bahagi 7

Pagdating niya sa plantasyon ng tsaa, agad na bumaba si Damien mula sa sasakyan at naglakad patungo sa isang bahay na balak niyang tirahan sa loob ng dalawang araw.

Ang bahay na iyon ay isang espesyal na tirahan na ginagamit kapag may mahalagang bisita na dumadating.

Matapos ilagay ang lahat ng kanyang gamit, saglit na tiningnan ni Damien ang loob ng kwarto na mukhang matibay pa rin.

Ang mga kasangkapan sa loob ay yari rin sa kahoy, pati na rin ang balangkas ng kanyang kama.

Umupo siya sa gilid ng kama, inilabas ang kanyang cellphone, at tiningnan kung sino ang tumawag sa kanya. Marami pala.

Si Sofia. Napakaraming mensahe at tawag mula sa kanya. Pati ang kanyang ina ay nagpadala rin ng mensahe.

Gaya ng dati, nagrereklamo ang kanyang ina tungkol kay Sofia na bihirang nasa bahay kapag siya ay bumibisita. Sinasabi pa nitong si Sofia ay lumalabas ng bahay sampung minuto bago siya dumating.

Napabuntong-hininga lang si Damien, ngunit hindi niya intensyong sagutin ang alinman sa kanilang mga mensahe.

Matapos basahin ang lahat ng mensahe, tumayo si Damien dahil kailangan niyang maligo bago matulog.

Samantala, sa kabilang kwarto, kasama na ni Jordan ang isang babaeng matagal nang naghihintay sa kanya. Alam kasi ng babae na darating si Jordan dahil ipinaalam niya ito kaninang umaga.

Iniabot ni Jordan ang mga bulaklak sa babae, na agad namang napangiti sa tuwa.

"Ang tagal mo nang hindi pumupunta. Hindi mo ba ako namimiss?" tanong ng babae nang may kapilyahan.

Hinawakan ni Jordan ang likuran ng babae, hinaplos ang kanyang ilong, at hinalikan ang kanyang noo. "Bakit hindi kita mamimiss? Masyado lang akong abala sa trabaho kaya hindi ako makapunta rito."

Napabuntong-hininga ang babae. "Kung ganoon, isama mo na lang ako sa lungsod mo. Sa ganitong paraan, mas madalas tayong magkikita, hindi ba?"

Napilitan lang ngumiti si Jordan. Dalhin ang babaeng ito sa kanyang lungsod? Para siyang nag-aalaga ng isang bombang maaaring sumabog anumang oras.

Sa halip na sagutin ang tanong, mas pinili ni Jordan na halikan ang babae. Hindi niya alam kung ano pa ang dapat sabihin.

Sila ay parang hayop na gutom sa isa’t isa, palitan ng halik, yakapan, at ungol. Dahil dito, napilitan si Damien, na bagong paligo, na lumabas ng bahay.

Ayaw niyang marinig ang mga tunog na ginagawa ng dalawa.

Pagdating sa beranda, nakita niya ang mga manggagawa ng plantasyon ng tsaa na nagsisiuwian na. May ilang dalaga ring dumaan at pasimpleng sumulyap sa kanya. May ilan pang mahiyain na ngumingiti.

Nainis si Damien.

Hindi siya makapasok dahil abala pa si Jordan at ang babae nito sa loob, pero hindi rin siya makaalis dahil hindi niya alam ang daan.

Sa huli, naupo na lang siya sa beranda, nagsindi ng sigarilyo, at binuksan ang kanyang email.

Samantala...

Abala pa rin si Bellerien sa kanyang trabaho. Umalis na si Terra para ihatid ang mga bulaklak sa isang kliyente, kaya silang dalawa na lang ni Jason ang nasa loob ng tindahan.

"Hai, Bellerien?"

Agad siyang lumingon at nagulat nang makita ang kanyang asawang si Rien. Hindi niya alam kung kailan ito dumating.

Ngumiti siya at magalang na yumuko bilang pagbati.

"Maligayang pagdating, Ginoong Nero," sabi ni Bellerien habang mabilis na inililigpit ang mga laruan ni Jason sa sofa upang bigyang daan ang upuan ng kanyang amo.

"Maupo po kayo, Ginoong Nero. Magtitimpla ako ng tsaa para sa inyo," dagdag pa niya bago agad na nagtungo sa likuran.

Kumuha siya ng isang tasa ng tsaa, isang kutsaritang asukal, at pinuno ito ng mainit na tubig. Habang hinahalo niya ang tsaa, bigla siyang napasinghap nang may mga bisig na yumakap sa kanya mula sa likuran. Halos matapon ang tsaa mula sa tasa.

Lumingon siya at nakita niyang si Ginoong Nero pala ito.

"Ginoong Nero? Ano po ang ginagawa ninyo?!"

Sinubukan niyang alisin ang mga bisig nito, ngunit napakalakas nito.

"Belle, matagal na kitang hinihintay. Ang asawa ko ay wala, at ikaw ay nag-iisa. Matagal na kitang pinagmamasdan. Lagi kong iniisip kung paano kung magtalik tayo. Huwag kang mag-alala, Belle, magiging mahinahon ako hangga’t hindi ka lumalaban. Ayaw mo sigurong makita ng anak mo kung ano ang mangyayari, hindi ba?" bulong nito, dahilan upang manlaki ang mga mata ni Bellerien sa gulat at galit.

Nagpumiglas siya at natapon ang mainit na tsaa sa kanilang mga paa.

"Ahh!" Napasigaw si Bellerien.

Napangiwi si Ginoong Nero sa hapdi, ngunit hindi siya bumitaw.

"Pakawalan mo ako, Ginoo, o sisigaw ako!" banta ni Bellerien.

Sa halip na matakot, lalo pang hinigpitan ni Ginoong Nero ang kanyang paghawak sa katawan ni Bellerien.

"Kung ako sa’yo, Belle, huwag mo akong inisin. Kung hindi, hindi ko magdadalawang-isip na saktan ang anak mo!" banta nito.

Nanlumo si Bellerien. Hindi siya makapagsalita at tahimik na lang na lumuha.

Dahan-dahang gumapang ang kamay ni Ginoong Nero sa kanyang katawan. Hindi na niya kinaya, kaya tinulak niya ito nang malakas.

"Arghh!"

Nabuwal sa sahig si Ginoong Nero. Mabilis namang tumakbo si Bellerien, kinuha ang kanyang anak, at sinubukang tumakas. Ngunit mas mabilis si Ginoong Nero at nagawa siyang hatakin pabalik sa pamamagitan ng kanyang buhok.

"Ikaw? May lakas ng loob kang tanggihan ako? Dapat nga nagpapasalamat ka dahil isang katulad ko ang may interes sa’yo!"

Patuloy lang sa pagluha si Bellerien. Pinipigilan niya ang sigaw dahil ayaw niyang matakot ang kanyang anak.

"Pakawalan mo ako, Ginoo. Nakikiusap ako. Huwag mong gawin ito. Huwag mong ipagkanulo ang asawa mo. Napakabuti niyang tao," pagmamakaawa niya.

Ngunit ngumisi lang si Ginoong Nero.

"Pagbigyan mo muna ako, at kapag nasiyahan ako, saka ko iisipin ang sinabi mo tungkol sa babaeng baog na iyon."

Lalong lumakas ang hatak nito sa kanyang buhok. Mas lalong sumakit ang kanyang ulo, at nanginginig na ang kanyang katawan.

"Aray! Masakit!" sigaw ni Bellerien.

"I-Inay?" Napatingin si Jason sa kanyang ina. Hindi niya kinaya ang makitang umiiyak ito kaya siya na rin ay nagsimulang humagulgol.

"Huwaaa!!"

"Manahimik ka, batang walang kwenta!" Pasigaw na inamba ni Ginoong Nero ang kanyang kamay upang saktan si Jason.

Ngunit bago pa ito mangyari, biglang may isang taong dumating at hinampas siya ng isang flower pot na gawa sa kahoy.

"Bugh!"

"Aaarrgghhh!!"

Napabitaw si Ginoong Nero sa buhok ni Bellerien.

"Tulong!!" sigaw ng taong pumalo sa kanya—si Terra.