Mama, Tingnan Niyo Ang Puso Ko

Si John Chance, ang aking ama ng archeologist, ay biglang nakatanggap ng tawag. Dahil sa isang kalapit na avalanche na dulot ng kamakailang snowstorm, isang sinaunang libingan ang nabunyag.

Pinangunahan ni John ang kanyang team diretso sa nabunyag na libingan upang simulan ang paghuhukay. Sa paghuhukay, natagpuan nila ang tatlong sinaunang bangkay at ang walang ulo na bangkay ng isang kamakailang namatay na babae.

Agad na tumawag ng pulis ang team. Sa tulong ng mga officer, nahukay ni John ang bangkay ng babae. Gayunpaman, dahil wala itong ulo, walang paraan para matukoy agad nila kung sino ang bangkay. Kaya naman, ipinadala ito sa morge. Sinabi ng mga officer kay John na makipag-ugnayan sa kanila sa sandaling matagpuan ng kanyang team ang ulo.

Si Zack Moran, isa sa mga miyembro ng team, ay napansin ang peklat sa kamay ng katawan at nagmamadaling sinabi, "Si Denise ay may eksaktong kaparehong peklat sa kanyang kamay. Sana, hindi siya iyon. Gusto mo bang tawagan siya upang kumpirmahin ito?"

Nakatuon si John sa paghuhukay ng mga sinaunang bangkay na natagpuan nila at maingat na inilipat ang mga ito sa isang box upang i-preserve ang mga ito. Sinabi niya ng abala, "Ang lintik na bwisit na yun ang pinakahuli sa ating mamamatay. Ipinanganak siya upang gawing mas masama ang buhay ng iba. Baka nasa bar na naman siya kung saan may kasamang lalaki. Huwag mo siyang pansinin. Busy ako sa trabaho, pero gusto ng mga pulis na tingnan ang lead na ito. Sa tingin ko ay ang babaeng ito ay hindi rin mabuting babae. Sino ang nakakaalam? Baka pinalayas siya ng lalaki niya."

Si John ay hindi kailanman nagsalita ng mabuti tungkol sa akin.

"Hindi ba binisita ka ni Denise ilang araw na ang nakalipas?"

Nakatuon pa rin sa kanyang trabaho, sumagot si John, "Oo, ngunit pinalayas ko siya. Ang bwisit na iyon ay naglakas-loob na kainin ang paa ng manok na niluto ko para kay Fred. Sumosobra na siya. Sinabi ko sa kanya na lumayas noong gabing iyon."

"Sa wakas ay bumalik si Denise para bisitahin ka. Paano mo siya nagawang tratuhin ng ganun? Isang paa lang ng manok yun. Bukod pa dito, tumagal ang snowstorm ng ilang araw. Baka may nangyaring masama sa kanya. Dapat kang tumawag at kamustahin siya," sabi ni Zack.

Sa sobrang galit, inihagis ni John ang kanyang mga gamit sa tabi at sinimulang sigawan si Zack. "Nababaliw ka na ba, Zack? Ang nanay niya ay walang pakialam sa bwisit na yun. Bakit naman ako mag aalala sa kanya? Yung babaeng nakikipaglandian sa lahat ng lalaking yun noon. Sino ang nakakaalam, baka hindi sa akin ang bwisit na yun? Bakit ba nag aalala ka? Sayo ba siya?"

"N-Napaka irrational mo!"

Walang magawa si Zack kung hindi ang tikom ang bibig at bumalik sa kanyang trabaho.

Noong ako ay tatlong taong gulang, nalaman ni John na si Wendy Sawyer, ang aking ina, ay nanatiling nakikipag-ugnayan sa unang pag-ibig ng aking ina. Kaya naman, naniniwala si John na hindi niya ako anak. Ang pag-ibig ng ama na aking tinatamasa ay naglaho mula noon.

Na-curious ako. Magagalit kaya si John kung alam niyang akin ang katawan na iyon?

Sa pagtatapos ng araw ng trabaho, maingat na itinabi ni John ang mga sinaunang bangkay. Pagkatapos, masayang pumunta siya sa palengke para bumili ng mga grocery. Ang pagkain na binili niya ay puro karne at paborito ni Fred. Tuluyan na niyang nakalimutan ang tungkol sa bangkay na walang ulo.

Ang ginang na nagtitinda ng mga gulay ay tumawag kay John, na gustong bigyan siya ng kaunting cauliflower.

"John, nakita ko si Denise ilang araw na ang nakaraan. Heto, tanggapin mo ang mga cauliflower. Paborito niya ito. Ang mga babae ngayon ay ayaw ng mga pagkain na puno ng mantika. Mas gusto nila ang mas magaan na pagkain," mungkahi niya.

Nagmamadaling iwinagayway ni John ang kanyang mga kamay para tumanggi "Hindi na, salamat. Ayaw ni Fred ng gulay. Mas gusto niya ang mga pagkain na puro gulay. Isa pa, hindi naman kami binisita ni Denise. Nagkakamali ka. Walang puso ang batang yun. Bakit naman siya bibisita sa amin? Hindi niya rin naman gusto ang cauliflower."