Chapter 20

Napamulat ng mata si Ruth, unti-unting naging malinaw ang paligid para sa kanya. Tanging nakikita niya lang ay mga puno at halaman. Napaaray siya ng maramdaman ang sakit ng katawan, doon lamang bumalik sa alaala niya ang mga nagyari kanina.

Madilim na ang paligid at tanging buwan na lamang ang nagsisilbing liwanag sa daan.

"Austin," tawag niya nang mapagtantong nakasakay siya sa likod nito. Hindi sumagot ang binata, nagpatuloy lamang ito sa paglalakad, pakiramdam niya ay galit ito.

"Austin ibaba mo ako, kaya ko," mahinang sabi niya. Tinapik niya ng marahan ang balikat ng binata subalit nanatiling walang sagot si Austin. Nagpatuloy ito sa paglalakad, napaaray ito nang maramadaman ang pagpingot ni Ruth sa tenga niya.

"A-Aray, oo na eto na." Maingat siya nitong Ibinaba sa malaking tipak ng bato, pinilit ni Ruth na iayos ang kat