AYEISHA*KAKABABA ko lang ng telepono nang pumasok si Halina sa kuwarto namin.“Ayoko pa apong umuwi, Ate.”“Pero may work pa si Ate sa San Remigio.” Humaba ang nguso ni Halina kaya napailing ako.Kailangan ko kasing samahan si King sa San Remigio dahil nagkaroon ng problema sa construction site ng building. ‘Yon ang tawag na natanggap nito nang madaling araw na iyon. Nahiya na rin kasi siya sabihan si Nenita na pumasok dahil wala nga siyang kasama. Kaya nag prisinta na lang ako. Tutal pinagbakasyon na niya ang iba ko pang kasamahan.“Anak, iwan mo muna ang apo namin dito, saka mo na lang sunduin kapag pasukan na ulit.” Napatingin ako sa aking ina nang pumasok siya.“P’wede naman po, pero hindi ba makakaabala siya sa inyo?”“Of course not! Para umingay naman ang bahay namin, anak.”“Sige na, Ate, please,” matinding pakiusap ni Halina sa akin.“Sige, payag ako. Pero ‘wag pasaway dito, huh? ‘Wag stressin sila Lola. Okay ba ‘yon?”“Opo, Ate! Salamat po.” Niyakap niya ako kapagkuwan at s
AYEISHA "K-KANINA ka pa ba?" Napabangon ako nang mamulatan si King na nakaluhod sa gilid ko habang nakatunghay sa akin. "Ano bang nangyari? Kanina pa kita tinatawagan, hindi ka sumasagot, napasugod tuloy ako dito." Halata sa mukha nito ang pag-aalala. "S-sumakit bigla ang ulo ko, King." "Gano'n ba. Kailangan mo ba ng gamot?" "Hindi na siguro. Okay naman na ako ngayon." Nang maalala ang trabahong pinunta niya dito sa isla ay napaayos ako nang upo. "Kung marami ka pang gagawin, p'wede ka nang bumalik." "I can't. Baka hindi lang basta-basta ang naramdaman mo. Paano kung mahilo ka na naman? " “P-pero, King… Paano ang trabaho mo?” “We will then extend our stay here.” “P-paano si K-Kalei? Baka hanapin ka?” “Bukas ang dating nila, kaya ‘wag mo ng iniisip ang anak ko. Alright?” Bahagya akong nalungkot nang maalala si Halina. Masaya siguro ang batang iyon kapag kasama namin. “S-sige. Gutom ka na ba? Gusto mo ipaghanda–” “Don't. Gusto kong magpahinga ka na lang. Tumawag na ako sa h
AYEISHA"H-hindi ko maintindihan ang sinasabi mo, King. Si Asha ako, hindi ang babaeng nasa isipan mo. Kaya anong sinasabi mong nagparaya ka? Kailan lang tayo nagkakilala, King. Baka ibang babae ang tinutukoy mo.""A-Asha." Biglang naurong dila niya sa sinabi ko.“A-at ang endearment mo, para ba talaga sa akin 'yan, o para sa kan’ya?” Hindi nakasagot si King kaya nainis ako lalo.“See? Hindi mo alam kung para kanino!”Tinulak ko siya sa sobrang inis ko. Hindi ko nga alam kung bakit siya naninigaw pagkatapos niya akong halikan basta-basta.Binuksan ko ang ilaw dahil sobrang dilim pagkuwa’y nilingon siya. "Hindi yata tama na nandito ako, King. Hindi ako ang kailangan mo, siya. Kailangan ko nang bumalik, hinahanap na rin ako ni Halina. Nagsasayang lang ako nang panahon dito."Tinalikuran ko siya at pumasok sa silid na inukopa namin.Hinigit ko ang maleta ko at nilagay sa kama. Kinuha ko ang ilan sa gamit ko na nakalabas."Labs."Napatigil ako sa pagkuha ng suklay ko nang marinig ang bo
AYEISHA HINDI ko maiwasang mapatingin na naman sa ama ni King. Kausap siya ngayon ni King sa may sofa. Hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila pero paminsan-minsan napapatingin sa akin ang ama niya. Familiar din sa akin ang mukha niya. Pero baka dahil sa frame na nakita ko dito. Sa Nanay lang talaga ako ni King nakaramdam nang kakaiba. “Bakit po hindi mo kasama si Halina, Miss Asha? Akala ko pa naman po kasama siya kasi nandito ka rin po.” “Kasama siya ngayon nang Lolo at Lola niya, e. Pero ‘wag kang mag-alaala, pagbalik natin ng San Remigio, araw-araw mo siya ulit makakasama.” Umingos si Kalei sa akin kaya niyakap ko na lang siya. “Tayo na lang na dalawa ang maglalaro, gusto mo ba ‘yon?” ani ko. “Sige po.” Lumapit ako sa mag-ama kaya natigil ang kuwentuhan nila. Sabi ko, isasama ko sa labas si Kalei, tumango naman si King kaya niyakag ko na ang bata. Imbes na maglaro sa dalampasigan, nauwi sa paliligo. Paano, sumaluk-salok pa si Kalei gamit ang bao ng niyog na nakita. Basta na
AYEISHA“DAMN it, labs!” Napalabi ako nang marinig ang mura ni King, matapos idampi ang labi niya sa aking namamasang pagkabab*e. Pakiramdam ko tuloy binibitin ako ni King.“Oh, King,” malakas na ungol ko nang simulang himurin ng dila niya ang aking kabasaan. Sakto pang pagbaba ko ay nakatingin siya sa akin habang kinakain niya ang akin.Napakapit ako sa ulo niya dahil naliliyo na ako. Hindi ko rin talaga kasi alam kung saan kakapit, kung sa ulo ba niya o sa may braso niya.Dinig ko sa apat na sulok ng banyong iyon ang tunog na nagmumula kay King. Tunog nang paghalong halinghing niya, salpukan ng dila niya at ng aking kaselanan. Maging ang pagangkin din ng daliri niya sa akin. Hindi ko rin tuloy mapigilan ang sarili ko na umungol at sabayan nang paggalaw ng katawan.Bumilis ang bayo nang daliri ni King sa aking kaselanan kaya napapaawang ako nang labi. Sinasabayan din ng dila niya kaya lalo akong nababaliw dahil sa sensasyong dulot nang ginagawa niya.Ramdam ko na ang orgasmong guston
AYEISHA YAKAP ko si Kalei nang maalala ang ama niya. Alas kuwatro na kasi nang hapon, hindi pa siya bumabalik. Nailipat na nga ang mga gamit namin sa bahay nila. “Nasaan pala ang Daddy mo, Kalei? Tumawag ba siya sa ‘yo?” “Nasa work niya po, Miss Asha.” Tinuro niya ang hotel kaya napatingin din ako. “Gano’n ba. Hindi pa kasi siya pumupunta dito mula pa kanina. Hindi ko alam kung nakakain na ba siya.” Parang tanga kong sabi sa bata. “G-gusto mo bang dalhan natin siya ng miryenda?” “Sige po, Miss Asha. Baka po hindi pa kumain si Daddy. Kawawa naman po,” sang-ayon naman ni Kalei sa akin. Ang totoo niyan, gusto ko siyang makausap tungkol sa nangyari kanina sa amin. Gusto kong humingi nang tawad. Ngayon ko lang napagtanto ang mali ko, humingi naman siya nang tawad. Na-curious lang kasi ako sa pangalang binanggit niya, pangalan ko kasi ‘yon. Hindi pa kami nakakalabas ni Kalei ng bahay nang tumawag si Halina. Nabanggit ko na kasama ko si Kalei kaya nag-usap sila at sa huli ay nagpaiwan
AYEISHA NAPANGITI ako nang makita ang mga tsikinini ko sa leeg. Grabe pala kung makabakod si King, as if naman may aangkin pa sa akin na iba. Si King lang ang tanging pinayagan ko. Hindi ko pa naramdaman sa iba ang gano’ng pakiramdam. Pero saglit akong natigilan nang maalala ang mga maiinit naming tagpo sa Caramoan. Isa ‘yon sa hindi ko makakalimutan talaga, ang saya-saya kasi ng puso ko, lalo na kapag kasama si King. Nalungkot din ako bigla. Pero may nakaraan pa pala ako. Hindi ko dapat maramdaman iyon. Wala pa akong maalala. Palaisipan sa akin ang lalaking nanakit sa akin. Mukhang kailangan ko nang balikan ang lahat bago kami magkita ni King. Ayoko ng may tinatago sa kan’ya. Baka maging dahilan pa ng hindi namin pagkasunduan. Napahawak ako sa baba ko mayamaya. Wala akong suot na underwear pa dahil kakaligo ko lang, at bathrobe lang ang suot ko, at kararating ko lang sa bahay namin. “Anong nangyari sa ‘yo, anak? Bakit ka may gan’yan?” Bigla kong naitago nang marinig ang boses n
AYEISHA“H-hi,” ani ko kay Ytan at itinabi ang kobyertos. Nakasunod siya ng tingin at sa paraan nang paglapag ko kaya napalabi ako.Galing si Ytan sa mayamang pamilya kaya malamang, alam niya ang proper etiquette. Tinatapos ko na ang pagkain ko dahil baka makita niya ang mga galaw ko kapag nasa ganitong klaseng kainan. Saka baka magtanong siya sa akin bakit ako lang kumakain dito tapos magarang kainan pa. Kasambahay ni King tapos kumakain sa mamahaling restaurant? “Are you alone?”Napatango ako sa tanong niya. Wala naman kasi akong kasama kaya hindi ako p’wedeng magsinungaling.Tumingin ulit si Ytan sa kinakain ko.“Bakit mag-isa ka lang?” Naupo na siya sa harapan ko.“A-actually, nagpa-reserve ang kaibigan ko dito dahil may pag-uusapan kami, kaso hindi siya natuloy dahil biglang na-busy.”“Oh. Okay.” Ngumiti siya kaya ngumiti na lang din ako.“K-kumusta na pala?” ani ko.“I’m good. Ikaw?” Natigilan siya mayamaya at parang may naalala. “Hindi mo na pala ako binalikan.”Ay, oo nga pal