Chartlotte
Parang naging maliit ang espasyo ng buong k'warto ni Inay dahil sa pagdating ni Alexaiver. Alam ko naguguluhan ang Nanay ko sa biglang pagsugod nito. Malamang 'yan. Sino ba hindi? E, ngayon lang nakita si Alexaiver. Patunay ang titig ni Inay nangingilatis kay Alexaiver. Ako naman sobrang kinabahan baka kung anong masabi niya sa Nanay ko I swear babayagan ko siya kapag ginawa niya iyon. Kilala kaya siya ni Inay? Sa sexy Meg salon. Laging open ang TV nila. Kung kilala siya ni Inay kanina pa siya tinawag sa pangalan o ayaw lang ni Inay sabihin ngayon nag-aantay na ako ang magsabi sa kaniya. Pero alam ni Inay boss ko gumastos sa operasyon niya. Dahil inulan niya ako ng tanong nasukol ako. Nagtapat nalang sa parte lang na magiging boss ko siya kaya sinagot ang gastos. Naniwala naman siguro si Inay dahil wala ng maraming tanong ngunit saglit nanahimik at ang ngiti niya sa akin humingi ng pasensya dahil nagkasakit siya. Pero paano nga Chartlotte wala ka rin sinabi alam mo naman hindi mo kabisado ugali n'yang bago mo boss. Biglang mabanggit sa Inay mo may magagawa ka ba? Lihim akong napangiwi ng maisip na wala. Sana hindi ko na pala pinatuloy sa loob pinag-antay ko na lang sana sa labas at ako na ang lumabas upang kausapin muna. Bakit hindi ko iyon naisip. Eh, agad naman pumasok sumilip sa pinto. Nakita na ni Inay si Alexaiver. Wala na akong nagawa ng pumasok na kaya sinundan ko na lang lihim umaasa maayos itong kausap. “Inay…siya po ang boss ko. Si Alexaiver Martinez, po,” umpisa ko pakilala. Tumikhim ako binalingan ng tingin si Alexaiver na nililibot ang tingin sa buong k'warto. Inirapan ko bakit pati ito pinag-a-aksayahan niya suyudin ng tingin. “Sir Alexaiver. Inay ko po. Lian Fuentes,” wika ko sa kaniya napansin ko kumunot ang noo at kung para saan hindi ko alam. Nag-iwas ako ng tingin dahil nakatitig si Alexaiver sa akin. “Kung gusto mo po maupo sir,” itinuro ko ang maliit na isahan sofa. Tiningnan lang iyon ni Alexaiver hindi pinansin arte nito dahil mayaman hindi pinansin ang maliit na sofa. Ngunit akala ko lang pala hindi niya ako sasagutin. “Thank you,” tugon lang nito nanatili nakatayo. Kandahaba ang nguso ko. Suplado pero lihim kong pinagpasalamat sa narinig kong ‘thank you' galing sa kaniya. Marunong naman pala magpasalamat akala ko hindi. “Ikaw pala ang boss ng anak ko. Maraming salamat dahil sinagot mo raw ang expenses sa bone marrow transplant ko,” masaya saad ni Inay. May napansin ako kay Alexaiver. Nagulat siya sa sinabi ni Inay mabilis lang talaga ito magtago ng emosyon. Artista naman nga kasi Chartlotte, nakalimutan mo. “Hulog ka ng langit. Isa lang ang pakiusap ko Sir Martinez. Madalas mo Sana payagan ang anak ko mag-day off. Alam ko kasi mahirap para sa kaniya ang mag-stayin. First time n'yang malalayo sa akin.” “Yes, I will allow her,” “Maraming salamat, sir Martinez,” tugon ni Inay sa kaniya tipid na tango lang sagot ni Alexaiver sa kaniya. “Bakit walang private nurse ang Inay mo?” Kumunot ang noo ko. Ano naman sa kaniya kung wala. May nurse naman nag-asikaso nurse ng ospital hindi na kailangan ng private nurse hindi kami mayaman. “Kukuhaan ko siya—” “H'wag na sir Alexaiver,” may diin ang boses ko. Pinakita ko hindi ko matatanggap. Idagdag pa niya sa singilin sa akin ‘wag na lang. “I insist,” saad nito. Kay Inay nakipagusap. Dahil daw may trabaho ako hindi raw ako mag-alala kung mayroon private nurse si Inay nakakaalam ng tamang pag-aalaga ng pasyente. “I have no bad intentions, I just want to help,” sabi pa nito sa Inay ko. "Mas malaagan siya ng maayos, Chartlotte kung may private nurse." Tumingin si Inay sa akin humihingi ng approval. Ano ba ang dapat? Maganda rin ang naisip ni Alexaiver. Kung para sa Inay okay sige. Lubusin ko na dahil sa kanya naman ako magta-trabaho. Siya nag-suggest sige gagastos todo na lang Chartlotte idea naman iyan. “Bahala ka po sir Alexaiver mayaman ka naman po,” tugon ko sahig ako tumingin alam ko tiningnan ako nito. "Aayusin ko sa lalong madaling panahon," saad nito. Pagkatapos hinugot ang phone sa bulsa ng pants nito kahit kaharap niya kami. Mas madalas lang sa akin nakatingin. Nakinig ako habang may kausap ito sa phone. "Tita Noreen, are you still working here at Makati Med?" tumigil si Alexaiver para bang nakinig sa kausap. "I need private nurse. Mapagkakatiwalaan tita ang ibigay mo," umasim ang mukha parang mayroon sinabi ang kausap na hindi nito nagustuhan. "No! Wag mo na po ipaalam sa mommy. Tsss tita marami kang tanong. Okay po aantayin ko ang balita mo," "Hahanap na ng nurse. Bukas mayroon na raw. Tumingin sa Inay ko. "Tita Lian. Start na po ang trabaho ni Chartlotte bukas, kapag narito na ang private nurse mo."Chartlotte Kanina pa ako pabalik balik ng lakad sa buong bahay dahil ano mang oras darating na si Alexaiver. Nakahanda na ang gamit ko. Isang backpack lang naman at ang shoulder bag dala ko. Tumingin ako sa suot kong mumurahin na relo. Ten minutes na lang alas-singko na ng hapon. Napabuga ako ng hangin sa bibig ko. Sabi ko kay Alexaiver. H’wag niya na ako puntahan dito at magsabi pagnakarating na siya sa labasan ako na ang pupunta. Speaking. Nag-text na si Alexaiver nasa labas na raw siya. Isa pa sulyap sa buong bahay namin malungkot akong napayuko. Uminit ang aking mata. Ano ba Chartlotte para naman niyan hindi ka uuwi kung iiyak ka pa. Alexavier: paki bilisan ma-traffic ngayon kung magtatagal ka r’yan aabutin tayo. Nagmamadali akong lumabas. Inayos ko pagkalock ng bahay namin. Pero dadaan muna ako sa bahay nila Prince kasi ang duplicate ng bahay ibibilin ko sa kaniya. Nadaanan ko ilan tambay sa kalsada. “Oi Lotte, mukhang matagal raket mo dami mong dalang gamit,” “Medyo
Chartlotte Nakaalis na si Alexaiver pero hindi pa rin ako makapaniwala sa pabigla bigla nitong desisyon. Nakakatakot lang ang ganito lalo na’t hindi naman namin kilala ang isa't isa. Nakiramdam ako kay Inay kung may itatanong siya sa ‘kin. Nanatili lang naman siyang kalmado. Sabi naman ni dok Falmer. Maganda ang response ng katawan ni Inay. Possible raw hindi siya aabutin ng one month dito sa ospital pwede na siya ilabas. Pagdating ng alas-dos ng hapon. Natulog si Inay. Ako naman hindi matutuloy umuwi ngayon dahil bukas pa ako magsisimula ng trabaho kay Alexaiver. Mabuti rin sinaniban ng kabaitan si Alexaiver. Bukas pa raw kapag dumating ang private nurse ni Inay. Pero itutuloy ko pa rin ang pagbabantay ngayon sa gabi. Kukuha ako pa rin ako ng isa pa kapalitan ni aling Pilapil. Kapag lumabas si nanay. Wala na rin private nurse ngunit ang magbabantay kay Inay kukunin ko pa rin sila para may kasama rin si Inay sa bahay. Nilabas ko ang phone ko upang mag-text sa ate Hilda. Ako:
Chartlotte Parang naging maliit ang espasyo ng buong k'warto ni Inay dahil sa pagdating ni Alexaiver. Alam ko naguguluhan ang Nanay ko sa biglang pagsugod nito. Malamang 'yan. Sino ba hindi? E, ngayon lang nakita si Alexaiver. Patunay ang titig ni Inay nangingilatis kay Alexaiver. Ako naman sobrang kinabahan baka kung anong masabi niya sa Nanay ko I swear babayagan ko siya kapag ginawa niya iyon. Kilala kaya siya ni Inay? Sa sexy Meg salon. Laging open ang TV nila. Kung kilala siya ni Inay kanina pa siya tinawag sa pangalan o ayaw lang ni Inay sabihin ngayon nag-aantay na ako ang magsabi sa kaniya. Pero alam ni Inay boss ko gumastos sa operasyon niya. Dahil inulan niya ako ng tanong nasukol ako. Nagtapat nalang sa parte lang na magiging boss ko siya kaya sinagot ang gastos. Naniwala naman siguro si Inay dahil wala ng maraming tanong ngunit saglit nanahimik at ang ngiti niya sa akin humingi ng pasensya dahil nagkasakit siya. Pero paano nga Chartlotte wala ka rin sinabi alam mo
Chartlotte “Alexavier, wait!” mariin kong ipinikit ang aking mata ang lakas din ng kalabog ng dibdib ko. Sana mapagbibigyan ako sa aking hihilingin. “Chartlotte, what is that?” banas ang boses. Hindi pala agad akong nakapagsalita ano ba naman ‘to. “A-Alexaivier….ahmm p'wede bang humingi pa ulit ng two days na palugit? Please ayaw ko iwanan ang Inay sa hospital gayong bagong opera lang siya.” Narinig ko ang marahas niyang paghinga sa kabilang linya. Humigpit ang hawak ko sa phone ko animo doon ako humuhugot ng lakas at pag-asa na papayag siya. “Panibagong alibi?” tila napilitan akong sagutin.. Napalunok ako. Sino ba naman ako para maniwala siya. Oo nga pala iba ang pagkakakila niya kaya iyon ang isasagot ni Alexaiver. “Nagsasabi ako ng totoo. Kaya ako pumayag sa kasunduan natin dahil kailangan ng Inay ng malaking pera.” “Damn! Saan ang hospital na ‘yan Chartlotte?” “Sa Makati Med—” bastos pinutol na agad ang tawag nito. Bumuntonghininga ako binalik sa bulsa ng pants k
Chartlotte “Bayot, hindi mo ako naiintindihan. Inalok niya ako kahit magkano bibigyan niya ako ng pera pero may kondisyon na ibinigay.” “Ano?” Humugot ako ng hangin para magpakalma. Tama bang ibahagi ko kay Prince, ang pag-uusap namin ni Alexaiver? Pero baka mabuang naman ako sa kakaisip kung wala man lang ako mapagsabihan. Noon hindi pa naospital si Inay. Wala akong nililihim dito. Ngayon iba na. Ayaw kong magsabi sa Inay ko baka lalong lumala ang sakit niya. Lalong ayaw ko ma-guilty si Inay rito sa gagawin ko ay para sa kaniya. “Kahit magkano bibigyan n'ya ako ng pera. Ngunit sa kaniya na ako maninirahan. Bayot may isa pa siyang kondisyon. Ako na ang magiging assistant at sekrtaya niya. Ang hirap noon bawat lakad niya kasama ako.” “Ay bet ko iyan Inday Chartlotte. Sana ako na lang,” sagot ni Prince. “Hays seryoso ako bakla ha? Alam mo na parang nakakaano. S'yempre may jugjugan mangyayari kasi magiging live-in partner kami. Kaibahan lang ayaw niya ipaalam sa iba. Secret n
Chartlotte “Lotte, ayaw mo ba magpalipas na lang ng umaga kahit mamaya ka na alas k'watro umalis? Alas dos pa ng madaling araw babae ka at walang kasama,” nag-aalala na sabi ng mga kasamahan ko. Inabot kasi ng alas dose ng gabi ang party. Naglinis pa kami sa buong venue kaya inabot ng alas dos kami bago natapos. Masaya naman ako dahil binigyan ako ng two thousand libre pa kami pagkain kaya kere lang. Amin nga lang pamasahe pero at least may maiiwan pa sa akin na one five dahil nag-book ako ng taxi papunta sa ospital. “Ako pa ba! Kaya ko ano? Salamat sa inyo palagi kayong mabait sa akin,” sagot ko sa kanila pilit na ngiti kahit pagod na. “Dahil mabait ka rin naman. So paano ingat ka,” sabay-sabay nilang paalam sa akin. Bumuntonghininga ako lumabas ng venue upang antayin ang taxi. Nag-antay pa ako ng ten minutes bago dumating. “Ms. Chartlotte?” nagtanong si kuya driver ng buksan ko ang pinto. “Opo kuya,” tugon ko tuluyang pumasok sa loob. Inaantok ako ngunit hindi ako na