Akala ng Sekretarya ay Kabet Niya Ako

Kamakailan lamang, wala akong gaanong gana at sinusuka ko ang lahat ng kinakain ko, kaya nagpunta ako sa ospital para sa check-up. Nang ipaalam sa akin ng doktor na buntis ako, napaluha ako sa tuwa.

Ang aking asawa at ako ay magkababata at nagpakasal pagkatapos mag-aral sa unibersidad, ngunit hindi namin magawang magkaanak. Sinubukan akong aliwin ng asawa ko at sinabing, “Dapat natural na dumating ang pagbubuntis. Baka naghihintay ang baby natin ng tamang sandali.”

Ngayon, dumating na ang tamang sandali.

“Ma’am, apat na buwan na kayong buntis. Malusog ang bata, pero iwasan ninyo pa rin ang anumang makakaapekto.”

Nang may banayad na ngiti, hinaplos ko ang medyo lumalaking sinapupunan ko. Apat na buwan na pala.

Ang mga regla ko ay palaging hindi regular, at nang tumaba ang paligid ng bewang ko, inakala ko lang na masyadong madami akong kinakain.

Sa bahay, halos hindi ko mapigilan ang kasabikan. Nagluto ako ng pagkain at nagplanong ihatid ito sa asawa ko, habang personal ding ibabahagi sa kanya ang mabuting balita.

Bitbit ang baunan, maayos akong naglakad sa pasukan ng Gates Group.

Habang bubuksan ko na sana ang pinto ng opisina ng asawa ko, pinigilan ako ng isang babae.

“Anong ginagawa mo?”

Malamig ang kanyang tono, at tinitigan niya ako sa hindi palakaibigang paraan.

Inangat ko ang baunan para makita niya at sinabing, “Nandito ako para maghatid ng tanghalian kay Simon.”

Sa harap ng iba, ayaw kong direktang tawagin si Simon na “asawa ko.”

Nakahinga siya ng maluwag at sarkastikong sinabi, “Oh, katulong ka lang pala. Ako si Lily, ang chief secretary ni Mr. Gates.

“Akin na ‘yang baunan. Pwede ka nang umalis.”

Umiling ako. “Hindi ako katulong. Gusto kong personal na ibigay ang baunan kay Mr. Gates. Papasukin mo ako.”

Nang matapos akong magsalita ay nag-alab ang galit ng babae. Inagaw niya sa kamay ko ang baunan.

“Sino ka sa tingin mo? Isa ka lang utusan at sa tingin mo kaya mong makipaglandian kay Mr. Gates?

“Nang-aakit din ‘yang suot mo. Tuturuan kita ngayong araw ng leksyon na hindi mo makakalimutan.”

Pagkasabi nito, mabilis niya akong kinaladkad papunta sa meeting room, isinara ang pinto, at sinampal ako.

Agad namang namula ang mukha ko at bumagsak ako sa sahig.

Bago pa ako magkaroon ng reaksyon, sinipa na ako sa ulo.

‘Yung baby!’

Hindi pinapansin ang lahat, bumaluktot ako at mahigpit na pinrotektahan ang aking tiyan.

“Gusto kong makita kung ano ang inihahatid mo kay Mr. Gates.”

Binuksan ni Lily Wood ang baunan at itinapon sa ulo ko ang laman nito.

Ang nilagang baka na ilang oras kong niluto ay mainit at tumutulo mula sa buhok ko sa sahig.

Nasunog ang anit ko sa sakit.

Ngunit hindi ako naglakas-loob na baguhin ang aking posisyon, natatakot na masaktan ang sanggol.

“Naku, meron ding inihaw na manok. Pero kalimutan mo nang mapapasaya mo si Mr. Gates sa mga ganitong pagkain!”

Marahan niyang hinawakan ang baba ko, pinipilit niyang ibuka ang bibig ko.

“Kung mahilig kang magluto, bakit hindi mo tikman ang sarili mong luto?”

Ang inihaw na manok, na tumutulo ng mantika, ay hinampas sa mukha ko.

Ang mga mata at ilong ko ay agad na napuno ng nasusunog na sensasyon, at napasigaw ako sa sakit.

Marahang pinagpag ni Lily ang kanyang mga kamay at nandidiring sinabi, “Sa sobrang nakakadiri at mamantika, muntik nang masira ang manicure ko.”

Nakatingin sa akin na may paghamak, nagpatuloy siya, “Naniniwala ka ba talaga sa kasabihan na para makuha ang puso ng isang lalaki, dapat mo munang mapanalunan ang kanyang tiyan?”

“Sa estado mo, bakit sa tingin mo karapat-dapat ka kay Mr. Gates?”

Sinubukan kong magpaliwanag ngunit naputol mula sa pag-ubo ko dahil sa mantika.

Medyo nabulunan ako ng mantika kaya nahirapan akong magsabi ng kahit ano.

Sa sandaling iyon, may kumatok sa pinto ng meeting room.

“Lily, anong meron sa loob?”