Three

Crimson POV

"Hindi!" Nag -snap ako.

Tumayo lang si Tyler na nakatitig sa akin sa pagkabigla. Hindi ako makapaniwala dito. Hindi ito ang ipinagbabawal ko. Naaalala ko nang malinaw na wala sa ganitong uri ang nangyari. Hindi ko pa nadarama ang aking asawa mula nang mag -18 na ako, at hindi niya ako nadarama dahil kung mayroon siya, darating na siya para sa akin ng matagal na ang nakalipas. Hindi na ako magtapos kay Damon at nakakuha ng tae na ito.

"Crimson, nagmamadali ako sa sandaling narinig ko na nahuli ang sinehan. Ayos ka lang?" Tanong niya, na nagpapanggap na walang kabuluhan sa kung ano ang nangyayari. Dapat naramdaman niya mismo kung ano ang nararamdaman ko ngayon ngunit sinusubukan kong itago ito.

Seryoso? Sa lahat, sa lahat ng mga lalaki sa aking buhay, pinili ng diyosa ng buwan si Tyler bilang aking asawa? Tyler? Kung naaalala ko nang tama, 2 taon na ang nakakaraan bago ako muling ipinanganak, nai -save ako ni Tyler. Hindi ko nakuha ang kanyang amoy, at wala namang nagpakita na siya ang aking asawa.

Bakit ngayon? Akala ko ang mga bagay ay dapat na mangyari nang eksakto sa paraang ginawa nila 2 taon na ang nakakaraan. Ang bagay na ito sa pag -aasawa ay walang katotohanan! Hindi ako maaaring mated kay Tyler. Nasaktan ko siya sa maraming paraan; pisikal, vocally at maging sa kaisipan.

Alam ng lahat sa paaralan na si Tyler ay may isang bagay para sa akin, ngunit isinasaalang -alang ang aking sarili bilang anak na babae ng alpha at siya ay isang Omega, hindi ko siya gusto nang kaunti. Kinuha ko ang bawat maliit na pagkakataon na kailangan kong ikahiya at gawin siyang magdusa. Kahit na tinatrato ko siya tulad ng isang piraso ng tae, maganda pa rin siya sa akin at laging nandoon para sa akin, ngunit ipinagpatuloy ko na itulak siya palayo at nasaktan siya. Bakit sa mundo ako naging mated sa kanya? Ito ba ay ilang uri ng pagsubok?

Nagsimula akong tumawa ng hysterically. "Ito ang ilang uri ng biro, di ba? Ang diyosa ng buwan ay talagang naglalaro sa akin." Tumawa ulit ako.

"Crimson, mapanganib dito. Kailangan mong sumama sa akin." Hinawakan niya ang aking pulso, ngunit tinakpan ko ang kanyang mga kamay.

"Huwag mo ba akong pasayahin muli. Sino sa palagay mo ikaw ay, ha?" Nag -snap ako at, tulad ng lagi, wala siyang sinabi.

"Crimson, may usok sa lahat ng dako. Kung hindi tayo makalabas dito, baka maapektuhan ka. Hayaan akong iligtas ka. Kapag wala na tayo rito, pagkatapos ay aayusin natin ang anumang nangyayari." Cooed siya.

"Hindi ko kailangan mong iligtas ako, Tyler. Maaari kong i -save ang aking sarili." Tumalikod ako at aalis na ako nang bumagsak ako. Mabilis na sapat si Tyler upang mahuli ako at sa sandaling nakipag -ugnay ang aking katawan sa kanyang, pinapansin ni Sparks, ang aking tiyan ay bumagsak sa pakiramdam. Inatake ng kanyang amoy ang aking mga butas ng ilong sa oras na ito, at hindi ko mapigilan ang aking sarili na huminga nang higit pa.

Bago ko ito nalaman, dinala ako ni Tyler sa istilo ng pangkasal at sinimulan ang paglabas ng lugar. Wala akong masabi at tiningnan ko lang ang kanyang mga flawless facial tampok. Mayroon siyang malalim na asul na mga mata na ito na nagsisimula upang iguhit ako. Ang kanyang aquiline ilong ay tumugma nang perpekto sa kanyang rosy na labi. Hindi ko alam kung paano, ngunit ang biglaang paghihimok ay dumating para sa akin na hawakan ang mga labi. Malapit na akong gawin tulad ng nakalarawan ko nang ibagsak niya ako.

"Manatili dito habang pupunta ako hanapin si Alexis." Aniya.

"Ligtas na si Alexis. Darating na siya makakasalubong sa amin dito." Malakas ang sabi ko.

"Hindi ka maaaring maging sigurado." Sumugod siya papasok.

Facepalmed ako nang maalala ko ang mga nakakatawang bagay na nangyari sa aking katawan ilang minuto na ang nakakaraan. Nakakainis sa akin na masama ang pakiramdam ko nang ibagsak niya ako. Isang biglaang pakiramdam ng malamig ang naghugas sa akin sa sandaling ibinaba niya ako mula sa kanyang mga braso.

"Kumusta, mukhang nawala ka."

Galit na umungol ang aking lobo, nagbabanta na sumabog at lalamunin siya. Alam namin ang tinig na ito kahit saan, kahit na hindi ito malalim na tulad ng 2 taon pagkatapos ngayon - Damon.

Lumingon ako upang tumingin sa kanya. Mayroon siyang mapang -akit na ngiti na naka -plaster sa kanyang mukha at hindi na ako makapaghintay na baligtarin ito. Tinanggal ko ang aking lalamunan at tinapik ang isang strand ng buhok sa likod ng aking mga tainga. Sa partikular na araw na iyon, nakulong ako sa kanyang mabulok na labi at kulay -abo na mga mata. Si Damon ay maganda, at maaari kang mawala, tinitigan siya sa buong araw, ngunit ngayon, ang kanyang magandang hitsura ay walang ibig sabihin sa akin.

"Paano kita matutulungan?" Malinaw na tanong ko.

Nakita ko ang kanyang mga mata na nanlaki sa pagkabigla para sa isang segundo bago tinakpan ito ng isang ngiti. Alam ng lahat sa pack kung gaano ako nahihiya. Ito ay bahagi ng dahilan ng beta ng aking ama at iminumungkahi ng mga matatanda na ikinasal muna ako bago umakyat sa trono ng aking ama. Sa ngayon, ang beta ay namumuno bilang isang kapalit, ngunit dapat siyang mag -ingat dahil ang kanyang oras ay tumaas. Hindi ko na uulitin ang aking mga pagkakamali nang dalawang beses. Marami na silang nagawa na masasamang bagay at hindi ko ito pinansin sa nakaraan ngunit hindi ngayon.

"Inaasahan kong makilala ka," aniya.

Tumingin ako sa kanyang mga mata at ngumisi. "Lahat ng tao sa pack na ito ay nakakaalam sa akin. Ako ang anak na babae ng alpha. Ano ang ibang paraan na nais mong makilala ako?" Tanong ko.

"Hindi mo ako naiintindihan. Gusto kita at nais na makilala ka pa." Sinaksak niya ako ng ngiti na dati nang nagpapadala ng mga butterflies sa aking tiyan, ngunit umungol ako.

Lumabas si Tyler, mabigat na panting. "Hindi ko mahanap si Alexis."

Iniwasan ko ang tingin ko sa kanya at nagbuntong hininga. "Iyon ang dahilan kung bakit lagi kitang tinatawag na isang moron. Darating siya ni Alexis -"

"Guys!" Sigaw ni Alexis, tumatakbo papunta sa amin.

"Tama ka." Nag -chuck si Tyler.

Nang makarating siya sa kung saan kami tumayo, napanood ko siya at wika ng katawan ni Damon, na binibigyang pansin ang bawat detalye. Tumingin siya sa kanya nang seductively, habang kumindat siya bilang kapalit. Kaya, ito ay kung paano nagsimula ang lahat. Pareho kayong mapahamak sa aking mga kamay.

"Crimson, ayos ka lang ba?" Tanong ni Alexis, ngunit hindi ako sumagot.

"Ako si Damon, magandang makilala ka," tinapik niya ang isang piraso ng papel sa aking mga kamay. "Tumawag sa akin." Lumakad siya palayo.

Umiling iling ako, napagtanto kung gaano ako bobo dalawang taon na ang nakalilipas dahil sa sandaling nakauwi ako, binigyan ko siya ng isang tawag. Sa oras na ito, pinisil ko ang papel at itinapon ito.

"Crimson!" Si Alexis whined.

Sinulyapan ko siya at lumingon upang tumingin kay Tyler, ngunit lumambot ang tingin ko. "Salamat." Bumulong ako at naglakad palayo.

Alam kong dapat na nagtataka sila kung paano ako nagbago magdamag. Dapat sila, dahil marami akong sorpresa sa stock para sa kanila.

Dumiretso ako sa palasyo, alam kong lubos na ang beta ay makikipagpulong sa mga matatanda ng pack. Magiging mabuti sa ganoong paraan dahil nais kong masaksihan nila ang aking deklarasyon. Nang makarating ako sa palasyo, hindi ko pinansin ang lahat ng mga pagbati at bumagsak sa silid ng trono.

Tumingin si Beta Xavier sa pagkabigla sa pagpasok ko.

"Crimson, bakit ka nag -barge ng ganyan?" Siya snapped.

Pag -iwas sa kanyang tanong, lumingon ako at nahaharap sa mga matatanda. "Natutuwa ako na nandito kayong lahat dahil nais kong masaksihan mo kung paano ko ibabalik kung ano ang tama sa akin." Sabi ko.

"Ano ang tama sa iyo?" Tanong ni Beta Xavier.

"Beta Xavier, narito ako upang sakupin ang trono ng aking ama at maging luna ng pack na ito, kaya bumaba." Sabi ko, at lahat sila ay humina.