BAD TIGER_2💉 : เธอไม่ควรกลับมาเจอฉัน

“ที่ผ่านมาแค่ยังไม่เจอ คนที่คู่ควรกับความรักของผม ก็แค่นั้นเอง”

“….”

“วลีเด็ดแห่งปี มึงเอากับกูไหม” เหนือหันไปตบไหล่คิงส์ที่ปิดบทสัมภาษณ์ของเสือ

“ยังรักเขาอยู่งั้นสิ?”

“..เลอะเทอะ”

“หลีกเลี่ยง ไอ้สัส แบบนี้ใช่ชัวร์!” เหนือย้ำ คิงส์หยักยิ้มที่มุมปาก ผิดกับเจ้าของบทสัมภาษณ์ ควันบุหรี่ถูกพ่นลอยขึ้นเหนือหัว นิ้วหนาควงไฟแช็กในมืออย่างชำนาญการ

“ว่างมาจับผิดเรื่องชาวบ้านนะมึง”

“ไม่ใช่เรื่องชาวบ้าน แต่เป็นเรื่องของ พี่หมอเสือ~ หมอดังแห่งยุคเถอะ”

“…..”

“ถามจริงนะ ทั้งที่มีหญิงเข้ามาให้เอาอยู่เรื่อยๆ ทำไมไมเลือกสักคนวะ “

“….”

“กูก็เห็นว่ามีหลายคนที่พร้อมจะปักหลักปักฐานกับมึง”

“คิดว่าผู้หญิงพวกนั้นอยากมีกูเพราะอะไร”

“กระดอทองคำ”

ปั่ก! หนังสือเล่มบางถูกเขวี้ยงใส่หัวคนเป็นเพื่อน คิงส์ที่นั่งอยู่บนที่พิงหลังของโซฟาก็ขำลั่น

“สมน้ำหน้ามึง” แล้วเหยียบซ้ำด้วยความสะใจ

“อะไรวะ รีแลกซ์ ยูโน้ววว?~” เหนือยังคงเป็นหนึ่งในเรื่องกวนตีนเพื่อนได้ดีเสมอ

แก๊ก~เสียงประตูเปิดออก ร่างบางเดินเข้ามาในวงสนทนา น้ำปั่นขมวดคิ้วแล้วตรงไปที่เสือทันที

“มีคนฝากจดหมาย ให้เราเอามาให้เสืออะ”

“…ใคร”

“จะไปรู้เหรอ เข้ามาได้” สามหนุ่มหันตามทิศที่น้ำปั่นหันไป ก่อนจะมีผู้ช่วยของเสือ พนักงานในคลินิคเดินหิ้วกล่องเข้ามาในห้อง สิ่งที่อยู่ในนั้นคงไม่พ้นซองจดหมายจากเหล่าแฟนคลับที่ชื่นชอบเสือ

“โอโห้~ ยังฮิตส่งจดหมายหากันอีกเหรอวะ ยุคนี้ละ” เหนือลุกขึ้นตามด้วยคิงส์ ที่เดินเข้ามายืนมองซองจดหมายนับร้อยที่เสือไม่คิดจะจับ

“มาเยอะทุกวันแบบนี้ก็ไม่ไหวนะคะเนี่ย^^*”

“อย่าสนใจเลย เบื่อเดี๋ยวก็หยุดกันเอง”

“พี่หมอนี่ใจร้ายจังนะ ทั้งที่มีคนให้ความรักถึงขนาดนี้ ก็เมินได้ทุกทีสิ” ผู้ช่วยสาวเสยผม เธอมักจะมีกน้าที่หอบกล่องจดหมายเหล่านี้เข้ามาในคลีนิคเสมอ แทบจะเป็นงานหลักมากกว่าคิดเงินหน้าเค้าน์เตอร์ หรือ ประคบน้ำแข็งก่อนลูกค้าจะฉีดโบท็อกซ์ซะอีก

“ฉันขอตัวนะ”

“อืม” เสือตอบกลับสั้นๆก่อนจะปิดหน้าต่าง ที่นี่คือห้องหลังคลีนิค ถูกสร้างมาเพื่อการรวมตัวแบบฉับพลันของ เหนือ คิงส์ และน้ำปั่น เพราะมันสามารถสูบบุหรี่ได้มากเท่าที่พวกเขาต้องการ หลังจากนั้นก็เดินไปหยิบลูกอมรสมิ้นต์มาอม ล้างมือด้วยน้ำสะอาด ทุกท่วงท่าที่สง่าและสงบเยือกเย็น อยู่ท่ามกลางการเฝ้ามองของเพื่อนทั้งสาม

“..เสือ เป็นอะไรหรือเปล่า”

“เปล่า”

“แน่ใจนะ รู้ใช่ไหมว่าคุยกับเราได้ทุกเรื่อง”

“รู้” น้ำปั่นมองเสือด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะมองแผ่นหลังกว้างที่เดินออกจากห้องไป น้ำปั่นกระชับวงสนทนาด้วยการเดินเข้าไปหาคิงส์และเหนือ

“..เสือแปลกไปนะ ว่าไหม?”

“เธอเข้าไม่ถึงมันเองหรือเปล่า”

“ไม่ใช่นะคิงส์”

“มันคงทำใจเรื่องที่รู้ว่ามึงกำลังจีบไอ้ปั่นอยู่” เหนือพูดขึ้นมา ทำให้น้ำปั่นและคิงส์มองหน้ากัน

“มึงก็รู้กันนิ มันชอบไอ้ปั่น”

“…ไม่หรอก เสือไม่ใช่คนแบบนั้น” ร่างบางย้ำคำ แต่ลึกไก็กังวลว่าจะเสียความเป็นเพื่อนระหว่าง คิงส์ และเสือ อยู่ลึกๆเหมือนกัน

:: เสือ ::

“วันนี้มีนัดอีกไหม”

“อืม~ มีค่ะ มีคุณส้ม นัดฉีดโบท็อกซ์ตอนหนึ่งทุ่มค่ะพี่หมอ”

“…อ่า” ร่างสูงในชุดกาวน์สีขาวทำให้เขาดูเหมือนเจ้าชายที่หลุดออกมาจากนิยาย เสือเดินเช็คของที่ชั้นยาต่างๆ ก่อนจะหยิบใบนัดของลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการในวันนี้ และใบนัดของลูกค้าคนสุดท้ายของวัน พร้อมกันมองเวลาที่กำแพง

“นี่ทุ่มสิบห้า”

“ใช่ค่ะ แต่ยังไม่มาเลย”

“เห้ย! พวกกูกลับก่อนละกัน มีไรก็ตามไปที่ผับปั่น” เหนือ คิงส์และน้ำปั่นพากันเดินออกจากคลีนิคสะอาด พวกนั้นได้รับแค่การพยักหน้าเป็นการตอบกลับ

“กลับได้แล้ว” ก่อนจะหันมาพูดกับผู้ช่วยสาว

“อ้าว แล้วคุณส้ม..”

“ฉันอยู่คนเดียวได้ มีธุระไม่ใช่หรือไง”

“อ๊า! จริงด้วย! นี่ถ้าพี่หมอไม่บอกคือลืมสนิทเลยนะ!!” ร่างสูงยืนมองผู้ช่วยสาวลุกลี้ลุกลนเคลียร์ตัวเองแล้วรีบร่ำลาออกจากคลีนิคไป

ไอเย็นในคลีนิค กลิ่นความเย็นสะอาดลอยประทะจมูกคม เสือเดินไปเปิดทีวีเพื่อดูข่าว กดเลื่อนช่องไปเรื่อยๆจนไม่หยุดที่ช่องช่องหนึ่ง ช่องข่าวดาราที่แสดงภาพของหญิงสาวที่เขาคุ้นหน้าเป็นอย่างดี รอยยิ้มของเธอที่ปรากฎทำให้ใบหน้าของเสือนิ่งงันมากกว่าเดิม

แกร๊ง~ เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมกับหญิงสาวสองคนที่เดินเข้ามาภายใน คนนึงแต่งตัวเปิดเผย ส่วนอีกคน อยู่ในชุดที่มีหมวกและสวมแมสจนเห็นเพียงแค่ลูกตา

“ขอโทษนะคะที่มาสาย พอดีน้องติดงานยาวเลย เพิ่งเสร็จก็รีบบึ่งมาที่นี่เลยค่ะ”

“..คุณส้ม?”

“อ๊า ใช่ค่ะ ..เร็วสิลูก! คุณหมอคิวทองนะบอกก่อน กว่าจะจองคิวนัดได้ไม่ใช่ง่ายๆนะ”

“ประเทศนี้ไม่ได้มีคลินิคนี้คลีนิคเดียวนะพี่ส้ม”

ในขณะที่เสือลุกขึ้นยืนตามมารยาท หญิงสาวที่สวมหมวกและแมสก่อนดึงทุกอย่างออกจากการบิดบัง

“….”

“ใจคอจะไม่ให้เลพักเลยหรือไง…” จังหวะเดียวกันที่ร่างสูงหันมองหญิงสาว เลอาก็หันหน้าประชันพอดี

“……”

เกิดความเงียบเข้าปกคลุม เสียงสัมภาษณ์ของตัวเองดึงสติเลอาให้หันไปมองที่ทีวีจอใหญ่ ก่อนที่จอจะดับเพราะคนเป็นหมอกดปิดมัน

“ขอโทษนะคะ พอดีว่าคนที่ทำไม่ใช่พี่หรอกค่ะ เเต่เป็นน้องเล คือ.. พี่กลัวจะมีกระแสไม่ดีออกไปนะคะ ช่วงนี้เลสร้างเรื่องไว้เยอะด้วย” ผู้จัดการมองดาราในสังกัดด้วยความเหนื่อยหน่าย

“ไม่เป็นไรใช่ไหมคะคุณหมอ” ก่อนจะสำรวมพูดกับเสืออย่างไมตรีจิต

“..ไม่เป็นไร”

“…..” ฉัน.. ไม่คิดว่าจะได้เจอเขา

“โบท็อกซ์ กับ หน้าใส” พี่เสือเดินไปหยิบใบนัดนั่นขึ้นมาอ่าน เขาดูสุขุม เป็นผู้ใหญ่ และดู… ดูยากที่จะเข้าถึง ทั้งที่เคยรู้จักกันดีแต่วันนี้แววตาคู่นี้.. ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

“ไปสิเล รบกวนเวลาพี่หมอมานานแล้ว”

“..อ่า ค่ะ” ความอึกอั่กเกิดขึ้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลก จะมีก็แต่เสือ ที่ยังนิ่งและทำเป็นเหมือนไม่รู้จักดาราสาวคนนี้มาก่อน

“พี่ฝากน้องไว้แปบนึงนะคะ เดี๋ยวพี่มา”

“พี่ส้ม!”

“แปบเดี๋ยวนะเล พี่ต้องไปโทรคุยกับคุณมาโนช”

“เลบอกแล้วไงว่าเลไม่ไปอะ พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าไอ้แก่นั่นมันทำอะไรกับเลไว้บ้าง!”

“…..” >เสือยังคงยืนนิ่ง

“แค่ไม่โดนเอาก็พอไม่ใช่หรือไง คุณมาโนชเข้าบิ๊กมากในวงการ เลก็รู้”

“แต่พี่ส้ม!”

“ไม่เคยมีใครปฏิเสธคุณมาโนชได้ พี่ทำให้เราไม่ต้องขึ้นเตียงกับคุณเขาได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว”

“จิ๊!”

“ก็ดันสวยแตะตาคุณมาโนชเขานิ ถ้าอยากจะอยู่ในวงการนี้นานๆ ให้ทำอะไรก็ต้องทำ” ผู้จัดการสบัดบ๊อบออกไปนอกคลีนิค ฉันรู้ว่าอยู่ในวงการนี้ต้องทำยังไง แต่บางที.. ฉันก็เริ่มเหนื่อยแล้วนะ

“เห้อ~”

“พร้อมหรือยัง”

“….” ฉันหันกลับไปหาพี่เสือ ที่สูงกว่าเก่ามาก ดวงตาน้อยเลื่อนมองร่างกายสูงได้สัดส่วนของคนเป็นหมอ เสือไม่พูดอะไรให้มากความ เขาหันหลังและกำลังจะเดินเข้าห้องทางขวามือ

“..พี่เสือ”

กึก.. ขายาวหยุดนิ่งกับที่ และค่อยๆหันหลังกลับไปมอง

“เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”

“…เธอก็เหมือนกัน”

“…พี่ยัง โกรธเลอยู่หรือเปล่า” ก็แค่ถามในสิ่งที่อยากรู้

“….”

“บทสัมภาษณ์ของพี่มัน”

“ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับเธอ”

“…..”

“จะทำไหม ถ้าอึดอัดก็เชิญที่อื่น” เลอาถอนหายใจ เธอเสยผมก่อนจะก้าวขายาวๆไปประชิดตัวคนตัวสูง

“ห้องนี้ใช่ไหม?”

“อืม”

“เป็นคลินิคที่บริการเลได้แย่มากเลยรู้ไหม” ร่างบางเบียดตัวเข้าไปในห้อง แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงตรงหน้า ขาไขว้ห้างเผยเรียวขายาวสวย กระเป๋าราคาแพงถูกวางไว้ตรงที่ที่ถูกจัดวาง ก่อนจะเอนตัวและมองๆรอบห้อง เสือที่เดินเข้ามาพร้อมถาดอุปกรณ์ก็ไม่ได้พูดอะไร นอกจากยืนเตรียมของจนเสร็จแล้วหันกลับมา

“นอนสิ หรือต้องให้ฉันจัดท่าให้?” เลอาที่นั่งไขว้ห้างบนเตียงแกว่งขายาวๆเล็กน้อย พร้อมกับสีหน้าที่ทำตาแป๋วเพื่อยั่วโมโหเสือ ก่อนจะถูกชาร์จเข้าประชิดตัว

หมับ! มือหนาจับข้อเท้าเล็กแล้วยกขึ้นวางบนเตียงในท่าที่ควรจะเป็น

“อ๊ะ!”

“ไม่ได้ยินนานเลยนะ เสียงที่ปนเจ็บแบบนี้” พี่เสือพูดก่อนจะเอี้ยวหน้ามองฉัน เลอาตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเสือจะทำกับเธอแบบนี้

“พูดอะไรของพี่..”

“สาบานว่าไม่รู้?”

“…..”

“ไม่ถือใช่ไหมจับแค่นี้”

“…..”

“มากกว่านี้ ฉันก็เคยจับมาแล้ว”

“พี่เสือ!”

“นอน”

“….!!!” เลอายังติดนิสัยจิ๊ปากเวลาไม่พอใจ แต่ก็ยอมทำตามคำสั่งของคนตัวสูง สัดส่วนของเลอาเหมือนจะดีขึ้นในสายตาของเสือ เนินอกที่ได้รูป เอวเล็ก สะโพกผายชัดเจนกว่าเมื่อก่อน

เสือเตรียมเครื่องมือจนครบ ใบหน้าใสที่ไร้เครื่องสำอางค์ถูกจัดในตำแหน่งที่คนเป็นหมอถนัด ใบหน้าที่ใกล้ชิดกันแทบจะทำให้ฉันมองเห็นรูขุมขนที่เนียนเรียบของพี่เสือ สายตาดุๆไม่ได้มองมาที่ฉัน เขาจดจ้องไปที่ปลายเข็ม

จึ่ก.. ความรู้สึกที่ถูเข็มฝังเข้ามาหลังจากประคบน้ำแข็งทำเลอาหลับตาเล็กน้อย ยาถูกปล่อยจนหมดเข็มโดยไม่มีการพูดจาอะไรสักคำ จนนาทีที่ทำทุกอย่างเสร็จสรรพ เสือก็ยื่นแมสให้ตามหน้าที่ของหมอ

“จะบวมไปสักระยะ”

“นี่เป็นบริการจากคลินิคพี่เหรอ? เย็นชาชะมัด”

“….”

“พูดกับเลห้วนๆ แล้วก็ยื่นแมสให้”

“อยากถูกบริการยังไง?”

“ก็แบบ~ พูดจาดีๆ ทำอะไรแบบเบามือๆ”

“กับเธอฉันไม่จำเป็นต้องเบามือ” ก่อนจะเดินมาประชิดที่เตียง คร่อมแขนตัวเองทั้งซ้ายและขวาขวางร่างฉันไว้

“!!!!!”

“..เคยชอบ ความรุนแรงไม่ใช่หรือไง?”

“ถอยเลย!”

“ทำไมอะ? เท่าที่จำได้ ..เธอไม่เคยพูดแบบนี้นะ”

มือน้อยผลักอกแกร่ง แล้วก็ถูกกระตุกกระชากในเวลาเดียวกัน

ปึ่ก! ร่างบางกระแทกกับร่างกายที่สมส่วน ก่อนจะถูกพลิกให้แผ่นหลังเล็กกระแทกกับกำแพงหนา

“เธอทำให้ฉันเป็นแบบนี้เอง”

“……”

“ลืมแล้วหรือไง?” พูดจบก็ปล่อยการตรึงจากตัวของดาราสาว เสือก้าวเท้ายาวๆออกไปจากห้อง เลอาที่เริ่มมีสติก็รีบพาตัวเองเดินตามร่างสูงไปติดๆ

“พี่ทำแบบนี้ทำไม”

“หายกันที่เธอทำกับฉันไง”

“…”

“ไม่ดิ.. ยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ” แววตาดุดันเย็นชาจ้องมองมาที่ฉัน พี่เสือตอนนี้ทำฉันกลัวฉันไม่โกหก แค่ฉันบอกเลิกก็เปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ

“ถ้าคิดจะไปจากกัน.. เธอก็ไม่ควรกลับมาเจอฉันแบบนี้”

แกร๊ง~ ดาราสาวกระแอ่มทันที เมื่อผู้จัดการเปิดประตูเข้ามา

“เสร็จแล้วครับ” เสือเองก็นิ่งได้ถึงที่สุดเหมือนกัน

“ขอบคุณนะคะหมอ ไว้คราวหน้าส้มคงจะพาน้องมาที่นี่บ่อยๆ ขอเป็นลูกค้าประจำเลยก็แล้วกันนะคะ^^” พี่เสือหันมามองฉันอีกครั้ง ด้วยสายตาและรอยยิ้มร้ายกาจ

“…ยินดีครับ”

“……..” หัวใจของฉัน มันเต้นแรงจนแทบหยุดหายใจ เพราะสายตานั่น..