PILIT NA PINIGILAN ni Rohi na mapakamot siya ng ulo sa sobrang inis nang dahil sa sinagot ni Daviana. Parang biglang naging ibang babae ang kaharap niya ngayon sa natatandaan niyang Daviana na kilala. Nagugulat siya na ang masunuring babae noon ay naging matigas na ang ulo ngayon at hindi na ito mapagsabihan. Bagay na labis niyang ipinagtataka. Malamang si Warren na naman ang dahilan kung bakit ito ganito. Pasimpleng napabuga na siya ng hangin. Pilit niyang kinalamay ang sariling huwag sumabog.“Ang mataas na content ng alcohol ay hindi maganda sa katawan mo lalo na kung hindi ka naman sanay. Huwag ka ngang magtapang-tapangan diyan, Daviana. Hindi mo alam kung ano ang mangyayari kapag nasobrahan ka ng alak. Alam kong hindi ka naman lasenggera. Huwag kang feeling strong sa harapan ko.”Akmang aagawin iyon ni Rohi sa kanya nang mabilis ni Daviana na tunggain iyon. Nandilat na ang mga mata ni Rohi sa kanyang ginawa. Hindi siya makapaniwalang magagawa iyon ng dalaga. Hindi lang iyon, mas
TULUYANG NILAMON NA si Daviana ng alak na ininom niya kung kaya naman hindi man niyang tahasang aminin ay namamanhid na ang kanyang buong katawan kasama na ang kanyang mga kamay. Halos kalahating minuto niyang tiningnan ang tawag sa phone at nang mamatay iyon ay mahina lang siyang natawa. Nang muling mag-ring ay saka pa lang niya sinagot iyon. Inilapit niya ito sa kanyang tainga upang marinig dahil sa matinding ingay na bumabalot sa buong paligid. Kung hindi niya iyon gagawin ay nungkang marinig niya ang sasabihin ng nasa kabilang linya na walang iba kung hindi si Warren lang. “Viana…”Napabungisngis na doon ang dalaga nang marinig ang malambing na boses ni Warren. Ibang-iba iyon sa mga pagtawag niya dati sa kanya. Iyong tipong may kailangan ito kung kaya naman ganun ang tono. “Hmm?” “Nasaan ka?” Maingay sa loob ng bar kung kaya naman hindi maintindihan ni Daviana kung ano ang sinasabi nito. Mas malakas kasi doon ang tugtog. Ayaw naman niyang lumabas. Tinatamad siyang gawin ang ba
BUMALIK ANG NAKAKABINGING musika sa paligid ni Daviana na ang buong akala niya ay humina ito kanina. Masyadong malakas lang talaga ang boses ni Warren sa kabilang linya. Nag-vibrate ulit ang cellphone, at si Warren na naman ang tumatawag. Diretso niyang pinatay na iyon. Wala siyang planong muling sagutin at kausapin ang kaibigan. Nag-angat siya ng tingin upang matagpuan lang ang mga malalim na mga titig ni Rohi. Madilim ang maitim niyang mga mata habang tahimik na nakatingin sa kanya. Ilang segundong naburo ang mata niya dito at nang hindi matagalan ay napaiwas siya. Muli niyang ibinalik iyon sa binata dahil feeling niya ay kailangan niyang magpaliwanag. “Sinungaling siya! Ilang beses niya akong ginamit panakip-butas. Okay lang naman sa akin iyon, pero nakakasakit na kaya siya! Manhid siya. Wala man lang siyang pakiramdam. Akala niya okay lang sa akin ang lahat ng ginagawa niya.”Hindi umimik si Rohi na nakatingin pa rin.“Kung kaya niyang gawin sa akin ‘yun, kaya ko rin. Anong akala
Lubos na inosente at walang kamalay-malay sa mga nangyayari sa paligid niya si Daviana lalo pa ngayong nasa impluwensya siya ng alak. Halata iyon sa kanyang mukha nang muling magtaas ng kanyang paningin sa binata. Parang wala itong anumang pakialam sa nangyayari sa paligid niya. Muling napabuga ng hangin si Rohi, kabado na ito na hinaluan na ng pagkailang sa asta ng dalaga. “Ang bango mo talaga, Rohi. Gustong-gusto ko ng amoy mong ito…pwede bang dito na lang ako?” nakapikit ang matang turan ng dalagang inihalik pa ang mukha sa leeg ng binatang muling sunod-sunod na napalunok ng kanyang laway. “So comfortable...parang unan ko lang...” hagikhik pa ng dalaga kahit wala namang nakakatawa.Kung lubos na matino pa ang isipan noon ni Daviana, hinding-hindi niya sasabihin ang mga ganitong salita na magpapa-awkward sa pagitan nilang dalawa. Isa pa kyeme ito. Mahiyain. At dahil alam ni Rohi na lasing na ito, sinubukan niyang kunin at agawin ang alak mula sa kamay nito.“Tama na ang inom, Davia
BATID NI ROHI na ang ibang tao ay normal na bossy sa loob ng kanilang tahanan, ngunit hindi isa doon si Daviana. Siya ay palaging mabuti at kyemeng nilalang na hindi makabasag ng pinggan sa harapan ng kanyang mga magulang. Subalit, sa mga sandaling iyon ngayon siya ay biglang naging bossy sa harapan niya. Siguro ay marahil dala lang iyon ng alak na nasa loob ng katawan. Makailang beses nitong sinabi na hindi niya kailangan ng magiging tagapag-alaga niya dahil kaya niya na ang kanyang sarili. Hindi na rin ito marunong makinig, taliwas iyon sa pagkakakilala niya sa dalaga noon. Ilang beses pang sinubukan ni Rohi na ibalik ang jacket sa katawan ni Daviana upang takpan ang malusog nitong dibdib, ngunit tumanggi pa rin siyang isuot ang jacket kahit na anong pilit niya. Kahit na ipakita niyang naiinis na rin siya sa dalaga. “Ano ba Rohi? Ang init nga sabi! Huwag mo akong piliting isuot ang jacket na iyan! Alin ba doon ang mahirap intindihin ha?” bulalas nitong sinamaan na siya ng tingin, “
NARAMDAMAN NA NG dalaga na tila may kayakap siya. Hindi lang iyon, feeling niya ay may naririnig siyang mabilis na pintig ng puso doon na animo ay nakikipagkarera. Inilabas pa ng alak ang nakatagong pagnanasa sa katawan ni Daviana na hindi batid ng dalaga na mayroon pala ang katawan niya. Parang may sariling buhay na gumalaw ang kanyang isang kamay na awtomatikong yumakap sa katawan ni Rohi. Iyon ang naging dahilan upang manigas bigla ang katawan ng binata na hindi inaasahang gagawin niya iyon.“D-Daviana…” untag niya sa pangalan nito upang kunin na ang atensyon doon.Sinubukan ni Rohi na tanggalin ang braso nitong nakayakap ngunit sa halip na matanggal ay ikinuskos pa ni Daviana ang kanyang pisngi sa kanyang dibdib na hindi niya namalayang sumandal na pala doon. Para itong pusang naglalambing sa kanyang amo upang bigyan ng pagkain at treats habang nakapikit ang mga mata. Wala pa ring pakialam sa mga nangyayari sa paligid niya. Nakagat na ni Rohi roon ang kanyang labi. “Alam mo ba? I
KINALADKAD NA NI Rohi ang hinang-hina na dalaga papasok ng banyo upang linisin ang kanyang sarili. Habang hinuhugasan ng binata ang kamay niya ng tubig upang hilamusan sana ang babaeng kasama nang mahimasmasan na ito ay paulit-ulit pa siyang mahinang napamura sa isipan niya. Gigil na gigil siya sa kaibigang nag-ayang magtungo sila sa bar. Umigting pa ang panga ni Rohi nang makita ang inosenteng mukha ni Daviana sa kanyang gilid. Prenting nakatayo at hinihintay ang gagawin niya rito.“Ito ang sinasabi ko sa'yo eh, iinom-inom ka hindi naman pala kaya ng katawan mo! Feeling strong, hindi pa naubos ang isang baso ng tequilla tumba ka na noon kaagad.” hindi na napigilan na sabihin ni Rohi iyon nang tingnan pa ng galit na mata ang hitsura ng suot niyang damit sa harapan ng salamin.Sinubukan niyang linisan ang kanyang katawan kahit pa diring-diri na siya sa amoy nito at hitsura. Buong buhay niya ay ngayon lang din niya naranasan ang masukahan ng ganito. Ang dami pa naman nitong kinain na mg
HINDI NA NAG-IWAS ng mga mata si Rohi nang makita niyang bumakat pa ang malusog na dibdib ni Daviana nang bahagyang gumalaw siya at nagbago ng pwesto ng kanyang higa. Tumagilid na siya paharap sa may banda niya. “Tsk, kung mapagsamantala lang ako o ang mga nasamahan niya na hindi kilala, paniguradong napariwara na ang buhay niya, kulang na ang katawan niya pagkagising niya dahil ganito siya.” turan ni Rohi habang pinagmamasdan pa rin siya.Maya-maya pa ay patingkayad siyang lumapit sa kama. Hinila na ang comforter upang ibinalot na iyon sa katawan niyang nakaramdam na ng lamig. Pagkaraan pa ng ilang minutong pagtayo doon ay tumalikod na rin siya upang umalis na. Hindi niya kailangang bantayan ito hanggang umaga. Safe na safe na ito sa kinaroroonang silid.NANG SUMUNOD na araw, nagising na lang si Daviana nang dahil sa sobrang sakit ng ulo niya. Para iyong nilalagare at nahahati na sa dalawa. Dahan-dahan siyang bumangon ng kama ngunit muli siyang napahiga nang makaramdam ng labis na p
NAABUTAN NI DAVIANA ang ama sa dressing room na nang makita siya ay mabilis nitong itinaas ang kanyang isang kamay upang sampalin ang anak. Agad naman iyong pinigilan ni Nida na iniharang ang katawan niya sa asawang nanlilisik na ang mga mata. Dinuro na ni Danilo ang anak upang ilabas ang galit. “Hindi mo ba alam na nang dahil sa ginawa mo ay mas lumala ang sakit ni Don Madeo? Wala ka talagang kwenta kahit kailan! Bakit mo ginawa iyon? Kasalanan mo kung bakit siya ulit dinala ng hospital!”“Ano ba Danilo? Bakit si Viana ang sinisisi mo? Hindi ba dapat ay ang apo niyang si Warren dahil siya ang umalis? Tigilan mo nga ang anak mo, talipandas ka!”Natitigilan lang doon si Daviana na nakatayo. Hindi niya alam na may ganung pangyayari. Saka tama ang kanyang ina, bakit siya ang sinisisi ng kanyang ama? Hindi niya naman maiisip na ipalit si Rohi kung naroon lang si Warren. Dapat bang hinayaan na lang niya na mapahiya siya? Ganun na lang ba dapat iyon?Si Don Madeo ay orihinal na dinala sa i
BUMAON NA ANG kuko ni Daviana sa balat sa braso ni Rohi ngunit hindi pa rin naging alintana iyon ng lalaki. Lumalim pa lalo ang halik niya sa labi ng babae. Miss na miss na niya ito. At hindi na niya makakaya pang magkunwari na hindi kahit na maraming tao ang makakakita sa kanyang naging action. Karamihan sa mga nanonood pa naman ay napaismid na, lalo na iyong mga taong may edad na at alam na hindi naman dapat siya ang naroon sa stage. Samantalang ang mga taong malapit lang sa kanilang edad ay hindi maitago ang labis na excitement sa tinig. Kilig na kilig dahil pakiramdam nila ay sila ang naroon sa stage. Pinamula pa ng scene na iyon ang mukha ng ibang babae, habang ang ilan ay tinatakpan ang mukha nila.Ang pangingibabaw ng karaniwang malamig at walang reaction na tao sa gayong bagay kayaga ni Rohi ay nagpapakita kung gaano kalalim ang pag-ibig niya kay Daviana. Malinaw na ginagamit nito ang okasyon para ipakita at ipahayag ang kanyang soberanya. Ipinapabatid din noon na nais niyang
NAGNGALIT PA ANG mga ngipin ni Danilo kasabay ng makailang beses na pag-igting ng kanyang mga panga dala ng labis na inis. Gustong-gusto niyang magtungo ng stage upang hilahin at kaladkarin paalis doon ang anak, subalit ayaw iyong payagan ni Welvin. Kung hindi lang siya nahihiya na mawalan ng respeto dito, kanina niya pa iyon ginawa. Hindi naman niya pwedeng kalabanin ang lalaki dahil siya rin naman ang malilintikan sa bandang huli. Mas lalo siyang mawawalan oras na suwayin niya ito. Matagal na niyang inaasam-asam at inaabangan ang seremonya ng engagement na mangyari. Ngayon ay nagulo lang ang lahat ng iyon lalo na ang naging mga plano niya. Hindi niya alam kung ano ang mangyayari sa hinaharap ngayong sa anak sa labas pa na-engage si Daviana sa halip na kay Warren. Kumbaga, salapi na naging bato pa. Kayamanan na naglaho pa. Paniguradong hindi na siya pwedeng ma-engage pa rin kay Warren oras na mahanap ang lalaki. Napakalayo na ng posibilidad noon. Hindi na rin papayagan pa ng mga Gonz
PROBLEMADONG NAPAKAMOT NA sa kanyang ulo ang padre de pamilya ng mga Gonzales. Sa totoo lang ay hindi niya rin matanggap na magagawa iyon ng kanilang anak na si Warren, at lalong ayaw niyang masangkot doon ang anak niya sa labas. Subalit ano ang magagawa niya? Dadagdagan pa ba niya ang kahihiyang kinakaharap ng pamilya Gonzales ngayon?“Kung pipigilan natin ang ceremony ngayon, mas lalong nakakahiya Carol. Ano ang idadahilan mo pagpunta mo ng stage matapos mong pigilan ang engagement? Hindi na matutuloy dahil tumakas ang ating anak? Ipapangalandakan mo iyon?”Bumagsak na ang magkabilang balikat doon ni Carol na mukhang wala na nga yata siyang ibang magagawa. Bahagyang humapay ang kanyang katawan na hindi na mapigilan manlambot. Tama naman din ang kanyang asawa. Ang perfect na sana ng plano nila kung hindi lang sinira ng kanilang anak na si Warren. Paniguradong nang dahil din iyon kay Melissa.“Ako na lang ang pupunta ng stage upang pigilan sila,” saad ni Danilo na naikuyom na ang kany
NABUBUHAYAN NG KAUNTING pag-asa ang mga matang nilingon na si Rohi ni Daviana. Mukhang nakuha niya ang atensyon ng lalaki na akala niya ay hindi magagawang makasagot kanina. “Masyado akong old-fashioned, Viana pagdating sa bagay na ito. Mula sa engagement hanggang sa kasal, hanggang sa ating kamatayan. Oras na sinimulan na natin ang engagement, dapat hanggang kamatayan na natin na magsasama tayo anuman ang mangyari. Makakaya mo bang gawin; ang hindi mang-iwan?” Bahagyang nagulat si Daviana pero nagawa pa rin niyang i-angat ang ulo para tingnan si Rohi. “Habangbuhay itong desisyon, Viana. Hindi ka pwedeng mag-back out oras na mahirapan ka. Kaya mo ba iyon? Napag-isipan mo na bang mabuti ito?” Lumalim pa ang tingin sa kanya ni Rohi habang naghihintay ng sagot. Hindi na matagalan ni Daviana ang mga titig nito sa kanya. Maganda nga iyon, naging blessing in disguise ang paglayas ni Warren sa kanila ni Rohi. Kung kailangan niyang ibigay ang kanyang buhay sa isang lalaki, si Rohi agad
HINDI GUMALAW SA kinatatayuan niya si Daviana na nanatili ang malamlam na tingin sa nasa harapang si Rohi. Gusto niyang sundin ang suggestion nito ngunit pinigilan niya doon ang kanyang sarili. Pinagmasdan pa siya ni Rohi nang tahimik na may nase-sense na kakaiba kung bakit ganun na lang ang hitsura ni Daviana. Hindi mapigilan ng lalaki na punahin kung gaano kaganda ni Daviana sa kanyang suot na damit. Dangan lang at ayaw niyang purihin ito nang tahasan at sa malakas na tinig dahil paniguradong iiyak siya dahil sa ibayong sakit lang din ang dulot nito sa kanya. Hindi na nakaligtas sa kanyang mga mata ang emosyon ng pagiging desperado sa mga mata ng babae niyang kaharap. Pinatay na niya ang apoy ng sigarilyo at itinapon na iyon sa basurahan. Mabagal ng humakbang palapit kay Daviana. Gusto na niyang tanggalin ang suot na coat at ibigay sa babae dahil nakita niyang nangangatal na ang labi nito sa lamig.“Anong nangyari, Viana?”“Biglang nawala sa hotel na ito si Warren, mukhang pinuntaha
ILANG SANDALI PA ang lumipas at umahon na si Daviana sa sofa at mabagal na lumabas na ng dressing room na walang sinuman ang nagbibigay sa kanya ng atensyon. Busy ang lahat sa kanilang ginagawa kung kaya naman nagawa niyang makalabas nang walang sinuman ang nakakakita. Puno ng pananantiya ang hakbang niya sa hallway, tumitingin-tingin sa paligid kahit na kahibangan kung makikita niya doon si Warren. Hindi alam ni Daviana kung saan siya papunta. Gusto niyang lumabas na ng hotel kung kaya naman pumanaog siya kung nasaan ang banquet hall na puno na ng mga bisita. Kung dadaan siya doon, agaw pansin ang kanyang suot na damit. Paniguradong makikilala siya sa isang lingon lang nila.‘Punyeta ka talaga, Warren! Ipapahiya mo ba talaga ako? Bakit mo ako iniwan dito? Tatakas ka rin lang naman pala!’Namumutla pa rin ang kanyang mukha. Sa halip na dumiretso at ituloy ang kanyang paglalakad, muli siyang umikot upang bumalik sa kanyang pinanggalingan. Hindi siya pwedeng lumabas. Dinala siya ng kany
HINDI RIN SUKAT-AKALAIN ni Daviana na biglang tatakbuhan siya ni Warren. Kahit siya ay hindi naisip na magagawa niya ang bagay na iyon lalo pa at mayroon silang matinong kasunduan. Hindi nila nahulaan na angyayari ito kaya pati ang kanilang magulang ay nagawang mag-relax lang at makampante. Akala niya magiging kuntento na ito sa kanilang pekeng engagement, kaya bakit niya ginawa ang tumakas? Wala iyon sa choices.“Hindi siya nag-iisip! Ano na lang ang mangyayari sa kahihiyan ng ating pamilya?!” problemadong sambit ni Welvin na hindi na mapalagay, kung sinu-sino na ang tinawagan nito at kinakausap. “Mabuti sana kung tayo-tayo lang din na pamilya ang nakakaalam. May mga invited ka pang mga media, Carol!” baling na nito sa kanyang asawa.“Ano ba talaga ang nangyari, Daviana? Tumakas ba siya kasama ang babaeng iyon?” baling muli ng babae kay Daviana upang magtanong muli. “Hindi ko po alam, Tita Carol. Ang sabi lang po ni Warren ay may tatawagan lang siya.” hindi na niya sinabi pa ang pan
MAKAHULUGAN NG TININGNAN ni Anelie si Daviana na para bang binabasa nito ang laman ng kanyang isipan ng sandaling iyon na nabanggit ang lalaking alam naman nilang pareho na laman ng puso ni Daviana at hindi ito si Warren. Napaiwas na ng tingin si Daviana sa kaibigan niya. Kilala niya ang mga tinging iyon. Ayaw niyang kaawaan siya nito na iyon na ang nakikita dito.“Oo, Viana. Hindi lang din kaming dalawa ang narito. Actually, marami kami sa mga employee ng Gonzales Group kabilang na si Keefer. Nasa banquet hall na kami kanina malapit doon sa may pagdadausan ng engagement niyo. Inutusan lang ako ni Keefer na pumunta dito sa'yo upang alamin kung nagkita ba kayo ni Rohi. Alam mo na, iniisip lang namin na baka gumawa pa siya ng gulo.” Bumigat ang pakiramdam ni Daviana na para bang may invisible na mga kamay na pumipiga sa kanyang puso paulit-ulit at ayaw bumitaw. Bakit pa siya pumunta ng araw na iyon doon? Hindi naman na niya kailangan pang magpakita. Ayaw din naman niyang makita ang lal