KABANATA7 I MAY DALAWA SIYANG NUMERO

Hindi umuwi si Sean ngayon. Nagdahilan ito na kukunin nito ang mga bagahe sa pribadong penthouse na kahit minsan ay hindi pa siya nakakapunta.

Sa simula pa lang ng relasyon nila ay binigyan na siya ni Sean ng pribadong apartment. Noong una, dumadalaw lamang ito kapag kailangan, pagkatapos ay umaalis din nang hindi man lang natutulog sa tabi niya, bumabalik ito sa bahay niya at hindi man lang nagpapalipas ng umaga kasama siya. Ngunit sa paglipas ng panahon ay doon na si Sean tumira sa kan’ya. 

Sa una, ito ay nanatili lamang ng isang araw o dalawa at hindi na lang niya napansin ay nagiging ilang buwan na. 

Uuwi si Sean sa kanilang bayan bukas para bisitahin ang kan’yang mga magulang. Pero hindi lang basta ito regular na pagbisita. Noong lunch sa cafeteria ay nabalitaan niya na isang babaeng modelo na nagngangalang Evelyn Madini ang nakatira kung saan malapit sa apartment ni Sean. Kumalat ang tsismis na baka gusto ng CEO na magsagawa ng engagement dahil magkatabi lang ang bahay ng kanilang mga magulang roon.

“Paano mo naman nalaman na magkakaroon ng engagement sila?” curious na tanong ni Amber. 

“Noong nakaraan, nag-order si Mr. CEO ng two-carat diamond ring. Kahapon dumating ang singsing at agad niya itong itinago sa bulsa ng pantalon. Masayang-masaya rin ang mukha nito na parang isang taong head-over-heels sa babae,” paliwanag ni Altha at galing sa kaniya ang pinagmumulan ng tsismis.

Sabay-sabay na napabuntong-hininga ang lahat ng babae sa canteen at may halong inggit na nararamdaman kay Evelyn Madini. Marami sa kanila ang gustong palitan ang posisyon ng modelong ito. 

Lalo namang kinabahan siya nang marinig niyang bumili ang lalaki ng diamond ring. Hindi niya akalaing aabot ng ganoon si Sean nang hindi pa naman tapos ang kanilang relasyon bago pumunta sa ibang babae. 

Akala niya ay magiging single na si Sean habang buhay, gaya noon bago nagsimula ang kanilang relasyon. 

O siya lang ba ang nag-isip na ni minsan ay hindi magpapakasal si Sean Reviano na isang taong may katayuan sa lipunan? 

Totoo bang madaling magbago ang puso? 

“Tumigil ka na! Huwag ka nang magkalat ng tsismis dito,” sabi ni Kezia na sinusubukang tapusin ang usapan. Dahil para sa babae, hindi magandang pag-usapan ang tungkol sa amo nila sa trabaho.

“Talagang totoo ito, sigurado ako. Si Mr. CEO ay hindi kailanman ngumiti tungkol sa isang singsing lamang. The news in the media also supports the reason for the ring,” ani Altha at kinumpirma ang kanilang palagay.

“Wala naman tayong magagawa at labas na tayo kung ikakasal siya, huwag na lang nating dagdagan at pag-usapan pa.” Ayaw magpatalo ni Kezia.

“Araw-araw, si Mr. CEO ang laging pinag-uusapan, habang marami pa tayong ibang interesanteng paksang pag-uusapan.” 

“No wonder na siya ang paksa natin dahil mukha naman siyang artista na katapat ang spotlight,” sambit ni Amber at hindi naman nagpahuli sa usapan.

Ipinatong niya ang isang kamay sa hita ni Kezia, pinipigilan ang kapareha na gumanti sa bagay na hindi naman maipapanalo. 

“Kei, mukhang nakalimutan kong humingi ng calibration data kay Hadley. Baka nakabalik na siya mula sa meeting. Please samahan mo naman ako sa office niya.” Tinikom ni Kezia ang bibig at tumango kahit na ayaw niyang gumalaw at sumama sa kaniya. 

Tama! Walang kwentang makipagtalo kung kasing tigas din ni Kezia ang mga babaeng kausap niya. Hindi nagpapatalo ang mga ito.

Nagpaalam na silang dalawa at lumabas ng cafeteria na halo-halo ang nararamdaman. 

…..

Kakabalik niya lang sa apartment nang maya-maya matapos siyang makatanggap ng mensahe mula kay Sean na nagsasabing kakaalis niya lang papapunta sa bayan. 

Ilang beses na tumawag siya sa lalaki pero hindi active ang cell phone nito.

Kinabukasan sa opisina, hindi niya nakita si Sean sa lobby o corridor gaya ng dati. Doon niya lang napagtanto na wala na malayo na sila sa isa’t-isa. 

Lumipas ang tatlong araw, ngunit hindi man lang nagparamdam si Sean. Sa kan’yang puso, napagtanto niya kung ano lang siya sa lalaki, isang sikretong babae nito.

Hindi nito trabaho na ipaalam sa kaniya sa lahat ng oras kung nasaan ito at hindi niya karapatan na hingin ang atensyon ng lalaki. Kaya lamang nabubuhay ang kanilang relasyon dahil kailangan nila ang init ng isa’t isa. 

Ikapitong araw na ngunit hindi pa bumabalik si Sean. Kahit isang balita ay wala man lang siyang natanggap. Hanggang sa napagod na siya sa pagkalikot ng numero ng lalaki, walang sawang pagtawag araw at gabi na sinasagot lang ng operator at sinasabing hindi makontak ang numerong na-dial niya.

Nakaupo lang siya sa cafeteria, nakatingin sa mga bakanteng upuan sa sulok nang biglang dumagsa sa kan’yang mesa ang isang pulutong na tsismis. 

Hindi niya alam kung bakit katabi pa niya talaga ang mga grupo ng mga Marites pumwesto na para bang sinadya nilang lumapit sa kaniya.

“Narinig mo ba ang balita kaninang umaga?” tanong ni Amber na nagsimula ng kanilang tsismisan.

“Anong balita?” bati nina Altha, Cece at iba pa. 

“Kasama ng CEO si Evelyn sa gala dinner kagabi,” masiglang sagot ni Amber.

Nahati sa dalawa ang kaniyang puso nang marinig ang sinabi ni Amber. Sumakit ang dibdib niya nang marinig ang balitang iyon.

“Madalas na silang magkasama. Kita mo? Kahit ngayong linggo, pareho silang dumalo sa parehong mga kaganapan nang tatlong beses. Pagkatapos noon ay nagkaroon pa sila ng romantic dinner sa isang Five-star na restaurant. Tingnan mo at sobrang dikit nila sa isa’t-isa— ito ay isang larawan na kuha ng papparazi.” 

Gaya ng dati ay ipinakita ni Cece ang screen ng kan’yang cellphone sa kanilang grupo. Tumangging tumingin siya, hindi siya sigurado kung maibabalik pa ba ang nadurog niyang puso. Ilang saglit lang ay naramdaman niya para bang malapit nang maging tipak ito na parang bato na nadurog.

“Grabe…Sobrang bagay na bagay sila!” sabay na sigaw ng grupo. 

Hindi niya namalayang napakuyom na ang kamay niya at agad na nakusot ang itim na span skirt na suot niya. 

“Alam mo ba kung kailan babalik si Mr. CEO?” tanong ni Amber na nakatingin pa rin sa mga pictures ni Sean. 

Tumango si Altha habang nilulunok ang tinapay. “Sabi niya in two weeks kapag matapos ang business niya roon. Puwede naman kasi siyang magtrabaho doon habang wala rito.” 

Napaangat siya ng ulo nang marinig ang sinabi ni Altha. Bumilis ang tibok ng puso niya at nagtanong, “Kailan siya tumawag?” 

“Araw-araw siyang tumatawag sa opisina na parang siya na ang bahala sa lahat ng negosyo rito. Nagpadala rin ako ng report via email, naging procedure na ito kapag absent siya.”

Nagulat siya sa narinig. All this time, akala niya ay wala na talagang oras si Sean para hawakan ang phone nito pero wala pala itong oras para sa kanya. 

Pero paano makikipag-ugnayan si Sean sa opisina kung hindi naman active ang numero nito? Kaya agad na naghinala siya na hindi lang isang numero ang mayroon ang lalaki. Ang kan’yang mga mata ay puno ng lungkot ngunit siya ay nagpigil upang walang maghinala at makapansin. 

“Napakasipag talaga ng CEO natin,” sabi ni Amber na may paghanga sa kaniyang mga mata.

“Tama. Isa-isa rin niyang kinakamusta ang mga empleyado niya. Aaaah! What a dream CEO!” dagdag ni Altha.

Patuloy na umagos ang usapan tungkol sa perpekto nilang CEO. Simula noon, nanahimik na siya, naging listener team na ang puso niya habang durog na durog sa mga impormasyong nalaman niya. 

Pagkalabas na pagkalabas ng grupo sa cafeteria ay hinawakan niya ang braso ni Altha at sinubukang magtanong.

“May gusto akong i-report kay Mr. CEO, pwede ko bang makuha ang number niya?”

Tiningnan niya ang babae ng seryoso at propesyonal na tumindig upang ipakita na ito ay tungkol lamang sa trabaho.

Hindi agad pumayag si Altha. 

Nag-isip muna ito bago nagpasyang ibigay ang numero.

“Ang numero ay zero…….”

Ang bagong numero ay agad na tinipa niya sa cellphone niya at nagpasya ang dalawa na maghiwalay pagdating nila sa lobby. 

Ang puso niya ay hindi kumakalma mula noong nasa canteen siya. 

Nagpasya siyang pumunta sa banyo. Matagal niyang tiningnan ang cellphone number sa screen. Bumagsak ang mga balikat niya nang mapagtanto niyang ibang numero iyon.

Hindi niya kayang tawagan ito, nadurog ang puso niya sa katotohanang sinasadya ni Sean na hindi siya tawagan.

Hindi niya naramdaman ang pag-agos ng kan’yang mga luha hanggang sa humagulgol siya sa upuan ng banyo. Iniisip ang hindi nasusukliang nararamdaman sa lalaki, dagdag pa ang may-ari ng kan’yang puso ay masaya sa piling ng iba at wala man lang pakialam sa kanya. Hindi man lang siya nito nagawang kamustahin ni wala itong balak kausapin siya.