BAD FIANCE #5

BAD FIANCE #5

-Soon pub-

“เป็นไงบ้างวะ เจอลันมั้ย” อัศวินหันไปถามแทนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

“เจอ” แทนเหลือบไปมองหน้าอัศวินเล็กน้อย “เจอตอนกำลังจะถูกลากไปทำระยำข้างทางพอดี!”

“มึงพูดอะไร!” เดรคหันไปถามแทนด้วยใบหน้าหงุดหงิด

“มึงนั่นแหละ ทำเชี้ยไร มึงทิ้งลันไว้ในที่แบบนั้นได้ไง!”

“...”

“ถ้ากูไปไม่ทันมันจะเกิดไรขึ้น!”

“...”

“กูไปเจอลันที่กำลังจะโดนไอ้พวกชั่วนั่นลากเข้าไปข้างทางพอดี!” แทนหันไปตะคอกใส่เดรคอย่างไม่พอใจ “มึงไม่รักลันแล้วกูพอเข้าใจ แต่นี่มันมากไป!”

“รอบนี้มึงระยำจริง ๆ ไอ้เดรค” อัศวินพูดเสียงนิ่ง

เดรคนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะหันไปถามแทน “ไอ้พวกนรกนั่นอยู่ไหน!”

“กูให้คนจัดการแล้ว น่าจะนอนโรงพยาบาลไปอีกพักใหญ่ ๆ”

“เบา ๆ กับน้องมันหน่อยเหอะ ไม่รักก็ปล่อยไป ที่มึงทำเนี่ยมันแรงไป” อัศวินพูดเตือนสติเดรค

เดรคยังคงนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพลางยกเหล้าขึ้นมากระดกอย่างต่อเนื่อง

ปั่ก!

“กูกลับก่อน” เดรคกระแทกแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้น

“ไม่นอนที่นี่หรอวะ” แทนเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย

“ไม่”

ปัง!

ชายหนุ่มหันมาตอบเล็กน้อย ก่อนจะเดินกระแทกประตูออกไปทันที

“ไอ้บ้านี่แม่งสุดจริง ๆ” แทนพูดขึ้นก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างเหนื่อยใจ

-เช้าวันต่อมา-

ก๊อก ก๊อก

แกร๊ก!

“อ่าวลัน” อัศวินเงยหน้าขึ้นไปมองหญิงสาวที่เข้ามาในห้อง

“ลันเอาเอกสารข้อตกลงของคู่สัญญามาให้ค่ะ ตรวจดูเรียบร้อยแล้วนะคะ” ลันตาพูดพร้อมกับยื่นซองเอกสารไปให้อัศวิน

“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ เราน่าจะพักก่อน”

“ไม่เป็นไรค่ะ” ลันตายิ้มให้คนตรงหน้าเล็กน้อย

“วันนี้ลันต้องไปคุยงานกับพี่แทนใช่มั้ยคะ”

“เอ่อ...เหมือนจะไปกับไอ้เดรคนะ โอเครึเปล่า”

“โอเคค่ะ ลันไม่มีปัญหา” ลันตายิ้มเจื่อน ๆ ไปให้อัศวิน

“อะนี่ เอกสารวันนี้ ลูกค้าน่าจะเป็นคนฝรั่งเศส”

“ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเปิดเอกสารดู “ทำไมลงทุนกับหลายเชื้อชาติจังคะ”

“พี่ต้องการขยายธุรกิจไปทางโซนยุโรป”

“เดี๋ยวเงินก็ล้มทับหรอกค่ะพี่วิน” ลันตายิ้มแซวชายหนุ่มตรงหน้า “งั้นเดี๋ยวลันกลับก่อนนะคะ”

“อื้ม” อัศวินพยักหน้ารับ “ลัน...”

“คะ” ลันตาหันมามองชายหนุ่มด้วยสีหน้าสงสัย

“เรายังเป็นน้องของพวกพี่อยู่นะ มีอะไรให้ช่วยก็บอก” อัศวินพูดกับหญิงสาวด้วยแววตาอบอุ่น

“ขอบคุณค่ะ ลันโชคดีจัง มีพี่ชายหล่อ ๆ ตั้งหลายคน” ลันตายิ้มกว้างให้กับอัศวินก่อนจะเดินออกไป

แกร๊ก!

ลันตาชะงักมองชายหนุ่มที่เปิดประตูสวนเข้ามาพอดี ก่อนจะเลี่ยงการเผชิญหน้าโดยการเบี่ยงตัวออกไปอีกทาง

หมับ!

“วันนี้ฉันจะให้คนไปรับ” เดรครั้งแขนหญิงสาวไว้ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ไม่ต้องค่ะ ส่งโลเคชันมา เดี๋ยวลันไปเอง”

“อย่าเรื่องมาก”

“ไม่ได้เรื่องมาก” ลันตาสวนขึ้นทันทีก่อนจะหันไปจ้องหน้าเดรคอย่างเอาเรื่อง “แต่ไม่อยากถูกทิ้งไว้ข้างทางอีก!”

“...”

พลั่ก! ลันตาสะบัดมือเดรคออก ก่อนที่จะเดินออกไปทันที

“หึ” อัศวินขำขึ้นพลางมองมาที่เดรคอย่างเยาะเย้ย “ทีเรื่องของตัวเองทำไมมึงโง่จังวะ”

“อย่าเสือก!” เดรคพูดเสียงนิ่งก่อนจะหันหลังเดินออกไป

-หลายชั่วโมงต่อมา-

แกร๊ก! เดรคหันไปมองลันตาที่เดินเข้ามาในห้องวีไอพี ก่อนจะเดินตรงมาที่เขาพร้อมกับยื่นแฟ้มเอกสารให้ “ข้อสัญญาค่ะ ลันเขียนเป็นภาษาไทยให้ พี่จะได้อ่านก่อนคุยกับลูกค้า”

“อื้ม” ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะรับแฟ้มนั้นมาเปิดดูคร่าว ๆ

ก๊อก ก๊อก

“คุณเดวิดมาแล้วครับนาย”

“อื้ม” เดรคพยักหน้าก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารลงแล้ววางไว้บนโต๊ะ

“มานี่” เดรคหันไปบอกลันตาที่ยืนอยู่อีกฝั่งให้เดินมาหาเขา

“ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเดินไปยืนข้าง ๆ ชายหนุ่มเกร็ง ๆ ก่อนที่ทั้งสองฝ่ายจะเริ่มทักทายและเจรจาเกี่ยวกับการลงทุนร่วมกัน

-ผ่านไปสักพัก-

“เห้ออ” ลันตาถอนหายใจอย่างหมดแรงหลังจากที่คู่ค้ากลับไป ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาด้วยความรู้สึกปวดหัว

“จริง ๆ คู่ค้าฉันเมื่อกี้ก็ดีนะ” เดรคเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง

“คะ?” ลันตาหันไปมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ

“เผื่อเธอจะสนใจไง...ชอบไม่ใช่หรอ คนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว”

“เหอะ!” ลันตามองเดรคด้วยแววตาเจ็บปวด “ก็ดีนะคะ...คนมีเจ้าของมันท้าทายดี!”

“หึ” เดรคจ้องหน้าลันตานิ่ง “ดูมันก็ชอบเธออยู่นะ เห็นจ้องจนแทบจะกลืนเข้าไป!” เดรคพูดเสียงต่ำอย่างหงุดหงิด

“หรอคะ” ลันตาพูดพลางยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม “ขอบคุณนะคะที่บอก ไว้ถ้าลันได้ ลันจะมาขอบคุณพี่อีกรอบนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไป

“อย่าร่านให้มันมากนัก!” เดรคพูดพลางหยิบเหล้าขึ้นมากระดก

“มันไม่ใช่เรื่องของพี่!”

“ฉันคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลิกกับเธอ!”

“ใช่ พี่ไม่ผิด แต่พี่...ไม่เคยฟังอะไรเลย!” หญิงสาวตะคอกใส่หน้าเดรคด้วยความโมโห “และลันก็โง่ โง่ที่พยายามอธิบายให้คนแบบพี่ฟัง!”

“...”

“ลันจะไม่พยายามอะไรอีกต่อไปแล้ว” หญิงสาวพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา “ลันควรเริ่มต้นชีวิตใหม่จริง ๆ สักที! ฮึก”

“...”

“ลัน อึก ควรปล่อยพี่ไป...” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะยกมือปาดน้ำตาลวก ๆ แล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที

หมับ! “เริ่มต้นใหม่งั้นหรอ หึ! เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นหรอ!” เดรคหันไปกระชากลันตาก่อนจะลากไปยังห้องนอนด้านบนอย่างรวดเร็ว

“ปล่อย! พี่เดรค ลันบอกให้ปล่อยไง!”

“เธอจะต้องเจ็บ เหมือนกับที่ฉันเจ็บ!” เดรคพูดก่อนจะเหวี่ยงหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน

“พี่จะทำอะไร” ลันตามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างหวาดกลัว “ลันว่าพี่เมาแล้วนะ”

“ฉันก็กำลังทำให้เธอรู้ไง ว่าวันนั้นฉันรู้สึกยังไง!” เดรคพูดเสียงดุดันก่อนจะยกโทรศัพท์โทรไปหาลูกน้องด้านล่าง “บอกริต้าให้ขึ้นมา เดี๋ยวนี้!”

“พะ...พี่จะทำอะไร!” ลันตาถามขึ้นอย่างกลัว ๆ

“ทำแบบที่เธอเคยทำไง!”

“นะ...นี่...”//“คุณเดรค เรียกริต้าหรอคะ”

“มานี่!” เดรคหันไปเรียกหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่ให้เดินเข้ามาหาตนเอง ก่อนจะกระชากเอวหญิงสาวเข้ามากอด พร้อมกับก้มลงไปประกบจูบอย่างเร่าร้อน

“พะ...พี่เดรค” ลันตามองภาพตรงหน้าด้วยแววตาสั่นระริก ก่อนจะหันหลังเพื่อจะเปิดประตูออกไป “เปิด! เปิดเดี๋ยวนี้!”

ปัง! ปัง! หญิงสาวฟาดมือลงไปบนประตูอย่างร้อนใจ “ฉันบอกให้เปิด!”

จ๊วบ! จ๊วบ!

“พี่เดรค ฮึก หยุด! ลันบอกให้หยุด!” ลันตาหันไปตะคอกใส่ชายหนุ่มด้วยแววตาเจ็บปวด “พี่เป็นบ้าอะไร!”

เดรคปรายตาไปมองหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะซุกหน้าลงไปที่ซอกคอของหญิงสาวตรงหน้าต่ออย่างไม่สนใจ

“อ่าาา คุณเดรค ใจเย็น ๆ สิคะ อื้มมม” ชายหนุ่มประทับริมฝีปากลงบนซอกคอของหญิงสาว ก่อนจะกระชากเกาะอกให้หลุดลงมาตรงเอวแล้วผลักหญิงสาวให้ล้มลงไปบนเตียง

“อะ คุณเดรค ให้เค้าออกไปก่อนดีกว่านะคะ”

“ให้เค้ายืนอยู่ตรงนี้แหละ หึ!” เดรคยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของพวกเขาไว้

“พี่เดรค ฮึก ฮื้ออ ลันขอร้อง” ลันตาทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง “ปล่อยลัน ฮึก ออกไปเถอะนะ”

“อะ ๆๆๆ คะ...คุณเดรค อื้มม ริต้าเสียว”

ลันตายกมือปิดหูตัวเอง ก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยหัวใจที่แตกสลาย “ฮื้อออ ปล่อยลัน ฮึก ออกไป”

หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างหมดหนทาง ก่อนสายตาจะไปสะดุดกับแก้วใบหนึ่งซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะเหลือบไปมองทั้งสองคนที่กำลังร่วมรักกันอยู่ใต้ผ้าห่ม

“อื้มม คุณเดรค อะ บะ...เบา ๆ ค่ะ อ่าา”

เพล้ง!

ลันตาปาแก้วน้ำลงกับพื้นจนแตกกระจาย ก่อนจะหันไปตะคอกใส่เดรค “ปล่อยลัน ฮึก ออกไป อึก ดะ...เดี๋ยวนี้!” ลันตามองไปที่ชายหนุ่มที่หยุดกิจกรรมบนเตียงแล้วมองมาที่เธอด้วยสายตานิ่งเฉย “บอกให้ ฮึก ลูกน้องพี่มาเปิดประตูเดี๋ยวนี้! ”

“ทำไม...ทนดูแค่นี้ไม่ได้หรอ!”

“ลันไม่น่ารักพี่เลย ฮึก ลันรักคนเลว ๆ แบบพี่ไปได้ยังไง!” ลันตามองไปที่เดรคอย่างตัดพ้อ “บอกให้คนของพี่ ฮึก เปิดประตูเดี๋ยวนี้ อึก แล้วถ้าพี่จะทำอะไร พี่ก็ทำไป!”

“เธอจะต้องอยู่ตรงนี้ จนกว่าฉันจะเสร็จ!” เดรคพูดก่อนจะก้มลงไปประกบจูบกับหญิงสาวใต้ร่างอีกครั้ง

“ไม่! ปล่อยลันออกไปเดี๋ยวนี้ ฮึก” ลันตาเข้าไปกระชากแขนเดรคอย่างแรงด้วยความโมโห

“อีนี่! ขัดจังหวะจริง ๆ” ริต้าตะคอกใส่ลันตาด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะปัดแขนของลันตาที่จับเดรคอยู่อย่างแรง จนหญิงสาวเซล้มลงไปที่พื้นและมือไปทับกับเศษแก้วที่แตก

ฉึก!

“ลัน!” เดรคมองไปที่หญิงสาวด้วยความตกใจ ก่อนจะหันไปตะคอกใส่ริต้า “ทำบ้าอะไรของเธอ!” ก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปหาลันตาทันที

“อย่าเข้ามานะ ฮึก อย่าเอามือของพี่มาแตะลัน!” ลันตาตะคอกใส่หน้าเดรคที่กำลังเดินเข้ามา “ทำไมพี่ทำกับลันแบบนี้!” หญิงสาวพูดขึ้นอย่างหมดแรงพลางกระเถิบตัวหนี

ปัง ๆๆๆ

“ไอ้เดรค! ลัน! มีเรื่องอะไรกัน” เสียงของแทนตะโกนเข้ามาจากด้านนอก

“พี่แทน!” ลันตาลุกขึ้นวิ่งไปที่ประตู ก่อนจะตะโกนเรียกชายหนุ่ม “พี่แทน ฮื้ออ ช่วยลันด้วย ลันไม่ไหวแล้ว...” หญิงสาวค่อย ๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง เนื่องจากอาการปวดหัวและเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด

“ลัน!” เดรควิ่งไปประคองหญิงสาวที่เหมือนจะหมดสติลงไปทุกที

“ยะ...อย่ามาแตะลัน ออกไป!” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

แกร๊ก!

“ลัน!” แทนมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้!”

“พี่แทน ฮื้ออ พาลันออกไปหน่อย ลัน ฮึก ไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวพูดก่อนจะพยายามคลานไปหาแทนอย่างหมดแรง “ช่วยลันดะ...”

พรึ่บ!

“ลัน!”