Kabanata 7

Kabanata 7

Pagsapit ng umaga ay hinanda na nga ni Althea ang kanyang anak upang pumasok sa paaralan. Pagkatapos ihatid ang kanyang anak, sumakay ng taxi si Althea papunta sa kumpanya. Ang Pavilion ay matatagpuan sa isang walong-palapag na gusali sa sentro ng lungsod, at medyo hindi kapansin-pansin kumpara sa mga matataas na gusali sa tabi nito.

Gayunpaman, ang brand na ito ay nakakuha ng tiyak na antas ng kasikatan sa Pilipinas Ngayon na nakuha na ito ng QR, ang halaga nito sa merkado ay lalo pang tumaas. Bukod dito, sa susunod na buwan ay inanyayahan ang Pavilion na lumahok sa isang lokal na palabas ng alahas.

Bumaba si Althea mula sa taxi na kanyang sinakyan. Dahil medyo nahuli siya sa pagbili ng almusal, kinakain niya ang tinapay sa kanyang kamay habang binabayaran ang pamasahe ng taxi at mabilis na naglakad patungo sa lobby.

Ang kanyang anak ay pumasok sa paaralan ng 8:30 at nagmamadali siyang pumasok sa trabaho ng 9:00 ng umaga. Hindi kasi siya pwede mahuli sa trabaho.

Sa pintuan ng elevator.

Sinubukan ni Althea na tapusin ang kanyang pagkain bago pumasok sa opisina upang maiwasan ang masamang impresyon ng ibang tao sa kanya. Katatapos lang niyang ipasok sa kanyang bibig ang huling malaking piraso ng tinapay. Habang ngumunguya siya at nakapamukol ang mga pisngi, bumukas ang pinto ng elevator at biglang lumitaw ang isang guwapo at mukhang mayamang lalake sa kanyang harapan.

Natigalgal si Althea ng ilang segundo, pinilit niyang lunukin ang tinapay na nasa bibig niya kahit na siya ay hirap. Pinilit niya ding maglakad ng maayos at elegante papasok ng elevator.

"Magandang umaga!" bati ni Sebastian sa kanya gamit ang mababa at kaakit-akit na tinig.

"Magandang umaga din!" mabilis na sagot ni Althea kay Sebastian, ngunit sa susunod na segundo, nagulat siya sa kanyang biglang pag dighay.

"Burp!" Isang malakas na tunog iyon.

Namula ang mukha ni Althea, halos mabilaukan na siya sa mga oras na iyon. Gusto niya ding magpalamon na lang sa lupa dahil sa kahihiyan.

Ang mas mas nagbigay pa ng kahihiyan kag Althea ay ang salamin ng elevator. Kitang-kita niya ang repleksyon nila doon. Ngayon, wala na siyang matataguan para sa kanyang kahihiyan. Tinakpan niya ang kanyang bibig, ngunit nagprotesta ang kanyang katawan na masyado siyang mabilis kumain, at muling nasinok siya sa hindi gaanong elegante na paraan.

Nakita niyang titig na titig sa kanya si Sebastian at wala siyang nagawa doon, tiniis na lamang niya dahil iniisip niya na baka mapahiya nanaman siya.

Biglang mabuhayan ng loob si Althea nang tumunog na ang elevator.

Sa wakas, nakarating sila sa ika-anim na palapag ng gusali. Pagbukas ng pinto ng elevator, agad na sumiksik si Althea palabas. Nais niyang maunang lumabas dahil doon.

Nakakahiya.

Nagpakita ng isang ngiti mula sa labi ni Sebastian, kalmado ang kanyang mukha na tila maingat na inukit ng mga Diyos. Para sa kanya ay kawili-wiling babae si Althea.

Nakarating si Althea sa opisina at mabilis na uminom ng ilang lagok ng tubig upang mawala ang kanyang sinok ngunit hindi niya maiiwasan ang kanyang nakakahiya na sitwasyon. Maisip niya lamang ang nangyari kanina ay muli nanaman siyang napapailing at napapikit.

Hindi siya mahihiya kung ibang lalaki ito, pero si Sebastian pa talaga.

Siguradong pinagtatawanan siya nito. Hindi maiwasan ni Althea na maisip iyon. Ngunit naisip niya na kailangan na niyang magtrabaho kaya naman winaglit muna siya ito sa kanyang isipan.

Alas-diyes y medya.

"Ma'am Althea, ngayon na po ang pagpupulong ng departamento," paalala sa kanya ng kanyang sekretarya.

"Salamat, papunta na," sagot ni Althea.

Naupo ang chief designer na si Mae sa isang upuan kasama ang ibang under niya, kasama na si Althea doon. Ngayong araw ay magkakaroon sila ng pagpupulong.

"Sandali lang, darating na si President Sebastian." Uminom ng tubig si Mae at bahagyang napahalukipkip dahil sa kabang kanyang nararamdaman.

Sino'ng mag-aakalang ang pagpupulong ng departamento ay kasasangkutan din ng malaking boss? Nagbigay ito ng malaking pressure sa kanya.

"Althea, kilala mo na ba si President Sebastian dati?" Maingat na tiningnan ni Anya si Althea.

"Hindi," diretsahang sagot naman ni Althea sa kanyang katanungan.

"Bakit ka tinitigan ni President Sebastin kahapon kung hindi mo siya kilala?" tanong ng isa pang babaeng designer na hindi nasisiyahan. Hindi ito nakuntento sa sagot ni Althea.

"Sinagot ko na ang inyong tanong. Hindi ko siya kilala dati. Kung nais ninyo ay siya na lamang ang tanungin niyo sa bagay na iyan." sagot ni Althea sa kanila na malinis ang kanyang konsensya.

"Trabaho ay trabaho. Ang kumpanya ay hindi lugar para sa pag-ibig, lalo na hindi ito lugar para sa mga shortcut papunta sa itaas. Tandaan niyong lahat ito," sermon sa kanilang lahat ni Mae at nagbigay pa ito ng babala sa kanila.

Si Anya ay sumulyap kay Althea. Sa kanyang mga mata, si Althea ang nagnanais na akitin si Sebastian upang umangat sa kanilang trabaho. Inaakala ni Anya na gusto ni Althea na mapansin siya ni Sebastian para makuha ang mataas na pwesto sa kanilang kumpanya.

Sa mga sandaling iyon, bumukas ang pinto ng opisina, at isang kahanga-hangang pigura ang pumasok. Lahat sila ay napatingin sa kanya.

Pumasok si Sebastian sa loob ng meeting room at kapansin-pansin ang angking kagwapuhan nito. Habang nakatingin ang mga taong nasa loob sa kanya ay naiisip nila kung gaano naka-unfair ang Diyos sa paglikha ng kagandahang mukha.

Binigyan siya ng kayamanan na kasing yaman ng isang bansa, isang guwapong mukha na nagpapagalit sa mga tao na naiinggit sa kanya, isang perpektong katawan na parang sa diyos ng araw na si Apollo, isang eleganteng asal na parang prinsipe, at isang imperyal na aura ng kadakilaan.

Ang lalaking ito ay nabubuhay upang sambahin at hangaan ng mga babae.

Mabilis na hinaplos ni Mae ang kanyang buhok, na nagpapakita ng banayad na katangian ng isang babae. Kahit na siya ay 35 taong gulang na, mayroon din siyang pangarap na makapag-asawa ng mayamang pamilya. At nais niyang mapangasawa si Sebastian kaya naman nangako siya sa kanyang sarili na gagaling niya ang kanyang trabaho upang mapansin siya nito.

"Simulan na natin!" Isang malalim at kaakit-akit na boses ang kanilang narinig at iyon ay ang boses ni Sebastian. At sa hudyat niya nga na iyon ay nagsimula na ang kanilang meeting.