BAD FIANCE #9“มึงให้คนตามลันไป อย่าให้คลาดสายตา” เดรคหันไปสั่งลูกน้องก่อนจะหันไปมองหน้าทินกรอย่างหงุดหงิด “อย่ายุ่งกับคนของผมอีก ถึงจะเป็นคุณผมก็ไม่ไว้หน้า!” ชายหนุ่มพูดก่อนจะเดินตรงไปที่รถยนต์คันหรูทันที-อีกด้าน-ลันตามองออกไปนอกรถด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ก่อนจะเหลือบไปมองโทรศัพท์ที่มีสายของเดรคโทรเข้ามาตลอดเวลา ก่อนที่เธอจะคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ลงอย่างไม่สนใจ“อะไรวะ จี้อยู่ได้”“มีอะไรหรอคะ” ลันตาเช็ดน้ำตาก่อนจะเอ่ยถามคนขับแท็กซี่อย่างสงสัย“รถคันหลังสิครับ จี้อยู่นั่นแหละ หลบให้แล้วก็ไม่ไป” คนขับแท็กซี่พูดพลางหันไปมองกระจกข้างหญิงสาวเหลือบไปมองด้านหลังเล็กน้อย ก่อนจะเห็นรถสปอร์ตหรูแซงขวาขึ้นมาก่อนจะปาดหน้ารถแท็กซี่ที่เธอนั่งอยู่เอี๊ยด!ปัง!ลันตามองชายหนุ่มที่ปิดประตูรถด้วยท่าทีหงุดหงิด แล้วเดินตรงมาที่เธอด้วยแววตาดุดัน“เปิด!” เดรคเดินมากระชากประตูรถ ก่อนจะเคาะกระจกให้หญิงสาวเปิดประตูลงมา “ลัน พี่บอกให้เปิดประตู!”ลันตาชะงักมองชายหนุ่มเล็กน้อย แต่ก็ยังนั่งนิ่งไม่เปิดประตู“ให้ผมแจ้งตำรวจให้มั้ยครับ” แท็กซี่หันมาถามลันตาด้วยสีหน้าหวาดกลัว“ไม่เป็นไรค่ะ” ลันตาพูดก่อนจะยื่นเงิน
BAD FIANCE #10ครืดด ครืดดติ๊ด!(ยัยลัน! หายไปไหนมา ฉันกับอันดาเป็นห่วงจนจะบ้าอยู่แล้วนะ)“ขอโทษ”(เป็นอะไร ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น)“..”(ให้ฉันกับอันดาไปหามั้ย)“เจอกันที่ร้านกาแฟได้มั้ย”(ได้สิ อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน)“อื้อ”ลันตาวางสายก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวทันที-Coffee shop-ลันตาเดินเข้าไปในร้านก่อนจะเดินตรงไปหาเพื่อนทั้งสองคนที่นั่งคอยอยู่แล้ว“แกไปทำอะไรมาลัน” อันดาถามพลางมองเพื่อนสาวที่ใบหน้าซีดและตาบวมช้ำอย่างชัดเจน “ร้องไห้?”“เค้าอีกแล้วใช่มั้ย” เอวาถามเสียงนิ่ง“เค้า...บอกให้ฉันเริ่มใหม่” ลันตาตอบเสียงนิ่ง “เพราะเค้าเริ่มใหม่ไปแล้ว”“แกทำดีที่สุดแล้วลัน” อันดาพูดขึ้นพลางเลื่อนมือไปกุมมือหญิงสาว เช่นเดียวกับเอวาที่หันไปโอบไหล่ลันตาอย่างให้กำลังใจ “ยังเริ่มใหม่ไม่ได้ไม่เป็นไร แค่อย่าพาตัวเองกลับไปเจ็บอีกก็พอ”“อื้อ” ลันตาพยักหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา “มันจะดีขึ้นใช่มั้ย ฮึก ตอนนี้ฉันเจ็บมาก ฮื้ออ มันเหมือนจะตายเลย”เอวาดึงหญิงสาวเข้ามากอดพลางลูบหลังอย่างปลอบโยน “มันจะดีขึ้นลัน มันจะดีขึ้น”“ฮึก...ฮื้อออ”“พวกฉันอยู่ตรงนี้ ไม่เป็นไรนะ ร้องออกมาเลย” อันดาพูดขึ้น
BAD FIANCE #11[Ryota’s part]ผมมองลันตาที่ยืนหลับตาสูดดมกลิ่นอายทะเลด้วยสีหน้าที่มีความสุข “เหมือนนานแล้วนะที่ไอไม่ได้เห็นยูยิ้มแบบนี้” ผมหันไปพูดกับหญิงสาวยิ้ม ๆ“ไอไม่ใช่คนบ้านะเรียว ถึงจะได้ยิ้มตลอดเวลา” ลันหันมาบอกผมด้วยสีหน้าล้อเลียน“ไอรู้ แต่เมื่อก่อนยูเคยยิ้มมากกว่านี้”“ขอบคุณมากนะที่พามา” ลันหันมายิ้มให้ผมอย่างสดใส“เปลี่ยนจากคำขอบคุณมาเป็นรับรักจากไอได้มั้ย”“เรียว...”“ไอรู้ ก็แค่ลองพูดดู เผื่อฟลุก” ผมพูดขึ้นพลางยิ้มให้คนตรงหน้า ก่อนจะเหลือบไปเห็นผู้ชายสองคนที่เหมือนจะตามผมกับลันมาสักพัก ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะใช่คนร้าย ไม่งั้นมันคงลงมือไปแล้ว เพราะหาดที่ผมพาลันมาค่อนข้างจะเงียบมาก ยิ่งตอนเช้า ๆ ด้วยคนยิ่งไม่มีเลย“หิวมั้ย ไปหาอะไรกินกัน”“อื้ม ไปสิ” ลันตาพูดก่อนจะเดินนำไปที่รถ“ลัน...”“หื้ม” ลันหันมามองที่ผมอย่างสงสัย “ว่าไง?”“ใบไม้ติดผม” ผมยิ้มให้กับคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินไปหยิบใบไม้ออกจากหัวของลัน ลันส่งยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะเดินขึ้นรถไป-บนรถ-“ยูไม่ต้องไปทำงานใช่มั้ยวันนี้” ผมหันไปถามลันที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับวิวด้านนอก“ไม่แล้ว ทำไมหรอ”“วันนี้ไอมีนัดกับเพื
BAD FIANCE #12-โต๊ะอาหารบ้านอัศวิน-“ไปไหนมาอะเรา” อัศวินหันไปถามลันตาที่ก้มหน้าทานข้าวอยู่บนโต๊ะ“ทะเลค่ะ เงียบมาก ๆ เลยนะคะพี่วิน วิวนี่สวยสุด ๆ เลย” ลันตาเงยหน้าขึ้นมาตอบชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มสดใสอัศวินพยักหน้าเล็กน้อย “อาหารถูกปากมั้ยครับ” ก่อนจะหันไปถามเรียวตะที่นั่งเงียบอยู่ข้าง ๆ ลันตา“ครับ” เรียวตะพยักหน้า “ไม่ต้องเป็นห่วง ผมค่อนข้างชินกับอาหารไทย ตอนอยู่ฟินแลนด์ลันทำมาให้ทานอยู่บ่อย ๆ” เรียวตะพูดก่อนจะหันไปยิ้มให้หญิงสาวข้าง ๆ“ครับ” อัศวินพยักหน้าพลางเหลือบไปมองเดรคเล็กน้อย “คุณเรียวจีบลันอยู่หรอครับ”“ครับ จีบมาตั้งนานแล้ว ไม่ใจอ่อนสักที” เรียวตะพูดยิ้ม ๆ “นั่นสิ” ธารน้ำพูดขึ้นก่อนจะหันไปหาลันตา “ไม่ใจอ่อนบ้างหรอเรา”“ไม่ค่ะ เห็นแบบนี้เรียวเจ้าชู้จะตาย” ลันตาหันไปพูดกับธารน้ำ“โหห ยู...นั่นมันแค่อดีต ยูก็รู้ไอรักยูคนดะ...”//เพล้ง!เรียวตะชะงักก่อนจะหันไปมองเดรคที่ส่งสายตาไม่พอใจมาที่ตนอย่างชัดเจน“อิ่มแล้วหรอ” อัศวินหันไปถามเพื่อนรัก“อื้อ” เดรคตอบขณะที่สายตาก็ยังจ้องเรียวตะอยู่อย่างนั้น“หึ” อัศวินส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนจะทานข้าวต่ออย่างอารมณ์ดี-ผ่านไปสักพัก-“ลันล่ะ” อัศวิ
BAD FIANCE #13[Lanta’s part]“กำลังลงไปแล้ว” ฉันเอียงคอเอาโทรศัพท์แนบหู ก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปหาเรียวที่กำลังจะมารับด้านล่างคอนโด(อยากกินอะไร) เรียวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี“กินอาหารญี่ปุ่นกันมั้ย ไออยากกิน”(ได้ ไอถึงหน้าคอนโดละ)“โอเค เจอกันข้างล่าง”ติ๊ด!มันเป็นอย่างนี้มาตลอดทั้งอาทิตย์ เรียวจะคอยรับฉันไปทำกิจกรรมนู่นนี่ตลอดเวลา พาไปกินข้าวบ้าง พาไปดูหนังบ้าง ไม่ก็พาไปเที่ยวต่างจังหวัดที่สามารถไปเช้าเย็นกลับได้ แล้วถ้าวันไหนเรียวไม่ว่าง เอวากับอันดาก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนฉันแทน ฉันเลยแทบจะไม่ได้มีเวลาว่างไปคิดเรื่องอื่น ๆ เลย ซึ่งมันก็ดีเหมือนกัน“รอนานมั้ย” ฉันหันไปถามเรียวที่นั่งยิ้มอยู่ตรงที่นั่งคนขับ“รอนานกว่านี้ไอก็รอได้” เรียวหันมาสบตาฉันอย่างสื่อความหมาย“แต่ไอไม่อยากให้ยูรอ”“ไม่พูดแล้ว ไปกินข้าวกันดีกว่า” เรียวเปลี่ยนเรื่องก่อนจะขับรถออกไป“ยู มีคนติดต่อไอให้ไปถ่ายแบบที่ภูเก็ตอะ ยูว่าไง” ฉันหันไปถามเรียวอย่างขอความคิดเห็น“เค้าติดต่อยูได้ไง” เรียวถามพร้อมกับทำหน้าสงสัย“เค้าเป็นบริษัทในเครือที่เอวาทำงานอยู่ เหมือนว่ากำลังหานางแบบหน้าใหม่ แล้วคงเห็นร
BAD FIANCE #14M Enterprise Hotelครืดด ครืดดติ๊ด!(ถึงแล้วใช่มั้ย)“อื้ม ถึงแล้ว” หญิงสาวพูดก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟา “ทะเลสวยมาก ๆ เลย”(ไม่ต้องมาพูดเลย อยากตามไปจะแย่อยู่แล้ว) ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงงอน ๆ“เดี๋ยวไอไปเก็บของก่อน ว่าจะนอนพักซะหน่อย เย็น ๆ ค่อยลงไปเดินเล่นที่ชายหาด”(อื้ม เดี๋ยวจะรีบตามไปหา)“บาย” ติ๊ด! ลันตาวางสายก่อนจะเดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องนอนแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายแกร๊ก!“พี่เดรค!” ลันตาชะงักพร้อมกับมองไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงนอนด้วยความตกใจ “ขะ...เข้ามาได้ยังไง!”“ไง...สนุกพอรึยัง” เดรคถามเสียงนิ่งก่อนจะค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองทีละเม็ด “ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่มั้ยว่าอย่าให้ความอดทนของฉันหมดลง” ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพลางจ้องหญิงสาวไม่วางตา“อะ...ออกไป” ลันตาพูดเสียงนิ่งอย่างข่มอารมณ์ความกลัว “ออกไปจากห้องลันเดี๋ยวนี้!”“กลัวฉันหรอ” เดรคพูดก่อนจะยิ้มมุมปาก“ทำไมลันต้องกลัวพี่” ลันตาตอบเสียงนิ่งก่อนจะก้าวถอยหลัง เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ“หรือกลัวมันมาเห็น” เดรคพูดก่อนจะกระชากแขนหญิงสาวให้เข้ามาใกล้ตนเอง “ก็ดี! มันจ
BAD FIANCE #15-ลานจอดรถ-“เดี๋ยวกูขับเอง” เดรคหันไปบอกลูกน้อง ก่อนที่จะเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ “ขึ้นรถ”ลันตามองหน้าชายหนุ่มเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถไป “ทำไมไม่ทานที่นี่คะ”“คนเยอะ” เดรคพูดก่อนจะเอี้ยวตัวไปรัดเข็มขัดให้หญิงสาว “มีอะไร” ก่อนจะหันไปถามลันตาที่จ้องหน้าตนเองอยู่สักพัก“เปล่าค่ะ” ลันตาตอบเสียงนิ่งก่อนเบือนหน้าหนีไปอีกทาง“ทำไมต้องหลบตา” เดรคพูดก่อนจับหน้าหญิงสาวให้หันมาสบตากับตนอย่างแผ่วเบา “หื้มม”“ปะ...เปล่า ไม่ได้หลบ”“หึ” เดรคหัวเราะก่อนจะก้มลงไปจูบบนริมฝีปากหญิงสาวอย่างแผ่วเบา “อยากกินอะไร”“แล้วแต่พี่เลยค่ะ”“อื้ม” เดรคพยักหน้าก่อนจะผละออกมาจากหญิงสาวแล้วขับรถออกไปอย่างอารมณ์ดี-ร้านอาหาร-“กี่ท่านคะ”“สอง” เดรคตอบก่อนจะหันไปจูงมือหญิงสาวให้เดินตามพนักงานเข้าไป“อยากกินอะไร” เดรคเงยหน้าถามหญิงสาวก่อนจะยื่นเมนูไปตรงหน้า “ฝากสั่งด้วย” ก่อนจะลุกเดินออกไปสูบบุหรี่ด้านนอกลันตามองตามชายหนุ่มไปอย่างงง ๆ ก่อนจะสั่งอาหารเช้าของตัวเองและของชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย-ผ่านไปสักพัก-เดรคเดินกลับมาที่โต๊ะก่อนจะมองอาหารเช้าตรงที่นั่งของตัวเองยิ้ม ๆ“ทานได้มั้ยคะ” ลันตาถามขึ้นอย่างเกร
BAD FIANCE #16ลันตายืนนิ่งอยู่ตรงนั้นสักพัก โดยหญิงสาวรับรู้ได้ถึงสายตาของคนรอบข้างที่มองมาที่เธออย่างเปิดเผย หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เล็กน้อย ก่อนจะเดินตรงขึ้นไปบนห้องพักอย่างรวดเร็ว“แกทำแบบนี้ได้ไง นั่นแฟนฟ้านะ”“ผู้หญิงอะไรหน้าด้านจริง ๆ”“คงคันมากสินะ แย่งแฟนเพื่อน”“อย่าเข้ามาใกล้นะ ขยะแขยง”“สวยซะเปล่า แต่สันดานต่ำ”หญิงสาวค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องพักอย่างเหม่อลอย ก่อนภาพเหตุการณ์ในอดีตจะย้อนกลับมาหาเธออีกครั้ง หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นที่ทุกคนคิดว่าเธอแย่งแฟนปลายฟ้า ทุกคนก็มองเธอเปลี่ยนไป ทั้งคำพูด ทั้งสายตา ทั้งการกระทำ โดยที่ทุกคนไม่แม้แต่จะถามความจริงจากเธอเลยด้วยซ้ำก๊อก ก๊อกลันตาหันไปมองที่ประตูเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปมองตรงตาแมว “เรียว?” ลันตาพูดขึ้นอย่างแปลกใจแกร๊ก!“เซอร์ไพรส์!” เอวาโผล่ออกมาจากหลังเรียวตะก่อนจะยิ้มให้ลันตา “ไม่เซอร์ไพรส์หรอ”“เซอร์ไพรส์สิ” ลันตาพูดก่อนจะเข้าไปสวมกอดเพื่อนสาว“เป็นอะไรรึเปล่า” เอวาถามหญิงสาวด้วยความสงสัย“ไม่” ลันตายิ้มกว้างให้เพื่อนสาว “เข้ามาก่อนสิ”เรียวตะมองหน้าหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องโดยไม่พูดอะไร“หิวมั
Special #4 The endฟุบบ!เดรคปล่อยแขนคนตรงหน้าก่อนจะยืนมองด้วยแววตานิ่งเรียบ “อธิบาย”หมับ!ลันตารีบพุ่งเข้าไปกอกสามีไว้แน่น “ใจเย็นๆก่อนสิคะ ใจเย็นๆก่อนนะ”“ทำอะไรไว้แล้วจะมาบอกให้พี่ใจเย็น ได้ด้วยหรอครับ”“ได้สิคะ” ลันตาเงยหน้ามองสามีตัวเอง “เค้ามาจีบลัน ลันยอมรับแต่ลันไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ พี่ก็รู้ว่าลันรักพี่มากแค่ไหน”“…”“ลันแค่ไม่อยากเอาเรื่องพวกนี้มาทำให้พี่หงุดหงิดนี่นา”“ลันก็รู้ว่าพี่ขี้หึง แล้วพี่ก็หวงลันมาก หวงมากๆเข้าใจมั้ย”“เข้าใจค่ะพี่เดรค ลันเข้าใจ ลันเลยไม่อยากเอาเรื่องนี้มาทำให้พี่หงุดหงิดไง ยังไงลันก็ไม่สนอยู่ใจอะไรเค้าอยู่แล้ว”เดรคถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิดแต่ก็ปล่อยให้ภรรยากอดอยู่แบบนั้น“ลันขอโทษ ทีหลังลันจะบอกพี่ทุกอย่างเลย โอเคมั้ยคะ”“…”“พี่เดรค ไม่เอาไม่เงียบสิ ลันขอโทษนะคะ นะๆๆๆๆ” ลันตากอดคนตรงหน้าไว้แน่น“พี่ขอโทษลัน พี่ยังหงุดหงิดอยู่”“ไม่เป็นไรค่ะ ลันเข้าใจ” เดรคมองภรรยาตนเองที่ทำหน้าเศร้า “พี่ไม่ได้โกรธ พี่แค่หงุดหงิด”“ค่ะ” ลันตาพยักหน้ารับ “งั้นเราไปรับลูกกันมั้ยคะ ลูกน่าจะเรียนเสร็จแล้ว”“อืม” เดรคพยักหน้านิ่งก่อนจะเดินนำออกไปทันที..“คุณพ่อ
Special #3ลันตามองชายหนุ่มตรงหน้าที่เลื่อนมือลูบไล้เรือนร่างของเธอด้วยความโหยหา“พี่เดรค อื้มมม” หญิงสาวครางออกมาเบาๆเมื่อถูกคนตางหน้าแนบริมฝีปากลงมา ริมฝีปากของทั้งคู่บดขยี้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างกายที่แนบชิดจนแทบจะหลอดหลวมเป็นคนเดียว ท่ามกลางแสงไฟในสลัวในห้องเดรคค่อยผละริมฝีปากออกและจูบลงบนหน้าผากมน “พี่เข้าไปนะคะ”“ค่ะ” ลันตาจิกผ้าปูที่นอนแน่นท่าทางของหญิงสาวเรียกความเอ็นดูจากคนด้านบนได้ไม่น้อย“เกร็งอะไรขนาดนั้น”“พี่เดรคอะ” ลันตาโวยวายสามีด้วยความเขินอาย“แต่พี่ชอบนะ น่ารักดี” เดรคค่อยๆปลอบประโลมภรรยาให้ผ่อนคลาย “ถึงจะมีลูกแล้ว ลันก็ยังเป็นเด็กสาวตัวน้อยของพี่อยู่ดี”“พี่…”สวบบ!“อื้อออ!” ลันตาจิกผ้าปูที่นอนแน่ยกว่าเดิม“ยังไม่ชินอีกหรอคะ หื้มม” เดรคก้มลงไปกระซิบข้างใบหูลันตา“ไม่ค่ะ อะ มะ ไม่ชิน” ลันตาส่ายหน้าพร้อมกับเลื่อนมือมาจิกแขนเดรคไว้แน่นเดรคลูบไล้ใบหน้าของภรรยาด้วยความโหยหายก่อนจะขยับสะโพกใส่คนใต้ร่างช้าๆตั่บบ ตั่บบ ตั่บบ ตั่บบ~“พี่เดรค อะ พี่” ลันตาเอ่ยเรียกคนด้านบน “บะ แบบนี้มันทรมานนะ”“เมียพี่เริ่มใจร้อนแล้วหรอครับ” เดรคอมยิ้มแล้วก้มหน้ากำมือแน่น “แน่นมากเล
Special #2“เอาองุ่นแดงไปบ้างดีมั้ย” ลันตาหันไปคุยกับพี่เลี้ยง “หรือเอาแบบเดิมดี ลูกสาวตัวแสบยิ่งทานยากๆอยู่”“แบบเดิมดีกว่าค่ะคุณผู้หญิง คุณหนูชอบมากเลยนะคะ กลัวเปลี่ยนแล้วจะไม่ทานเอา”ลันตาพยักหน้ารับและเดินไปหยิบถุงมาใส่ผลไม้ “เอาไปสัก…”“ขอโทษนะครับ”ลันตาหันไปมองต้นเสียง “ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ”“พอดีที่บ้านให้ซื้อองุ่นไปให้ ผมไม่แน่ใจว่าควรเป็นองุ่นแบบไหนดี รบกวนแนะนำได้มั้ยครับ”“ที่บ้านชอบทานแบบไหนคะ”“ชอบองุ่นไร้เมล็ดครับ แต่ที่ผมดูมันมีหลายสายพันธุ์ผมเลยเลือกไม่ถูก ไม่ถนัดเลยครับ”“พันธุ์ที่ฉันกำลังซื้ิอก็ใช่นะคะ ลูกสาวทานเป็นประจำเลย”“ลูกสาว?”“ค่ะ ลูกสาวชอบ” ลันตายิ้มตอบพร้อมกับบอกเป็นนัยว่าตนเองมีเจ้าของแล้ว “อร่อยนะคะ ลองพันธุ์นี้ดูก็ได้”“เอ่อ ครับ ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มคนดังกล่าวยิ้มตอบก่อนจะหันหลังเดินแยกตัวออกไป “ถ้าคุณผู้ชายรู้ ผู้ชายคนนั้น…”“อย่าพูดเรื่องนี่กับคุณผู้ชายนะ” ลันตาหันไปย้ำกับพี่เลี้ยง “ไม่งั้นงานเข้ากันหมดแน่”“ค่ะคุณผู้หญิง” พี่เลี้ยงพยักหน้ารับ “รีบซื้อของดีกว่า เดียวมะปรางเลิกเรียนมาไม่เจอใครแล้วจะงอแงเอา”“ได้ค่ะ” พี่เลี้ยงพยักหน้ารับก่อนจะช่วยลันต
Special #1-7 ปีต่อมา”-“คุณผู้หญิงพักผ่อนดีมั้ยคะ เดี๋ยวหนูทำเองค่ะ”“ไม่เป็นไร เสร็จพอดี แจ่มก็รู้ว่าคุณหนูของแจ่มเลือกกินขนาดไหน” ลันตายิ้มกว้างเมื่อพูดถึงลูกสาวตัวน้อย “ฝากตักใส่ถ้วยแล้วเอาไปวางที่โต๊ะอาหารหน่อยนะ”“ได้ค่ะคุณผู้หญิง”ลันตาพยักหน้ารับก่อนจะหันมาจัดการอาหารเช้าของสามีต่อ “อะโวคาโดไปไหนนะ”หมับ~“อยู่นี่ครับ” ลันตาอมยิ้มเอี้ยวตัวไปมองสามีของตนเอง “ตื่นแล้วหรอคะ เมื่อวานกลับมากี่โมงเอ่ย”“เที่ยงคืนครับ” เดรคตอบก่อนจะก้มลงหอมแก้มภรรยาตนเอง “คิดถึงจัง ทำไมเมื่อคืนหนีไปนอนห้องลูกละ”“ไม่ได้หนีไปนอนค่ะ แต่ลูกสาวคนสวยของพี่อ้อนไม่หยุดเลย เหมือนจะไม่สบายด้วย มีไข้อ่อนๆ”“เป็นอะไรมากรึเปล่า” เดรคเอ่ยเสียงเครียด “พี่ว่าไปหาหมอดีกว่า”“เดี๋ยวค่ะพี่เดรค” ลันตาคว้าแขนสามีไว้แน่น “ไม่ต้องไปค่ะ ไข้ลดแล้ว สงสัยแอบว่ายน้ำตอนเย็นเลยไข้ขึ้น”“แล้วพี่เลี้ยงดูกันยังไง” เดรคเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“หยุดเลยค่ะพี่เดรค” ลันตามองสามีด้วยแววตาตำหนิ “ก็รู้นิสัยลูกสาวเราอยู่ รายนี้ขัดใจได้ซะที่ไหน”“…”“ถ้าพี่เดรคดุพี่เลี้ยงก็ต้องดุมะปรางด้วย โอเคมั้ยคะ?”“โอเค” เดรคพยักหน้าพร้อมกับตอบรับด้วย
BAD FIANCE #44 The End-บนรถ-“ลันอยากได้งานแต่งแบบไหน” เดรคหันไปถามหญิงสาวที่นั่งกินมะม่วงอยู่ข้าง ๆ อย่างเอร็ดอร่อย“ลันอยากได้แบบเรียบ ๆ ค่ะ จริง ๆ แค่จดทะเบียนสมรสก็ได้นะคะ ไม่ต้องจัดงานหรอก” ลันตาหันไปพูดกับชายหนุ่ม“ไม่ได้ ต้องจัด”“ทำไมคะ” ลันตาหันไปถามอย่างสงสัย“คนที่มันตามตอแยเรามันจะได้รู้ไง ว่าเรามีเจ้าของแล้ว”“จริง ๆ เค้าก็น่าจะรู้กันหมดแล้วนะคะ พี่เดรคเล่นประกบติดลันแบบนี้ แถมยังมีตัวเล็กอยู่ในท้องอีก” หญิงสาวพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับเอนลงไปซบอกชายหนุ่ม“ไม่ต้องมาอ้อนเลย”“งั้นเอาเป็นแบบเรียบง่ายดีมั้ยคะ ไม่ต้องใหญ่มาก” ลันตาเงยหน้าขึ้นไปคุยกับชายหนุ่ม “เปลืองตังค์”“ไม่รู้หรอว่าผัวรวย?”“รู้ค่ะ แต่ลันว่ามันไม่จำเป็นนี่นา”“โอเคครับ พี่แล้วแต่ลัน” เดรคพูดพร้อมกับก้มลงจูบหน้าผากหญิงสาว “เดี๋ยวพี่ให้คนเข้ามาคุยรายละเอียดกับเราละกันนะ”“ได้ค่ะ” ลันตาตอบยิ้ม ๆ[Lanta’s part]-หลายวันต่อมา-แกร๊ก!“พี่เดรค” ฉันเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้คนตรงหน้าที่ส่งยิ้มอ่อนโยนพร้อมกับเดินตรงมาที่ฉัน “ช่วยลันเลือกชุดหน่อยได้มั้ยคะ ลันเลือกไม่ได้สักที มันสวยหมดทุกชุดเลย”“ลันใส่ชุดไหนก็สวยหมดแหละ” พี่เดร
BAD FIANCE #43แกร๊ก!“กลับมาแล้วหรอลูก ทำไมกลับเร็วจัง” คุณหญิงดิษยาหันไปถามลูกชายที่เดินหอบแฟ้มงานเข้ามาในห้อง “น้องเพิ่งหลับไปได้สักพักเอง”“ครับ” เดรคพยักหน้าก่อนจะทิ้งตัวลงข้าง ๆ คนเป็นแม่ “ลันงอแงมั้ยครับ”คุณหญิงยิ้มเล็กน้อยพร้อมส่ายหน้าให้ลูกชาย “ไม่นะ ที่น้องงอนคงเพราะน้องน่าจะหวงเดรคน่ะ ไปที่แบบนั้นก็ต้องคิดมากเป็นธรรมดา”“น้องน่าจะรู้ว่าผมรักน้องแค่คนเดียว ไม่ได้เจ้าชู้เหมือนไอ้แทนซะหน่อย”“แหนะ แอบแวะไปว่าเพื่อนอีก”เดรคหันหน้าไปมองแม่ยิ้ม ๆ “ไม่รู้พรุ่งนี้จะหายงอนรึเปล่า”“อารมณ์คนท้องก็แบบนี้แหละลูก”“ครับ แม่มีกุญแจสำรองมั้ย”“นี่จ้ะ” คุณหญิงยื่นพวงกุญแจให้ลูกชาย “อย่าเพิ่งไปกวนน้องนะ น้องน่าจะหลับไปแล้วแหละ”“ครับ” เดรคพยักหน้ายิ้ม ๆ “ฝันดีครับแม่”“จ้ะ” คุณหญิงมองลูกชายที่เดินหอบแฟ้มเข้าไปในห้องนอน ก่อนที่ตัวเองจะแยกไปนอนเช่นกันแกร๊ก!เดรคเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก่อนจะมองไปยังหญิงสาวที่เอาเสื้อของเขามากอดไว้ พร้อมกับหลับสนิทอยู่บนเตียงฟอดด!ชายหนุ่มเดินไปหอมแก้มลันตาเบา ๆ ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำแล้วกลับเข้ามาแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่ม พร้อมกับดึงหญิงสาวเข้ามากอดไว้แนบอก “ติดพ่อ
BAD FIANCE #42-วันต่อมา-“ตื่นแล้วหรอ” เดรคก้มลงไปมองหญิงสาวในอ้อมกอดที่ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย “ยังเพลียอยู่รึเปล่า” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับก้มไปจูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน “แต่หน้าไม่ซีดเท่าไหร่แล้วนะ“ดีขึ้นแล้วค่ะ” ลันตาพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับกอดชายหนุ่มแน่นขึ้น “เมื่อไหร่จะได้ออกจากโรงพยาบาลคะ ลันเบื่อ”“ไม่ต้องมาซ่าเลย ให้หายดีก่อน” เดรคพูดยิ้ม ๆ “ลูกดิ้นบ้างยัง”“หึ คุณพ่อขี้เห่อ” ลันตามองชายหนุ่มขำ ๆ “ยังเลยค่ะ ลูกยังตัวนิดเดียวอยู่เลย”เดรคพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเอามือไปลูบท้องหญิงสาวอย่างแผ่วเบา “อยากเจอหน้าตัวเล็กแล้ว”ลันตาอมยิ้มพร้อมกับหยิกแก้มชายหนุ่ม “คุณพ่อน่ารักจังเลยค่ะ เดี๋ยวตัวเล็กออกมาลันจะให้พี่เดรคเลี้ยงคนเดียวเลย”เดรคมองหญิงสาวยิ้ม ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาจูบอย่างหวงแหนก๊อก ก๊อกแกร๊ก!“มึงขึ้นไปทำอะไรบนนั้น” อัศวินถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนรักนอนอยู่บนเตียงคนไข้กับลันตา“กล่อมเมีย” เดรคตอบเสียงนิ่งก่อนจะค่อย ๆ ลุกไปนั่งตรงขอบเตียง “มาทำไม”“กูมาเยี่ยมลัน” อัศวินตอบเสียงนิ่ง “ดีขึ้นแล้วใช่มั้ยลัน”“ดีขึ้นแล้วค่ะ” ลันตาตอบ“ดีแล้ว” อัศวินพยักหน้ายิ้ม ๆ“พี่น้ำล่ะคะ ไม
BAD FIANCE #41-โกดังร้าง-“กูนึกว่ามึงจะไปพัก” อัศวินหันไปถามเพื่อนรักที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้าง ๆ บนรถ“กูจะมาจัดการคนที่มันทำร้ายเมียกู!” เดรคพูดเสียงนิ่ง “เรื่องที่ร้านอาหารว่าไง”“เคลียร์แล้ว ไม่มีปัญหาอะไร”“อื้ม” เดรคพยักหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าไปในโกดัง พร้อมกับมองไปยังบดินทร์ที่ถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ขนาดใหญ่“ปล่อยกู!” บดินทร์พูดขึ้นด้วยสภาพสะบักสะบอม “กูบอกให้ปล่อยกู!”“กูเคยเตือนมึงแล้วว่าอย่ายุ่งกับเมียของกู!” เดรคพูดเสียงดุดันพร้อมกับจ้องบดินทร์อย่างโกรธแค้น “แต่เหมือนมึงจะไม่ฟัง!”“...”“มือไหนของมึงที่แตะเมียกู!” เดรคตะคอกถามอย่างโมโห “กูถาม มือไหน!”“มะ...มึงจะทำไม” บดินทร์หันไปถามชายหนุ่มอย่างกลัว ๆเดรคแสยะยิ้มมองคนตรงหน้า ก่อนจะหันไปหาลูกน้อง “ตัดมือขวาของมัน!”“ครับนาย”“ยะ...อย่า อย่าทำกู กูยอมแล้ว! ปล่อยกู!” บดินทร์มองหน้าชายหนุ่มอย่างลนลาน พร้อมกับยกมือไหว้ขอชีวิตฉับ! กึก!“อ๊ากกก! โอ๊ยยยยยย!” บดินทร์ร้องขึ้นพร้อมกับดิ้นทุรนทุรายบนพื้นด้วยความเจ็บปวดปึก! เดรคมองภาพตรงหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะโยนรูปภาพกองหนึ่งไปบนพื้น “อย่าคิดว่ากูจะปรานีมึง คนอย่างมึงแค่ตายมันน้อยเก
BAD FIANCE #40“โอ้ยยย!” ลันตาร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด ก่อนจะก้มลงไปมองข้อมือของตัวเองที่ถูกปลายฟ้ากรีดจนเลือดไหลทะลักออกมาเป็นทาง“กรี๊ดดดด ลัน! อีฟ้า มึง!” เอวาทำท่าจะลุกขึ้นไปหาปลายฟ้า แต่ก็ถูกคนของบดินทร์กดตัวลงให้นั่งลงดังเดิม“ฮ่า ๆๆ ฉันมีความสุขจังเลย” ปลายฟ้าพูดพร้อมกับก้มลงไปมองลันตาที่พยายามกดห้ามเลือดด้วยมือสั่นเทา“แกคิดว่าถ้าฉันตายพี่เดรคจะรักแกงั้นสิ” ลันตาพูดเสียงสั่น “ถ้าเค้าคิดจะรักแกคงไม่ต้องรอให้ถึงสองปีหรอก จริงมั้ย?”“อีลัน!” ปลายฟ้าตะคอกใส่หญิงสาวอย่างโมโห “จะตายอยู่แล้วยังปากดีไม่เลิกนะมึง!”“ฉันไม่สงสัยหรอกว่าทำไมแกถึงไม่เหลือใคร เพราะแกมันไม่เคยรักใครเลยนอกจากตัวเอง!”“...”“ถึงแกจะฆ่าฉันให้ตาย พี่เดรคก็ไม่มีวันรักแก!”“ถ้าเค้าไม่รักฉัน เค้าก็ต้องไม่มีความสุขเหมือนกัน!”“...”“ถ้าเค้ารักแกมาก การเห็นแกตายไปต่อหน้ามันก็คงทรมานดีเหมือนกันนะว่ามั้ย?” ปลายฟ้าพูดยิ้ม ๆ “แต่ก็ไม่รู้นะ ว่าเค้าจะมาทันเห็นแกตายรึเปล่า” ก่อนจะมองไปยังข้อมือของหญิงสาวที่เลือดไหลออกมาไม่หยุดด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ“ฮึกก ลัน แกโอเคมั้ย ฮื้อออ” เอวามองลันตาอย่างสงสาร ก่อนจะตวัดสายตาไปมองปลายฟ้าอย่างโก