There will be no ordinary days for you
If there is someone who cares like I do
You have no reason to be sad anymore I'm always ready with a smile With just one glimpse of you You don't have to search no more Cause I am someone who will love you for sure soIf we fall in love
Maybe we'll sing this song as one If we fall in love We can write a better song than this If we fall in love We will have this melody in our heads If we fall in loveAnywhere with you would be a better place
Pumailanlang ang musika sa sasakyan ni Enzo ang awit ni Yheng Constantino at RJ. Wala man silang napag - usapan , wari ay may tahimik na kasunduan ang dalawa sa kung anong estado ng kanilang relasyon ngayon. Hindi man magawang magtanong ni Athena at baka mawala ang momentum. Panaka - nakang sumusulyap sa kanyang gawi ang nangingiting si Enzo habang nagmamaneho pauwi ng Batangas.
"Are you happy?" tanong sa kanya ni Enzo while driving.
Tumango naman siya. "Yes. super!"
Magtatakipsilim na nang makarating sila ng Batangas. Ipinarada ni Enzo ang sasakyan sa gilid ng daan.
"You have no idea how happy I am Princess. Thanks for this amazing day." maaliwalas ang mukhang wika ni Enzo.Hinagilap at ginagap nito ang kanyang kamay. "I'll be leaving tomorrow. I'll call you when I get there. Promise to take care of yourself, will you?
Madahang tumango siya kay Enzo. Anuman ang mayroon sila ngayon, ang mahalaga, masayang masaya siya.
*****************
"Wow! That's good news. Kahit hindi ako fan ng Athena - Enzo loveteam ay masaya na rin ako para sa iyo kung dyan ka masaya." tila dismayadong wika ni Miles nang ikuwento nya dito ang status ng relasyon nila ni Enzo. "Though kaibigan natin si Enzo, I'm more fond of Team Athena - Martin. I like the way he looks at you and treats you. Parang mas may spark. Kumbaga sa loveteam may chemistry. So there's no more chance talaga for Team Athena and Martin?"
"Ikaw talaga. Alam mo namang kaibigan lang ang tingin sa akin noong tao eh." naiiling na wika niya habang umaakyat patungo sa ikalawang palapag ng CAS Building.
"Duhhh.. are you blind? Tsk.." napatda ito sa paglalakad habang nakatingin sa screen ng kanyang cellphone. "Hey.. nakita mo na ba ito? Ayieeeeeee... Oh My God! Oh My God! How to be you po?"
Napakunot ang noong napatingin sya sa kaibigan. Dinaig pa nito ang bulateng nilagyan ng asin. Nakitingin sya sa screen ng hawak nitong cellphone. Nakita niya mula dito ang public post sa I*******m ni Martin. It was his finger wearing the plastic ring that the "priest" in the marriage both gave them. May caption ito na 'Happily Married' sa mismong petsa o araw na 'ikasal' sila sa marriage booth.
Malakas na niyugyog siya sa balikat ni Miles na muntik nang ikahulog ng cellphone nito.
"Ayiee.. kinikilig ako. I told you." malakas na sabi pa nito kung kaya't halos lahat ng nadadaanan nila ay napapatingin sa kanila.
"Best.. " saway niya ngunit natigilan siya nang makitang makakasalubong nila ang grupo nina Martin. Kasama nito ang mga kaibigang sina Carlito, Gibson at Ezequiel. "Oh my.. "
Natatarantang hinila nya patungo sa Girls Comfort Room si Miles.
"Ano ba Best.. malilate tayo sa klase ni Ms. Garcia. Ang tapang pa naman nun." nakasimangot na reklamo sa kanya ni Miles.
Mabilis niyang naisara ang main door ng CR. "Shhhh... wag ka ngang maingay."
"Ano bang problema mo?" tanong ng kaibigan sa kanya.
"Nasi CR lang ako. Wait lang." Palusot niyang pumasok sa isang bakanteng cubicle doon. Saglit syang nagpalipas ng oras bago naisipang lumabas.
"Ok ka na? Tayo na at ayoko talagang mapagalitan ni Mam Garcia." yaya ng kaibigan.
Nakahinga naman siya nang maluwag nang makitang nakatalikod na si Martin maging ang mga kaibigan patungo sa hagdan pababa.
********************
"Heaven to Earth?" pukaw ni Eden kay Athena. Kasalukuyan silang magkakasama sa School Canteen ng buong barkada maliban nga kay Enzo na sa Manila pumapasok.
Napatingin siya kay Eden at napansin na sa kanya lahat ang atensiyon ng mga kaibigan sa kaniya.
"Why?" maang na tanong niya.
"Nag i space out ka eh. We've been asking kung sasama ka sa Saturday sa Beach Resort? Birthday ni Jigs, remember? Doon na lang natin idadaos."
"Ah, yun ba? Oo naman. I wouldn't miss it. Join ako dyan." nakangiti nang sagot niya.
"O si Enzo na lang wala pa confirmation. Natawagan mo na ba Jerson?" tanong naman ni Jigs.
"Hindi pa eh. Kanina pa cannot be reach." tugon nito habang hinahagpos ang mahabang buhok ni Miles.
"Don't you worry Jigs. Ipi - pm ko na lang siya sa messenger. Makikita niya yan sigurado." sabi naman ni Jim. Magkalayo ang puwesto nila ni Mhelrose sapagkat nag - away ang dalawa. Nagtampo daw kasi si Jim nang hindi siya pansinin ni Mhelrose. Katwiran naman ni Mhelrose, masyado siyang maraming ginagawa upang pagtuunan pa ng pansin ang walang kakwenta - kwentang bagay.
"Order na kayo. Gutom na ako eh." ani Karren na hindi inaalis ang mata sa cellphone habang naglalaro ng Wordbrain.
"Opo, kamahalan." sarkastikong sabi ni Jerson.
Isa isa silang nagdikta ng order ng pagkain kay Jerson, Jigs at Jim. Nagbigay na rin sila ng bayad sa tatlo para sa kani - kanilang order bago umalis para pumila na. Habang naghihintay ng pagkain, naisipan ni Athena magbukas ng kanyang i*******m. Nabasa niya ang mga comments sa post ni Martin sa I*******m nito.
210 likes at 345 comments.
'I can't believe it! '
'Pls. break up. Willing akong maghintay.'
'Arggghhh.. akin lang si Martin!'
'Sino ang lucky girl?'
'Si Athena Jewel Arqueza yan'
'So Mr. & Ms. BISU is real?'
'Yes. Bagay sila."
*********
Napabuntong-hininga si Athena habang pinapanood ang screen ng cellphone niya. Hindi niya namalayang nanahimik na rin ang paligid. Napatitig siya sa isang larawan—candid shot nila ni Martin habang nakangiti ito, hawak ang kamay niya sa marriage booth. Parang biro lang, pero may bigat ang kuha.
“Athena…” tawag ni Miles, halatang napansin ang pagbabago sa kanyang mood.
Napalingon siya, mabilis na tinago ang phone at pinilit ngumiti. “Okay lang ako.”
Pero hindi siya nakaligtas sa radar ni Eden. “Aba’t parang hindi lang basta ‘spaced out’ yan, ha. Spill the tea, girl.”
“Ano ba kasi meron?” singit ni Karren na ngayon ay inihinto na ang laro sa cellphone.
Napakamot si Athena sa sentido. “Wala. Napaisip lang ako.”
“About Martin?” tanong agad ni Miles, diretso.
“Ha? Hindi—” ngumiti siya ng bahagya, pero halata ang pag-aalangan.
“Girl, di mo na kami maloloko. Naka-post yung ‘wedding pic’ niyo. At grabe ha, trending. Pati mga kakilala ko sa ibang org, nagtatanong kung totoo raw bang kayo.”
“Hindi naman kasi…” natatawang sagot ni Athena. “Ang kulit lang ng tao, no? Isang biruan lang, kung anu-ano nang meaning.”
Napansin ni Eden ang seryosong tingin ni Athena sa cellphone. “Pero in fairness, cute ng moment. You two looked happy.”
Ngumiti si Athena. “Kasi totoo naman. Masaya kami ni Martin—bilang magkaibigan. Isa siya sa mga taong alam kong walang ibang intensyon kundi suportahan ako.”
“Alam naman namin ‘yon,” sagot ni Karren. “Pero ‘di mo maiwasang madala sa ingay ng comment section minsan, ‘di ba?”
Tumango si Athena. “Oo. Nakakainis lang na parang hindi sapat ‘yung pagiging close bilang friends. Kailangan lagi may ‘malisya’.”
Tahimik sila saglit habang tinuloy ni Athena ang pag-scroll. Isa lang ang paulit-ulit na comment na bumabalik sa isip niya:
‘Bagay sila.’
Hindi siya nainis. Pero hindi rin siya natuwa.
Hindi dahil may nararamdaman siya para kay Martin—dahil wala naman. Pero bilang kaibigan, ayaw niyang maging dahilan ng tsismis o ng maling akala. Ayaw niyang masaktan si Enzo, o si Martin man, na naging mabuting kaibigan sa lahat ng pagkakataon.
Pinisil niya ang bracelet na bigay ni Enzo, sabay isang malalim na hinga. Sa huli, isang bagay lang ang malinaw:
Alam niya kung sino ang pinili niya.
At alam din niya kung sino ang mga taong mahalaga sa kanya—kahit walang label, walang complications.
Napakunot ang noo ni Martin habang nakaupo sa gilid ng sofa. Marahang ibinaba niya ang kanyang eyeglass at hindi makapaniwalang tiningnan ang suot ng anak nilang si Martheena. Darna costume. At hindi lang basta Darna—Darna na may two-piece at kapa!There goes his overprotective side again.“Why is she wearing those things?” madiing tanong nito sabay lingon sa kanyang asawa.Napailing si Athena at muntik nang mapatawa. “Why? Isn’t she lovely in that costume?” sagot nito habang pinipigil ang sariling humalakhak sa reaksyon ng asawa.“Nandoon na ako, pero hindi ba parang... kitang-kita naman katawan niya diyan? Kulang sa tela. Wala na bang iba?” balik-tanong niya, halos pabulong ngunit punong-puno ng pag-aalala.“Ha? What do you want her to wear, Bananas in Pajamas?” kantiyaw ni Athena habang tinutulungan si Martheena mag-ayos ng headband.“Athena…” napahilot sa sentido si Martin. Hindi na bago ang ganitong usapan sa kanila, lalo na’t pagdating sa mga anak, lalo na sa kanilang unica hija.
🎵 So as long as I live I’ll love you...Will have and hold you...You look so beautiful in white... 🎵You look so beautiful in white tonight.Sa mismong pagbugso ng musika, bumukas ang pintuan ng simbahan. Mula sa altar ay hindi mapigilan ni Martin ang mapalunok, habang nanatili siyang nakatayo sa gitna ng dambana. Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Parang huminto ang mundo sa kanyang paligid. Ang bawat nota ng awitin ay tila ba inukit para sa sandaling ito—para sa kanila ni Athena.Humugot siya ng malalim na hininga, ngunit para bang nabawasan pa ang hangin sa kanyang dibdib nang sa wakas ay lumitaw ang kanyang bride. Nakaputi. Mala-anghel. Ang kanyang pinakamamahal. His dream walking toward him.Athena looked ethereal—serene and luminous. Her veil cascaded like silk water behind her, while her white gown hugged her form in graceful elegance. Pero higit pa sa kagandahan ng suot nito ang kinang ng mga mata ng dalaga—mata na punong-puno ng pag-ibig, pang-unawa, at tiwala. Para bang si
"Love, okay ka na ba? Let's go. Tayo na lang ang naririto. Besides, Martheena is waiting for us," mahinang wika ni Martin habang hinahaplos ang likod ni Athena. Sa likod ng kanyang tinig ay ang pagkabahala at labis na pag-unawa sa bigat na nararamdaman ng kanyang asawa.Hindi agad nakasagot si Athena. Nakatitig lamang siya sa marmol na lapida sa harapan nila, tila binabasa ang bawat letra ng pangalan ni Enzo na nakaukit doon. Kumirot ang puso niya sa alaala ng mga ngiti, tawa, at mga matang minsang naging mundo niya. Bago pa siya tuluyang lamunin ng damdamin, marahan siyang tumango.“Martheena... oo nga pala. Naghihintay ang anak natin,” mahinang bulong niya.Pero bago pa sila tuluyang tumalikod, hinawakan ni Martin ang mga palad ni Athena, saka lumapit sa mismong puntod ni Enzo. Tumigil ito sa harapan ng lapida at huminga nang malalim."Enzo," panimula ni Martin, bahagyang nanginginig ang tinig, "words are not enough para masabi ko ang pasasalamat ko. You saved my wife. You saved the
I guess I'm down, I guess I'm down, I guess I'm down… To my last cry…Tahimik ang paligid ngunit dagundong ang bawat pintig ng puso ng mga nagdadalamhati. Wala mang salita, ramdam sa hangin ang bigat ng pagkawala. Ang mga pag-iyak, mga buntong-hininga, at ang mga matang punô ng luha ay tila musika ng kapighatian sa sementeryong iyon.Hindi mo kayang patahimikin ang puso ng mga nagmamahal. Hindi mo basta-basta malilimutan ang isang taong gaya ni Enzo.You cannot put a good man down—even after his death.His memory lived on in the corners of every heart he had touched. Sa bawat ngiti ng kaibigan, sa bawat abot ng tulong, sa bawat salitang puno ng pag-unawa—Enzo had always been there.Sa loob ng buhay niya, hindi siya naging makasarili. Lagi niyang inuuna ang iba, ang kapakanan ng mga mahal niya. Kahit pa kapalit nito ay sariling ligaya. He loved selflessly. He lived sincerely.But fate, cruel and unrelenting, had its own plans. At sa gitna ng gulo, siya ang naging biktima. Hindi ng
“Aj!”Napapitlag si Athena sa narinig na tinig. Dahan-dahang umikot ang kanyang katawan at nanlaki ang mga mata sa pagkagulat—naroon si Natalie, nakatayo ilang hakbang lamang mula sa kanya, nanginginig ang mga kamay, at may baril na nakaumang sa kanya.Ang lamig ng hangin ng dapit-hapon ay biglaang napalitan ng malamig na pawis sa kanyang batok. Ang paghihintay niya sana sa jeep papuntang San Diego ay nauwi sa isang bangungot na hindi niya kailanman inasahan."N-Natalie... a-anong ibig sabihin nito?" pautal niyang tanong, nanginginig ang boses, habol ang hininga. Hindi niya maigalaw ang katawan sa takot. Parang may humigpit na gapos sa kanyang mga binti.Kaibigan niya si Natalie. Matagal na silang magkaibigan. Siya nga ang ninang ni Sabina. Noon, magka-kamay pa silang umaalalay kay Enzo sa kanyang darkest days. Pero ngayon, ang parehong mga mata ng kaibigan ay puno ng luha—at galit."Inagaw mo siya!" sigaw ni Natalie, basang-basa ng luha ang mga pisngi. "Inagaw mo siya! Homewrecker! An
All her life, she was craving for love and attention.Bata pa lang siya, ramdam na niya na hindi siya katulad ng iba. Habang ang ibang bata ay sabik sa yakap ng ina o hirit ng halik ng ama, siya—wala. Walang Mommy. Walang Daddy. Wala ring yakap. Walang halik. Ang mayroon lang ay malamig na hapunan, tahimik na gabi, at ang paulit-ulit na tanong sa sarili: "Bakit ako iniwan?"Nang mapansin ng kanyang lola ang kakaibang ikinikilos niya—biglaang lungkot, panaka-nakang pagkabaliw sa saya, matinding iyak pagkatapos ng halakhak—dinala siya sa doktor. Diagnosis: Bipolar disorder. May mood swings. May depressive episodes. May hallucinations. May impulse control issues. Pinayuhan sila ng gamot, pero sa huli, iniwan din siya ng mga magulang niya. May sarili na silang pamilya. May sarili na silang mga anak—at hindi siya kasali roon.Naulila siya nang tuluyan nang bawian ng buhay ang kanyang lola. Naiwan siya sa piling ng isang kasambahay na binabayaran lamang para "alagaan" siya. Wala siyang tot