Kabanata 6

Kabanata 6

Sa mga oras na ito, si Annie ay nasa isang partikular na SA club. Pagkatapos niyang ibaba ang kanyang cellphone ay agad niyang gustong tawagan si Trixie upang sabihin dito ang kanyang nalaman mula sa kanyang ina.

Nagsabwatan noon sina Annie at Trixie upang mawala ang pagkabirhen ni Althea at upang mapalayas siya sa mansyon ng mga Fuentes. At ng magtagumpay ang kanilang mga pala ay mula nga noon ay naging magkaibigan na silang dalawa, pero sa nakaraang dalawang linggo, hindi na siya gaanong tinatawagan ni Trixie na siyang kanyang pinagtataka at lagi na lang din sarado ang kanyang shop. Hindi rin niya alam kung ano nga ba ang ginagawa ni Triexie. Ngunit sasabihan niya pa rin ito ngayon dahil naging malaki rin naman ang ambag nito noon sa kanyang masamang plano kay Althea.

Ilang saglit nga lang ay may sumagot na sa kabilang linya.

“Napatawag ka Annie.”

"Trixie, anong ginagawa mo kamakailan? Bakit mo isinara ang shop mo?"

"Oh! Ako... Gusto ko lang mag travel! Bakit? Ano ba ang nangyayari?

“Trixie, may masamang balita ako para sa'yo. Bumalik na si Althea dito sa Pilipinas.”

Nasa isang marangyang villa si Trixie ngayon, na nag-eenjoy sa serbisyo ng mga katulong sa sofa, ay sobrang natakot kaya nahulog ang kanyang cellphone sa sofa. Mabilis niyang kinuha ito, nagmamaktol, at nagtanong ng may halong kaba sa dibdib, "Kailan siya bumalik? Bakit siya bumalik?"

"Bakit ka sobrang kinakabahan? Natatakot ka pa rin ba sa kanya?"

"H-hindi, nagtatanong lang ako."

“Naibalita lang ito ng aking ina sa akin. Tumawag daw si Althea kay papa. Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya, pero bumalik siya para makipagkumpetensya sa akin para sa ari-arian ng aming pamilya, at baka magdulot pa siya ng problema sa iyo.” Tuloy-tuloy na kwento sa kanya ni Annie.

Ang mga mata ni Trixie ay kumikislap ng kasamaan. Bakit hindi na lang namatay si Althea sa ibang bansa? Sa ganitong paraan, hindi siya kailangang mag-panic.

Lahat ng kasiyahan niya ngayon ay dahil sa kanya. Hindi niya dapat ipaalam kay Sebastian ang katotohanan na ang babae noon ay si Althea at hindi siya.

"Annie, sa totoo lang ay bahagya akong natatakot dahil baka mamaya kaya siya bumalik ay upang gumanti siya sa akin. Kung may malalaman ka pa tungkol sa kanya huwag mo sana kalimutan na sabihan ako ulit. Upang alam ko din kung ano ang susunod kong gagawin.” Sagot ni Trixie kay Annie.

Sumagot si Trixie, "Sige, saka huwag kang mangamba dahil tayo pa din naman ang magkakampi kung sakali na balikan niya tayo. Saka alam ko naman na mahina ang kapatid kong hilaw na iyon. Sige na ibababa ko na ang tawag. Kumalma ka na dyan.”

Pagkatapos ibaba ang telepono, kinagat ni Trixie ang kanyang labi. Ngayon ay ganap na siyang tinatrato na parang mayamang babae. Ang kanyang pagkain, damit, at pang-araw-araw na gastusin ay lahat ng pinakamaganda. Dahil naniniwala si Sebastian na siya ang babaeng nakaniig niya noon ay upang makabawi ay ibinigay ni Sebastian ang lahat ng gusto niya sa harap niya, ngunit mas mapaghangad pa si Trixie. Gusto niya ng higit pa sa materyal na kabayaran. Gusto niyang maging asawa ni Sebastian.

Para kay Trixie ay isang malaking isda sa dagat si Sebastian at ito ay natatanggi para sa kanya. Wala itong pares sa buong mundo dahil sa kagalingan ng binata. Isa pa ay maihahalintulad ang angking kagwapuhan ni Sebastian sa mga diyos.

Kaya naman hindi niya kailanman papayagan na sirain lamang ni Althea ang kanyang binabalak.

Kahit si Annie ay hindi dapat malaman, kung hindi, magiging selosa si Annie sa kanya at ibubulgar siya. Kilala niya ito, kaya nga siya kinasabwat ni Annie upang mapalayas si Althea sa pamilya nila dahil sa inggit at sa takot na malamangan. Kaya naman hindi niya kailangan na magtiwala kay Annie ng buong-buo.

Kung ang kapatid niya nga ay nagawan niya ng masama siya pa kaya na naging kaibigan niya lang ng ilang taon.

Kailangan ni Trixie na malaman kung ano na ang plano ni Althea ngayon upang makapaghanda siya at upang mawala ito ulit sa kanyang landas.

Alas-singko, dumating si Althea sa tamang oras sa kindergarten para sunduin ang kanyang anak. Masayang nagpaalam ang maliit na bata sa guro at tumakbo papunta sa kanya.

"Mommy."

“Masaya ka ba sa klase sa paaralan?”

"Napakasaya ko, gusto ako ng guro, at gusto rin ako ng mga kaklase ko." Masayang ulat ng maliit na bata.

"Anong tingin mo kung mag-noodles tayo mamayang gabi?" Nakangiting tanong ni Althea sa anak niyang si Noah.

"Sige po!"

Si Althea ay pinalad na makapagbigay-buhay sa isang anghel na baby. Mula pagkabata hanggang magkaisip ito ay wala siyang inaalala. Hindi siya mapili sa pagkain, may magandang personalidad, at siya ay isang cute na batang lalaki. Lumaki din itong may respeto sa iba kaya naman madali lamang para sa kanyang anak na magkaroon ng mga kaibigan. Pati nga ang matatanda ay kinagigiliwan din siya. Noon nga sa Paris ay madami ang gustong tumulong sa kanya upang alagaan si Noah dahil ika nga nila ay madali lamang alagaan ang bata.

Pagkatapos mamili sa supermarket, umuwi siya upang magluto ng hapunan. Naglaro ng lego ang maliit na bata, at nagluto si Althea hapunan para sa dalawang tao. Ang maliit na apartment ay napuno ng amoy ng noodles.

"Mommy, nanalo ka ba sa trabaho mo ngayon?" Tanong ng maliit na bata na may pag-aalala.

"Well, napaka-successful nito." Ngumiti si Althea na may bahagyang pagkurba ng kanyang mga labi. Sa harap ng kanyang anak, hindi siya kailanman nagreklamo tungkol sa buhay o trabaho. Kahit na mapait ang buhay, ang ngiti ng kanyang anak ay matamis at kayang magpagaling ng lahat ng kalungkutan. Si Noah ang kanyang nagiging lakas.

"Noah, anak, puwede bang dalhin ka ni mommy para makita si lolo sa loob ng dalawang araw?" tanong ni Althea sa kanyang anak na si Noah.

"Eh, gusto rin ni Noah makita si lolo." Kumindat ang maliit na bata sa kanyang malalaking mata na puno ng pag-asa. Matagal na niya gusto makilala ang kanyang lolo na laging kinukwento ng kanyang ina sa kanya.

Napabuntonghininga si Althea ng palihim. Inaalala ni Althea sina Susan at Trixie. Natitiyak niya na hindi matatanggap ng mga ito ang kanyang anak tulad ng ginawa ng mga ito sa kanya.

Hindi niya ipapaalam sa mga ito na ang kanyang anak ay ipinanganak mula sa isang aksidenteng pagkawala ng kanyang pagkabirhen limang taon na ang nakakalipas. Sasabihin niya sa kanyang ama na ipinanganak siya niya kasama ang lalaking mahal niya.

Sa gabi, niyayakap ni Althea ang kanyang anak para matulog. Ang liwanag ng buwan sa labas ng bintana ay ang tanging ilaw ng mag-inang magkayakap habang natutulog.