Akala ko simpleng gabi lang ‘yon. Pero isang sulyap sa kanya—at tuluyan nang nagbago ang mundo ko. He’s the kind of man everyone fears—cold, powerful, dangerously irresistible. CEO sa umaga, mafia boss sa gabi. Isang titig pa lang, alam kong delikado siya. Pero paano kung ‘yung panganib na ‘yon ang siya ring nagbigay-buhay sa’kin? Sabi niya, “Stay away.” Pero sa bawat halik, bawat haplos, lalo lang akong nilalapit sa kanya. Sa mundo niya, walang puwang ang kahinaan. Pero sa piling niya, natutunan kong minsan, ang pag-ibig mismo ang pinakamapanganib na armas. Sa mata ng iba, isa siyang halimaw—walang puso, walang awa. Pero ako lang ang nakakakita ng lalaking may sugatang kaluluwa, na marunong magmahal kahit mali, kahit masakit. Ngayon, nahulog na ako nang tuluyan. At alam kong wala nang balikan. Dahil sa puso ng isang mafia boss, pag pag-ibig ang pinag-usapan… wala nang ligtas. “My Lover Is a Mafia Boss” — isang dark romance na puno ng pagnanasa, lihim, at pag-ibig na handang lumaban kahit sa dilim.
View More[Eliara’s POV]Matagal bago tuluyang nawala ang amoy ng usok.Sa bawat paghinga ko, parang naririnig ko pa rin ang mga sigaw, ang mga putok ng baril, ang mga alaala ng gabing iyon.Ngayon, tahimik na.Tahimik na ang mundo — pero hindi ang puso ko.Nasa isang villa kami sa labas ng Palermo.Malayo sa lungsod, malayo sa lahat.Tahimik ang umaga, tanging alon lang sa dalampasigan ang naririnig.Nakatayo ako sa balkonahe, hawak ang tasa ng kape, at pinagmamasdan ang araw na unti-unting sumisilip.Ang liwanag ay malambot, hindi masakit sa mata — parang paalala na matapos ang lahat ng dilim, may liwanag pa ring babalik.Narinig ko ang mga yabag sa likod ko.“Gising ka na pala,” sabi ni Alessandro, bagong gising, may benda pa rin sa braso.May pagod pa sa mukha niya, pero sa unang pagkakataon, nakita ko siyang… payapa.“Hindi ako makatulog,” sabi ko.He came closer, stood beside me, and looked out at the sea.“Matagal na rin akong hindi nakakakita ng umagang ganito,” sabi niya, mahina. “Tahi
[Eliara’s POV]The night was silent — too silent.Hangin lang ang gumagalaw, malamig at mabigat, habang nakasilip kami sa likod ng mga abandonadong truck ilang metro mula sa compound ni De Rossi.Ang ilaw ng mga floodlight ay tumatama sa bakal na gate, at bawat anino ng guwardiya ay parang halimaw na nag-aabang.Matteo’s voice crackled sa comms.“All units, standby. East team ready.”Alessandro looked at me, his eyes steady. “Remember, no hesitation. You see an opening, take it.”Huminga ako nang malalim. “Got it.”He squeezed my hand once. “We finish this tonight.”“Move!”Bumukas ang dilim sa isang sabay-sabay na pagsalakay.Matteo’s team breached the east tunnel — sabay ng mga putok ng baril na umalingawngaw sa buong compound.Nagkaroon ng kaguluhan. Mga tauhan ni De Rossi nagtakbuhan, sigawan, sabog ng bala sa lahat ng direksyon.Alessandro led the charge through the main gate, his movements precise, calculated — parang sanay na sanay na makipaglaro sa kamatayan.Sumunod ako sa ka
[Eliara’s POV]Pagmulat ng mga mata ko, unang pumasok sa isip ko ay ang tunog ng hangin sa labas. Tahimik na, wala nang ulan. Pero sa dibdib ko, ramdam ko pa rin ang bagyo — hindi ng panahon, kundi ng mga susunod naming hakbang.Paglingon ko, si Alessandro ay gising na.Nakatayo siya sa may bintana, nakasuot ng itim na long-sleeves, hawak ang baril, at nakatingin sa labas na parang pinag-aaralan ang buong mundo.“Hindi ka man lang nagpahinga,” sabi ko, tumayo at lumapit sa kanya.He turned to me with that familiar half-smile.“I’ve rested enough. Now it’s time to end this.”“End what?” tanong ko, kahit alam ko na ang sagot.“Everything De Rossi built,” sabi niya, malamig ang boses. “Every piece of the empire that tried to destroy us.”Habang nakatingin siya sa mapa sa lamesa — puro markang pula, mga ruta, mga pangalan ng tauhan ni De Rossi — napansin kong may kakaiba sa kanya ngayon.Hindi na siya ‘yung Alessandro na puno ng galit.Ito na ‘yung lalaking desididong lumaban hindi lang p
[Eliara’s POV]Tahimik lang ang paligid.Tanging tunog ng ulan sa labas ng maliit na kubo ang maririnig, parang musika ng gabing puno ng pagod at takot.Nasa isang lumang hideout kami sa labas ng Palermo — isang bahay na parang nakalimutan na ng mundo.Ang sahig ay gawa sa kahoy, ang hangin malamig, at ang amoy ng lumang alak at kahapon ay nananatili sa bawat sulok.Sa gitna ng dilim, si Alessandro ay nakahiga sa kama, duguan at maputla.Ang puting tela na ginamit ko para takpan ang sugat niya sa tagiliran ay unti-unting namumula ulit.“Don’t move,” sabi ko habang pinipiga ang tuwalya sa malamig na tubig.“I wasn’t planning to,” sagot niya, mahinang tumawa. Pero halata sa bawat hinga ang sakit.Lumapit ako, pinunasan ang pawis sa noo niya.“Bakit ba ang tigas ng ulo mo?” tanong ko, pilit pinapakalma ang sarili.“You could’ve died, Alessandro.”He looked at me — those eyes, dark but softer now.“I told you before,” mahina niyang sabi. “Death stopped scaring me the day I met you.”Napah
[Eliara’s POV]Bago pa man ako makapagsalita, pumutok na ang unang bala.Tumama ito sa pader sa likod namin, at agad akong napayuko habang hinatak ni Alessandro ang braso ko.“Down!” sigaw niya, habang pinaputukan ang mga guwardiyang papalapit.Ang echo ng mga baril ay parang halimaw na sumisigaw sa madilim na basement.“Eliara, what the hell are you doing here?!” galit niyang sabi habang sinisilip ang hallway.“Rescuing you!” sigaw ko pabalik, kahit nanginginig ang boses ko. “You think I’d just sit and wait while they kill you?”Natawa siya ng mapait kahit gitna ng putukan. “You’re insane.”“Then you made me this way,” sagot ko, sabay ngiti — isang ngiting handang mamatay para sa kanya.Lumapit siya, tinulungan akong tumayo.“Take this,” sabi niya, iniabot sa akin ang isang baril mula sa isang patay na bantay. “Just aim and breathe. Don’t think.”Hinila niya ako palapit sa pader, at magkasabay kaming sumilip.Dalawang lalaking armado ang paparating mula sa kanan, isa sa kaliwa.“Thre
[Eliara’s POV]Ang ulan ay patuloy na bumubuhos sa bubong ng lumang garahe kung saan kami nagtago ni Matteo.Ang tunog nito ay parang orasan na unti-unting nauubusan ng oras — bawat patak, paalala na habang nandito kami, si Alessandro ay nakakadena sa ilalim ng villa ng mga halimaw.Nakaupo ako sa kahoy na mesa, hawak ang mapa ng estate na nilatag ni Matteo.Ang mga kamay ko nanginginig, pero hindi dahil sa takot.Ito ay dahil sa galit — galit sa mga taong gustong sirain ang lalaking mahal ko.“May tatlong bantay sa pasilyo ng basement,” sabi ni Matteo habang itinuturo ang mga linya sa mapa. “Dalawa sa likod ng silid kung saan nakakulong si Boss. Bukas ng madaling araw, ililipat siya sa convoy papunta sa palasyo ni De Rossi.”“Kung gano’n,” sabat ko, “kailangan nating kumilos bago sila umalis.”Tumango si Matteo. “Exactly. Pero kailangan natin ng distraction. Once they notice something wrong, they’ll shoot on sight. Walang tanong, walang awa.”Napabuntong-hininga ako. “Sanay na ako sa
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments