaya nga naka close na niya ito agad. Pero walang bakapag aware sa kaniya na sasakyan siya ng helicopter!

Wala ng nagawa si Tiffany ng alalayan na siya paakyat sa loob.

“Boss si Tiffany bago mong secretary!”

Pinakilala siya ni Paolo sa kanilang boss ngunit hindi na nagawa pang magsalita ni Tiffany dahil pakiramdam niya ay hindi na siya makahinga.

Katabi niya lang ang kanilang boss hababg si Paolo ay inilalagay ang headphones nito na maaaring makapag usap sila.

“Tiff makinig ka! Eto ang files kung saan andito ang information about sa meeting! Kailangan mong samahan si boss 24/7 tandaan mo okay?! Nasabi ko na sayo lahat kanina kaya kaya mo yan!”

Kinakabahab na tumango si Tiffany sa sinabi ng lalaki. Paalis na sana si Paolo ng hawakan siya ni Tiffany sa kamay

“W-wag kang umalis Pao mamamatay ako dito!”

Gustong matawa ni Paolo sa narinig ngunit ramdam niya ang nginig at pamlalamig ng kamay ng dalaga kung kaya hindi niya ginawa.

“Nanjan si boss dika mamamatay okay?!” At inalis na nito ang kamay na nakahawak sa kaniya.

“Tsk.” Tanging kumento ng lalaking katabi ni Tiffany at walang iba kundi ang boss niya.

“Sir, alis na po tayo?”

Narinig ni Tiffany iyon sa kaniyang headset at tingin niya ay ang piloto ito.

Napahawak siya ng mahigpit sa kaniyang kinauupuan.

“Yes, make it fast.”

“N-no!” Agad na sabi ni Tiffany.

“D-dahan dahan lang kuya! Baka mamatay tayo!”

Natawa ang dalawang piloto sa sinabing iyon ni Tiffany at inassure sa kaniya na hindi sila mamamatay. Ngunit walang pakialam si Tiffany doon basta ang alam niya ay mamaamtay na siya!

Maya maya pa ay nagsimula ng umangat ang helicopter na ikinatili ni Tiffany. Kaagad siyang napahawak sa kaniyang katabi at napayakap pa dito.

“Get off of me!” Inis na sabi ng kaniyang boss na si Seth.

Umiling si Tiffany at mas yumakap pa sa leeg nito.

“I-I can’t breath let go!” Muling sabi ng kaniyang amo kung kaya hindi na noya hinawakan ang leeg nito at braso nalang nito.

“S-sorry boss! Bakit kasi kailangan helicopter pa! Pwede naman tayo mag land travel!” Sigaw niya na alam nitong naririnig ni Seth.

“We don’t have that much time to travel.” Seryosong sagot ni Seth.

Kitang kita niya ang nakapikit na si Tiffany habang yakap yakap ang kaniyang braso. Bakas ang takot sa muka nito, ramdam niya ang paninginig ng katawan ng babae pati na rin ang malakas na pintig ng kaniyang puso.

“Kyahhh! Help me lord ayaw ko pang mamatay!”

“I’ll k!ll you Paolo, this is your fault.” Reklamo ni Seth na bahagyang inalis ang kaniyang headphones dahil sa lakas ng tili ni Tiffany.

Si Paolo naman na nakatanaw sa papalayong helicopter ay nagtayuan ang kaniyang balahibo.

“Siguradong minumura na ako ni Seth,” tawang sabi niya sa sarili at umalis nalang siya doon.

Sa loob naman ng helicopter ay nagsawa nalang si Tiffany kakasigaw dahil namamaos na siya.

“Your fine now?”

Umiling lng si Tiffany, hangga’t hindi sila nakakababa ay hindi siya magiging okay.

“Read my schedule for today if you still want this job.”

Natigilan si Tiffany ng marinig ang sinabing iyon ni Seth.

“B-boss naman! Pwede naman pong mamaya bat dito pa sa taas?!”

“Are you shouting at me?” Malamig na sabi ni Seth.

“Syempre!” Agad na sabi ni Tiffany “Hindi! Maingay lang helicopter kaya ako nasigaw boss!”

Natawa ng palihim ang dalawang piloto sa kanilang naririnig.

“Umayos ka at basahin mo ang schedule ko.”

Walang nagawa si Tiffany kundi ang sundin ang lalaki. Kahit takot na takot at nanginginig ay unti-unti bumitaw siya sa pagkakayapos sa braso ng kaniyang boss.

Hindi dumilat si Tiffany at kinapa niya lang ang kaniyang gamit dahilan para mahilog ang envelope na binigay ni Paolo.

“N-nasan na?!”

Napahilot sa sintido si Seth ng makita ang ginagawa ng kaniyang bagong secretary. Nakapikit ito habang kinakapa ang nahulog na gamit.

“Open your eyes! Tanga ka ba o nagtatanga tangahan?!”

Gustong mainis ni Tiffany sa kaniyang narinig dahil anong karapatan nitong sabihan siya ng tanga diba? Pero at some point narealize niya na tama naman ang lalaki. Hinhanap niya ang gamit na nahulog pero nakapikit!

“B-boss pag ako namatay susustentuhan mo anak ko!”

Iyon lang ang tanging alam ni Tiffany dahil for her kapag dumilat siya ay matitigok siya.

Natahimik naman si Seth dahil sa sinabi nito at tinignan ang dalaga ang buksan ang mata nito pagkatapos ay kunin ang papeles.

Nagawa ni Tiffany ang kunin ang papers at sa sobrang panginginig niya ay nagkakanda laglagan ang mga papel.

“K-kainis!” Reklamo niya sa sarili at muling pinupulot ito.

Hindi na nakatiis pa si Seth at hinawakan niya ang dalawang kamay ng bagong secretary. Natigilan naman si Tiffany at napatingin sa kaniyang amo at doon niya lang ito nakita sa unang pagkakataon.

‘ito ba ang boss ko?’ natanong ni Tiffany sa sarili habang nakatingin sa brown na mga mata nito. ‘ang pogi!’ dagdag pa niya at tuluyan na nawala sa isip niya ang takot na lumilipad sila ngayon.

“Inhale… Exhale…”

Hindi niya alam ngunit sumunod siya sa sinabi nito. Ilang ulit nilang ginawa ang paghinga ng malalim na siyang nakatulong upang bumalik sa dati ang kaniyang paghinga.

Mayroon pa silang ilang minuto sa byaheng iyon kaya ginawa na iyon ni Seth. Parang hihimatayin na kasi ito kaya gumawa na siya ng aksyon.

“Listen your not gonna die. Kita mong naka set belt tayo at professional ang mga piloto na kasama natin. Ilalagay ko ba sa panganib ang sarili kong buhay?”

Napailing unti-unti si Tiffany sa sinabi ni Seth dahil tama naman ito.

“So pull yourself together at basahin mo sakin ang schedule ko.”

Muling tumango si Tiffany at ng bitawan na siya ng lalaki ay buong lakas niyang hinawakan ang nga papel at nakita niya doon ang maliit na notebook kung san naka notes ang schedule ng amo nito.

Nagawa na rin niya sa wakas ang basahin dito ang schedules niya at dahil doon ay nawala na rin ang kaniyang takot. Nabaling ang atensyon niya sa mga tanong ni Seth sa kaniya na ginagawa naman ng lalaki para hindi nito maalala na nasa mataas sila na lugar.

Nagpatuloy iyon hanggang sa makarating sila sa patutunguhan.