Share
Chapter 10-Betrayed By A Lover (Act 1)
Natagpuan ko ang sarili ko sa isang madilim na pasilyo. Tanging mga sulo lamang ang nagbibigay ng liwanag sa lugar na iyon ngunit hindi iyon sapat upang makita ang lahat. Nakita ko ang isang batang babae na tumatakbo patungo sa dulo ng pasilyo. Natutulala ako habang pinagmamasdan ang batang iyon. Napaluha ako nang makita ko kung sino ang batang iyon. Siya ang batang babaeng nagligtas sa buhay ko.
“Sandali lang!” ang sigaw ko.
Hindi ito huminto sa pagtakbo kaya naman hindi ko sinayang ang pagkakataon. Hinabol ko ang bata dahil gusto kong humingi ng tawad dahil sa hinayaan ko siyang masaktan sa kamay ng mga kalaban ng pamilya namin. Hindi ko na nagawang alamin ang pangalan niya dahil nang rumesponde ang mga awtoridad na sakop ng lihim na samahan ng mga exorcist, ay hindi na muling nagkrus ang landas namin.
Huminto ang bata sa tapat ng isang pinto. Selyado iyon ng mga papel na may sulat ng ancient runes. Tiningnan niya ako at kinuha niya ang ak
Related chapters
Adamantine's Eyes Chapter 10-Betrayed By A Lover (Act 2)
Halos mag-aalas onse na ng gabi nang matapos sa pangngungulit ang multo. Mabuti na lamang at hindi sila nakikita ng mga bumibisitang nurse. I can't imagine na nakatagal ako ng isang linggo sa isang ospital. Napabuntung-hininga na lang ako dahil hindi ako nagawang bisitahin ng magulang ko. Siguro busy pa rin sila sa organisasyon. As if na dadalawin nila ako dito samantalang lagi nga nila ako pinababantayan sa kanilang mga spirits noong bata pa ako. I wonder if they safely return from their mission? The last time I heard abut them ay nasa America sila upang lutasin ang isang kaso ng Poltergeist and after that wala pa akong naririnig na balita sa kanila. “Gusto ko na lang maging ordinaryong nilalang. I hate these abilities,” ang sambit ko. Paglingon ko naman sa kabilang direksyon ng aking kama ay nakita ko ang makulit na multo kaya naman napabusangot ako. Hindi ba natutulog ang mga multo? Bakit ba ayaw pumirmi nang isang ito sa isang lugar kung saan hindi ko siya nakiki
Adamantine's Eyes Chapter 10-Betrayed by Lover (Act 3)
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan ng baliw kong kapatid. Ipapartner niya na nga lang ako sa isang kaso, sa babaeng ito pa niya naisip? Noong una kong makita ang babaeng ito ay tila isang bangungot ang naramdaman ko. Sagana sa mana ang babaeng ito at wala siyang kamalay-malay na pwede siyang medium ng mga masasamang nilalang. Kasalukuyan kaming nasa isang coffee shop malapit sa ospital kung saan nakaadmit si Arius.“Isa lang lang ang sasabihin ko sa’yo. Huwag kang haharang sa dadaanan ko,”ang sambit ko sa babaeng kaharap ko.Napataas naman ang kilay ng babaeng ito at patuloy niyang tinipa ang kanyang laptop. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya pero duda ako sa babaeng ito. Mukhang maduming lumutas ng kaso.“Hindi mo ako kailangang sabihan. Dahil one step ahead na ako sa kasong ito,” ang sambit niya.Napataas naman ang kilay ko sa kanyang sinabi. At anong ibig niyang sabihin d’on?
Adamantine's Eyes Chapter 11-Discharge from Hospital
Naasikaso na ni Kuya Linus ang bill ko sa hospital at pwede na akong lumabas mamaya. Naresolba na ni Kuya ang kaso ni Peridot sa tulong ni Ada. Nagising naman si Peridot mula sa pagiging comatose at nalipat na siya ng suite room. What do you expect? She’s a businesswoman. Barya lang sa kanya ang pambayad sa room na iyon. I don’t think so na naalala niya ang mga pangyayari lalo na’t kadalasan lumalabas na panaginip ang lahat nang nangyari noong kaluluwa pa lang siya or maaaring wala talaga siyang maalala.Pero ano man ang mangyari, masaya kami para sa kanya.“Sir Arius. Handa na po ang mga gamit ninyo,” ang sabi ng bagong butler na ipinadala nina lolo.Nakarating sa kanila ang balita na naospital ako dahil sa kaso ni Clara. Bukod d’on labis ang pagkadismaya ni lolo kay Mom dahil sa hinayaan niya akong bumalik ng Pilipinas mag-isa. Kaya kapalit ng galit ni lolo ay sinermonan ako ni Mom sa phone. Kapag naalala k
Adamantine's Eyes Chapter 12-Hide and Overnight
Nang makatapos na akoong magbihis ay pinalabas ko na closet si Arius. Makikita pa rin sa mukha niya ang lakas ng pagkakasampal ko sa kanya kanina. Nakabusangot siya dahil sa madilim at maliit na drawer ko muna siya pinagtago. Pinagpagan naman niya ang sarili niya kahit wala namang alikabok sa loob ng closet ko. Anong akala niya sa mga gamit ko, antigo?“Ano ba kasing ginagawa mo rito? Hindi ba dapat nasa bahay ka?” ang tanong ko.Napahalukipkip naman si Arius at sumandal ito sa closet ko. Lumingon siya sa ibang direksyon. Makikita sa kanyang mga mata na may naging problema sa kanila. Pero bakit sa dinami-daming babagsakan niya ay bakit sa kwarto ko pa? Bakit sa oras na pa nagkataon na nagbibihis ako?“Pwede ba akong magstay muna dito?” ang tanong ni Arius.Napatampal naman ako sa aking mukha. Iisa lang ang kama ko dito sa kwarto. Baka mainitan naman siya dito? Tanging electric fan lang ang meron ako dito. Kung maghohotel naman siya
Adamantine's Eyes Chapter 13- Home
Iminulat ko ang aking mga mata. Narinig ko ang malakas na buhos mng ulan. Bukod sa malamig ang panahon ay ito rin ang panahong masarap matulog. Ayaw ko talagang umuulan. Ito rin ang panahon kung saan magtatalo ang kaisipan mo kung maliligo ka ba o hindi. Pero kailangan kong,bumangon dahil pag-iinitan na naman ako ni Calix. Isa pa. nangako naman ako kay Ada na sa clubroom ako matutulog ngayon. Dahan-dahan akong bumangon at nakita kong hanggang ngayon ay tulog pa rin si Ada. Nakita ko naman na nakaupo si Calix sa couch at pinagmamasdan ang panahon. Halatang malalim ang iniisip nito at tila wala ito sa kundisyon na magsungit. Tiniklop ko naman ang aking hinigaan. Kahit na madaming ingay ang aking nalikha ay nananatiling tulog pa din si Ada. “Huwag kang mag-alala. Aalis na ako,”ang sambit ko kay Calix. Tumingin sa akin si Calix. Minsan hindi ko rin alam kung anong iniisip ng lalaking ito. Isinatabi ko na nga lang na isa siyang Celestial spirit tapos ngayon, —nevermind. Pagod na akong is
Adamantine's Eyes Chapter 14-Meeting With The Elders
Natulala ako sa nangyari. Kinakabahan ako para kay Ada. Hindi dapat malaman ng organisasyon ang tungkol sa kanya. Tiningnan ako ng seryoso ni Dad. Akmang lalapit si Dad nang biglang lumitaw ang isang constellation. Ang Auriga.Lumabas naman sa kanan niyang mata ang constellation ng Auriga. Lumabas ang Charioteer at umatungal ang kambing na hawak nito. Sinakop kami ng kadiliman kaya naman napapikit ako. Nang imulat ko ang aking mga mata ay laking gulat ko nang matagpuan namin ang mga sarili namin sa loob ng judgement room ng Marionette Mansion.“Anong ginagawa natin dito?” ang tanong ni Ate Ciana.Narinig ko ang pagpukpok ng martilyo mula sa pinuno ng organisasyon. Si Lolo Elion. Nakaramdam ako ng kaba dahil sa tindi ng aura na bumabalot sa paligid niya ay talagang maninindig ang mga
Adamantine's Eyes Chapter 15- Childhood Memories (Act 1)
Mahimbing na nagpapahinga si Ada. Si Gray naman ay nakailang pabalik-balik dulot ng kaba na baka daw mahuli siya ng immigration officer. “Pwede ba Gray? Pwede bang pumirmi ka at maupo ka? Ako ang nahihilo sa’yo!”ang sigaw ko kay Gray. Kinewelyuhan ako ni Gray. Alam kong nag-aalala siya. Pero sana naman magtiwala siya sa proseso ng elders. “Nasa London ako! Pero hindi ko man lang magawang bumisita sa bahay ng sikat na detective na si Sherlock Holmes!” ang sigaw ni Gray at ngunguto-nguto niya akong tinitingnan. Napahilot naman ako ng aking sentido dahil sa mga oras na ito ay iyan pa ang inaalala niya? Ibang klase talaga ang utak ng lalaking ito. Napatayo naman ako nang biglang lumabas sa kwarto si Lola Seraphine. Nakasimangot naman si Lolo Elion at halatang sinigawan siya ni Lola Seraphine. Kahit na sabihin mong pinuno si Lolo Elion ng Elder, pagdating kay Lola Serphine ay lagi siyang tiklop. “Kamusta po si Ada?” ang tanong ko. Makikita sa mukha ni Lola ang blangkong ekspresyo
Adamantine's Eyes Chapter 15- Chldhood Memories (Act 2)
Malalim na ang gabi ngunit hanggang ngayon ay naririto pa rin kami sa malamig na selda. Yakap-yakap ko ang sarili ko dahil naiisip ko kung gumagawa pa ba ng paraan sina Mom para hanapin ako. Sa kabilang selda naman ay naririnig ko ang mahinang pag-awit ng batang babae bilang pang-aliw sa kanyang sarili habang naghihintay kami ng tulong. “Walang bituin ang kalangitan Walang gagabay sa mga nawawala Mananatiling ligaw ang mga batang hindi alam ang patutunguha Ang gabing kay dilim ay dalang lamig sa mga nag-iisa,” ang awit niya. Napatingala naman ako at lumapit sa bukana ng selda. Minsan nagtataka ako kung bakit malalim na ang gabi ay hindi pa ito natutulog. “Ang ingay mo. Alam mo ba yun?”ang reklamo ko sa batang babae. Nakita kong malungkot ang kanyang ekspresyon. Ngumunguto siya dahil sa sinabi ko. “Gusto ko nang bumalik sa ampunan,” ang sambit ng batang babae. Ampunan? Nasaan ang mga magulang niya? Napatingin ako sa batang babae. Nakita ko sa paligid niya ang malakas na dal
Latest chapter
- Adamantine's Eyes Epilogue
- Adamantine's Eyes Chapter 79-New Members of Phantom Club
- Adamantine's Eyes Chapter 78-The Last Embrace Of A Mother
- Adamantine's Eyes Chapter 77-Miss Amaranthine’s Farewell Letter
- Adamantine's Eyes Chapter 76- Farewell, Vesmir
- Adamantine's Eyes Chapter 75-I’m Back
- Adamantine's Eyes Chapter 74-God of Restoration
- Adamantine's Eyes Chapter 73- Adamantine’s Eyes
- Adamantine's Eyes Chapter 72-Chalice Bearer
