CHAPTER TWENTY EIGHT

BAHAGIYA kong inilapit ang aking mga palad sa bonfire na pinaningas namin ni Sammy.

Natagalan din ako, halos umabot ako ng Trenta minutos.

Laking pasasalamat ko sa hinaba-haba ng oras ay nakagawa rin ako ng apoy.

Labis ang nakita kong katuwaan sa mukha ni Sammy ng ihawin nito ang isdang nahuli ko kanina.

Iyon na ata ang pinakamasarap na lunch sa buong-buhay ko, kahit iisang isda lamang iyon na pinagsaluhan namin. Ngunit pakiramdam ko nabusog ako. Dahil sa kasama ko, si Sammy.

Bahagiya akong napapitlag ng maramdaman ko ang pagtabi sa akin nito.

Pinanitili ko lang naman nakatutok sa naglalagablab na apoy ang aking pansin.

Latag na ang kadiliman sa buong kapakaigiran. Ilang oras matapos naming masaksihan ng sabay ni Sammy ang paglubog ng haring araw.

Napakapayapa ng dagat na tila, nakikii