An Unexpected Marriage のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

PROLOGUE"What?! Ikakasal ako kay Liam??" Hindi ako makapaniwala nang maka receive ako ng text message galing sa kasalukuyang presidente ng Anderson Company. Si Mr. Enrico Anderson, ang lolo ni Liam.Kanina lang kami nagkita ni Mr. Anderson nang aksidente ko syang mabangga sa supermarket. I know him, dahil palagi ko syang nakikita sa mga business magazine. Hinahanap ko kasi kung nasaan ang section ng mga dairy products kaya hindi ko sya napansin. Sorry ako ng sorry sa kanya dahil sa nagawa kong kapalpakam. Akala ko pa nga ay magagalit sya sa halip ay isang ngiti pa ang natanggap ko sa kanya. Nagtaka pa nga ako nang kuhanin nya ang number ko. At dahil nga nagmamadali rin ako ay ibinigay ko nalang.At ngayon nga, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Is this a joke? Hindi naman siguro ako pinagti-tripan ni Mr. Anderson, diba? Kevin Liam Anderson is my childhood crush. As I blossom into adulthood, my feeling for him continue to flourish. Mahal ko na yata sya. At kung ikakasal kami,

—MAGGIE ELIZABETH SMITH—We're currently on our way to Anderson's mansion somewhere in Tagaytay. Nakatingin ako sa labas ng bintana habang iniisip ang sinabi nya sa akin kanina. Kung dati ay madali ko lang matanggap ang ideyang balang araw ay maghihiwalay din kami, ngayon ay hindi na. Nasasaktan ako. Kulang pa ba ang mga efforts na ipinapakita ko para mahalin din nya ako?"Hey, Maggie." Tawag nya na ikinalingon ko."Yes?" Kahit na nasasaktan ay mas pinili ko parin ang ngumiti sa kanya."What are you thinking?" Kelan pa sya nagkaroon ng interest sa iniisip ko? Well, maybe he's just starting a conversation para malibang kahit papaano. Malayo-layo pa kami sa mansyon at nakakainip nga naman sa byahe. Sasamantalahin ko nalang ang pagkakataong ito para makakwentuhan sya."Hmm... I'm just thinking about Lolo Enrico. I missed him so much." Sabi ko nalang kahit na hindi naman 'yon ang talagang iniisip ko."It seems lke you two are really close. Matagal na ba kayong magkakilala before the weddi

—MAGGIE ELIZABETH SMITH—That night, ay mas nauna akong magtungo sa kwarto. Masyado kasi akong napagod sa byahe ko kanina kaya mas minabuti ko nang maaga magpahinga. Sina Liam at lolo naman ay naiwan sa veranda at nag-uusap. Hindi na ako nakinig pa dahil tungkol sa company ang topic nila. Maa-out of place lang ako kapag nanatili ako.I decided to freshen up before bed. Kanina pa kasi ako nanglalagkit at hindi ako komportable. Kumuha lang ako ng malinis na towel sa closet at dumiretso na sa banyo. Bahagya pa akong napatili nang tumama sa balat ko ang malamig na tubig mula sa shower. Nasa malamig na lugar nga pala kami kaya aakalain mong may yelo ang tubig dito. I set the water heater to a more comfortable temperature. I will just take a quick bath para makapagpahinga na rin ako kaagad.Paglabas ko ng banyo ay laking gulat ko nang makita si Liam na ngayon ay wala nang pang itaas. Napansin ko rin ang bahagya nyang pagkagulat nang makita akong nakatapis lang ng tuwalya. Agad din naman ako

—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Three days from now ay uuwi na rin kami ni Liam sa bahay namin sa Manila. Everything has gone well between us during our stay here so far. Masaya naman ako dito habang magkasama kami ni Liam. Bigla ko kasing naramdaman ang presensya nya sa buhay ko bilang asawa.Noong nasa bahay kasi kami ay bihira lang kami magkita kaya siguro hindi ko maramdamang may asawa ako. Naisip ko pa nga noon na baka sinasadya nyang magkulong sa kwarto nya para makaiwas sa akin because he don't like me. But now? I don't know.Masyadong mabilis ang pangyayari kung bigla nya akong magugustuhan agad, diba? I love the idea but, I can't read his mind kaya hindi ko alam kung ano ang tumatakbo dito.Siguro ay sasamantalahin ko nalang ang pagkakataong nandito pa kami sa mansyon para kilalanin namin ng husto ang isa't-isa. Tama, gano'n nalang."Malamig na dito sa labas, apo. Bakit hindi ka pa pumapasok sa loob?" Napatingin ako sa likuran ko nang marinig ko si Lolo Enrico. It's already mid-Nove

—MAGGIE ELIZABETH SMITH—Pasalampak na humiga si Liam sa kama nang makarating kami sa kwarto. Masama siguro talaga ang pakiramdam nya."I-I'll go get some porridge. Luto na siguro yun." Paalam ko. Nagdadalawang isip pa nga ako kung lalabas ba akong muli o hindi na. Pakiramdam ko kasi ay wala na akong mukhang maihaharap sa kanila dahil sa nasaksihan nila."No need. Just help me take off my shirt. It's hot in here." Dalawang beses akong napalunok ng laway dahil sa utos nya. Ayan nanaman tayo eh! Susundin ko ba?"O-okay. I-I'll help you with that." In the end, mas umiral ang pagiging masunurin ko. I think it's normal naman since mag-asawa kami. But, a first time is always the hardest kaya nanginginig pa ang kamay ko habang isa-isang tinatanggal ang pagkakabutones ng kanyang long-sleeved shirt.Ang akala ko ay nakatulog na sya pero gulat akong napatingin sa kanya nang bigla nyang hawakan ng mahigpit ang kamay ko nang huhub@rin ko na ang suot nya."Enough. Go to sleep now, Maggie." Pansin