CHAPTER 4.

"Capture her!"

Nagtangka akong tumakas ngunit sa huli ay nagapi pa rin nila ako. Hindi ko na alam ang gagawin sa sitwasyong ito. Ang mas malala pa ay iniwan ako ng dalawa kong matatalik na kaibigan pero hindi dapat ako panghinaan ng loob.

"Anong kailangan niyo sa 'kin?" Isang mala-demonyong ngiti ang kanilang naging tugon.

One of the guys whistled, strange loud noises can be heard meters away. Seconds past and what I saw blowed my mind, I never thought a creature like that ever existed. Nakakakilabot ito. Ang lalaki ng kanyang mga pangel, gano'on din ang kanyang dambuhalang pakpak. Even the color of its skin is creepy, it's dark purple. Nakakapansin din ang malalaki nitong braso hawak ang matulis nitong espada.

I want to shriek in fear but my body tells me not to, sa kaloob-looban ko naiihi ako sa takot. I tried to pinch myself hoping that I would wake but it was futile. The peculiar creature stood beside the guy wearing a blue cloak leaving my mouth opened. Papa'nong hindi ito natatakot sa halimaw na kanyang katabi? Huwag niyang sabihin alaga niya ito?!

"Carry her." The thin guy commanded. Siya ata ang nagsisilbing lider sa kanilang groupo.

Tumalikod ang matabang lalaki. Tumambad sa akin ang isang kakaibang lalagyan, inilagay niya ito sa lumilipad na halimaw. Gawa ito sa mga malalaking ugat ng punong kahoy, nagsisilbi itong kulongan.

Binuhat niya ako na parang ako'y isang balahibo at walang kahirap-hirap na inilagay doon. Sinubukan kong magpumiglas kaso wala eh, wala akong nagawa. Mangiyak-ngiyak akong umupo doon habang nakahawak sa ugat ng punong kahoy na nakapaligid sa akin.

Nagsimulang maglakad ang dalawa patungong silangan, while the winged monster started to flap it's wings. Hindi nagtagal nakalipad rin ito, mas lalong napahigpit ang hawak ko sa mga ugat ng puno. Tumingin ako sa ibaba upang kahit papano ay mawala ang kaba na aking nararamdaman. I saw beautiful scenery of the forest up here, I smiled bitterly. Ganito pala ang pakiramdam na nasa himpapawid ka.

"Ice Magic: Frost Devil." Isang boses na aking narinig upang maagaw ang aking atensyon.

Napasigaw nalang ako sa gulat ng mapansin kong nawawalan na kami ng balanse sa himpapawid. Mabilis kaming bumulusok paibaba, mabuti nga't humiwalay ako ng bagsak. Nasa loob pa rin ako ng kulongang gawa sa punong kahoy, halos hindi ako makahinga sa lakas ng hangin mula dito sa itaas. My forehead crippled like an old woman as I saw the wings of the winged monster frozen. Gravity made it easier for the monster for fall faster.

Halos walang tinig na lumalabas sa aking bibig dahil sa kakasigaw. Napangiti ako ng mapait nang mapagtantong ito na ang huli kong sandali. I was at my emo state when the branches of the trees hit my head which ruined the moment. It was seconds away from death, the ground came closer and closer. I saw shadows jumping from tree to tree, I was seeing things on the brink of my death. Before I could crash the surface a force was able to stop our momentum.

"Are you okay?" Malumanay na tanong ng isang lalaki, inilapag niya ako sa lupa.

Hindi ko alam pero ang una kong napansin sa kanya ay kakaibang kulay ng kanyang mata, it's mint green. The color of his eyes are mesmerizing, hindi ko napansing ilang segundo na kami nagtitigan. Agad akong umiwas ng tingin ng mapagtanto kung ano ang aking ginagawa.

"O-okay lang ako." Sagot ko bago niya ako tinulongang makalabas sa kulongang gawa ugat ng punong kahoy.

"Trixia!"

Napalingon ako sa aking likuran, sumilay sa aking labi ang tuwa. Tumakbo ako papunta sa gawi nila na mangiyak-ngiyak.

"Hannah! KC!" Yumakap ako sa kanilang dalawa.

"Trix, okay ka lang?" Tanong ni Hannah bago kumalas sa pagkakayakap.

"Hu-."

"Trixia! Sino ang gwapong kasama mo?! Sana all, sana ako nalang!"

"Hindi ko siya kilala. Sandali, akala ko pa nag-alala kayo sa akin?!"

"Hala sorry." Blanko ko siyang tinignan.

Hindi ko na narinig ang mga sinabi ni KC, napatingin sa lalaking tumulong sa 'kin. I covered my ears after hearing them scream themselves out of kilig. Well, that's normal who wouldn't be charmed by the looks of him.

"KYAH! KYAH! PENGE TIME AND AFFECTION, PATI NA DIN BARYA!" Wagas kung makasigaw.

"KC nakita mo ba ang color ng mata niya?!" Hannah said in awe.

"Sandali, kalurkey! Ano kayang magandang itawag sa kanya since we don't know his name?"

Nagulat nalang ako nang bigla siyang tumalon paatras, bumagsak sa kanyang dereksyon ang isang malaking puno. Nagulat at nataranta kami sa pangyayari, agad kaming lumayo at dumestansiya.

"Ice Magic: Ice Spears." Sambit nito bago ako may makitang sandatang pandigma na gawa sa yelo patungo sa kabilang direksyon.

Gulat ang mismong gumuhit sa aking mukha. Hindi ako makapaniwala sa bagay na kanyang nagawa.

"Naloloka ba me?"

"Parang?"

Kahit ako hindi alam kung anong nangyayari. I shrugged my thoughts and just focused on what's happening. Tumingin ako sa paligid at napansing unti-unting mawala ang mga alikabok sa paligid.

Pagkagulat ang naramdaman ko matapos makitang biglang lumitaw ang lalaking suot ang asul na cloak sa ibabaw ng lalaking tumulong sa akin. He was about to kick his head, good thing he was able to evade it. But before he could do anything to save himself the enemies made a unison attack.

Napasigaw ang dalawa kong kasama. Hindi ko aakaling maiilagan niya ang espadang padating sa kanya. I stand amaze from what I've seen, the big guy was able to make a crack on the ground as he tried to punch the latter. Agad na dumestansiya ang lalaking tumulong sa akin. Tanging ngisi lang ang iginanti nito sa kanila.

Huminga ako ng malalim, kailangan kong humanap ng paraan upang tulongan siya. Hindi niya kayang talonin ang tatlo na siya lang mag-isa, kailangan niya ang tulong namin. 

"Ice Magic: Ice Bullets." Ice made of bullets engulfed the place with it's destructive capabilities.

"Wala akong makita." Tinakpan ang aking ilong, natabunan ang buong paligid ng alikabok.

"Ice Magic: Frosty Missiles." Two massive ice missiles was launched without hesitation. Rinig ko ang daing ng kalaban, mukhang napuruhan nito ang tatlo.

"Ice Magic: Ice Hammer." Dagdag pa nito bago may lumitaw na malaking martilyong gawa sa yelo sa himpapawid. Bumagsak ito sa kinaroonan ng kalaban.

"WOAAH! RAVVAAAN KYAH! KALURKEY 'YANG ICE CHUCHU MO!"

Kulang nalang ay tumambling ang dalawa para maging official na cheerleader sila.

Nakangiting naglakad patungo sa aming dereksyon ang mabuting lalaki na tumulong sa 'kin. Ang dalawa naman ay mahihimatay nasa kilig.

"You're dead!" Rinig kong may sumigaw. Ang sunod niyang ginawa ang nagpasigaw sa akin.

--