"WE need to do the operation as soon as possible before it's too late. We need to prepare 30 million for the operation."
Natulala na lang si Naomi sa isang tabi. Saan siya kukuha ng 30 million para sa operasyon ng Kapatid niya? Kahit ata ibenta niya ang lahat ng lamang loob niya, hindi pa rin sasapat. Buntis pa siya.
Pero hindi niya hahayaang mawala rin si Nonoy sa kaniya dahil ito na lang ang mayroon siya. Nang mawala ang kaniyang ina, siya na ang tumayong magulang para kay Nonoy.
"Naomi, kailangan mong magpahinga. Alam kong maraming nangyari pero kailangan mo ring isipin ang bata diyan sa sinapupunan mo," ani Luna.
"L-Luna, saan ako kukuha ng ganoong kalaking pera? Kahit buong buhay ko pagtrabahuhan ko, hindi ko kayang ipunin ang 50 million pesos."
"Hindi ko rin alam pero hayaan mo, gagawa tayo ng paraan. Kung kailangan nating lapitan lahat ng pwede nating lapitan, lalapitan natin."
Naipunas na lang niya ang kaniyang palad sa mukha dahil mababaliw na lang siya kakaisip sa pwede niyang gawin.
"Hayop talaga 'yang asawa mo! Ni hindi ka man lang nagawang puntahan dito o mag-alok man lang ng tulong sa inyong magkapatid. Hindi ko alam na ganoon pala kademonyo ang lalaking 'yon. galit na sabi ni Luna.
Hindi na lang siya umimik dahil mas bumibigat lang ang lahat. Ang dami na niyang iniisip at pakiramdam niya'y bibigay na siya. Hanggang kailan niya makakaya ang lahat? Ang taong akala niya'y kakampi niya, ito pa ang nagbigay sa kaniya ng pahirap at pasakit.
—
NAGULAT si Naomi nang pag-uwi niya sa bahay nila ni Owen para sana kumuha ng damit, nakatambak sa labas ng bahay ang mga gamit nila ni Nonoy.
"Anong ibig sabibin nito?" Mabilis siyang pumasok sa loob ng bahay. "Owen! Owen!"
"Ma'am, Naomi."
"Yaya, bakit nasa labas ang mga gamit namin ni Nonoy?"
"Ma'm, inutusan po kasi kami ni Ma'am Ivy na ilabas ang mga gamit ninyo dahil hindi na raw po kayo ang titira rito," paliwanang ng katulong. "Pasensiya na po dahil napag-utusan po kami. Tatanggalin po kasi kami sa trabaho kapag sumuway kami."
"Nasaan si Owen?"
"Umalis—"
"Hindi na kailangang nandito si Owen, Naomi dahil siya pa nga ang nag-utos sa akin na paalisin ka na sa bahay." Lumingon siya kay Ivy. "Since, ayaw mo namang makipag-divorce, mas mabuting umalis ka na lang kasama ang kapatid mong sinto-sinto."
"At sino ka para mag-decide? Ang kapal naman ng mukha mong paalisin ang tunay at legal na asawa. Know your place, Ivy isa ka lang kabit na nakikisawsaw sa asawa ko, 'di ba? Naubusan ka na ba ng lalaki? O sadyang makati at malandi ka!" ganti niya. "Isa pa, huwag mong idadamay ang kapatid ko dito."
"How dare you!" Hinawakan agad ni Ivy ang buhok niya at hinila siya palabas pero nagmatigas siya.
"Mam, Ivy tama na—"
"Huwag kayong makilialam dito kung ayaw niyong mawalan ng trabaho!" sigaw nito sa mga katulong na aawat sana. "Ayaw mong umalis? Sige, gusto mo 'yong nasasaktan ka pa." Pilit siya nitong hinihila palabas.
"Hi-hindi ako aalis, Ivy dahil ako ang legal na asawa at hindi ikaw!" Pinipigilan niya ang kamay nito na nakahawak sa buhok niya. "Ikaw ang dapat umalis dahil isa kang kabit!"
"Kabit? Ikaw ang sumira sa relasyon namin noon ni, Owen at ngayon, binabawi ko lang ang dapat sa akin."
Kahit anong pigil niya, malakas si Ivy at dahil na rin siguro sa nanghihina niyang katawan kaya nadala siya nito sa labas ng bahay at tinulak siya sa mga gamit nila ni Nonoy. Natumba siya at napangiwi. Nasapo agad niya ang kaniyang tiyan.
"You're no longer live here, Naomi. Hindi na ikaw ang reyna nang bahay na ito, ako na." Humalukipkip pa ito at ngumisi.
"Hayop ka, Ivy! Kahit anong gawin mo, hindi ka magiging legal na asawa ni Owen. Mabubuhay ka bilang kabit, tandaan mo 'yan."
Mas nagalit si Ivy. Nilapitan siya nito at hinawakan sa leeg. "Well, hindi na mahalaga iyon. Alam mo kung anong mas mahalaga? Akin na si Owen ngayon."
—
MABILIS na naglakad si Naomi patungo sa opisina ni Owen. Walang pasabi na binuksan niya iyon at pumasok.
"Naomi, anong ginagawa mo rito?" gulat na sabi ni Owen. Tumayo ito sa pagkakaupo.
Nilapitan niya ito at agad niyang sinampal ng dalawang beses kasabay ng luhang pumatak sa kaniyang mga mata. Hindi niya kayang paniwalaan na sa isang iglap naging demonyo si Owen.
"Itatapon mo na lang ba talaga kami, Owen? Itatapon mo na lang ba lahat ng pagsasama natin para lang sa babae mo?" Umiling-iling siya. "Hindi na ikaw ang Owen na minahal ko three years ago. Isa ka nang demonyo sa harapan ko."
Sapo nito ang pisngi. "N-Naomi, I'm —" Hindi na nito natapos iyon dahil muli niya itong sinampal.
"Sorry kapalit ng labis na pananakit mo sa akin? Sa pagtataksil mo? Kahit isang milyong sorry pa ang sabihin mo, hindi noon magagamot lahat ng sugat ng pagtataksil mo." Nabasag na ng tuluyan ang boses niya.
"A-ano bang ginawa ko? Ma-marami ba akong pagkukulang? Naging masama ba akong asawa sa iyo? H-hindi ba ako sapat? Owen, alam mo kung gaano kita kamahal...k-kung anong ginawa ko para lang sa iyo. Ibinigay ko lahat ng mayroon ako pati ang pamilya ko."
Umiling si Owen. "H-hindi ganoon, Naomi. Naging mabuti ka kaya lang hindi ko kayang mag-settle sa ganitong buhay. I want more. Gusto kong humigit pa sa mayroon ako at habang kasama kita, hindi ko 'yon makukuha. Alam mo rin ang estado ng negosyo ng pamilya ko. Palubog na kami at kailangan kong kumapit sa mga taong mag-aangat sa akin."
Ngumisi siya at sarkastikong tumawa habang umiiyak. "Kaya kumapit ka kay Ivy? Owen, paano ako? Ang tingin mo lang pala sa akin, pabigat at walang kayang gawin para sa pag-asenso mo?"
"Sana maintindihan mo ako."
"Hindi ko kayang intindihin, Owen." Suminghot siya.
Napakamot sa noo si Owen. Walang emosyon sa mga mukha nito. Lumapit ito sa table at may kinuhang envelope.
"I know what happened to your brother, Naomi so I made an offer for you. Hindi ko kayang bayaran lahat ng bills sa operasyon ni Nonoy pero makakatulong sa iyo ang io-offer ko." Huminga ito. "Hindi na tayo magiging ok, Naomi at kailangan na lang nating tanggapin ang kahihinatnan ng relasyon natin."
"Signed this divorce paper kapalit ng 10 milyon."
"N-NAOMI, can we talk?"Lumingon si Naomi at nakita niya si Ashley habang nasa terrace siya ng mansyon, nakatayo sa gilid niyon. Seryoso lang ang mukha niya, maging si Ashley."I-I really wanna say sorry kung naging dahilan ako ng mga hindi pagkakaunawaan sa pamilya ninyo," simula nito nang lumapit sa kaniya. "Wala akong ibang intensyon, Naomi kung 'di mas maintindihan ni Kalus ang pagkatao niya at mabuo siya because he always wanted to have a father at gusto kong ibigay iyon sa kaniya lalo't alam kong nasa tamang edad na siya to understand everything."Ngumiti siya dahil naiintindihan naman niya si Ashley at wala siyang masamang pakiramdam para rito."No, don't say sorry Ashley dahil naiintindihan kita bilang ina at alam kong para iyon kay Kalus at walang problema sa akin iyon. Karapatan ng batang makilala niya ang tunay niyang ama at hindi ko iyon hahadlangan.""Still, alam kong sa pagpasok namin ng anak ko sa pamilya ninyo, nagkaroon ng mga hindi pagkakaunawaan kaya nagi-guilty ako
"L-LOLA MARINA, h-hindi po totoo iyon," pagtanggi ni Naomi. Tiningnan niya ito na bakas ang pagtanggi at lungkot sa kaniyang mukha. Masakit para sa kaniya na pagbintangan ng bagay na alam niyang hindi niya kayang gawin. "Naomi, tell us the truth dahil may ebedensiya na sa harap mo," ani Levie na kunyari pang malungkot at disappointed sa kaniya. "I-I thought you're different from those girls na pera lang ang habol kay Grayson." "Tita Levie, stop lying! Alam mong hindi ko ginawa ang sinasabi mo!" Hindi niya napigilang taasan ng boses si Levie na mas kinagulat ng mga naroon. "S-sinisigawan niya ako," sabi ni Levei na hindi makapaniwala. "Naomi, remember who you're talking with, don't raise your voice on her," saway ni lola Marina. "Naomi, I'm sorry pero lately I'm so disappointed with you," malungkot na sabi ni Christopher. "You make things more complicated and always make trouble in the family." Nakagat niya ang pang-ibabang labi kasabay ng mga luhang sunod-sunod na pumatak mula sa
KINAUMAGAHAN, nagising si Naomi na wala na si Grayson sa tabi niya. Baka nasa kompanya na ito. Pagkatapos niyang ayusin ang sarili nagpasiya siyang lumabas ng silid para pumunta ng kusina at maghanda ng almusal niya. Pababa pa lang siya ng hagdan, narinig na niya ang masayang tawanan mula sa living room. Napakunot noo siya sa pagtataka. Nang makarating siya sa living room, natigilan siya nang makitang nandoon si Ashley at ang anak nito. Masayang nag-uusap si Christopher, Levie, lola Marina at Ashley habang nasa tabi ni lola Marina si Kalus. Kita niya kung gaano kasaya ang mga ito sa pagdating ng mag-ina. Nakaramdam siya ng kirot. Maiitsapwera na nga ba siya sa pagdating nila? "Ashley, hija napag-isipan mo na ba ang alok kong tumira muna kayo ni Kalus sa mansyon?" kapagkuwa'y seryosong sabi ni lola Marina. "I want to spend more time with Kalus." Natigilan si Ashley at hindi agad nakasagot. Kita niya sa mukha nito ang pagtutol pero tila nalulungkot din ito para kay lola Marina. "Ashl
"I-I'M SORRY!" ani Grayson nang makapasok sila sa silid. Hinarap niya ito at ngumisi kahit ang totoo, hindi niya alam ang nararamdaman.Umiling siya at saglit na pumikit. Humalukipkip siya. "Don't say sorry, Grayson. Wala kang kasalanan at kung iniisip mo ang nararamdaman ko, ok ako at hindi mo kailangang isipin iyon dahil ok lang sa akin kung may anak ka kay Ashley. Hindi ako magagalit at kung gusto mong makasama si Kalus, hindi ko iyon hahadlangan." Lumapit siya rito at sinapo ang pisngi, saka marahan iyong hinimas. "Anak mo pa rin si Kalus, Grayson at alam kong kailangan ka ng bata. Don't mind me, I'm ok." Ngumiti siya para iparamdam dito na totoong ok lang sa kaniya iyon.Tiningnan siya nito sa mga mata. "H-hindi ko alam, Naomi. Hindi ko alam kung ako ba talaga ang ama ng bata? Paano ako makakasigurado na anak ko nga si Kalus?" kapagkuwa'y sabi nito.Napakunot ang noo niya. "Pinagdududahan mo ba si Ashley?""Hindi ko alam. Hindi ko alam ang nararamdaman ko. I-I was shocked at kahi
"ANAK MO si Kalus, Grayson," pagkompirma ng babae. Hindi alam ni Naomi ang mararamdaman niya sa narinig. Parang nabingi siya. May anak si Grayson kay Ashley? Kumurap siya habang nakatingin lang sa naguguluhang mukha ni Grayson. Hindi ito makapaniwala sa narinig. "Nang magpasiya akong iwan ka six years ago, I was pregnant at dahil sa matinding galit at sama ng loob ko sa iyo, nagpasiya akong ilihim iyon dahil hindi mo deserve na malaman ang tungkol sa bata dahil sa lahat ng masasakit na salitang sinabi mo sa akin noon. I-I was so broke that time at dumating sa puntong gusto kong ipalaglag ang bata pero naisip kong siya na lang ang mayroon ako at mali ang gagawin ko." Bakas ang labis na lungkot sa mukha nito dahil sa sinabi. Kita niya ang simpatiya ng lahat. Tiningnan niya ang inosenteng babae. Maganda ito, napakaamo ng mukha. Kamukha nito ang batang katabi na sa palagay niya'y lima o anim na taong gulang na. Pamilyar sa kaniya ang mukha ng mag-ina, parang nakita na niya ito sa
LUMABAS NA ng silid si Naomi at pagdating niya sa lobby ng resort, wala na sila roon. Marahil nasa kotse na ang karamihan dahil ngayong araw na ang balik nila sa Maynila. Hindi nga nila alam kung nag-enjoy ba ang lahat o mas napagod at na-stress sa mga eksena ni Ivy. Ito ang sumira ng bakasyon nila at sana nga hindi na lang ito sumama dahil mas magiging masaya sana ang bakasyon ng pamilya. "Ow! Hi, my dear friend." Lumingon si Naomi sa likod niya at nakita niya si Ivy na nakangiti sa kaniya habang dala ang isang handy bag. Seryoso niya itong tiningnan. Kapag naalala niya ang lahat ng ginawa nito, nagagalit siya at gusto niya itong sampalin ng paulit-ulit. "Have you enjoyed the show?" tanong nito at mas lumapit pa sa kaniya. Kita ang saya sa mukha nito dahil nagtagumpay itong baliktarin ang katotohanan. Matalim niya itong tiningnan. "Hayop ka, Ivy! Sa tingin mo ba hahayaan kita sa lahat ng gusto mong gawin. Hindi na ako si Naomi na kilala mo, marunong na akong lumaban at makipaglar