Ang Lihim Na Babae Ni Mr. CEO

Titig na titig si Via sa lalaking natutulog, ito ang kan’yang iniibig at minamahal, si Sean Reviano. Ang pagmamahal na bumubugso sa kan’yang kalooban ay hindi na niya mapigilan. Gustong-gusto niyang sabihin ang tatlong sagradong mga salita, ngunit tiyak na matatapos ang kanilang relasyon kapag sinabi niya iyon. Pilit niyang kinakagat ang kaniyang labi at nilulunok ang katagang ‘pagmamahal’ para lang mapanatili ang kanilang walang kinabukasang relasyon.

Marahan n’yang hinaplos ang pisngi ni Sean at napangiti. Tumibok nang mabilis ang kan’yang puso nang magdikit ang kanilang balat. Tumigil sa ere ang kan’yang malambot na kamay nang gumalaw ang lalaki. Nagpakawala ito ng mahinang ungol kaya napakagat s’ya sa kan’yang labi, naalala kasi niya ang nangyari kagabi. 

Hindi inalis ni Via ang titig sa napakagwapong mukha ni Sean, para sa kanya ay sobrang perpekto nito, ang kan’yang matangos na ilong, matigas na panga at broken chin. Kitang-kita rin niya ang dalawang dimples na nagpadagdag sa kan’yang perpektong mukha.

Naalala niya ang una nilang pagkikita, noong pumasok siya sa interview room, ni minsan ay hindi nag-angat ng ulo si Sean nang magtanong ang dalawa niyang kasama tungkol sa qualifications niya sa pag-a-apply ng trabaho. 

Namumula pa nga ang kan’yang pisngi noon nang makita s’ya ng HRD interviewer matapos siyang mahuling nakasulyap sa perpektong mukha ni Sean. 

Napapaisip s’ya kung ano kaya ang kulay ng mga mata ni Sean nang mga oras na ‘yon. 

Tama. Asul, kasing lalim ng karagatan.

Ngayon ay nakabukas na ang mga mata ni Sean, titig na titig din ito sa kanya. 

“Nasisiyahan ka ba sa pagtitig sa akin?” 

Nanginig ang katawan niya nang marinig ang namamaos na tinig ng lalaki.  Ni minsan ay hindi niya pinangarap na marinig ang namamaos na boses nito tuwing umaga. 

“Hinding-hindi ako makokontentong titigan ang mukha mo,” nahihiyang sagot niya. 

Napatawa nang mahina ang lalaki at kinantilan s’ya ng halik sa labi. 

“Anong oras na?” tanong ni Sean habang nag-iinat at humihikab. 

Napatingin siya sa orasan sa nightstand katabi ng lalaki.

“Maaga pa, alas singko pa lang,” walang ganang sagot niya. 

Sisikat na naman kasi ang araw at maghihiwalay na naman sila. Spending their day at the office na hindi nagpapansinan. 

Minsan nasasabi niya sa kan’yang sarili na hindi pumayag sa set-up ng relasyon nila pati na ang mga alituntunin na binigay nito sa kaniya simula noong nagsimula ang kanilang relasyon.

Naalala niya noon ang sinabi ni Sean sa kanya- “No Commitment. No Pregnancy. No Wedding. If you still want to have an affair with me, tawagan mo ang numerong ito.” 

Noong una, akala niya malakas siya at ang puso niya, pero nagkakamali siya, thinking that an ounce of cotton was not lighter that an ounce of steel. Habang tumatagal ay mas lalo s’yang nahihirapan. 

“Mayroon pa tayong dalawang oras, may oras pa para makapag-loving-loving,” saad ni Sean at hinila siya para yakapin. Siniil siya ng halik nito hanggang sa lamunin na naman sila ng pagnanasa. 

……………………

Kakasimula pa lang ng tanghalian subalit kumalat na agad ang tsismis tungkol sa balitang engagement ni Sean Reviano sa isang magandang modelo. Puno ng ingay ang canteen ng Luna Star Hotel dahil sa mga empleyadong nagbulong-bulongan tungkol sa balita. 

Noong una ay nagbibingi-bingihan lang si Via, subalit hindi niya mapigilang mairita, maging ang sekretarya ni Sean na si Altha ay sobrang ingay din. Sa kasamaang palad, ang mesang kinauupuan nito ay nasa harap niya lang kaya hindi niya mapigilang marinig ang usapan. 

“Hindi pa man nililinaw ni Mr. Reviano ang lahat pero iyong nabasa ko kanina ay totoo. Palagi silang nakikitang magkasama sa bawat event na dinadaluhan ni Sir,” sambit ni Amber sa grupo. 

“Oo, totoo ‘yan! Kahapon nga ay nakita rin silang magkasamang kumakain sa Moon Cafe,” wika naman ni Reina na hindi nagpapahuli. 

“Sabi niya ay close na raw sila noong bata pa. Childhood friend kumbaga kaya hindi na ako magtataka na ikakasal sila ngayon. Si Evelyn ang anak ng isang shipping company conglomerate, hindi rin sila magkakalayo ng status ni Sir Sean.” 

Hindi niya namalayan na ang kutsarang hawak-hawak niya ay mababali na dahil sa malakas niyang pagdiin nito. 

“Geez, guys, tingnan niyo! Bagay na bagay sila, ‘di ba?” 

Mabilis na umakyat si Cece sa mesa at winagayway ang kan’yang telepono sa ere. Ipinakita ng babae sa lahat ang isang litrato ni Sean kasama ang isang babae. 

Ang dalawa ay nakayakap sa isa’t-isa wearing their smile and elegant luxury clothes matapos mag-attend sa Gala event. 

Sa isang sulyap, nakita niya ang babaeng kasama ni Sean. She felt insecure with her body na hindi gaanong balingkinitan at katangkaran. Kahit ang makeup nito ay napaka perpekto, malinis at alam niyang alagang-alaga ng daang-daang mga espesyalista ang balat.  

“Kung sana gan’yan din ang mukha ko kasing ganda nang sa kaniya at galing sa isang mayamang pamilya, lahat ng problema ko ay malulutas na! Nakakainggit naman ang kan’yang perpektong mukha!” wika ni Amber habang nakatingin sa picture. 

Napatawa na lang si Altha sa naririnig niyang papuri mula sa katrabaho roon sa babaeng nagngangalang Evelyn. Ngumiti siya nang tipid at napailing, nawalan na siya ng ganang kumain. Napakahirap sa kanya na lunukin ang pagkain. 

“May sakit ka ba? Mukhang hindi ka okay,” tanong ni Kezia na katabi niya. Ang dalaga ay hindi kabilang doon sa grupo ng mga humahanga sa boss nila. 

“Biglang sumakit ang aking tiyan,” pagpapanggap niya.

“Gosh! Wait, gamitin mo ito!” saad ni Kezia habang tinitingnan siya nang nakaawa at inilahad sa kanya ang eucalyptus oil.

“Salamat, magiging okay rin ako,” saad niya at kinuha ang oil na ibinigay sa kanya. 

“Naniniwala ka ba roon sa tsismis?” tanong sa kaniya ni Kezia. 

Napakibit-balikat siya. “Hindi ko alam, siguro totoo iyon. Iyong katotohanang dikit na dikit sila sa picture ay sapat na ebidensya na totoo ang tsismis na yun.”

Ngumuso si Kezia at napailing. Aniya, “kung walang paglilinaw, ang tsismis ay mananatiling tsismis.” 

Napayuko siya at tamad na tiningnan si Kezia. Gusto niyang matapos na ang breaktime. Maging ang mga tenga niya ay may sariling buhay, nakikinig sa mga usapan sa paligid. Bulong niya sa sarili niyang mas maiging nang magtanong kaysa sa hulaan niya ang mga nangyayari sa paligid, ngunit pinipigilan siya ng kan’yang isip hanggang sa ang kan’yang mata at tenga ay naging bingi sa katotohan. 

………

Kakasimula pa lang ng meeting ngunit gusto na niyang matapos iyon. Gusto niyang umidlip para pagising niya ay bumalik ang kagustuhan niyang magtrabaho. Halos lumilipad ang kan’yang isip kung saan, ngunit agad siyang nataranta nang marinig niya ang pamilyar na boses ng lalaki, kaya lahat ay napatingin sa kaniya. 

“Via, kanina pa kita tinatawag may sakit ka ba?” Bagama’t normal ang boses ng lalaki ay naroon pa rin ang pag-aalala sa boses nito. 

Tumikhim siya at nagsimulang magsalita, nahihiya siya dahil sa kanya na naka-focus ang lahat. 

“Hindi maganda ang pakiramdam ko simula pa kaninang umaga,” sagot niya at nagpatuloy, “Pasensiya na sa isturbo.” 

“Kung hindi pala maganda ang pakiramdam, huwag ka nang uma-attend ng meeting, just take a rest.”

Si Sean ay kilala bilang isang mapagmalasakit na lider, kahit na minsan ay may pagka-strict at disiplinado, pero ang kalusugan ng kan’yang mga empleyado ang palaging prioridad ng lalaki. 

“Basta tandaan mo, sabihan mo lang kami kung hindi pala maganda ang pakiramdam mo bago pa man magsimula ang meeting,” saad sa kanya ni Sean habang binubuksan ang mga dokumento sa harap niya. 

“Back to the meeting, gusto kong pagbutihan natin ang serbisyo ng Luna Star’s service at…”

Naging okay naman ang meeting as usual, pero siya ay hindi maka-focus. Binaling niya ang kaniyang atensyon kay Sean na nakaupo sa upuan. Nadadarang s’ya sa boses ng lalaki na halos palagi niyang naririnig kada gabi, binubulong ang matatamis at masasamyong salita sa mainit nilang pagsasalo. 

Nagtatanong siya sa kan’yang isip, hanggang kailan kaya siya masisiyahan sa setup nila? 

Hanggang kailan pupulupot ang makikisig na braso nito sa kaniyang katawan at pro-protektahan habang binabangungot siya tuwing gabi. 

Hanggang kailan niya ma-e-enjoy ang matitigas nitong dibdib na laging nakasuot ng formal black suit habang nasa trabaho o marahil- ito na ang huling araw ng kasiyahan niya. Talaga namang she was in a dilemma dahil walang makakapantay sa pigura ng lalaking si Sean Reviano sa buhay niya.