Two

Crimson POV

Sa isang gabi lamang, isang kakila -kilabot, kakila -kilabot na gabi, nagbago ang mga bagay. Ang aking mundo ay bumagsak. Ang mga akala ko ay maaari kong sumandal, ang mga mahal ko at pinagkakatiwalaan, ipinagkanulo ako. Napunit ako dahil naramdaman kong ang buhay ay sinipsip sa akin. Ito ay tulad ng isang libong mga tabak na hinukay sa aking puso; Masakit ito ng higit sa isang milyong mga karayom ​​na tumusok sa aking balat ngunit sa aking pinakamadilim na sandali, nakakita ako ng isang sinag ng ilaw; Isang sinag ng pag -asa, na nagpapaalala sa akin na marami pa ring naiwan sa buhay at sa mga nasusunog na piraso ng aking buhay; Sa mga abo na iyon, lumitaw ako, mas malaki at mas malakas kaysa sa dati. Sa labas ng sakit ay dumating ang isang bago sa akin at ang bagong ito sa akin, ay gagawa ng anumang bagay upang maibagsak ang kanyang mga kaaway sa kanyang mga paa.

......

Bumagsak ako at sumulpot mula sa inilagay ko at tiningnan ang aking paligid. Iba ang hitsura ng mga bagay at medyo wala sa oras. Ano ang nangyayari? Ang huling bagay na naalala ko ay ang aking sasakyan ay nawalan ng kontrol at bumagsak sa isang bangin at papunta sa lupa, nabagsak. Walang paraan na nakaligtas ako sa taglagas na iyon dahil naalala ko, malinaw, kung paano ang isang nabasag na katawan ng kotse ay tinusok sa aking puso, na sumabog sa kabilang dulo. Naalala ko ang mga piraso ng baso ng kotse, nag -clash sa aking katawan. Namatay ako, sigurado akong namatay ako. Ano pa ang ginagawa ko dito?

Tumitingin sa paligid, napagtanto kong nasa silid ako, ngunit iniwan ko ang silid na ito pagkatapos ng pagtatapos at nakakuha ng mas mahusay. Naglibot ako sa paligid ng silid, nalilito at nagtataka nang makipag -ugnay ang aking mga mata sa nakatayo na salamin.

"Ano!" Bulalas ko.

Tumingin ako ng eksakto sa paraang ako noong 1 pa rin ako 8 taong gulang. Ang aking buhok ay naka -istilong sa isang nakapusod; Ang nag -iisang hairstyle na lagi kong narating, ngunit ang mga bagay ay nakabitin.

Halos hindi ko natapos ang pagsuri sa aking sarili nang tumunog ang aking telepono. Kinukuha ito, tiningnan ko ang tumatawag na ID, at ito ay ... Alexis! Ang nagtaksil na iyon na nangahas na matulog kasama si Damon sa likod ng aking likuran; 

Ngunit, bakit niya ako tinawag?

Nagtataka upang makahanap ng mga sagot, sinagot ko ang telepono nang walang pag -aalinlangan at kailangang ilayo ito sa aking mga tainga bilang resulta ng kanyang malakas na girlish na hiyawan.

"Baby Girl !!!!!" Napasigaw ulit siya.

"Huh?" Naguguluhan ako.

"Natutuwa ako ngayon. Alalahanin ang pelikulang ito, Twilight Saga? Well, ang pangwakas na serye ay wala na. Namatay ka upang makita ito nang ilang oras ngayon. Lumalabas ito ngayong gabi, at masuwerteng kumuha ako ng mga tiket bago sila mabenta," 

Twilight saga? Nabili?

"Bakit wala kang sinasabi, Crimson. Nabigla ka ba na tahimik ka? Halika, may sasabihin ako. Nagdusa talaga ako upang makuha ang mga tiket na ito." Siya whined.

Pinigilan ko ang aking sarili mula sa pagsigaw sa kanya upang bigyan ako ng puwang upang mag -isip, kaya't naglaro lang ako. "Wow, salamat." Sinubukan kong tunog na nasasabik, ngunit nabigo ito.

"Ikaw ang namamatay upang makita ang pelikula, ngunit tila mas nasasabik ako kaysa sa iyo," buntong -hininga siya. "Anyways, ilagay sa isang bagay na maganda. Pupunta ako sa iyong lugar ng 7:00, upang makarating kami sa sinehan sa oras, ang iyong Kataas -taasan." Siya chuckled at nag -hang up.

"Ano talaga ang nangyayari?" Inilagay ko ang telepono sa kama at hinaplos ang aking buhok. 

Pacing sa paligid ng silid muli, nagmamadali ako sa aking telepono at napansin kong ito ang telepono na ginamit ko noong ako ay labing walo bago ako nakakuha ng isa pa. Inilipat ko ito at nag -click sa icon ng kalendaryo. 

"Ika -3 ng Abril!" Napasigaw ako nang suriin ko ang taon at nakita kong dalawang taon na akong bumalik sa oras.

Naglakbay lang ba ako pabalik sa oras? Ano ang ginagawa ko ng dalawang taon pabalik sa oras?

"Ika -3 ng Abril, ika -3 ng Abril ..." Inulit ko, sinusubukan kong alalahanin ang isang bagay. At sa lalong madaling panahon, nakuha ko ito! Ang araw na dapat nating panoorin ang Twilight Saga; Breaking Dawn, ngunit ang sinehan ay nahuli ng apoy at may nagligtas sa akin. Humina ako. "Ang araw na nakilala ko si Damon," ang aking tingin ay naging malamig. Ang bastard na iyon!

Tumahimik ako nang ang lahat ay nagsimulang mahulog sa lugar. Naaalala ang aking dalangin nang ang sasakyan ay malapit nang mahulog sa bangin, humina ako nang biglang may kahulugan sa akin ang lahat. Binigyan ako ng diyosa ng buwan ng pangalawang pagkakataon. Ang aking puso ay lumukso para sa kagalakan sa pagsasakatuparan, at hindi ko maiwasang mag -hiyawan nang excited.

May isang kadahilanan na ibinalik niya ako, at ang kadahilanang iyon ay walang iba kundi ang paghihiganti. Sa aking nakaraang buhay, nakagawa ako ng maraming mga pagkakamali. Ako ay masyadong walang muwang at walang gana sa kung ano ang tunay na buhay. Ngayon alam ko na ang lahat, hindi ko gagawin ang mga pagkakamaling iyon nang dalawang beses. Tiyakin kong binayaran nina Alexis at Damon ang sakit na dulot nila sa akin. Nagdulot sila ng aking kamatayan at ngayon na ako ay muling ipinanganak, gagawin ko silang magbayad ng sampung folds. Hindi na ito ang mahiyain at walang muwang na pulang -pula, ito ang bago, at darating ako nang buong lakas.

Nagbihis ako at naimpake ang aking buhok sa isang nakapusod bago kunin ang aking pitaka at telepono. Bumukas ang pinto at nagmamadali si Alexis, nakangiti na nakangiti. Naaalala ko ang eksaktong mga salitang sinabi ko sa kanya ...

"Naging boyfriend ka ba?" 

"Ang Twilight Saga ay ang bagong kasintahan, Darling." Sumagot siya at giggled.

Ako ito. Dinala ako ng dalawang taon na ang nakalilipas.  Biglang naibalik ang sandaling ito, nakaramdam ako ng isang biglaang paghihimok na sampalin ang kanyang matigas sa mukha, ngunit kinokontrol ko ang aking sarili. Babalik ako sa kanya sa lalong madaling panahon!

"Tayo na." Naglakad ako palabas at sinundan niya ang malapit sa likuran, na masidhi pa ako.

"Oh, nakita ko si Tyler na papunta ako rito." Sabi ni Alexis habang papasok kami sa kotse ko.

Tyler ... Naaalala ko siya. Ang lalaking kinamumuhian ko sa buong buhay ko.

"Sa sinehan." Sinabi ko sa driver, at tumango siya, sinimulan ang makina at nag -zoom off.

"Hindi ka kumikilos tulad ng dati mong sarili. Okay ka lang ba?" Tanong ni Alexis.

Inilipat ko ang aking mga mata sa loob. "Oo, ayos lang ako." Sumagot ako nang simple at tumingin sa malayo. Maghintay ka lang at panoorin kung paano kita tatapusin. Sisiguraduhin kong sirain kita bago ka pa magkaroon ng pagkakataon na patayin ako muli.

Nakarating kami sa sinehan sa oras lamang. Matapos suriin ang mga tiket, kinuha namin ang front-row seat, naghihintay para magsimula ang pelikula. Alam ko kung kailan mahuli ang lugar, kaya't determinado akong iligtas ang aking sarili bago gawin ni Tyler, dahil siya ang nag -save sa akin sa araw na iyon. Bumalik na siya upang mailigtas si Alexis nang makilala ko si Damon.

"10 ... 9 ... 8 ... 7 ..." Bumulong ako sa ilalim ng aking hininga. "6 ... 5 ... 4 ... 3 ... 2 ... 1." Sa sandaling iniwan ng isa ang aking bibig, may mga hiyawan sa lahat ng dako at nahuli ang lugar.  Ginamit ko ang aking mga mata upang timbangin ang posibleng mga ruta ng pagtakas at sumibol. "Crimson." Naririnig ko si Alexis na tumatawag sa aking pangalan, ngunit hindi pinansin.

Malapit na akong lumiko at magtungo kapag ang isang matamis at nakakagulat na amoy ay nakakabit sa aking mga butas ng ilong, na pinahinto ako. Kahit na ang baho ng usok ay napuno ang buong lugar, hindi ko makuha ang natatanging at kamangha -manghang amoy na malayo sa aking ilong. Ito ay tulad ng isang palumpon ng mabangong rosas ay inilagay sa aking ilong.

Ang aking lobo ay tumalon sa kaguluhan, pagpapadala ng mga butterflies sa aking tiyan. Gusto ko ng higit pa sa amoy na ito na hindi ko alam kung kailan lumipat ang aking mga binti, hinahanap kung saan nanggaling ang amoy.

Nakarating ako sa isang lugar at lumakas ito. Ang isang pintuan ay itinulak nang bukas at ang taong hindi ko inaasahan o nais na makita ako ay nagmamadali sa akin.

Sa sandaling iyon, naramdaman kong ang lupa ay dapat buksan at lunukin ako nang buo.

Biglang bumulong ang lobo ko. "Ang aming asawa."