Share
PROLOGUE
PROLOGUE
ELLYA TORRES is a 27 years old woman who was tired of living. She is working as a call center agent and has been single after her 5-year relationship with a man. A man who taught her how awful life is in the outside world.
May mga bagay na akala niya ay hindi na mapagkakaila.
Hindi na maibabalik. Hindi na kaya pang ihilom ng pagkakataon.
Ngunit nananatili siyang matatag sa mga panahon na sumira sa kanya ng paulit – ulit at bakas ang katapangan na kayang bumangon kahit di ipilit.Kahit nananaig ang kalungkutan ay pilit na pinipili ang sarili sa bawat araw na nagdaan.
Isang hakbang ni Ellya ang layo niya sa dalampasigan.Ramdam na ramdam niya ang alon na gusto siyang tangayin papuntang kalawakan.Kitang kita ang mga mata na nakikiayon sa kislap ng papalubog na araw.
Pinakiradaman niya ang alon na bumabalot sa kanyang pagdinig. Ang buhangin na di nauubos kahit tangayin ng hangin paalis sa kinatatayuan niya.
Alintana sa agos ng tubig at pagbasa ng kanyang dilaw na bestida ay nanatiling nakatitig sa kawalan ang babae.
Kung titingnan sa malayo ay para itong baliw na gusto ng lumayo.
Ngunit kung lalapitan mo isang babaeng umiiyak ng lungkot at pighati ang mata. Kitang kita ang sakit ng reyalidad na nagpagising sa kanya sa katotohanan.
“Bakit sa lahat ng tao.. Ako pa?”
----
LIMMUEL SANTOS is a 30 years old man who is a Team Leader and Manager of his own company. He is single and has no time in a committed relationship because the last one didn’t last.
Ang paglubog ng araw mula sa kinatatayuan ang maaninag. Punong puno ng tao ang nasa babaan niya kaya napagtanto niya na sagana ang mundo sa tanong na walang nakasagot..
Dahil lang sa mga taong nagsasaya,maraming bagay ang kanyang iniisip tulad ng isang bagay na maihahalintulad mo sa sarili.
Ang pagmamahal.
Pagmamahal sa lahat ng aspeto na humuhubog sa pagkatao mo bilang ikaw. Pagkatao na sana di na hinayaang sirain pa ng iba.
Sa ganda ng tanawin at hampas ng mga alon nakapokus ang atensyon nya. Tila bang kahit maingay ang tao ay di siya nabibingi doon.
Pilit na iwinawaksi ng kanyang isip ang mga bagay na hindi dapat unahin dahil lang sa kakaibang emosyon na nararamdaman.
Natatandaan nito ang kasiyahan na minsan niyang nahangad ngunit kinuha agad sa kanya ng tadhana.
Palaisipan ang mga tanong na kay hirap sagutin. Ngunit isang bulto mula sa kalayuan ang kanyang natanaw.
Babaeng nakabistida na dilaw ang unti – unting umuupo sa buhangin. Kita niya ang pagkabasa ng damit nito dahil sa alon.
Ayaw niya sanang tingnan ito ngunit dinala siya nito pababa sa kanyang kinatatayuan. Kahit anong pigil ay inilalapit ng sarili ang kanyang paa sa babae na ngayon ay umiiyak na.
Itinigil niya ang paghakbang di kalayuan dito dahil nakukutuban niya na ng di maganda ang babae. Nang maaninag niya ito ay patayo ito at dahan dahan lumusong sa dagat.
Ngunit bakas ang lungkot sa mukha nito.
Kaya hinayaan niya na muna at nang nakaka limang hakbang siya ay may biglang sumigaw.
“Tulungan niyo yung babae!!!!!!” sigaw ng isang babae.
Sa di malamang dahilan ay tinakbo nito ang agwat nila ng dagat.
Dahil na rin sa malakas na alon ay hirap na sinisid ng lalaki ang dagat at natagpuan ang babae. Mabilis ang ginawa niyang paglangoy palapit dito at nang makalapit ito ay hinawakan ng babae ang kanyang kamay at ngumiti.
“Don’t lose hope,” saad ng kanyang isip bago iniahon ang babae sa dalampasigan.
Related chapters
Alon ONE
ONE ELLYA “Good evening Kuya.” Bati ko sa guwardiya bago ilagay ang gamit sa scanner at pinakita ang ID na pinagtatrabahuhan ko. Kahit antok na antok ako ay pinilit ko pa rin na kumilos at mag asikaso. Nakapagpaalam na nga ako na hindi ako papasok pero wala rin akong mapapala sa bahay dahil sa mga anak ng Tita ko. Magdadalawang taon na ko sa kumpanya na pinapasukan ko. Kaya masyadong nasasanay na ang katawan ko sa environment na meron ako. Iba't ibang klase ng tao ang paulit ulit na nakakasalamuha ko at syempre may sari sariling ginagawa sa kanilang buhay. Atsaka ang magtrabaho ng baliktad ang araw ay di ganun kadali. Naalala ko ng unang taon ko. Bago pa ako makapag adjust ay kinakailangan kong lumaklak ng kape at pilit na im
Alon TWO
TWO ELLYA Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko kaya ngumiti ako.Nagpanggap na hindi nabigla sa pagdating niya ngayon. Na tila wala siyang ganung epekto sa sistema ko. “Yes boss.” Sagot ko at pasimpleng humawak sa tumbler na nakapatong sa lamesa para may pagkuhanan ng lakas. “Kamusta ka?” tanong mo. Alintana ang nasa paligid natin nagawa mong itanong kung kamusta ako. Mukha naman akong okay diba? Sana. “Sir, bakit si Ellya ang kinakamusta mo? Di mo kami namiss?” sangat ni Jean dahil nararamdaman nila yung ibang aura nang office. “Jean, sabi ko ako la
Alon THREE
THREE ELLYA Sa nangyari noong nakaraang kagabi mas pinili kong magleave muna sa office at kausapin si Tita. Susubukan ko kahit papaano na maayos ang mga bagay bagay na pangyayari. Ayoko nang mawala .Nakakapagod nang buong sistema. Nakakahiya din kay Limmuel sa kanya ko pa nailabas at may nasabi akong nakakahiya. Nakakahiya ka minsan Ellya e. Being frustrated about what happened makes me wonder why should I deserve this kind of treatment? “Pwede ko po ba makausap si Tita?” Tanong ko sa katulong ng bahay. “Ay Mam, nag iwan po ng sulat sa inyo ang tiya niyo. Eto po.” Sagot nang katulong at inabot ang isang sobre. “Salamat po.”
Alon FOUR
FOUR LIMMUEL Halos paliparin ko na ang sasakyan ko para makarating kina Ellya. Buti nakaparada sa parking ang sasakyan ko kaya nakuha ko ito. Sinabi sa akin ni Jean na may nang loob sa kanya kaya balak niyang sumama sa akin pero sinabi ko sa kanila na bumalik ng opisina at mas kailangan sila doon. Nagsabi na rin ako kay Jessica na siya muna ang bahala. Walang kaso. Dahil maasahan mo lahat nang kasamahan ko ngunit bakas ang kalungkutan sa mga mata nila. Hindi nila expected na magiging ganito ang isa sa kanila. May isang mawawalan at mahihirapan umahon. My mind is praying na wala sana mangyari kay Ellya. Hindi ko kakayanin. Nakakabaliw. Pagkababa ko pa lang ng sasakyan kita ko na agad ang madilim na kalooban ng bahay at tanging ilaw nit
Alon FIVE
FIVE ELLYA I felt something on my forehead as soon as I opened my eyes and saw him. Pinakagwapong nilalang. Hindi ko alam if deserve ko ba ito. Nakakaadik siyang pagmasdan o sadyang miss na miss ko ito. "Good Morning," he greeted and continued to stare at me. I smile when I see where I am. I'm in his bedroom, getting comfortable in his bed and the calmness of my surroundings are so great. I just want to live in this moment forever. "Stop staring at me Ellya, I might not have woken up in this beautiful dream." God, his voice gives me the shivers that I'm longing for. This man thinks he is dreaming. Kahit kailan pa baby ang datingan nitong lalaking
Alon SIX
SIX ELLYA The following days were tiring but it is not evident on our faces as we watch the kids love our set up. I was happy with the results and then I remembered how I got the main character of this theme and having a sky blue jacket and a skirt above my knee with high socks and shoes and of course the ponytail and bangs. Yes I have bangs. "Sir bakit ako ang gaganap? Bakit hindi si Jean or si Jessica bakit ako?" sabi ko habang nasa meeting kami. "Punishment." Seryosong pagkakasabi ni TL at ang mga loko sinabayan pa ng tawa. "Bakit mo kasi sinapak si Sir?" tanong ni Jean. "Wala."
Alon SEVEN
SEVEN ELLYA Nagising ako ng nararamdaman na may nagpatong ng kumot sa akin. Napagtanto ko na along NLEX na kami at malapit na mag TPLEX. Namulat ako at nakita si Limmuel na nakatuon na ang paningin sa pagmamaneho at inilibot ko ang paningin ko halos lahat ay pagod at nagbabawi ng tulog. Halos 12 am na kami natapos sa event. At kahit papaano ay nagkaroon ng pag uusap sina Dave at Mica. Marami rami pang silang pag uusapan pero nanatili itong tahimik. At karagdagan sa event nagkaroon pa ng mga games for kids and adults. Para kahit papaano makapag enjoy at makakilala ng mga ibang bata sa paligid. Nakakapagod pero worth it lahat at puyat. Sina Mica and Dave ay magkatabi habang si Jessica at Jean nasa likod at si Bill na solo sa pangmahabaan na nakaupo.
Alon EIGHT
EIGHT ELLYA Pagkababa namin sa sasakyan. Iniwan na namin ang mga lalaki sa resort. Kumbaga ang resort ay nasa itaas bahagi at pagkababa ay sasalubong sayo ang buhanginanna sobrang lawak at ang dagat na nagtatawag sa amin kaya agad tinakbo na ang dagat. Nakakagaan... Nakakamiss.. Nakakatuwa Yung hanging alat ang sasalubong sayo. Pinaghalong asul at puti ang kalangitan habang ang dagat ang mas lalong nagbibigay ng kakaibang pakiramdam.Iba't ibang klase ng tao ang mapapansin mo.May pamilya, magkakaibigan,at yung iba nagkakatuwaan dahil sa mga paninda habang naglalakad at nagmamasid. Ganoon din ang reaksyon ng mga kasama ko kaya napagdesiyunan namin umupo muna habang pinapanood ang maliliit na alon mula rito.
Latest chapter
