Kabanata 9

"ADRINA," pag-agaw ko sa kaniyang pansin, agad naman siyang tumalima. "Magpahinga muna kayo, Hamil," wika ko, tumango siya at pumunta sa ibang nagsasanay.

Inabot ko kay Adrina ang hawak.

"Salamat, Binibini," aniya. Pinagmasdan ko lang siyang ubusin ang tubig na ibinigay ko.

"Bukas na lamang tayo pumunta sa pamilihan, alam kong pagod ka na mula sa iyong pagsasanay."

"Sige, mabuti na rin iyon dahil hapon na, maya-maya lamang ay lulubog na ang araw," tumatangong aniya. Tumango lang din ako at kinuha ang kawayang tasa sa kaniya.

"Huwag mong masyadong pilitin ang iyong sarili sa pagsasanay, mahabang panahon pa ang kailangan mo bago tuluyang matuto," wika ko na agad nagpakunot ng noo niya.

"Ngunit labing walong araw na lamang mula ngayon bago ang pagsalakay," aniya. Ako naman ngayon ang kumunot ang noo.

"Hindi ko sinabing sasama ka sa pagsalakay na iyon, Adrina. Mapapahamak ka lamang," seryoso kong wika.

Hindi agad siya nakasagot, matagal na tumitig sa akin bago bumagsak ang balikat at bumuntong hininga.

"Naiintindihan ko," tumatangong aniya. "Ngunit kapag tuluyan na akong natuto sa pakikipaglaban ay hindi na ako papayag na hindi ako tumulong sa iyo, Aliara," seryoso niyang wika. "Kaya ko ninais na matuto ay para makatulong."

Tumaas ang kilay ko. "Sige, ngunit kailangan mo muna akong matalo bago ko hayaang sumama ka sa amin," nakangisi kong wika.

Agad namang lumiwanag ang kaniyang mukha.

"Asahan mo iyan, Aliara. Pagbubutihin ko ang pagsasanay hanggang sa magkaroon ako ng kakayahang matalo ka," determinado niyang wika. Tumango-tango lamang ako, humahanga sa kaniyang sinabi.

"Sige. Magsanay ka nang muli." Iiwan ko na sana siya ngunit napahinto noong muli siyang magsalita.

"Saan ka pupunta?" tanong niya, seryosong muli.

Luminga-linga ako sa paligid bago muling lumingon sa kaniya, akala ko ay may iba siyang kinakausap.

"Sa talon lamang," sagot ko. Nagtaka ako dahil hindi nagbago ang seryoso niyang mukha, tila anumang oras ay papagalitan niya ako.

"Sa talon na pinuntahan mo kahapon?"

"Hindi, hindi roon," sagot ko na lamang, ayaw ng pahabain pa ang usapan.

Tumango siya at tila nakahinga nang maluwag. "Sige, humayo ka na at huwag kang magpapaabot pa ng dilim."

Tumango na lamang ako kahit pa puno ng pagtataka. Naglakad na ako patungo sa tapayan upang ibalik ang tasa.

Nabasa niya kaya ang mga kilos ko kagabi? Alam niya kaya na may nakatagpo akong lalaki sa talon?

Napailing na lamang ako at ginamit ang bilis ko upang makarating sa mas malapit na talon. Tulad ng sinabi ko ay hindi na dapat ako bumalik doon para katagpuin ang ginoong iyon.

Tago din ang talon na ito ngunit maraming sirena ang pumupunta dito dahil halos malapit lamang ito sa dagat at may iilan ding nilalang ang nagpupunta dito. Maganda ang talon na ito dahil sa dami ng mga tumutubong bulaklak at halaman sa paligid sa tulong ng presensya ng mga sirena. Ngunit para sa akin ay mas maganda ang talon na lagi kong pinupuntahan ngunit wala na akong pagpipilian dahil sinabi ko kay Sevasti na araw-araw akong pumupunta roon kaya lagi siyang babalik upang masilayan ako.

Masarap pakinggan at isipin ngunit hindi maaari. Pinagsisisihan ko tuloy ang sinabi ko pa sa kaniya na araw-araw akong nagtutungo roon. Kahangalan.

"Mukhang naligaw ka rito, Aliara," wika nang isa sa mga sirenang nakaupo sa bato, kulay pilak ang kaniyang buntot.

"Simula ngayon ay dito na ako pupunta upang maligo," nakangiti kong wika, inuumpisahan nang hubarin ang aking kasuotan. Pinagmasdan ko silang apat, tunay talagang magaganda ang mga sirena ngunit wala pa rin sa kanila ang papantay sa aking kagandahan. Gusto kong matawa sa aking naisip ngunit agad kong pinigilan.

"Hindi ba ay inari mo na ang talon sa hilaga?" wika ng may kulay lila at itim na buntot. Hindi ko alam ang kanilang mga pangalan ngunit kilala ko ang mga mukha nila dahil minsan ko na rin silang nakakausap noon, kaya alam nila ang aking pangalan.

"Pinagbawalan mo pa kaming magtungo roon. Anong nangyari?" wika naman ng may kulay kahel na palamuti sa buhok. Hindi ko makita ang kulay ng kaniyang buntot dahil nakalubog siya sa tubig ngunit nasisiguro kong kahel din iyon. Kung anong kulay ng kanilang buntot ay siya ring kulay ng kanilang palamuti.

"Iba na ang nagmamay-ari ng talon na iyon," sagot ko, itinira lamang ang panloob sa aking katawan na manipis na bistidang puti. Lumapit ako sa isang puno at doon isinabit ang aking damit.

Lumusong na ako sa tubig ngunit nagulat ako noong biglang sumulpot ang sirenang may kulay rosas na palamuti sa kaniyang buhok sa aking harapan.

"Sino na ang nagmamay-ari ng talon, Aliara?" nagtataka niyang tanong, puno ng kainosentehan ang mukha.

Umiling lamang ako at umiwas sa kaniya, tumungo ako sa mas malalim na parte ng tubig.

"Sige na, Aliara, sabihin mo na. Nagtataka lamang kami kung paano ka niyang napaalis sa talon," wika ng may kulay kahel na buntot. Bumuntong hininga ako, ito ang ayaw ko sa mga sirenang ito, masyado silang mausisa.

"Hindi niya ako pinaalis, ako ang kusang nagpaubaya," wika ko. Muli akong nagulat nang sumulpot na naman sa aking harap ang parehong sirena, may pilyong ngiti na sa kaniyang labi.

"Kung gayon ay isa ba siyang ginoo?" tanong niya. Agad na kumunot ang noo ko at kinagat ang labi ko dahil hindi ko mapigilang mahawa sa kaniyang ngiti, ang ngiting may nais iparating.

Tumalikod ako sa kaniya ngunit nahagip naman ng paningin ko ang mga sirena na nanunukso na rin ang mga tingin at ngiti.

"Araw-araw na ba siyang pupunta sa talon kaya hindi mo na nais pang tumungo doon?" tanong ng may kulay pilak na buntot.

"Kung gayon ay iniiwasan mo siya, Aliara?" wika ng isa pa.

"Pangit ba siya kaya iniiwasan mo?" nagtatakang tanong ng malapit sa akin.

"Hindi." Muli akong umiwas sa makulit na sirenang ito. "Ang totoo ay isa siyang makisig na ginoo," wika ko, hindi maiwasang magmalaki.

"Kung gayon ay bakit mo siya iniiwasan?" tanong niyang muli na nasa tabi ko na naman.

"Hindi ko siya iniiwasan, Sirena." Tumungo na lang ako sa mababaw na tubig at isinalok ang palad ko dito, tapos ay inihilamos ko sa aking tila nag-iinit na pisngi.

"Nakikita ko ang pamumula ng iyong mukha," wika ng may kulay kahel na buntot, hindi ko namalayang nakalapit na rin pala sa akin. Gusto kong umirap at mainis ngunit tila natutuwa pa ako sa pakikipagkwentuhan sa kanila. "May nangyari ba sa talon na ayaw mo nang balikan pa?" nanunuya aniya.

"Wala!" mabilis kong sagot. Agad na naitikom ang aking bibig dahil napalakas iyon, kita ko pa ang gulat sa dalawang nasa harap.