CHAPTER 3

—MAGGIE ELIZABETH SMITH—

Habang nasa bus ako, hindi ko tuloy maiwasan ang mag-isip. Tama ba ang ginawa ko? Hindi ba ako masyadong nag over react? Hindi ko naman din sya masisisi. Tama naman sya. He don't know me personally. Isang beses lang kami nagkita noon at mga bata pa kami and I wonder if he recalls that. Ni hindi nga nya alam kung saan ako nakatira. Even now that we're both adult. I don't have much insight about his personal world.

His words hurt me but he's just speaking his mind. Should I give him the benefit of the doubt? Maybe he didn't mean to harm me naman. Marahas akong napabuga ng hangin nang mapagtanto kong mali ang ginawa ko. Hindi ko dapat sya iniwan doon. I'm a wife now. I should be more mature and understanding. Ngayon lang kami nagkausap so it's normal that he speak out his mind. Maybe it's part of his getting to know each other? Baka masyado lang talaga syang straightforward.

Pag nakarating ako sa mansyon, magso-sorry agad ako sa kanya. Ang tanga ko naman kasi. Masyado akong nagpadala sa emosyon ko!

Pagkababa ko sa babaan ng bus, iniisip ko kung saan ako sasakay para makarating sa mansyon. Malapit nalang naman yun dito kaya naisip kong magtricycle nalang. Ilang beses na rin naman akong nakapunta doon kaya alam ko na ang daan. Dahil sa traffic ay inabot na ako ng tanghali sa daan kayat nagugutom na rin ako. Sakto namang nakakita ako ng cart ng fishball kaya doon na muna ako dumiretso.

Sa pangatlong kikiam na kinakain ko ay bigla namang may humawak sa palapulsuhan ko. Agad kong tinignan kung sino at laking gulat ko nang makita si Liam.

"What are you doing?" Nangungunot ang noong tanong nya.

"Ahhm, k-kumakain ng kikiam?" Hindi ko alam kung ano ang mali sa sinabi ko dahil bigla nalang nagtawanan ang iba kong kasama na kumakain din. Pati si manong na tindero ay bahagya ring natawa. Pareho naming hindi naintindihan ni Liam ang nangyayare kaya hindi nalang namin sila pinansin.

"Stop eating that. It's dirty. Let's go." Sabi nya at walang babalang hinila nya ako na hawak ang kamay ko. Naiwan ko tuloy ang kinakain ko dahil wala na rin akong nagawa dahil sa higpit ng hawak nya. Pinapasok nya ako sa kotse at sya na rin ang nagsara ng pintuan.

"Bakit hindi ka pa dumiretso sa mansyon?" Tanong ko. Sa tagal ng byahe ko kanina dapat ay nasa mansyon na sya kanina pa dahil pwede naman syang dumaan sa mga short cuts.

"Gusto mo bang magtaka si grandpa kung bakit hindi kita kasama?" Asik nya. Napayuko ako at nanatiling tahimik. Hindi na kami nag-usap hanggang sa makarating kami sa mansyon.

Nasa gate palang kami ay sinalubong na kaagad kami ni lolo. Malawak ang ngiti nito nang makita kaming dalawa ni Liam. Sa edad nyang 74 ay aakalain mo lang na mas bata sya ng sampung taon. Ganun siguro talaga ang nagagawa kapag healthy living ang isang tao.

"I'm glad you're here! Kumusta ang byahe nyo? Napagod ba kayo?" Masiglang salubong sa amin ni lolo. Si Liam ang sumagot.

"We had a great drive, grandpa. Maggie and I got lost in conversation kaya hindi naman nakakainip." Pagsisinungaling nya. Hinila pa nya ako at hinawakan sa baywang. Ramdam na ramdam ko tuloy ang init ng palad nya sa balat ko. Hindi ko ma-explain ang mabilis na pagtibok ng puso ko.

"I'm happy seing you two enjoying each other's company. But I'm much more excited sa magiging apo ko! Hahaha!" Kwelang sabi ni lolo. Nakaramdam naman ako ng pagkailang habang si Liam naman ay alanganin ang ngiti at kakamot-kamot pa sa kanyang batok kahit hindi naman makati.

"Don't worry grandpa, we'll work on that ASAP. Nagiging busy lang talaga ako sa trabaho ko." Pagdadahilan nya. Alam ko namang hindi 'yon totoo. Sa loob ng isang linggo, lahat ng ipapakita namin dito ay purong pagpapanggap lang naman.

"I know you're busy, apo. Kaya ko nga kayo pinagbabakasyon dito ni Maggie ngayon eh, para magkaroon naman kayo ng time sa isa't-isa. Anyways, halina kayo't pumasok. Kanina pa nakahanda ang pagkain." Pagyayaya nya. Nakasunod lang naman kami pareho sa kanya.

Pagpasok namin sa kusina, amoy na amoy ko kaagad ang amoy ng adobo. Bigla nanaman tuloy akong nagutom. Nabitin kasi ako sa kinakain ko kanina.

"Ang sarap namam ng ulam." Magiliw kong sabi. Narinig ko pa ang mahinang pagtawa ni lolo.

"I know it's your favorite kaya 'yan talaga ang ipinaluto ko." Sagot ni lolo na malapad ang pagkakangiti.

"Favorite mo pala ang adobo?" Bulong ni Liam pero narinig din naman ni lolo.

"Are you surprised, apo? Hindi mo ba alam?" Pagtataka ni lolo. Kaya sumingit na ako bago pa sya magtanong ng magtanong kay Liam.

"Ahh, lolo kasi... Ang alam kasi ni Liam na favorite ko ay sinigang. 'Yon kasi ang sabi ko sa kanya. Hindi ko nabanggit ang adobo. Hehe." Pagsisinungaling ko. Sa tinginan namin ni Liam, tama na 'yon para magkaintindihan kami. Apart from that, we never ate together, except this morning kaya wala talaga syang alam sa mga gusto kong pagkain.

"Ganun ba? O sya sige. Let's eat! Alam kong gutom na kayo." Agad naman kaming umupo sa magkatapat na upuan at nagsimulang kumain.

Habang kumakain, ay nakikinig lang kami sa mga kwento ni lolo. Mga pangaral, paalala at kung an-ano pa na para sa masayang pagsasama ng mag-asawa na tinatanguan lang naman namin.

"Kaya ngayon palang, sinasabi ko na sa inyo. Gumawa na kayo ng baby! I'm not getting any younger mga apo. Hindi natin alam kung hanggang kailan ang buhay. Baka bukas makalawa mamamatay nalang ako nang hindi ko pa nahahawakan ang apo ko." Sermon nya.

"Please don't speak like that, grandpa. You're not going to die yet." Seryosong sabi ni Liam. Kitang kita sa mga mata nya kung gaano nya kamahal ang lolo nya.

"Naiinip na kasi ako. Excited na akong ipagmalaki sa mga kaibigan ko ang magiging apo ko."

"Let's take things slow, alright, grandpa?" Si Liam.

Isang malalim na buntong hininga lang ang tanging sagot ni lolo. I can sense his frustration through his action. Siguro, kung magkaka anak si Liam, marahil ay hindi ako ang ina. Nakakalungkot mang isipin pero maghihiwalay din naman kami.

°°°F.G°°°