KABANATA 4

Tumalon sa tuwa si Raeshin mula sa kama: "Really daddy?!"

"Yes."

"Eh, why didn't tita Nini say that to me?"

"Things just got sorted out, kaya di ko pa nasabi sa kanya."

Tuwang-tuwa si Raeshin "Dad! Dad! Dad! don’t tell Aunt Nini yet, haa! Let’s surprise her when we get back to the Philippines, okay?! Promise me!"

"Alright, I won't."

"Yeheyyy! you’re the best dad ever talaga! I love you so muchhiee"

Pagkatapos ng tawag, masaya pa rin si Raeshin habang kumakanta at sumasayaw sa kama niya dahil sa balitang natanggap mula sa ama.

Maya-maya, bigla niyang naalala ang kanyang inang si Reeve.

Nitong mga nakaraang araw kasi dahil hindi naman siya tinatawagan ng kanyang ina ay sobrang napakaganda ng kanyang mood.

Actually, to avoid talking to her mom on the phone, she’d been leaving early and putting her phone far away or turning it off after school.

Pagkalipas ng dalawang araw, nag-aalala siya na baka magalit ang kanyang ina kapag nalaman nito kaya naman hindi na niya ito ginawa netong mga nakaraang araw.

But to her surprise, hindi siya tinawagan ng kanyang ina nitong mga nakaraang araw.

At first, she thought nalaman na ng mommy nya that she was deliberately avoiding her calls. But then she thought, based on past experience,if alam na ng mommy nya na may ginawa siyang mali, she’d immediately correct her, not get mad like this and stop calling.

After all, she was the most important thing to her mom— her mom loved her the most, ofcourse. She didn’t believe her mom would actually be so upset as to not call her!

Sa pag-iisip nito, bigla tuloy niyang namiss ang kanyang mommy.

It was the first time she’d missed her in days. She couldn’t help but call her.

But, as she just dialed her mom's number, she suddenly remembered that even though she’d see her tita Nini soon pag bumalik siya sa Pilipinas, her mom would definitely try everything to stop her from seeing her. She wouldn’t be able to see Aunt nini whenever she wanted like she could here.

Sa pag-iisip nito, Raeshin Fulvuente’s mood instantly soured.

Madaling araw na sa bansa at tulog na si Reeve Carzen ngunit nagising siya sa tawag ni Raeshin.

Pagkagising niya ay nakita niya ang tawag ng kanyang anak na si Raeshin at handa na siyang sagutin eto ngunit galit na pinutol ni Raeshin ang tawag.

Although Reeve Carzen had given up custody for her daughter Raeshin in the divorce agreement, still anak niya pa rin eto, she can't deny that fact.

Mayroon siyang responsibilidad sa bata.

Nang makita niyang tinawagan siya ni Raeshin at bigla niyang pinutol ang tawag ay nag-alala siya na baka may nangyari rito kaya naman mabilis siyang tumawag pabalik rito.

Nakita ito ni Raeshin at inikot ang kanyang maliit na mukha sa isang tabi, refusing to answer the call.

Lalo pang nag-alala kay Reeve Carzen ang hindi pagsagot ng anak at dali-dali na tinawagan ang landline ng villa doon sa California.

Mabilis na sinagot ni Manang Carol ang telepono at pagkatapos marinig ang sinabi ng among si Reeve ay mabilis niyang sinabi "Wala naman pong problema si Miss Raeshin, ma'am. Gabi na siya natulog kagabi kaya naman medyo late ang paggising niya ngayon. Tulog pa siya kanina nang umakyat ako pero aakyat ako ulit para tingnan siya, babalitaan nalang po ulit kita ma'am"

Nang marinig ang sinabi ni Manang Carol ay nakampante naman at nakahinga na ng maluwag si Reeve "Sige, sige. Thank you, manang Carol"

Matapos ang tawag ay umakyat na ulit si Manang Carol upang silipin si Raeshin na ngayo'y naghihilamos na sa banyo.

Pagkatapos ipaliwanag ni Manang Carol ang sitwasyon kay Raeshin ay yumuko eto habang nagmumumog at nagsinungaling: "Maybe I just accidentally clicked it, ok lang ako manang Carol, pasabi kay mommy."

Hindi naman nagduda ang matanda sa sinabi ni raeshin nang makita niyang nagsisipilyo na ang bata ay bumaba na siya upang tawagan si Reeve at ipaalam ang usapan nila ng anak neto.

Raeshin Fulvuente watched Carol's back disappear, snorted ng makita eto and finally felt a little better.

Nakahinga rin ng maluwag si Reeve Carzen nang marinig ang sinabi ni Manang Carol.

Ngunit, dahil sa biglang paggising ay hindi na sya muli makabalik sa pagtulog nang halos matagal na oras.

At nang magising siya para magtrabaho kinabukasan ay hindi maganda ang kanyang pakiramdam.

Shiro Fulvuente never thought about the envelope containing the divorce agreement after taking Honey Warrez’s call that day.

Sa araw ng pagbabalik sa bansa nilang mag-ama, inilagay ni Shiro ang huling dokumento sa kanyang briefcase at pagkatapos matiyak na walang nakalimutan ay tumalikod na siya at bumaba.

"Come on, let's go na"

Mabilis na umalis ang long limousine sa villa at nagtungo sa airport.

...

Hindi alam ni Reeve Carzen ang tungkol sa pagbabalik ni Shiro at Raeshin sa bansa.

Walang nagsabi sa kanya.

It had been half a month since she moved out of the villa at sa loob ng dalawang linggong ito ay unti-unti siyang nasanay, dahan-dahan niya naring nagugustuhan ang tahimik at payapang buhay niyang mag-isa.

Ngayong weekend na iyon ay nalate siya sa paggising.

Pagkagising at pagkatapos maghilamos ay binuksan niya ang kurtina at nakita niyang maganda ang sikat ng araw sa labas.

Nag-inat siya matapos ay lumabas upang diniligan ang kanyang mga halaman at naghahanda na siyang gumawa ng simpleng almusal para sa kanyang sarili, nang biglang tumunog ang doorbell niya.

Ito pala ang kanyang kapitbahay sa tapat ng apartment nyang si Mrs. Forres.

"Miss Carzen! goodmorning! hindi ba kita naistorbo? Hala baka nagising kita!" nag-aalala na tanong ng ginang.

Malumanay na sumagot si Reeve "Hindi naman po, kani-kanina pa po ako nagising"

"Ayun! mabuti naman kung ganon" Masiglang sagot naman ni Mrs. Forres.

"Nagluto kasi ako, Ito oh. Mga bagong lutong dumplings, meron din kaming siomai, dinalhan kita para matikman mo. Home made ko lahat yan sana magustuhan mo" sabat pa neto at inabot sa kanya ang dalawang tupperware.

"Hala, salamat po, andami neto.. sobrang bait mo naman po, wala akong—."

"Ay nako! ok lang yan, just think of it na pasasalamat ko. Kung hindi mo niligtas si Ichan namin nitong nakaraang araw ay nako hindi ko na alam kung ano ang mangyayari kay Ichan kung nakagat siya ng asong baliw na iyon. We’ve wanted to thank you properly, ngunit abala kami ng asawa ko sa trabaho at hindi kami nakahanap ng oras, nakakahiya talaga at ngayon lang..."

"Ay nako! wala lang yon, maliit na bagay lang yon Mrs. Forres, masyado kayong mapagbigay."

Pagkatapos ng maikling pag-uusap ay nagpaalam narin si Mrs. Forres.

Bumalik naman si Reeve sa bahay at kumain ng almusal habang pinag-aaralan ang algorithm mechanism ng isang AI na kanyang pinagkakaabalahan nitong mga nakaraang araw.

In the afternoon, a news notification about the U.P centennial celebration popped up on her phone.

Napatigil si Reeve at tiningnan ang petsa, Naalala niya that indeed it was U.P Foundation anniversary.

Nag-online siya at nakita niya na mayroong ilang mga trending topic tungkol sa #U.P_100th Anniversary sa kahit anong online Platform.

The high level of attention wasn't just because University of the Philippines was a top university in the Philippines, it was also their first centennial celebration, and many distinguished alumni were invited back.

Ang mga honorary alumni na ito ay mga kilalang tao sa iba't ibang larangan.

Tiningnan ni Reeve Carzen ng ilang beses ang balitang nakita niya.

Nang makita niya ang ilang pamilyar na mukha na lumabas sa headline ay nanginginig ang kanyang kamay na may hawak na telepono.

Memories of her time at university flooded back. Her heart suddenly felt uneasy.

Kung hindi siya nagpakasal kaagad pagkatapos ng kanyang undergraduate degree, maybe she would have been one of the distinguished alumni invited back for the ceremony?

Isinara ni Reeve Carzen ang kanyang laptop matapos ay nag-alinlangan ng ilang sandali at nang makapagdesisyon ay nagmaneho patungong UP Diliman.

Sa mga oras na ito ay hapon na.

Many of the invited guests had already left, but the campus was still bustling.

Ngunit malaki pa rin ang dami ng tao sa loob ng campus.

Naglalakad si Reeve Carzen nang walang direksyon sa campus at nang makarating siya sa ilalim ng pamilyar na laboratory building ay isang pamilyar na boses ang tumawag sa kanya.

"Ree? Reeve Carsen!?"

Twenty minutes later, in a teahouse outside of UPD.

Nagbuhos si Mashion Chu ng isang tasa ng tsaa para kay Reeve "Kumusta ka na nitong mga nakaraang araw?"

Hawak ni Reeve ang tasa ng tsaa, yumuko siya at mahinang ngumiti "I'm pretty good, it's just… I’m preparing to get a divorce."

Hindi inaasahan ni Mashion na marinig ang ganitong sagot mula sa dalaga kaya naman ay napatigil siya "Oh.. I'm so sorry to hear that."

"No, it's okay"

"Then, ano nang plano mo pagkatapos niyan? Gusto mo bang bumalik sa Company?"

"I do have that in mind, but…"

Hindi alam ni Mashion kung ano ang kanyang pag-aalinlangan ngunit seryoso niyang sinabi sa dalaga "Reeve, he company needs you. You’re a part of it. Umaasa akong makakabalik ka and help me take the lead for our company"

"I... I..."

Looking at Mashion Chu's earnest expression, Reeve Carzen found it hard to explain.

Hindi sa ayaw niya bumalik.

The AI field was developing so fast. She’d been out of the industry for six years. Kahit na bumalik siya ngayon, natatakot siya na hindi siya makasabay sa pag-unlad ng panahon, et alone lead the industry like she did before.