Pustaka
Cari
Beranda / Romance / Alipin Ng Tukso / Kabanata 79

Share

Kabanata 79

Penulis: LiaCollargaSiyosa
last update Terakhir Diperbarui: 2025-05-19 21:55:18

Larkin POV

Hapong-hapo na ako nang makarating ako sa hotel. Mabigat ang bawat hakbang, para bang bawat kilos ay pinipigilan ng sakit na gumagapang mula batok ko hanggang talampakan. Mas pinili kong huwag munang umuwi. Kung uuwi pa ako ngayon, baka mas lalo lang akong manghina. Nakakahiya nga, nakasakay na ako kanina sa bus, bigla ko na lang naisip na huwag na munang umuwi, para na rin hindi mag-alala si Khaliyah sa makikita niyang itsura ko.

Gusto kong gumaling agad, gusto kong makapasok bukas sa training na sinasabi ng lintik na Nolan na ‘yan. Hindi puwedeng sayangin ang pagkakataong ito.

Pagkapasok ko sa kuwarto, agad kong ibinagsak ang backpack sa gilid. Bumili muna ako ng mga kailangan kong gamot sa sakit ng katawan, paracetamol kung sakaling lagnatin ako, at isang energy drink para lang masigurong may konting lakas pa akong natitira. Tiningnan ko ang sarili sa salamin—may pasa sa pisngi, may hiwa sa labi at bahagyang namamaga ang kanang mata. Tang-ina, sabog na sabog ang labi ko.
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Bab sebelumnya Bab selanjutnya

Bab terbaru

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 185

    Larkin POV“Ito na ulit,” bulong ko sa sarili ko habang binabasa ang bagong mission file na ini-abot sa amin ni Don Yanu. Pero ngayong gabi, may bago sa magiging mission. Isasama na rin si Yanna sa amin. Ang saya kasi mukhang matindi na ang labanan. Bakit, ngayon kasi ay si Amedeo na ang tatrabahuhin namin. Kaya siguro sinama na si Yanna, kasi alam ni Don Yanu na hindi magiging madali ang mission na ito. Hindi na ito ordinaryong trabaho o mission talaga kasi mafia boss na ang lalabanan namin.Sa loob ng briefing room, nagsimula kaming mag-usap-usap. At ngayong may trace na kung saan siya nagtatago? Wala nang atrasan.“Sa liblib na lugar sa Norte. Villa ‘yun na napapaligiran ng gubat. At may daan-daang tauhan si Amedeo doon. Lahat, trained. Mostly ex-military.” Mahina ang boses ni Don Yanu, pero bawat salita niya, parang balang tumatama sa dibdib ko. Ewan, hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako. Siguro, dahil alam kong hindi biro ang mga soldiers niya na makakalaban namin doon.“So,

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 184

    Khaliyah POVKanina pa ako nakaupo sa wheelchair ko, nakaabang sa labas ng terrace ng ikalawang palapag ng mansyon. Mula rito, tanaw na tanaw ko ang ginagawa nilang lahat. Kita ko ang training field, na kung saan ay doon nagaganap ang araw-araw na pagsasanay ng mga tauhan ng papa Yanu ko. Kahit na masakit pa rin ang kaliwang balikat ko, kahit hirap pa rin akong itayo ang kanang paa, gustong-gusto ko pa ring manood. May kung anong sigla sa dibdib ko tuwing makikita kong gumagalaw nang sabay-sabay ang mga katawan nila, bawat kilos na eksaktong-eksato na halos walang sablay. Ang gagaling. Kung hindi lang sana ako na-operahan, baka kasama ako nila Yanna at Rafe doon.Naalala ko, dati, kapag nanonood ako ng ganito, nanginginig ang mga kamay ko. Para bang may gustong kumawala mula sa loob ko. Halo-halo ‘yun, takot, kaba, at minsan galit na rin, lalo na nung mga raw na sina Bok at Bak ang nagte-train sa akin nung inakala kong patay at wala na si Larkin. Inaamin ko, malaki rin ang naging tulo

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 183

    Khaliyah POVIyon ang unang gabing matutulog ako sa tabi ni Larkin mula nang magbalik ang mga alaala ko.Tahimik na ang kuwarto kasi anong oras na rin. Maliwanag ang ilaw sa lampshade sa tabi ng kama ko, ewan ko ba, simula nung magka-amnesia ako, ayoko na ng madilim ang kuwarto, nasanay na akong ganito.Ramdam ko ang lamig ng aircon sa balat ko, pero mas ramdam ko ang init ng katawan niya sa tabi ko. Hindi kami magkadikit, pero sapat na ang lapit niya para maramdaman kong totoo siyang nariyan. Totoong kasama ko na talaga ngayon.Nakahiga ako, nakatingala sa kisame, habang siya naman ay nakatagilid, nakatingin lang sa akin, ‘yung parang ayaw niyang ipikit ang mga mata niya, baka mawala ulit ako.“Okay ka lang?” mahina niyang tanong.Tumango ako. “Okay lang,” bulong ko. “Kahit pa paano ay kalmado na.”Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon. “You don’t have to pretend.”Napatingin ako sa kaniya. Doon ko na napansin, may konting luha na pala sa gilid ng mata ko. Hindi ko na

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 182

    Khaliyah POVPagkababa ko mula sa van at nakita ko ang mansiyon, lalo akong nalungkot, dapat kasi ay kasama ko nang uuwi ang mga kaibigan ko, pero hindi, ako ang umuwi, sila naman ang pumalit sa ospital.Imbis na masaya, malungkot pa rin. Hindi matigil-tigil sina Amedeo sa paggawa ng masama, walang pahinga, walang palya. Mukhang hindi siya titigil hanggang hindi kami nauubos.Nasa gate pa lang kami nang makita ko si Larkin.Napatigil ako. Nakatayo siya sa may hagdan ng mansiyon, maputla, puno ng band aid sa mukha, may benda din sa noo, at balot ng gauze ang isang braso niya. Pero kahit ganoon ang ayos niya, kahit halatang galing pa siya sa malalang pangyayari, nandoon pa rin ‘yung ngiti sa labi niya. Malamlam na ngiti. Halatang pagod. At mukhang sawang-sawa na rin sa mga problema. Mabuti na lang at pogi siya, kahit pa paano, hindi halatang stress.Napatulo agad ang luha ko paglapit ko sa kaniya. Wala pa akong nasasabi, wala pa akong nagagawa. Basta’t nakita ko lang siya, parang nabun

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 181

    Khaliyah POVDalawang araw matapos ang operasyon ko, pinayagan na rin akong makauwi. Pero hindi pa ako puwedeng tumayo, kaya’t naka-wheelchair muna ako. Sa totoo lang, hindi pa rin ganap na komportable ang katawan ko, pero hindi ko maipaliwanag ang saya ko nang marinig ko kay Papa na uuwi na ako ngayong araw. Parang gusto ko nang makita ang lahat, marinig ulit ang ingay sa mansiyon, at higit sa lahat, makita si Larkin.Maaga pa lang, dumating na sina Yanna at Beranichi. Si Yanna, may dalang pagkain at may kasama pang rosas. Si Beranichi naman, hindi magkamayaw sa kakuwento tungkol sa inihanda raw na welcome back party nina Ipe, Uda, at Poge sa mansiyon. Pero tila hindi na suprise ang atake na iyon dahil nabanggit na nila.“Sa wakas, makakauwi ka na rin, maalagaan ka na rin namin, gaya ni Larkin,” masayang sabi ni Beranichi habang tinutulungan akong lumipat mula kama papuntang wheelchair.Natawa ako. “Kaya nga, Beranichi, sobrang na-miss ko kayo,” masaya kong sabi sa kaniya habang hind

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 180

    Khaliyah POVHindi ko alam kung dahil sa gamot o dahil okay na talaga ako. Ang saya, magaan na kasi ang pakiramdam ko nang magising ako. Dagdag na rin na nasa maayos, maganda at tahimik na ospital na ako. Inilipat na ako dahil baka makita raw ako ng mga tauhan ni Amedeo. Mas delikado kapag nangyari ‘yun.Dito, nasa isang private room ako. Mabango ang paligid, hindi amoy ospital na gaya ng dati kong nararanasan. Dito, parang hotel, pero may IV line sa braso ko, at may benda sa binti ko.Saka ko na lang naalala, na-operahan pala ako.Napabuntonghininga ako. Wala na akong nararamdamang sakit. Wala na rin ‘yung pakiramdam ng pamamanhid o kirot. Kung tutuusin, parang ni hindi ako na-operahan.Bigla namang bumukas ang pinto at pumasok ang isang nurse. Maputi, may lahi, at parang beauty queen kung ngumiti.“Good morning, Ma’am Khaliyah! How are you feeling today?”“Okay naman po,” sagot ko agad, pero napangiti rin ako. “Parang wala lang. Ang gaan ng pakiramdam ko.”“That’s good to hear. You h

Bab Lainnya

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status